ராமசேது விவாதம்; புராணம், சுற்றுச்சூழலை புறக்கணித்தது ஏன்?

ராமர் சேது தமிழ்நாட்டின் கரையோரத்தில் உள்ள பாம்பன் தீவையும் இலங்கையின் கடற்கரையில் உள்ள மன்னார் தீவையும் இணைக்கும் ஒரு சுண்ணாம்பு பாதை ஆகும். இது பல தசாப்தங்களாக அரசியல், மத மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சர்ச்சைகளின் மைய புள்ளியாக உள்ளது.

'பாலத்தின்' இயல்பைச் சுற்றியுள்ள நிகழ்கால அரசியல் இந்து புராண நம்பிக்கையில் இருந்து உருவாகிறது. இது ராமர் சார்பாக ஹனுமான் தலைமையிலான குரங்குகளின் படையால் கட்டப்பட்டது. சீதையை மீட்டு ராவணணை ராமன் சிறைப்பிடித்தான் என நம்பிக்கை நீள்கிறது.

ஆபிரகாமிய மதங்களில் இந்த அமைப்பு முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகக் கூறப்படுகிறது, ஏனெனில் இது ஆதாம் சொர்க்கத்திலிருந்து வெளியேற்றப்பட்ட காலத்திலிருந்தே அவரது கால்தடங்கள் என்று நம்பப்படுகிறது, இதனால் அதற்கு 'ஆதாமின் பாலம்' என்று பெயர் வந்தது.

19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியக் கடற்கரையோரம் பெரிய கப்பல்கள் செல்ல அல்லது கிழக்கு மற்றும் மேற்கு கடற்கரைகளுக்கு இடையில் பயணிக்க இந்த கால்வாயை ஆழப்படுத்த திட்டமிட்டனர்.

ஆங்கிலேயர்களின் திட்டங்கள் வெற்றிபெறவில்லை என்றாலும், சுதந்திர இந்தியாவில் இந்தத் திட்டம் சேதுசமுத்திரத் திட்டமாக புத்துயிர் பெற்றது. எவ்வாறாயினும், கட்டமைப்பிற்கும் ராமாயணத்திற்கும் இடையிலான தொடர்பை நம்பும் குழுக்களால் இந்த முன்மொழிவு தொடர்ந்து எதிர்க்கப்படுகிறது.

இதன் விளைவாக, சுதந்திர இந்தியாவின் அரசியல் காட்சியில், ராமர் சேது உண்மையில் ராமரால் கட்டப்பட்டதா இல்லையா என்ற விவாதம் எழுந்தது.

ராமர் சேது மீதான காலனித்துவ அணுகுமுறை

'ராமர் சேதுவைச் சுற்றியுள்ள கட்டுக்கதையின் உண்மைத்தன்மை குறித்து காலனித்துவ புவியியலாளர்கள் எந்த நிலைப்பாட்டையும் எடுக்கவில்லை. ராமர் ஒரு உண்மையான நபரா இல்லையா என்பதை விளக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்று அவர்கள் உறுதியாக நம்பினர், மாறாக புராணக்கதைகளை மிகவும் மரியாதையுடன் பார்த்தார்கள், ஏனென்றால் அவர்களிடம் சிறந்த விளக்கம் இல்லை' ”என்கிறார் பேராசிரியர் சாட்டர்ஜி.

1891 ஆம் ஆண்டில் ராமர் சேது பற்றிய ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்ட ஜேர்மன் புவியியலாளர் ஜோஹன்னஸ் வால்தர், 'இந்தியாவிற்கும் இலங்கைக்கும் இடையில் ஒரு பழங்கால பாதை இருப்பதாகவும், அந்த பாதையின் புவியியல் தோற்றம் சாதாரண புவியியலால் விவரிக்க முடியாதது' என்றும் அவர் கூறினார்.

வால்தர் இந்தியாவிற்கு வருவதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே ராமர் சேது, காலனித்துவ வரைபடவியலாளர்கள் மற்றும் புவியியலாளர்கள் மத்தியில் மிகுந்த ஆர்வமுள்ள விஷயமாக மாறியது.

ரெனெல் 1782 இல் இந்தியாவின் புகழ்பெற்ற வரைபடத்தை வெளியிட்டார், அடுத்த ஆண்டு 'ஹிந்துஸ்தானின் ஒரு வரைபடத்தின் நினைவகம்' வெளியிடப்பட்டது, அதில் முதல் முறையாக, இந்தியாவிற்கும் இலங்கைக்கும் இடையிலான கடற்பயணச் சவால்களைக் குறைக்க ஆதம்ஸ் பாலத்தை ஆழப்படுத்துவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் குறித்து ஆலோசனை செய்யப்பட்டது.

அதே நேரத்தில் ராமர் சேதுவைச் சுற்றியுள்ள புராணக்கதைகள் ஐரோப்பிய வரலாற்றாசிரியர்களுக்கு மிகவும் கவர்ச்சிகரமான விஷயமாக மாறியது. உதாரணமாக, ஓரியண்டல் அறிஞரும் சரித்திராசிரியருமான தாமஸ் மாரிஸ், தி ஹிஸ்டரி ஆஃப் ஹிந்துஸ்தான்: இட்ஸ் ஆர்ட்ஸ் அண்ட் இட்ஸ் சயின்சஸ் (1798) என்ற தனது படைப்பில், ஆதம்ஸ் பிரிட்ஜ் பற்றிய கட்டுக்கதையின் வரலாற்று நம்பகத்தன்மையை நம்பினார்.

குரங்குகளின் எண்ணற்ற பட்டாலியன்கள் அல்லது மலையேறுபவர்கள் நூறு லீக்குகள் நீளமுள்ள பாறைகளின் பாலத்தைக் கட்டியுள்ளனர் என்பதும், இந்த 'அதிசய பாலத்தை' ராமர் 'குறைந்த வலிமையான உடலின் தலையில்' கடந்தார் என்பதும் நம்பகத்தன்மை வாய்ந்தது என்று மாரிஸ் நினைத்தார். 18 அரசர்களின் கட்டளையின் கீழ் 3 லட்சத்து 80 ஆயிரம் குரங்குகள் இதனை கட்டியதாக சட்டர்ஜி கூறுகிறார்.

இரண்டாவது முடிவு என்னவென்றால், ஆதாமின் பாலத்தை தோண்டி எடுப்பது மிகவும் விலை உயர்ந்ததாக இருக்கும். இந்த சூழலியல் முடிவுகளின் காரணமாகவும், இந்திய புவியியல் ஆய்வு கூட ராமர் பற்றிய கட்டுக்கதையைத் தவிர வேறு சிறந்த விளக்கம் இல்லாததால், அவர்கள் ஆதாம் பாலத்தை தோண்டி எடுப்பதற்கான திட்டங்களைத் தொடர்ந்து தள்ளி வைத்தனர். சாட்டர்ஜி விளக்குவது போல, ஆங்கிலேயர்களுக்கு, ராம சேதுவைச் சுற்றியுள்ள புராணக்கதைகள் மற்றொரு நோக்கத்திற்காக உதவியது.

சேதுவின் புராணக்கதை, இந்தியப் பெருங்கடலின் குறுக்கே, ராமேஸ்வரத்தில், இரண்டு கிலோமீட்டர் நீளமுள்ள ரயில்வே பாலத்தில், இந்தியப் பெருங்கடலின் குறுக்கே, ராமேஸ்வரத்திற்குச் செல்லும் வழியில், ஏறக்குறைய நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது.

ராமர் சேதுவில் இருந்து 30 கிலோமீட்டர் தொலைவில் பாம்பன் பாலம் கட்டப்பட்டது. இது இந்தியாவின் முதல் கடல் பாலம் மற்றும் பாந்த்ரா-வொர்லி-கடல் இணைப்பு 2010 இல் திறக்கப்படும் வரை மிக நீளமானது.

சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு ராமசேது சர்ச்சை

ராமர் சேது அமைந்துள்ள கால்வாயை தூர்வாரும் திட்டம் கைவிடப்பட்டது. ஆங்கிலேயர்களால், 1955 இல் சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் அரசாங்கத்தால் மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டது. இந்த நோக்கத்திற்காக சேதுசமுத்திர திட்டக் குழு உருவாக்கப்பட்டது.

அதன் தலைவராக ஏ. ராமசாமி முதலியார் இருந்தார். இந்தக் குழு, கால்வாய்த் திட்டத்தை தூத்துக்குடி துறைமுகத் திட்டத்துடன் இணைக்க பரிந்துரை செய்தது. சேதுசமுத்திரத் திட்டத்தை ஆதரிப்பவர்கள், தமிழ்நாட்டின் பின்தங்கிய மாவட்டங்களான திருநெவேலி மற்றும் ராமநாதபுரம் மாவட்டங்களின் வளர்ச்சிக்கு இது உதவும் என்று வாதிட்டனர்.

1963 ஆம் ஆண்டில், ஆழ்கடல் துறைமுகத்தை ஒரு பெரிய கடல் மையமாக மாற்றுவதற்காக தூத்துக்குடி துறைமுகத் திட்டத்திற்கு இந்திய அரசு அனுமதி அளித்தது. ஆனால், சேதுசமுத்திரத் திட்டம் மேற்கொண்டு எடுக்கப்படவில்லை.

பாலத்தை தூர்வாருவதால் ஏற்படும் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சனைகள் மற்றும் பொருளாதாரச் செலவுகளை மனதில் கொண்டு, முதலியார் குழு இந்தப் பகுதியைக் கால்வாய் அமைப்பதற்கு எதிராக அறிவுறுத்தியது, அதற்குப் பதிலாக தரைவழிப் பாலம் கட்ட பரிந்துரைத்தது" என்கிறார் சாட்டர்ஜி.

குழுவின் பரிந்துரை உண்மையில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது ஆனால் இறுதியில் திட்டம் கைவிடப்பட்டது. இருப்பினும், 1983 இல் மீண்டும் ஒருமுறை இத்திட்டத்தின் மீதான ஆர்வம் புத்துயிர் பெற்றது, மேலும் 1994 இல் தமிழ்நாடு அரசு திட்டத்தை புதுப்பித்து விவரித்தபோது. அதற்குள் சேதுசமுத்திரத் திட்டம் ஒரு மையக்கருமாக மாறி, தேர்தல் பிரச்சாரங்களில் அதிகளவில் பயன்படுத்தப்பட்டது.

1999 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய பிரதமர் அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் தலைமையிலான பாஜக தலைமையிலான அரசாங்கம் அதன் கூட்டாளியான அதிமுக அழுத்தத்தின் கீழ் இந்தத் திட்டத்தை எடுத்தது.

அரசியல் விஞ்ஞானி கிறிஸ்டோஃப் ஜாஃப்ரெலோட் 2008 இல் வெளியிடப்பட்ட ஆய்வுக் கட்டுரையில், “2000-2001 பட்ஜெட்டில், அப்போதைய மத்திய நிதியமைச்சராக இருந்த யஷ்வந்த் சின்ஹா ​​சேதுசமுத்திரம் திட்டத்தின் சாத்தியக்கூறுகளுக்காக 4.8 கோடி ரூபாய் ஒதுக்கியதாகக் குறிப்பிடுகிறார். 2004 ஆம் ஆண்டு NDA ஆட்சியின் கீழ், வாஜ்பாய் அரசாங்கம் 3500 கோடி ரூபாய் பட்ஜெட்டில் கப்பல் வழித்தடத்தை உருவாக்க ஒப்புதல் அளித்தபோது இந்தத் திட்டம் தொடங்கியது.

அதே நேரத்தில், பாஜகவின் சித்தாந்த பெற்றோரான ராஷ்ட்ரிய ஸ்வயம்சேவக் சங்கத்தின் (ஆர்எஸ்எஸ்) உறுப்பினர்கள் சேதுவின் அஞ்சப்படும் அழிவுக்கு எதிரான சீற்றத்தில் திட்டத்திற்கு எதிராக பல போராட்டங்களை நடத்தினர். வாஜ்பாய் அரசில் இருந்து வெளியேறிய பின்னரே இந்தப் போராட்டங்கள் நடத்தப்பட்டு மத்திய அரசைக் காட்டிலும் திமுகவை குறிவைத்து நடத்தப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

2004 ஆம் ஆண்டு ஆட்சிக்கு வந்த காங்கிரஸ் தலைமையிலான UPA ஆட்சியால் இத்திட்டத்தை புத்துயிர் பெறுவதற்கான முதல் உறுதியான நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டது. அப்போதைய பிரதமர் மன்மோகன் சிங் ஜூன் 2, 2004 அன்று திட்டத்தைத் தொடங்கிவைத்தார் மற்றும் ஜூலை 2006 இல் தூர்வாருதல் தொடங்கியது.

அப்போது, சுப்பிரமணியன் சுவாமி உச்சநீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தார். இதற்கு அரசாங்கம் ஒரு எதிர் பிரமாணப் பத்திரத்தை தாக்கல் செய்தது, ராமர் சேதுவின் இருப்பை கேள்விக்குள்ளாக்கியது, அவர்களின் கருத்துப்படி இது முற்றிலும் புராணங்களின் தயாரிப்பு.

ஆர்எஸ்எஸ்-ன் ஊதுகுழலான தி ஆர்கனைசர் தனது 2007 தீபாவளி சிறப்பு இதழை ராமர் சேது சர்ச்சைக்கு எவ்வாறு அர்ப்பணித்தது என்பதை ஜாஃப்ரலோட் தனது கட்டுரையில் எழுதுகிறார். அதில், 'ராமரோ அல்லது வரலாற்றுப் பாலமோ இல்லை என்ற அடிப்படையில் ராமர் சேது கால்வாயைத் தோண்டுவது வெறுமனே மூர்க்கத்தனமானது. இது ஒரு முழு நாகரிகத்தையும் அதன் அடித்தளத்தின் ஊற்றுகளை மறுப்பதன் மூலம் அனாதை ஆவதற்குச் சமம்” என்று இங்கிலாந்தைச் சேர்ந்த அரசியல் பொருளாதார நிபுணரும் ஆர்எஸ்எஸ் தலைவருமான கெளதம் சென் எழுதினார்.

தி ஆர்கனைசரில் சுனிதா வக்கீல் எழுதிய கட்டுரையில், “உச்சநீதிமன்றத்தில் விளக்கமளிக்காத பிரமாணப் பத்திரத்துடன் ஆயுதம் ஏந்திய ராமர் இருப்பதை மறுத்ததன் மூலம், காங்கிரஸ் தலைவர்கள் ஒரு புனிதமான காவியத்தைக் குறைத்ததுடன், கூட்டு இந்து ஆன்மாவுக்குப் பலத்த அடியையும் கொடுத்துள்ளனர். காலங்காலமாக இந்து அடையாளத்தையும் தேசியத்தையும் வெறும் கற்பனைப் படைப்பாக வரையறுத்துள்ளார்.

மேலும், ஆர்எஸ்எஸ் ராமேஸ்வரம் ராம் சேது ரக்ஷா மஞ்ச் - ராமசேதுவின் பாதுகாப்பிற்காக பிரத்தியேகமாக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு புதிய அமைப்பை உருவாக்கியது. இந்த அமைப்பு ஆகஸ்ட் 2007 இல் தமிழ்நாட்டில் ஒரு போராட்ட பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கியது மற்றும் டிசம்பர் 2007 இல் டெல்லியின் ரோகினியில் ஒரு பெரிய பேரணியை ஏற்பாடு செய்தது, இதில் VHP, BJP மற்றும் RSS தலைவர்கள் கலந்து கொண்டனர்.

சேதுசமுத்திரத் திட்டத்திற்கு எதிரானவர்கள் ராமரின் வரலாற்றுத் தன்மையை நிரூபிக்கும் வகையில் தொல்லியல் கண்டுபிடிப்புகள் வடிவில் அறிவியல் ஆதாரங்களைத் திரட்டினர். உதாரணமாக, 1997 ஆம் ஆண்டில், ஆர்எஸ்எஸ் அமைப்பின் சமன்லால், சேதுவின் இருப்பை ஷோல் கற்களின் சங்கிலி என்று கூற நாசா எடுத்த படங்களின் தொகுப்பைக் குறிப்பிட்டார்.

ராமர் சேது மனிதனால் உருவாக்கப்பட்டது மட்டுமல்ல, அது ராமாயண காலமான 1.75 மில்லியன் ஆண்டுகள் பழமையானது என்ற கூற்றை ஆதரிக்க நீதிமன்றங்களில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட மனுக்களின் ஒரு பகுதியாக இந்த படங்கள் மீண்டும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. பின்னர், நாசா அவர்கள் எடுத்த படங்கள் என்றாலும், தவறாக சித்தரிக்கப்படுவதாக பதிவில் தெளிவுபடுத்தியது.

இந்த மர்ம பாலம் 30 கிமீ நீளமுள்ள, இயற்கையாகவே உருவாகும் 'ஆடம்ஸ் பிரிட்ஜ்' என்று அழைக்கப்படும் மணல் திட்டுகளின் சங்கிலியை விட அதிகமாக இல்லை, நாசா பல ஆண்டுகளாக இந்த ஷோல்களின் படங்களை எடுத்து வருகிறது. இந்த ஷோல்களின் படங்கள் அப்பகுதியில் எந்த அறிவியல் கண்டுபிடிப்பையும் ஏற்படுத்தவில்லை, ”என்று 2002 இல் நாசா அதிகாரி மார்க் ஹெஸ் கூறினார்.

ராமர் சேதுவின் அசல் பெயர் நள சேது என்றும், இலங்கைக்கான பாலத்தை வடிவமைத்ததாக அறியப்படும் வானரரான நளாவின் பெயரால் என்றும் ஓக் கூறுகிறார். வால்மீகியின் ராமாயணத்திலும், மகாபாரதத்தின் ராமோபாக்கியானத்திலும் இப்படித்தான் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. "ராமரைப் போற்றும் வகையில் தான் 'ராம் சேது' என்ற பெயர் பின்னர் பிரபலமடைந்தது," என்று அவர் கூறுகிறார்.

ராமர் சேதுவின் பிரபலமான கற்பனைக்கு முரணான காவியத்தின் விவரங்கள் இருந்தபோதிலும், ஒரு சமூகத்தின் பிரபலமான நம்பிக்கையை ஒருவர் புறக்கணிக்க முடியாது என்று ஓக் நம்புகிறார். இந்தியாவிற்கும் இலங்கைக்கும் இடையே உள்ள கட்டமைப்பு ராமசேது என்ற கூற்றுடன் நான் உடன்பட்டாலும் இல்லாவிட்டாலும் அதன் மதிப்பை நான் உணர்கிறேன்” என்கிறார்.

தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil