மணிரத்னத்தின் காவிய சினிமா பார்க்கும் முன் பொன்னியின் செல்வன் நாவலுக்கு ஒரு நல்ல வழிகாட்டி

ஐந்து பாகங்களைக் கொண்ட பொன்னியின் செல்வன் நாவல் தொடர் சுமார் 2200 பக்கங்களைக் கொண்டது. செப்டம்பர் 30 ஆம் தேதி படத்தின் வெளியீட்டுத் தேதிக்கு முன்னர் அந்த நாவலைப் படித்து முடிக்க முடியாது. மணிரத்னத்தின் காவிய சினிமா பார்க்கும் முன் பொன்னியின் செல்வன் நாவலுக்கு ஒரு நல்ல வழிகாட்டி இங்கே.

என்னுடன் 1952 ஆம் ஆண்டுக்கு பயணிக்குமாறு வாசகர்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்…

எழுத்தாளர் கல்கி கிருஷ்ணமூர்த்தி தனது நாவல்களை எழுதும் போது வாசகனிடம் நேரடியாகப் பேசுவதில் விருப்பம் கொண்டவர். அவர் வாசகர்களிடம் பேசுகிற அதே பாணியை இங்கேயும் பின்பற்ற நினைக்கிறேன். ஸ்மார்ட்போனில் இதைப் படிக்கும் ஒருவருக்கு அந்த சகாப்தத்தை கற்பனை செய்வது உண்மையில் கடினமாக இருக்கும். இந்தியாவில் திரைப்படங்கள் இன்னும் ஆரம்ப நிலையில் இருப்பதால், பொழுதுபோக்கிற்கான ஒரே ஆதாரமாக தியேட்டர் இருந்தது. இந்த வெச்சுவல் திரையை ஸ்க்ரோலிங் செய்யும் செயல் அந்த காலங்களில் மந்திரமாக ஒலிக்கும். சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இந்தியாவில் தொலைக்காட்சி கூட அறிமுகமாகவில்லை. முதல் ஒளிபரப்பு நடக்க எட்டு ஆண்டுகள் ஆனது. டிவி வீட்டுப் பொருளாக மாற பல பத்தாண்டுகள் ஆனது. எளிமையாகச் சொல்வதென்றால், நாடகம், பேச்சுக்கதை, தெரு நாடகம், பத்திரிக்கைகள் மட்டுமே அப்போது பொழுதுபோக்கிற்கான வழிமுறைகள்.

ஆனால், இன்றைய மக்களுக்கும் 1951 ஆம் ஆண்டு கால கட்ட மக்களுக்கும் இடையே பொதுவான ஒன்று உள்ளது – அனைவரும் பொன்னியின் செல்வன் பற்றி விவாதித்தனர். இப்போது வரவிருக்கும் படத்தைப் பற்றி நாம் ட்வீட் செய்து குறுஞ்செய்தி அனுப்பும்போது, ​​அப்போது வாசகர்கள் திண்ணையில் அமர்ந்து தாயம் விளையாடிக் கொண்டு கதையைப் பற்றி விவாதித்தனர். கல்கியின் புதிய பதிப்பு கிடைத்துவிடும் என்ற நம்பிக்கையில் புத்தகக் கடைகளுக்கு முன் வரிசையில் நின்றனர். கதை அதன் வேகத்தில் தன்னை வெளிப்படுத்தியது. இந்த நாவல் கல்கி இதழில் வெளிவர ஆரம்பித்து பல மாதங்கள் ஆன பிறகு அந்தத் தலைப்பிலான பாத்திரம் தோன்றிற்று. கதையின் ஒவ்வொரு அசைவும் இழையோடும் விவாதிக்கப்பட்டது; பத்திரிகையை முதலில் வாங்கியதாக பெருமையுடன் கூறினார்கள்.

1952 இல் அந்த கால மக்களையும் அவர்களின் பரபரப்பு சுவாரசியமான நிகழ்வு பதற்றம் ஆகியவற்றை விட்டுவிட்டு, உங்களுடையதைப் பற்றி பேசுவோம். நீங்கள் இங்கே இருந்தால், பொன்னியின் செல்வன் நாவல்களைப் படித்து, அதன் விரிவான அளவையும், வாழ்க்கையை விட பெரிய கேன்வாஸையும் தெரிந்துகொள்ளும் காட்சிகளை நீங்கள் சந்தித்திருக்கலாம். ஆனால், புத்தகத்தைப் படிக்காமலேயே படத்தை முழுமையாக ரசிக்க முடியும். ஒருவேளை, ஒரு சில அறிமுகங்கள் கைக்கு வரும். இதோ செல்கிறது:

1950 மற்றும் 1954 க்கு இடையில் எழுதப்பட்ட, பொன்னியின் செல்வன் நாவல் கடந்த எழுபது ஆண்டுகளாக அதன் புகழைத் தக்கவைத்துக்கொண்டது மட்டுமல்லாமல், தொடர்ந்து விற்பனையான புத்தகங்களில் ஒன்றாகத் திகழ்கிறது. தமிழ் போன்ற பண்டைய மொழிக்கு, நாவல்கள் ஒப்பீட்டளவில் நவீன இலக்கிய வடிவம். பொன்னியின் செல்வனுக்கு முன்பே இந்த வடிவம் பல தசாப்தங்களாக இருந்து வந்தாலும், கல்கியின் பணி அதை ஒரு முக்கிய விஷயமாக மாற்றியது. இணையாக வரைய, பல தொடர்கள் பல ஆண்டுகளாக இருந்தாலும், கேம் ஆஃப் த்ரோன்ஸ் புதிய தொடர்களை உருவாக்கியது. கதைகளும் புத்தகங்களும் தலைமுறைகளைத் தாண்டி கடத்தப்பட்டன. கல்கி இதழில் இருந்து பொன்னியின் செல்வனின் பக்கங்களை என் தந்தை வழிப் பாட்டி சேகரித்து புத்தகங்களாகப் பைண்டிங் செய்து வைத்திருந்ததைப் பற்றி தனிப்பட்ட முறையில் நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.

நாவலின் பிரபலத்திற்கு மற்றொரு காரணம், இது தெற்கின் மூன்று புகழ்பெற்ற பேரரசுகளில் ஒன்றாகும். சேரர், சோழர், பாண்டியர்கள் மூவேந்தர்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். நாவல் வெளிவரத் தொடங்கியபோது, ​​இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்து சுமார் ஐந்தாண்டுகளே ஆகியிருந்ததால், தேசபக்தியால் நிரம்பி வழிந்தது. இயற்கையாகவே, நாட்டின் பழமையைப் பெருமைப்படுத்தும் ஒரு நாவல் கொண்டாடப்பட்டது.

வரலாறு

10 ஆம் நூற்றாண்டில் நடக்கும் இந்த நாவலின் கதை, அதன் பெயரிடப்பட்ட பாத்திரமான பொன்னியின் செல்வன், முதலாம் ராஜராஜ சோழன் என்று பரவலாக அறியப்படும் பாத்திரத்தைப் பற்றியது. அவர் அரசருக்கெல்லாம் அரசன் என்று கருதப்படும் மன்னர்களில் ஒருவர். 947 பொ.ஆ – 1014 பொ.ஆ இடையே சோழப் பேரரசு அவரது ஆட்சியின் போது சிறந்து விளங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. சோழர்களின் தலைநகரான தஞ்சாவூரில் உள்ள பெரிய கோயிலான பிரகதீஸ்வரர் ஆலயத்தைக் கட்டியதற்காகப் புகழ்பெற்றவர். இருப்பினும், கதை முழுக்க முழுக்க உண்மைச் சம்பவங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது அல்ல. வரலாற்றுப் புனைகதைகளை எழுதுவதில் கல்கி நிறைய சுதந்திரம் எடுத்துக்கொண்டுள்ளார். இருப்பினும், அவர் பல நன்கு ஆய்வு செய்யப்பட்ட நிகழ்வுகளை கதையில் கலந்துள்ளார். இது ஒரு தனி கட்டுரைக்கு அழைப்பு விடுத்துள்ளது. எளிமையாகச் சொல்வதானால், பொன்னியின் செல்வன் ஒரு வரலாற்றுப் புத்தகம் அல்ல, சில உண்மைச் சம்பவங்கள் மற்றும் மனிதர்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு கற்பனைப் படைப்பு. சுந்தர சோழனின் இரண்டாவது மகனான அருள்மொழி வர்மன் அவருக்குப் பிறகு எப்படி, ஏன் அரியணைக்கு வருகிறான் என்பதுதான் பொன்னியின் செல்வன் கதை.

அனுமானம்

சோழ சாம்ராஜ்யத்தின் பேரரசர் சுந்தர சோழன் (படத்தில் பிரகாஷ ராஜ்), உடல் நலம் பாதிக்கப்பட்டு படுத்த படுக்கையாக இருக்கிறார். அவர் சோழர்களின் தலைநகரங்களில் ஒன்றான தஞ்சாவூரில் இருக்கிறார். பெரிய பழுவேட்டரையர் (சரத்குமார்) மற்றும் சின்ன பழுவேட்டரையர் (பார்த்திபன்) ஆகியோரால் பலத்த பாதுகாப்புடன் இருப்பதால், ராஜாவை யாரும் பார்ப்பது கடினம். உண்மையில், பழுவேட்டரையர் குலத்தினர் சோழ சாம்ராஜ்யத்தில் நிலப்பிரபுக்களாக இருந்தனர். அவர்கள் அரச குடும்பத்தில் பெரும் நற்பெயரைக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் இரத்தம் மற்றும் திருமணம் மூலம் தொடர்புடையவர்கள். புத்தகத்தில், பழுவேட்டரையர்கள் நந்தினி தேவியுடன் (பெரிய பழுவேட்டரையரின் மனைவி ஐஸ்வர்யா ராய்) எதிரியாக சித்தரிக்கப்படுகிறார்கள். அவர்கள் சுந்தர சோழனின் மூத்த மகன் ஆதித்த கரிகாலன் (விக்ரம்) அரசனாவதைத் தடுக்க ஒரு சதியை நடத்துகிறார்கள். மாறாக, கரிகாலனின் உறவினரான மதுராந்தகனை அடுத்த பேரரசராக்க அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இத்தனைக்கும் ஆதித்த கரிகாலன் காஞ்சிபுரத்தில் தன் பெற்றோருக்கு தங்கக் கோட்டை கட்டி இருக்கிறான். தன் பெற்றோர் கோட்டையில் தன்னுடன் வந்து வாழ வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறான். எனவே, இரண்டு நோக்கங்களுடன் வல்லவராயன் வந்தியத்தேவனை (கார்த்தி) அனுப்புகிறான். ஒன்று தஞ்சாவூர் சென்று சுந்தர சோழனை காஞ்சிபுரத்திற்கு அழைப்பது. பின்னர் அவர் பழையாறைக்கு (சோழர்களின் மற்றொரு தலைநகரம்) சென்று ஆதித்த கரிகாலனின் சகோதரி குந்தவை அல்லது இளைய பிறட்டியார் (திரிஷா) அவர்களை சந்தித்து ஒரு ரகசிய செய்தியை அனுப்ப வேண்டும். பொன்னியின் செல்வனின் நாவலில் முக்கியமானது வந்தியத்தேவனின் பயணம்.

அவர் ஒரு பணியை முடிக்கும்போது, ​​​​மற்றொருவர் அவரைக் கண்டுபிடிப்பார். பொன்னியின் செல்வன் அல்லது அருள்மொழி வர்மன் (ஜெயம் ரவி) என்ற முதன்மை கதாபாத்திரத்தைப் பற்றி இப்போது நீங்கள் கேட்கலாம். ஆதித்த கரிகாலன் தஞ்சாவூரின் வடக்கில் இருக்கும்போது, ​​அருள்மொழி வர்மன் ஈழத்தில் (இலங்கை), கடலுக்கு அப்பால் தூரத்தில் தெற்கில் இருக்கிறார். ஈழத்தைக் கைப்பற்ற தந்தையால் அனுப்பப்படுகிறார். அனைத்து முக்கிய வீரர்களும் தலைநகரில் இருந்து வெகு தொலைவில் இருப்பதால், சோழ ராஜ்ஜியம் அதன் கொடிய எதிரிகளான சோழ சாம்ராஜ்யத்திற்குள் ஊடுருவிய பாண்டியர்களிடமிருந்து அச்சுறுத்தலை எதிர்கொள்கிறது. எனவே, இங்கு போர் என்பது போர்க்களத்தில் நடைபெறவில்லை. எதிரிகள் உள்ளே இருந்து வருகிறார்கள்.

பொன்னியின் செல்வன் படங்களில் இருந்து என்ன எதிர்பார்க்க முடியாது என்பது தான் அதிகம். படம் அறிவிக்கப்பட்டதில் இருந்தே, அனைத்து தரப்பு மக்களும் எஸ்.எஸ்.ராஜமௌலியின் பிரம்மாண்டமான படமான பாகுபலியுடன் ஒப்பிட்டு வருகின்றனர். படத்தின் தயாரிப்பாளர் லைகாவின் சுபாஸ்கரன்கூட மணிரத்னத்திடம் பி.எஸ் தெலுங்கில் பிளாக்பஸ்டர் போலவே இருக்குமா என்று கேட்டார். இல்லை என்பதே பதில். பி.எஸ் மற்றும் பாகுபலி அரியணைக்கான சண்டையைப் பற்றியது என்றாலும் – மற்ற எல்லா வாள்-செருப்பு படங்களைப் போலவே – மணிரத்னத்தின் படமும் கதாபாத்திரங்களைப் பற்றியது மற்றும் போரைப் பற்றியது. எளிமையாகச் சொல்வதென்றால், பொன்னியின் செல்வன் கதையை மையமாகக் கொண்ட படமாக இருக்கும். பாகுபலியைப் போலல்லாமல், வெடித்த போர்க் காட்சிக்கான வாய்ப்புகள் மிகக் குறைவு. இருப்பினும், பொன்னியின் செல்வன் ஏறக்குறைய ஒரு சஸ்பென்ஸ் கதை. நந்தினி தேவியைச் சுற்றியுள்ள மர்மம்தான் கதையை நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறது. அதற்கு மேல், ‘தியேட்டர் கைத்தட்டல்களுக்கு’ பஞ்சம் இருக்காது. அருள்மொழி வர்மனின் அறிமுகம் முதல் குந்தவை-வல்லவராயன் சந்திப்பு வரை, இந்த நாவல் வீரம் மற்றும் உண்ணதமான தருணங்களை பெருமைப்படுத்துகிறது. குறிப்பாக கண்களுக்கும் செவிக்கும் விருந்தாக அமையும் தேவராளன் ஆட்டத்தின் பாடலை வாசகர்கள் கவனத்தில் கொள்ளுங்கள் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“