வரலாற்றுக்கு முந்தைய நாகரீகம்: மொகஞ்சதாரோ நடன மங்கை சிலை கூறும் வரலாறு என்ன?

1926 ஆம் ஆண்டு மொஹஞ்சதாரோவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட நடனப் பெண் சிலை சமீபத்தில் சர்ச்சையின் மையமாக இருந்தது.

சர்வதேச அருங்காட்சியக தினத்தை முன்னிட்டு (மே 18), டெல்லியில் உள்ள பிரகதி மைதானத்தில் சர்வதேச அருங்காட்சியக கண்காட்சியை பிரதமர் நரேந்திர மோடி தொடங்கி வைத்தார்.

இந்த விழாவில், மொகஞ்சதாரோவின் புகழ்பெற்ற நடனப் பெண்ணின் "சமகால" பதிப்பான எக்ஸ்போவின் சின்னத்தையும் பிரதமர் மோடி வெளியிட்டார்.

அப்போது, 5 அடிக்கும் மேல் உயரமான இந்தச் சிலை, அசல் உருவத்தின் வடிவத்தை சிதைத்தாக பலத்த எதிர்ப்பு வந்தது.

4,500 ஆண்டுகள் பழமையான வெண்கலச் சிலை, வெறும் 10.5 செ.மீ உயரம், பல வளையல்கள் மற்றும் நெக்லஸைத் தவிர்த்து முற்றிலும் நிர்வாணமாக உள்ளது.

இருப்பினும், மாற்றியமைக்கப்பட்ட சின்னம் அழகான தோலைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் பிரகாசமான இளஞ்சிவப்பு ரவிக்கை மற்றும் வெள்ளை நிற துணி அணிந்துள்ளது.

இந்த நிலையில் இதன் நோக்கம் கலாசாரத்தின் மாற்றம் அல்ல கலாச்சாரத் துறை விளக்கம் அளித்துள்ளது.

நடனப் பெண் சிலை

சிந்து நாகரிகம் அல்லது ஹரப்பா-மொஹஞ்சதாரோ நாகரிகம் கிமு 3300-1300 அல்லது கிமு 2600-1900 ஆண்டுகள் பழைமை வாய்ந்தது. இது 1924 இல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இருந்தே நாகரீகத்தின் தளங்கள் மற்றும் கலைப்பொருட்கள் விவாதத்தில் இருந்தபோதும், 1920 களில்தான் அவை சரியாக தேதியிடப்படவில்லை.

மேலும் மெசபடோமியா மற்றும் எகிப்தில் உள்ளதைப் போலவே முழு அளவிலான பண்டைய நாகரிகத்தின் ஒரு பகுதியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

பழங்கால நாகரிகம் என ஆரம்பகால அங்கீகாரத்திற்குப் பிறகு, ஹரப்பா மற்றும் மொஹஞ்சதாரோ ஆகிய இரண்டு முக்கிய இடங்களில் அகழாய்வுகள் நடத்தப்பட்டன.

மொஹஞ்சதாரோவின் சிட்டாடலின் ன்பதாவது பாதையில்' ஒரு பாழடைந்த வீட்டில் 1926 ஆம் ஆண்டில் பிரிட்டிஷ் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் எர்னஸ்ட் மெக்கே என்பவரால் அத்தகைய ஒரு அகழ்வாராய்ச்சியில் நடனப் பெண் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

பிரிவினைக்குப் பிறகு மொஹஞ்சதாரோவும் ஹரப்பாவும் பாகிஸ்தானின் ஒரு பகுதியாக மாறினாலும், ஒப்பந்தத்தின் ஒரு பகுதியாக நடனப் பெண் சிலை இந்தியாவில் வைக்கப்பட்டது.

இன்று, வெண்கலச் சிலை இந்தியாவின் தேசிய அருங்காட்சியகத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

சில விளக்கங்கள்

பல ஆண்டுகளாக இந்த நடனப் பெண் சிலை பற்றி ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஆராய்ச்சி நடத்திவருகின்றனர். தி பெங்குயின் ஹிஸ்டரி ஆஃப் எர்லி இந்தியா: ஃப்ரம் ஆரிஜின்ஸ் டூ கிபி 1300 (2002) நூலில் வரலாற்றாசிரியர் ரொமிலா தாப்பர், “சிலையை இளம்பெண்” என வர்ணித்துள்ளார்.

இந்த இளம் பெண் மற்ற பண்டைய நாகரிகங்களின் படைப்புகளில் எதையும் போலல்லாமல், கலகலப்பான பண்பைக் கொண்டிருக்கிறார்" என்று வரலாற்றாசிரியர் ஏ.எல்.பாஷாம் தனது கிளாசிக் தி வொண்டர் தட் வாஸ் இந்தியா (1954) இல் எழுதினார்.

1944 மற்றும் 1948 க்கு இடையில் இந்திய தொல்லியல் துறையின் (ASI) இயக்குனரான மார்டிமர் வீலர், இந்த உருவத்தை தனக்கு மிகவும் பிடித்தது என்று விவரித்தார்.

இது குறித்து அவர், "ஒரு பெண், இந்த நேரத்தில், தன்னையும் உலகத்தையும் முழுமையாக நம்புகிறாள். அவளைப் போன்ற எதுவும் உலகில் இல்லை என்று நான் நினைக்கிறேன், ”என்று வீலர் எழுதினார்.

1902 முதல் 1928 வரை ASI இன் டைரக்டர் ஜெனரலாக இருந்த ஜான் மார்ஷல், ஹரப்பா மற்றும் மொஹஞ்சதாரோவில் ஆரம்பகால அகழ்வாராய்ச்சிகளை மேற்பார்வையிட்டவர்.

இவர், “அரை துடுக்குத்தனமான தோரணையில் இடுப்பில் கை, மற்றும் கால்கள் சற்று முன்னோக்கி நகர்த்தப்பட்ட ஒரு இளம் பெண்” என்றார்.

அனுமானங்கள்

மார்ஷலின் விளக்கம் அந்த உருவம் தாக்கும் போஸ் தான். ஆனால் பெண் ஒரு நடனக் கலைஞர் என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் நம்புகின்றனர். இருப்பினும், இந்த கூற்றை ஆதரிக்க வேறு எந்த ஆதாரமும் இல்லை.

"நடனக் கலைஞர்" என்ற முத்திரை இந்திய வரலாற்றின் வாசிப்பிலிருந்து வந்ததாக இந்தப் பிரச்சினையில் சமீபத்திய தகவல்கள் கூறுகின்றன.

அமெரிக்க தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் ஜொனாதன் கெனோயர் ஆர்ட் ஆஃப் தி ஃபர்ஸ்ட் சிட்டிஸில் மத்தியதரைக் கடலில் இருந்து சிந்து வரை (2003) நடனக் கலைஞர் லேபிள் "இந்திய நடனக் கலைஞர்கள் பற்றிய காலனித்துவ பிரிட்டிஷ் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது எனக் கூறியுள்ளார்.

2016 ஆம் ஆண்டில், இந்திய வரலாற்று ஆராய்ச்சி கவுன்சிலின் (ஐசிஎச்ஆர்) ஹிந்தி இதழான இதிஹாஸில் தாக்கூர் பிரசாத் வர்மா எழுதிய கட்டுரையில், இந்த சிலை உண்மையில் இந்து தேவி பார்வதியின் சித்தரிப்பு என்று கூறியுள்ளார்.

சிந்து நாகரிகத்தை வைதிக இந்து மதத்துடன் இணைக்கப் பத்திரிகை முயற்சித்தது. இந்த கூற்றை பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்கள் நிராகரித்துள்ளனர்.

அவர்கள் நடனமாடும் பெண் யாரை சித்தரிக்கிறார் அல்லது ஹரப்பா-மொஹஞ்சதாரோ நாகரிகத்தில் இந்துக் கடவுள்களின் வழிபாடு இருந்ததா என்பதை உறுதியாகக் கூற எந்த ஆதாரமும் இல்லை என்று கூறுகிறார்கள்.

ஹரப்பா கலைத்திறன் மற்றும் உலோகவியலின் அதிநவீனத்தை வெண்கலச் சிலையிலிருந்து ஊகிக்க முடியும்.

டான்சிங் கேர்ள் என்பது உலோகக் கலவை மற்றும் இழந்த மெழுகு வார்ப்பு பற்றிய நாகரீகத்தின் அறிவின் சான்றாகும், இதன் மூலம் மிகவும் விரிவான உலோகக் கலைப்பொருட்களை உருவாக்க அசல் சிற்பத்திலிருந்து நகல் சிற்பம் வார்க்கப்பட்ட ஒரு சிக்கலான செயல்முறையாகும்.

மேலும், நடனம் ஆடும் பெண் போன்ற ஒரு உருவத்தின் இருப்பு, ஹரப்பா சமுதாயத்தில் உயர்ந்த கலை இருப்பதைக் குறிக்கிறது.

மனித இருப்பின் ஆரம்பத்திலிருந்தே கலை அநேகமாக இருந்தபோதிலும், அதன் நுட்பமான அளவு ஒரு சமூகத்தின் முன்னேற்றத்தைக் குறிக்கிறது.

ல்லா தோற்றங்களாலும் நடனமாடும் பெண் ஒரு பொருள் அல்ல. சில பயனுள்ள நோக்கங்களுக்காக அடையாளப்பூர்வமான கலைப்பொருளை உருவாக்க அதிக நேரம் எடுத்துக்கொண்டனர்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“