கோவிட் -19 தொற்றுநோயின் இரண்டாவது அலை கிராமப்புற இந்தியாவை எவ்வாறு அழித்தது?

Second wave pandemic rural India Tamil News : ஏப்ரல் இரண்டாவது வாரத்தில், எட்டாவாவின் சைஃபாயில் 1,500 படுக்கைகள் கொண்ட அரசு மருத்துவமனையில் வார்டு மேற்பார்வையாளராக பணிபுரியும் சூரஜ் (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது) ஒரு அரிய இடைவெளிக்குப் பிறகு அங்கிருந்து வெளியேறினார். உத்தரப்பிரதேசத்தில் தினசரி பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கை, ஒரு நாளைக்குக் கிட்டத்தட்ட 10,000-ஆக இருந்தது. 70 கோவிட் -19 நோயாளிகளுடன் ஒரு பேருந்து நெருங்கி வருவதை அவர் கண்டார். அவர்களில் பெரும்பாலோர் 60 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. “என் காதுகள் வெப்பமடைவதை உணர்ந்தேன். மருத்துவமனை ஏற்கெனவே அளவுக்கு அதிகமான நோயாளிகளை வைத்திருக்கிறது. எனக்கு ஒரு நாள் விடுமுறை கிடைத்து 45 நாட்கள் ஆகிவிட்டன. தினமும் ஆறு ஏழு மணிநேரம் பிபிஇ கிட அணிவது எனக்குக் குமட்டல் மற்றும் மனஉளைச்சலை ஏற்படுத்தியது. ஆனால், நோயாளிகள் தொடர்ந்து வந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்” என்று 24 வயதான அவர் கூறுகிறார்.

மே மாதத்தின் நடுப்பகுதியில், சுமார் 1,200 கி.மீ தூரத்தில், பூட்டான் எல்லைக்கு அருகிலுள்ள மேற்கு வங்காளத்தின் அலிபுர்தார் மாவட்டத்தில், மூத்த மருத்துவரான ஸ்வப்னில் (பெயர் மாற்றப்பட்டது), அவருடைய இரவு நேர பணியின்போது, ஐந்து மணிநேரத்தில் ஐந்து கோவிட் -19 நோயாளிகள் அடுத்தடுத்து இறப்பதைப் பார்த்தார். "தேர்தல்கள் முடிவடைந்துவிட்டன. மாநிலத்தில் இறப்புக்கள் அதிகரித்ததற்குப் பிரச்சாரம் மற்றும் வாக்கெடுப்புகளை நான் குறை கூற முடியவில்லை. தேர்வுகள், தேர்தல்கள், திருமணங்கள் போன்றவை இதுபோன்ற காலங்களில் எல்லாம் தேவையற்றது” என்று 30 வயதான அவர் கூறுகிறார்.

முக்கிய பெருநகரங்களில் மரணம் மற்றும் துயரத்தின் ஒரு தடத்தை விட்டுச் சென்றபின், இந்த ஆண்டு ஏப்ரல் முதல் இந்தியாவின் மோசமான வசதியுள்ள கிராமப்புறங்களில் கோவிட் -19-ன் இரண்டாவது அலை பரவத் தொடங்கியதால், நாட்டின் 3.8 மில்லியன் சுகாதாரப் பணியாளர்கள் (தேசிய மாதிரி ஆய்வு அலுவலகம், ஜனவரி 2016) நோயாளிகளுக்கு சிகிச்சையளிக்க தயாராகினர். அதே நேரத்தில் ஆக்ஸிஜன், உயிர்காக்கும் மருந்துகள் மற்றும் படுக்கைகள் ஆகியவற்றின் கடுமையான பற்றாக்குறையைக் கையாண்டனர். பல பகுதிகளில் மோசமான நிலை முடிந்துவிட்டதாகத் தோன்றினாலும், கடந்த மாதங்களின் பேரழிவு, ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாகக் கடுமையான மாற்றங்களின் சோர்வு மற்றும் மூன்றாவது அலை குறித்த பயம் பலரை மன உளைச்சலுக்குள்ளாகியுள்ளது.

கடந்த ஆண்டு தொற்றுநோயால் உத்திர பிரதேசத்தில் இப்போது வரை 20,600-க்கும் அதிகமானோர் உயிரிழந்துள்ளனர். இதே காலகட்டத்தில் 99,000-க்கும் அதிகமான இறப்புகளுடன், மகாராஷ்டிரா நாட்டில் அதிக எண்ணிக்கையிலான இறப்புகளைப் பதிவு செய்துள்ளது. கர்நாடகாவில் 29,500-க்கும் அதிகமானோர் இறந்ததாகவும், மேற்கு வங்கத்தில் 15,800-க்கும் அதிகமானோர் இறந்ததாகவும், பீகாரின் இறப்பு எண்ணிக்கை 5,200-க்கும் அதிகமாக இருப்பதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. பல கோவிட் மரணங்களுக்கு தவறான தகவல்களையும் அச்சத்தையும் சூரஜ் குற்றம் சாட்டுகிறார்.

பீகார் நாலந்தா மாவட்டத்தில் உள்ள வர்த்மான் இன்ஸ்டிடியூட் ஆப் மெடிக்கல் சயின்ஸில் பணிபுரியும் டாக்டர் அரவிந்த் குமார் சிங் அவருடன் உடன்படுகிறார். “மக்கள் பரிசோதனை செய்ய விரும்பவில்லை, அவர்கள் சுய மருந்து மற்றும் ஒவ்வொரு அடியிலும் மருத்துவர்களை சந்தேகிக்கிறார்கள். மருத்துவரைப் பார்க்காமல் Ivermectin மாத்திரைகளை (ஒட்டுண்ணி நோய்த்தொற்றுகளுக்கு சிகிச்சையளிக்கப் பயன்படும்)  உட்கொண்ட நோயாளிகளை நான் பார்த்திருக்கிறேன்” என்கிறார் டாக்டர் சிங்.

வங்காளத்தில், மார்ச் மற்றும் ஏப்ரல் மாதங்களில் மாஸ்க் அணியாமல், பெரிய தேர்தல் பேரணிகளில் கூட்டம் அதிகமாக இருந்தது. "மே 2-க்குப் பிறகு (முடிவு நாள்) அதிக நோயாளிகளை நாங்கள் எதிர்கொள்வோம் என்று எங்களுக்குத் தெரியும். அப்படிதான் நடந்தது. 250 படுக்கைகள் கொண்ட, எங்களுடையதுதான் மாவட்டத்தின் மிகப்பெரிய அரசு மருத்துவமனை. எங்கள் நோயாளிகள், இப்பகுதியில் ஏழ்மையானவர்கள். அவர்கள் இறப்பதைப் பார்ப்பதற்கு எங்களுக்கு உதவியற்றதாக இருந்தது” என்று ஸ்வப்னில் கூறுகிறார்.

ஊழியர்கள் உட்பட "எல்லாவற்றிற்கும் பற்றாக்குறை" ஒரு பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. "இரண்டாவது அலை மூலம், எங்கள் ஊழியர்களில் 50 சதவீதத்திற்கும் அதிகமானோர் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். மருத்துவர்கள் செவிலியர்கள், தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள் மற்றும் வார்டு பார்வையாளர்கள் ஆகியோர்களை இரட்டிப்பாக்க வேண்டியிருந்தது. எல்லோருக்கும் வென்டிலேட்டர்கள் போன்ற கருவிகளை இயக்க முடியாது. இறுதியில் நாங்கள் ஷிப்ட் மாற்றி மக்களைப் பயிற்றுவிக்க வேண்டியிருந்தது. அரசாங்கம் எல்லாவற்றையும் அதன் திறனில் செய்து கொண்டிருந்தது. ஆனால், நோய்த்தொற்று மற்றும் நோயாளிகளின் அளவு அதாவது ஒரு பக்கம் ஒரு வெளியேறினால் மற்றொரு பக்கத்திலிருந்து உள்நுழைபவர்களின் எண்ணிக்கை தீவிரமடைந்தது" என்கிறார் டாக்டர் சிங்.

இதற்கிடையில், மே மாத தொடக்கத்தில், கர்நாடகாவின் சாமராஜநகர் மாவட்டத்தில் ஒரு கோவிட் -19 மையத்தில் மருத்துவ ஆக்ஸிஜன் பற்றாக்குறை காரணமாக 23 நோயாளிகள் இறந்தபோது, ​​மாவட்டத்தின் கொல்லேகல் தாலுகாவில் யோகேஷ் சிபி, சர்க்கரை அளவையும், பாதிக்கப்பட்ட நோயாளிகளின் உயிரணுக்களையும் பரிசோதிப்பதில் மும்முரமாக இருந்தார். இந்த சம்பவம், மத்திய அரசுக்கு எச்சரிக்கையாக அமைந்தது என்று 35 வயதான நர்ஸ் ஒப்புக்கொள்கிறார். கர்நாடகாவின் அதிக இறப்பு எண்ணிக்கை மற்றும் தினசரி பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கை, ஒரு நாளைக்கு 20,000-க்கும் அதிகமாக இருந்தது. இது, தொற்றுநோயின் இரண்டாவது அலையின் போது மோசமாக பாதிக்கப்பட்டுள்ள முதல் ஐந்து மாநிலங்களில் தொடர்ந்து இடம்பிடித்தது.

"எங்கள் வசதியில் அத்தகைய பற்றாக்குறை இல்லை. ஆனால், நோயாளிகளின் உறவினர்கள் மிகவும் ஆக்ரோஷமாக இருந்தனர். கோவிட் வார்டுகளில் அவர்கள் அனுமதிக்கப்படவில்லை. மேலும், அவர்கள் மணிநேர அப்டேட்டுகளை கேட்கத் தொடங்கினர். ஒவ்வொரு ஷிப்டிலும், இரண்டு பணியாளர்கள் செவிலியர்கள் உள்ளனர். நாங்கள் 100 படுக்கைகள் கொண்ட மையம். குடும்பங்களை அனுமதித்து, எங்கள் வேலையைச் செய்வது சாத்தியமில்லை. அருகிலுள்ள கிராமங்களிலிருந்து நோயாளிகள் வருகிறார்கள். கோவிட் -19 பற்றி அவர்களுக்கு அதிக விழிப்புணர்வு இல்லை. உடனடி முடிவுகளை விரும்புகிறார்கள். அத்தகைய எதிர்பார்ப்புகளைக் கையாள்வது மிகவும் கடினம்” என்கிறார் யோகேஷ்.

இதேபோன்ற சூழ்நிலைகளை எதிர்கொள்ளும் சிங், "குடும்பங்கள், நோயாளியை விட்டு வெளியேறி, நோயைக் கண்டு பயந்து தப்பி ஓடுகிறார்கள். அல்லது, அவர்கள் இறந்த பிறகு எங்களுடன் சண்டையிடுகிறார்கள். உடல்களைப் பைகளில் அடைத்து கோவிட்-19 நெறிமுறைகளைப் பின்பற்ற அனுமதிக்க மாட்டுகிறார்கள். இரண்டு வழிகளிலும், இது எங்களுக்குக் கடினமாகிறது” என்கிறார் டாக்டர் சிங்.

கடந்த வாரம், அசாமில் கோவிட் -19 பணியிலிருந்த ஒரு டாக்டரின் வீடியோ, சுகாதார நிலையத்தில் இறந்த ஒரு நோயாளியின் உறவினர்களால் அவர் கொடூரமாக உதைக்கப்பட்டு வீசப்பட்டதைக் காட்டியது. இந்த சம்பவத்தில் தொடர்புடைய 24 பேரை இதுவரை போலீசார் கைது செய்துள்ளனர்.

“வார்டுகளில், மக்கள் தனியாக இருக்கிறார்கள். உடல்களின் குவியல்கள் ஒன்றாகத் தகனம் செய்யப்படுவதையும், உடல்கள் ஆற்றங்கரையில் வீசப்படுவதையும் அவர்கள் காண்கிறார்கள். மேலும், இந்த அறிக்கைகளை உறுதிப்படுத்தவோ நிராகரிக்கவோ யாரும் இல்லை. தனிமை மற்றும் பயம் முதலில் அவர்களைக் கொல்கிறது. தொலைபேசி இல்லாத மற்றவர்கள், தங்களுக்குப் பக்கத்திலேயே நோயாளிகள் இறப்பதைப் பார்க்கிறார்கள். வார்டில் அவர்களுடன் வசிக்கும் நோயாளிகள் மரணித்தால், அந்நியர்கள் நடுங்கி அழுவதை நான் பார்த்திருக்கிறேன்” என்கிறார் சூரஜ்.

சில நேரங்களில், நிலைமை கை மீறுகிறது. "இரண்டாவது அலையின் உச்சத்தில், மக்கள் வார்டுகளை விட்டு வெளியேற முயல்வதை நாங்கள் கண்டோம். ஒரு இரவு, நான் வெளியிலிருந்து வார்டில் ஒரு பேட்லாக் வைக்க வேண்டியிருந்தது. இது பலரைக் கவலையடையச் செய்தது ஆனால், எனக்கு வேறு வழியில்லை. அவர்களுடைய குடும்பத்தினர் அவர்களைக் கண்டுபிடிக்கவில்லை என்றால் மறுநாள் என்னைக் கொன்றிருப்பார்கள்” என்கிறார் சூரஜ்.

ஒரு வார்டு மேற்பார்வையாளராக, படுக்கைகளை ஏற்பாடு செய்வதையும், நோயாளிகளை தவறாமல் பரிசோதிப்பதையும் தவிர, சூரஜ் அவர்களுக்கு வழக்கமான உணவை வழங்க வேண்டும். மையத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு கோவிட் வார்டிலும், இரண்டு வார்டு பாய்ஸ் மற்றும் 35 படுக்கைகள் உள்ளன. "எங்களுக்கு மூன்று வேளை நிலையான உணவு தவிரத் தேநீர், காதா மற்றும் 100 கிராம் உலர்ந்த பழங்கள் போன்ற சிற்றுண்டிகளும் உண்டு. ஒரு வாரம், கோவிட்-19-க்கு சிகிச்சையளிப்பதில் முந்திரி மற்றும் உலர்ந்த திராட்சையின் நன்மைகள் குறித்த சமூக ஊடகங்களில் பகிரப்பட்ட செய்தி, நோயாளிகள் ஒவ்வொரு உணவிலும் அவற்றைக் கோரத் தொடங்கினர்” என்று அவர் கூறுகிறார்.

இளைஞர்களின் மரணம், அவருக்குத் தூக்கமில்லாத இரவுகளைத் தருகிறது என்று சூரஜ் உருக்கமாகப் பேசுகிறார். “ஒருமுறை, என் வயதுடைய ஒரு இளைஞன் தன் பெற்றோருக்கு வீடியோ அழைப்பு விடுக்க என் தொலைபேசியை கடன் வாங்கியிருந்தார். நாங்கள் நீண்ட நேரம் பேசினோம், பின்னர் நான் அவரை நள்ளிரவில் படுக்கவைத்துச் சென்றேன். அடுத்த நாள் காலை 8 மணிக்கு நான் மையத்தை அடைந்தபோது, அவர் உயிருடன் இல்லை. நோயாளிகளின் முழு வரிசைகளையும் நான் பார்த்திருக்கிறேன், அவர்களில் குறைந்தது 10 பேராவது ஒரே நேரத்தில் இறந்துவிடுகிறார்” என்று அவர் கூறுகிறார்.

வார்டுகளுக்குள்ளும், உரையாடல் சிறிய நிம்மதியை அளிக்கிறது. “இது கோவிட் மட்டுமே! கோவிட்! கோவிட்! ஐ.சி.யுவில் இப்போது ஒரு கருப்பு-பூஞ்சை நோயாளி இருக்கிறார். கோவிட்டை போலவே, இதைப் பற்றி யாருக்கும் எதுவும் தெரியாது” என்று அவர் கூறுகிறார்.

"நான் ஒருபோதும் மரணத்திற்கு அஞ்சியதில்லை" என்று டாக்டர் சிங் கூறுகிறார். ஆனால், ஏப்ரல் பிற்பகுதியில் அவர் பாசிட்டிவ் என்று பரிசோதித்தபோது, ​​அவர் தனது குடும்பத்தின் மீது அக்கறை காட்டினார். “நான் பல நாட்கள் என்னுடைய பாட்னா வீட்டிற்குச் செல்லவில்லை. மருத்துவக் கல்லூரியில் தங்கினேன். எனது மனைவி மற்றும் குழந்தையை பாதிப்படைய வைக்க நான் விரும்பவில்லை. வளாகத்திலிருந்து வெளியேறுவதை நிறுத்தினேன். எனது அறிகுறிகள் மிகவும் கடுமையானவை அல்ல, நான் வைட்டமின் சி மற்றும் ஜிங்க் மாத்திரைகளை மட்டுமே எடுத்துக்கொண்டேன். எந்தவொரு மருந்தும் கோவிட்-19-ஐ குணப்படுத்த முடியாது. தடுப்பூசி போடப்பட்ட போதிலும் எனக்குத் தொற்று ஏற்பட்டது” என்று டாக்டர் சிங் கூறினார்.

யோகேஷ் ஒரு வருடத்திற்கும் மேலாகத் தனது குடும்பத்திலிருந்து சமூக இடைவெளியைப் பின்பற்றி வருகிறார். என்றாலும், சாம்ராஜ்நகர் சம்பவத்திற்கு சில நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் பாசிட்டிவ் முடிவை சோதித்தார். "எங்கள் மையத்தில் மருந்துகள் மற்றும் ஆக்ஸிஜனுக்கு பற்றாக்குறை இல்லை என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனாலும் நான் பயந்தேன். ஏனென்றால், என் மனைவி மற்றும் ஐந்து வயது மகள் இருவரும் வைரஸுக்கு பாசிட்டிவ்வான சோதனை செய்தனர். என்றாலும், நான் என் கடமையைச் செய்ய என் குடும்பத்தினர் எப்போதுமே எனக்கு ஆதரவளித்து வருகிறார்கள். ஆனால், அந்நாள் அவர்களும் பாதிப்படைந்ததை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. இந்த நோயின் 14 நாள் காலம் ஒரு பெரும் சோதனையாக இருந்தது” என்கிறார் 150 படுக்கைகள் கொண்ட கோவிட் மையத்திலுள்ள 45 செவிலியர்களில் ஒருவரான யோகேஷ்.

ஏப்ரல்-மே வெப்பத்தில் பிபிஇ கிட் உடுத்துவதனால், உடலளவில் துயரங்கள் அதிகரித்தன என்று சூரஜ் கூறுகிறார். "எனது சக ஊழியர்கள் நீரிழப்பாகி மயக்கம் அடைவதை நான் பார்த்திருக்கிறேன்" என்றும் கூறினார்.

“என்னுடன் பணியாற்றுபவர்கள் தங்கள் அன்புக்குரியவர்களை இழப்பதைப் பற்றி நாங்கள் கேள்விப்பட்டாலும், அவர்கள் உடைந்து போவதைக் காணும்போதும், நாங்கள் அவர்களுக்கு அருகில் செல்ல முடியாது. ஒரு வருடத்திற்கும் மேலான வேலைக்குப் பிறகு நான் என் அறையில் மாட்டிக்கொண்டிருக்கிறேன். ஒவ்வொரு இரவும் ஒரே மாதிரியான சுத்திகரிப்பு முறையைப் பின்பற்றுகிறேன்" என்கிறார் ஸ்வப்னில்.

ஏப்ரல்-மே மாதங்களில் கிராமப்புறங்களில் உள்ள பெரும்பாலான சுகாதாரத் தொழிலாளர்கள் உள்கட்டமைப்பு சவால்களை எதிர்கொண்டுள்ளனர். படுக்கைகள், வென்டிலேட்டர்கள் மற்றும் ஆக்ஸிஜன் கருவிகளை அணுகலாம் ஆனால் அவை பதிலடி கொடுக்கும் என்ற அச்சத்தில் பதிவு செய்ய மறுத்துவிட்டனர். சைஃபை மையத்தில், பற்றாக்குறை தொடர்பான பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண சமீபத்தில் ஒரு ஆக்ஸிஜன் ஆலை அமைக்கப்பட்டதாக சூரஜ் கூறுகிறார். அலிபூர்டுவாரில், “தடுப்பூசி, அதிகப்படியான பாதிக்கப்படுபவர்களின் எண்ணிக்கையைக் குறைக்க உதவுகிறது” என்று ஸ்வாப்னில் கூறுகிறார். கொல்லேகலில், நிலைமை “கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்து கொண்டிருக்கிறது” என்றும், அதிகாரிகள் குற்றம் சாட்டுவது உதவாது என்றும் செவிலியர் யோகேஷ் கூறுகிறார்.

ஆனால் அவர்கள் அனைவரும், இரண்டாவது அலை நாட்டின் கிராமப்புற சுகாதார அமைப்புகளுக்கான ஒரு உண்மை சோதனை என்று ஒப்புக் கொள்கிறார்கள். மேலும், அதில் அதிக முதலீடு செய்ய வேண்டியதன் அவசியத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டியுள்ளனர். கடந்த வாரம், மத்தியப் பிரதேசத்தில் கிட்டத்தட்ட 3,000 ஜூனியர் மருத்துவர்கள் வேலைநிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர். மற்றவற்றுடன், கோவிட் -19 ஒப்பந்தம் செய்தால், அவர்களுக்கும் அவர்களுடைய குடும்பங்களுக்கும் இலவச உதவித்தொகை மற்றும் இலவச சிகிச்சையை உயர்த்த வேண்டும் என்று கோரினர்.

"மன அழுத்தம் மற்றும் மனச்சோர்வின் சுழற்சியை" உடைக்க எந்தவொரு கடையின் பற்றாக்குறையும் இந்நிலையை மோசமாக்குகிறது. "தொற்றுநோய்க்கு முன், எனது தொழிலின் மன அழுத்தத்தை சமாளிக்கப் பயணம் எனக்கு உதவியது. ஆனால், இப்போது அது சாத்தியமில்லை" என்று ஸ்வப்னில் கூறுகிறார்.

டாக்டர் சிங் தனது விருப்பமான 90-களின் அல்கா யாக்னிக் மற்றும் உதித் நாராயணின் மெல்லிசைகளை ஒரு பிஸியான மாற்றத்திற்குக் கேட்கிறார். ​​ஸ்வப்னில் பேட்மிண்டனை கையில் எடுத்துள்ளார். இது, "சமூக இடைவெளியை உறுதி செய்யும் ஒரு விளையாட்டு" என்றும் “நான் விரைவில் கொல்கத்தா போன்ற ஒரு பெரிய நகரத்தில் ஒரு பதவியைப் பெற விரும்புகிறேன். இந்த பகுதிகளில் மிகவும் தனிமையாகவும் மன அழுத்தமாகவும் இருக்கிறது”என்று அவர் கூறுகிறார்.

எப்படியிருந்தாலும், யோகேஷ் தனது மகளிடமிருந்து நேரடியான தொடர்பைத் தவிர்த்துத் தொடர்ந்து தூரத்தைத் தக்க வைத்துக் கொள்கிறார். 10 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக ஒரு செவிலியராக இருக்கும் யோகேஷ், “இது எனது தொழில் வாழ்க்கையின் கடினமான கட்டம்" என்கிறார். ஒவ்வொரு நாளும் நான்கு மணி நேரத்திற்கும் குறைவான தூக்கத்தில் தொடர்ந்து வேலை செய்யும் சூரஜைப் பொறுத்தவரை, இந்த கடினமான காலங்களில் ரூ.25,000 மாத சம்பளத்திற்கு அவர் நன்றியுள்ளவராக இருக்கிறார்.

"தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil