தடுப்பூசி டோஸ்களுக்கு இடையிலான இடைவெளி நல்லதா?

தடுப்பூசி செலுத்திக்கொள்ளச் சரியான நேரத்தை எவ்வாறு தீர்மானிப்பது?

இது உண்மையில் தடுப்பூசியைப் பொறுத்தது. உங்களுக்கு முன்பே வெளிப்பாடு இருந்ததா, முன்பே உங்களுக்குள் ஆன்டிபாடிகள் உள்ளதா என்பதையும் பொறுத்தது. எடுத்துக்காட்டாக, நீங்கள் ஒரு நேரடி தடுப்பூசி கொடுக்கும்போது, உங்களுக்கு முன்பே வெளிப்பாடு இருந்தது அல்லது அது ஒரு குழந்தை மற்றும் தாயின் ஆன்டிபாடிகள் நஞ்சுக்கொடியின் வழியாக அனுப்பப்பட்டிருந்தால், உங்களுக்கு நோயெதிர்ப்பு ரெஸ்பான்ஸை கொடுக்கும். இது நல்லதல்ல.

செயலற்ற தடுப்பூசிகளுக்கு இது தேவையில்லை. ஆனால், நேரடி தடுப்பூசிகளுக்கு இது மிகவும் முக்கியமானது. தட்டம்மை தடுப்பூசிகளை இவ்வளவு தாமதமாக வழங்குவதற்கான ஒரு காரணமும் இதுதான். ஒன்பது மாதங்களில் நோயெதிர்ப்பு அளிக்கும் நேரத்தில் தாய்வழி ஆன்டிபாடிகள் மறைந்துவிடும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.

அளவுகளுக்கு இடையிலான சிறந்த இடைவெளியை எவ்வாறு தீர்மானிப்பது?

பல டோஸ் அளவுகள் தேவைப்படும் தடுப்பூசிகளுக்கு, வழக்கமாக மூன்று வாரங்களுக்குப் பிறகு நோயெதிர்ப்பு சக்தியைத் தூண்டுகிறது. ஆனால், ஆன்டிபாடிகள் முதிர்ச்சியடைந்து முழுமையாக செயல்பட எட்டு வாரங்கள் அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட காலம் ஆகலாம்.

தடுப்பூசியின் அடிப்படைக் கொள்கைகளைப் பார்க்கும்போது, தடுப்பூசிகளுக்கு அதிகபட்ச இடைவெளி வரையறுக்கப்படவில்லை. நீங்கள் இடைவெளிகளைப் பரிந்துரைத்துள்ளீர்கள் என்றால் நீங்கள் எந்த நேரத்திலும் இரண்டாவது டோஸ் எடுத்துக்கொள்ளலாம். அதே நேரத்தில் மூன்றுக்கும் குறைவான அல்லது நான்கு வாரங்களுக்கு இடையில் செல்ல தேவையில்லை.

தொற்றுநோய்களின் போது நீண்ட இடைவெளியின் நன்மைகள் என்ன?

இடைவெளியை அதிகரிப்பது, அதிக அளவு பாதுகாப்பைக் கொடுத்தால், அது பயனுள்ளது. மற்றொன்று (நன்மை) நீங்கள் தடைசெய்யப்பட்ட சூழ்நிலையிலிருந்தால், தடுப்பூசியின் ஒரு டோஸ் உங்களுக்கு நியாயமான பாதுகாப்பை அளிக்கிறது. இந்த வழியில், உற்பத்தி பெரும் வரை காத்திருக்கும் போது நீங்கள் விரைவாக அதிகமானவர்களைப் பாதுகாக்க முடியும். பின்னர் இரண்டாவது டோஸை எடுத்துக்கொள்ளலாம்.

இதில் ஏதேனும் குறைபாடுகள் உள்ளதா?

தடுப்பூசிகள் உங்களுக்குப் பாதுகாப்பை வழங்க இரண்டு அளவுகளை முழுமையாக நம்பியிருந்தால், முழுமையற்ற பாதுகாப்பு வைரஸை நகலெடுக்க அனுமதிக்கிறது. எனவே பிறழ்வு செய்தால், இங்கே அது ஒரு குறைபாடு. இருப்பினும், இந்த நேரத்தில், எங்களுக்குத் தெரியாது… ஒரே ஒரு டோஸ் மட்டுமே பெற்ற சாதாரண நோயெதிர்ப்பு அமைப்பு உள்ளவர்களில் வைரஸ் பிறழ்ந்து வருகிறது. ஆய்வகத்தில் பிறழ்வுகளைத் தூண்டுவது அவ்வளவு கடினம் அல்ல… சோதனை முறைகளை விட மிகவும் சிக்கலான மனிதர்களுடன் சரியாகத் தொடர்புகொள்வது மிகவும் கடினம்.

டோஸ் அளவுகளுக்கு இடையிலான இடைவெளியை அரசாங்கங்கள் சரிசெய்கின்றனவா?

ஏராளமான அரசாங்கங்கள் அவ்வாறு செய்து வருகின்றன. உதாரணமாக, கனடா அதன் அனைத்து தடுப்பூசிகளுக்கும் இதைச் செய்துள்ளது. உண்மையில், அவர்கள் நான்கு மாத இடைவெளியுடன் கொண்டு செல்ல முடிவு செய்துள்ளனர். அஸ்ட்ராஜெனெகா தடுப்பூசிக்கு (இந்தியாவில் கோவிஷீல்ட்), அளவுகளுக்கு இடையிலான இடைவெளியை அதிகரிப்பது நிச்சயமாக சிறந்த மதிப்பைக் கொடுக்கும் என்பதைக் காட்ட போதுமான ஆதாரங்கள் இருப்பதாகப் பல நாடுகள் முடிவு செய்துள்ளன. இங்கிலாந்திலிருந்து ஒற்றை-டோஸ் ஆய்வுகளில் செயல்திறன் தரவைப் பார்த்தால், ஒரு டோஸ் நன்றாக வேலை செய்கிறது என்பதையும், குறைந்தபட்சம் 12 வாரங்களுக்கு இரண்டாவது டோஸை தவிர்ப்பது மிகவும் நல்லது என்பதையும் தெளிவாகக் காணலாம். இங்கிலாந்தில் அதிகமான மக்கள் தங்களது இரண்டாவது அளவிலான தடுப்பூசிகளை இப்போதுதான் பெறுகிறார்கள். ஆனால், முதல் டோஸின் விளைவாக இறப்புகளின் வீழ்ச்சியை நீங்கள் ஏற்கெனவே காணலாம்.

மற்ற தடுப்பூசிகளுக்கும், பல நாடுகள் அளவுகளுக்கு இடையிலான இடைவெளியை அதிகரித்துள்ளன. ஆனால், விநியோக பற்றாக்குறை இல்லாத சில நாடுகளில் இல்லை. இப்போது, இது சரியான அணுகுமுறையாக இருக்குமா? அது தெரியாது. ஆனால், நிஜ வாழ்க்கையில், தாமதமான தடுப்பூசி டோஸ், செயல்திறனைக் கணிசமாகக் குறைக்கும் என்பதைக் கண்டுபிடிப்பது மிகவும் குறைவு என்பது கணிப்பு.

கோவிஷீல்ட் அளவுகளுக்கு இடையிலான இடைவெளி 8 வாரங்களுக்கு மேல் இருக்க வேண்டுமா?

நான் 8-12 வாரங்கள் நம்பிக்கையுடன் இருந்தேன். ஆனால், இது வேறு. ஆன்டிபாடிகளின் பிணைப்பு முதிர்ச்சியைப் பார்த்தால் (ஆன்டிஜெனுக்கு அதிகரித்த ஈடுபாட்டுடன் ஆன்டிபாடிகளை நோயெதிர்ப்பு அமைப்பு உருவாக்கும் ஒரு செயல்முறை), இது உண்மையில் அஸ்ட்ராஜெனெகா செய்த ஆய்வுகளின் அடிப்படையில் 56 நாட்களில் மட்டுமே தொடங்குகிறது.

எட்டு வாரங்களுக்கும் மேலான இடைவெளி அவ்வளவு பயனளிக்காது என்ற அரசாங்கத்தின் வாதத்துடன் நான் உடன்படவில்லை. எட்டு வாரங்களுக்கு மேலும் அதை அதிகரிப்பது நமக்குத் தெரிந்தவற்றின் அடிப்படையில் நிறைய அர்த்தத்தைத் தருகிறது என்று நினைக்கிறேன். இப்போது எங்களுக்கு கோவிஷீல்ட் பற்றாக்குறை இருப்பதால், நீண்ட இடைவெளிக்குச் செல்ல இதுவும் ஓர் காரணமாக இருக்கிறது.

WHO அதனைப் பரிந்துரைத்துள்ளது. அஸ்ட்ராஜெனெகா ஆய்வுகள் மிகவும் மோசமாக செய்யப்பட்டுள்ளன. போதுமான தரவு இல்லை, இவை அனைத்தும் மோசமான மருத்துவ பரிசோதனைகள் போன்றவை என்ற வாதத்தை அரசாங்கம் வைத்து வருகிறது. ஆனால், இது பாதுகாப்பற்றது அல்ல என்பதைக் காட்டும் தரவை நீங்கள் பெற்றிருந்தால், அது நன்மையை அதிகரிக்கக்கூடும். அப்படியானால், அந்தத் தரவைப் பயன்படுத்துவது அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கும்.

இப்போது, அமெரிக்காவிலும் தென் அமெரிக்காவிலும் உள்ள அஸ்ட்ராஜெனெகா சோதனையிலிருந்து தரவுகளும் எங்களிடம் உள்ளன. இது, நான்கு வார இடைவெளியில் 76% செயல்திறனைப் பெறுகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது. வீரிய இடைவெளியை அதிகரிப்பதன் மூலம் அதை 86% அல்லது 90%-ஆக உயர்த்த முடியும் என்று இது அர்த்தப்படுத்துகிறதா? இது இங்கிலாந்து ஆய்வில் நாம் கண்டதை விட மிகக் குறைந்த நன்மையை பெறுகிறது, ஆனால் அதற்கு இன்னும் சில நன்மைகள் இருக்கும். உகந்த இடைவெளி என்ன என்பது எங்களுக்குத் தெரியாது. இது நான்கு வாரங்களுக்கும் மேலாக இருக்கக்கூடும் என்று தோன்றுகிறது. மேலும், இதற்கு ஒரு ஷாட் கொடுக்க வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன்… வெவ்வேறு அளவீட்டு அட்டவணைகளின் உண்மையான உலக தாக்கத்தைப் பார்க்க நாம் ஒரு தடுப்பூசி செயல்திறன் ஆய்வையும் செய்ய வேண்டும்.

கோவிஷீல்ட்டின் இரண்டாவது டோஸுக்கு அதிக நேரம் காத்திருப்பது தொற்றுநோயை அதிகரிக்கும்?

கோவிஷீல்டிற்கான இடைவெளியை அதிகரிப்பது திருப்புமுனை நோய்த்தொற்றுகளுக்கு வழிவகுக்கும் என்ற வாதத்தைப் பொருத்தவரை, 4-, 8- அல்லது 12 வார இடைவெளியை ஒப்பிடும் நோய்களின் விளைவாக அதிக எண்ணிக்கையிலான திருப்புமுனை நோய்த்தொற்றுகளைப் பெறுவீர்கள் என்பதை நிரூபிக்கும் தரவு இதுவரை இல்லை. இங்கிலாந்தில் தடுப்பூசிகளின் முதல் மூன்று மாதங்களின் தரவு அனைத்தும் ஒரே அளவை அடிப்படையாகக் கொண்டது - முதல் டோஸுடன் நல்ல பாதுகாப்பு இருப்பதை நாம் காண்கிறோம்.

கோவாக்சினுக்கான வீரிய இடைவெளியை அதிகரிக்க வேண்டுமா?

இந்த ஆய்வு செய்வது எங்களுக்குப் பயனுள்ளது என்று நினைக்கிறேன். ஆனால், பொதுவாக, செயலற்ற தடுப்பூசிகள் குறுகிய இடைவெளியில் சிறப்பாகச் செயல்படுகின்றன. மேலும், அதிக அளவு தேவைப்படலாம். எனவே, கோவாக்சினுக்கு இரண்டு டோஸ் அல்லது மூன்று தேவையா, அல்லது சில பிற்கால கட்டத்தில் ஒரு பூஸ்டர் தேவையா என்பது மிகப் பெரிய கேள்வி. இந்த அணுகுமுறைகள் அனைத்தும் பாதுகாப்பை அதிகரிக்க முயற்சி செய்யும் எளிய வழிகள். பாதுகாப்பின் தொடர்பு நமக்குத் தெரிந்தால் (ஒரு நபர் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி கொண்டவர் என்பதற்கான குறிப்பான்) எல்லா ஆய்வுகளும் செய்ய மிகவும் எளிதாக இருக்கும்.

"தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil