பாஜகவும் ஜம்மு காஷ்மீரும் : பிரிக்க முடியாத பந்தத்தின் பின்னணி என்ன?

BJP's touching connect with Kashmir: பாஜக தனக்கும் ஜம்மு காஷ்மீருக்கும் இடையில் ஒரு தீர்க்க முடியாத தொடர்பு இருப்பதாக காண்கிறது. அந்த மாநிலத்தில் உள்ள பிரச்னைக்கும் ஒரு கட்சியாக அதன் தொடக்கத்திற்கும் இடையே நெருங்கிய தொடர்பு உள்ளது. இந்த இணைப்பை ஏற்படுத்தியவர் டாக்டர் சியாமா பிரசாத் முகர்ஜி. இவர் ஒரு வங்காள சட்ட வல்லுனர், கல்வியாளர், ஜவஹர்லால் நேரு அமைச்சரவையில் ஒரு முறை இடம்பெற்றுள்ளார். இவர் ஜூன் 23 ஆம் தேதி 1953 ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீநகர் சிறையில் இறந்தார். இவர் ஷேக் அப்துல்லாவின் மாநில அரசாங்கத்தால் பிறப்பிக்கப்பட்ட தடை உத்தரவுகளை மீறியதற்காக சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அதற்கு இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்புதான், 1951 ஆம் ஆண்டில், ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸின் அரசியல் பிரிவான பாரதிய ஜன சங்கத்தையும், பாஜகவின் முன்னோடி மற்றும் முதல் அவதாரத்தையும் சியாமா பிரசாத் முகர்ஜி நிறுவினார்.

ஜம்மு-காஷ்மீரை இந்திய ஒன்றியத்துடன் ஒருங்கிணைக்கும் செயல்முறை நீண்ட மற்றும் எதிர்பாராத திருப்பங்களுடன் இருந்தது. சுதந்திரம் அடைந்து ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர், 1952 ஆம் ஆண்டின் கோடை காலத்தில் யூனியன் மாநிலத்தின் துல்லியமான நிலை குறித்த பேச்சுவார்த்தைகள் தொடங்கப்பட்டது. அந்த ஆண்டு ஜூலை மாதம், ஷேக் அப்துல்லா, நேரு மற்றும் அவரது மூத்த அமைச்சர்களை டெல்லியில் சந்தித்த பின்னர், ஜம்மு காஷ்மீரின் தன்னாட்சி வரையறைகளை வரையறுக்கும் ஒப்பந்தம் தயாரிக்கப்பட்டது. அது ஜம்மு காஷ்மீர் கொடி மூவண்ணக் கொடியுடன் அருகருகே பறப்பதற்கு ஓப்புக்கொண்டது. இதில் உள் இடையூறுகள் ஏற்பட்டால் மாநில அரசின் அனுமதியின்றி இந்தியா படைகளை அனுப்ப முடியாது; எஞ்சியிருக்கும் அதிகாரங்கள் அனைத்து மாநிலங்களின் விவகாரத்தில் மத்திய அரசுடன் இருந்தால், ஜம்மு காஷ்மீர் விவகாரத்தில் அந்த மாநிலத்துடன் இருக்கும். மேலும், மாநிலத்தின் மக்கள்தொகை விவரத்தில் மாற்றம் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளதால் எந்தவொரு ‘வெளிநாட்டினரும்’ மாநிலத்தில் நிலம் அல்லது சொத்து வாங்க முடியாது.

ஆனால், ஷேக் அப்துல்லாவுக்கு மேலும் தேவைப்பட்டது. இந்தியாவுக்கு என்ன அதிகாரங்களை வழங்க வேண்டும் என்பதை ஜம்மு - காஷ்மீர் மட்டுமே தீர்மானிக்கும் என்றும், உச்சநீதிமன்றத்தின் ரிட் எந்த அளவிற்கு மாநிலத்தில் இயங்கும் என்றும் அவர் அறிவித்தார். மாநில தலைவராக இருந்த டோக்ரா இளவரசர் இளம் கரண் சிங் பிற்போக்குத் தனமான சக்திகளுடன் உறவைத் துண்டித்துக்கொள்ளாவிட்டால் அவருடைய தந்தை மகாராஜா ஹரி சிங் போலவே பதவி நீக்கம் செய்யப்படுவார் என்று ஷேக் அப்துல்லா தெரிவித்தார்.

பிற்போக்கு சக்திகள் என்று ஷேக் ஜம்முவின் இந்துக்களை குறிப்பிடுகிறார். அவர்கள் இந்தியாவுடன் முழு ஒருங்கிணைப்புக்காக போராடுகிறார்கள். அவர்கள் “ஒரு நாட்டில் இரண்டு சட்டம், இரண்டு தலைமை, இரண்டு மதிப்பெண்கள், எடுபடாது.. எடுபடாது..” என்ற முழக்கத்தை எழுப்பினார்கள். ஜம்மு இந்துக்கள் மகாராஜாவின் விசுவாசமான குடிமக்களாக இருந்தனர்; ஷேக் அப்துல்லாவின் சோசலிச நில சீர்திருத்தங்களை ஜம்முவுக்கு நீட்டிப்பதாக அவர்கள் அஞ்சினர். இது ஏற்கேனவே காஷ்மீரில் பெரிய (பெரும்பாலும் இந்துக்கள்) நில உரிமையாளர்கள் தங்கள் நிலத்தின் பரந்த பகுதிகளை இழக்கச் செய்துவிட்டது.

ஜம்முவில், பள்ளத்தாக்கை தளமாகக் கொண்ட தேசிய மாநாட்டுக் கட்சிக்கு எதிரான போராட்டத்தின் தலைமை 1949 ஆம் ஆண்டில் மூத்த உள்ளூர் தலைவர் பிரேம் நாத் டோக்ராவால் நிறுவப்பட்ட அரசியல் கட்சியான பிரஜா பரிஷத்துடன் இருந்தது. நியாயமற்ற நடைமுறைகளை எதிர்த்து பரிஷத் தேர்தலை புறக்கணித்த பின்னர், 1951 ஆம் ஆண்டில், தேசிய மாநாடு கட்சி ஜம்மு காஷ்மீர் அரசியலமைப்பு சட்டமன்றத்தில் மொத்த இடங்களான 75 இடங்களையும் வென்றது.

ஜம்முவின் இந்துக்களின் குரல் இந்தியாவின் பிற பகுதிகளிலும் டாக்டர் முகர்ஜியிடமிருந்து கிடைத்த ஆதரவால் ஓங்கி ஒலித்தது. புகழ்பெற்ற நீதிபதியும் கல்வியாளருமான சர் அசுதோஷ் முகர்ஜியின் மகனான சியாமா பிரசாத் 1929 முதல் அரசியலில் ஈடுபட்டிருந்தார். ஜம்மு-காஷ்மீர் உள்ளிட்ட பல்வேறு பிரச்சினைகளில் கருத்து வேறுபாடுகள் ஏற்பட்டதைத் தொடர்ந்து அவர் நேருவின் அமைச்சரவையை விட்டு வெளியேறினார். அக்டோபர் 21, 1951 அன்று, ஜனசங்கத்தின் நிறுவன தலைவரானார். இந்த புதிய கட்சி 1952 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் போட்டியிட்டது, ஆனால், அதனால், நாடாளுமன்றத்தில் மூன்று இடங்களை மட்டுமே வெல்ல முடிந்தது.

சபையில், முகர்ஜி, ஜம்மு காஷ்மீரில் அரசாங்கத்தின் கொள்கையை விமர்சிப்பதில் கடுமையாக இருந்தார். ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத பிளவுபட்ட விசுவாசம், அரசர்களின் அரசராக ஷேக் அப்துல்லாவை உருவாக்கியவர் யார் என்பதை தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என அவர் கோரினார். மேலும், சிறப்பு சலுகைகள் இல்லாத, இந்தியாவின் ஒரு பகுதி மாநிலமாக மாற்றுமாறு அவர் அழுத்தம் கொடுத்தார். குறைந்தபட்சம் ஜம்மு மற்றும் லடாக், ஒன்றியத்துடன் முழுமையாக ஒருங்கிணைக்க அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் என்று அவர் கூறினார். 1952 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில், முகர்ஜி ஜம்முவுக்குச் சென்று பிரஜா பரிஷத்தின் நியாயமான மற்றும் தேசபக்தி கிளர்ச்சிக்கு ஆதரவாகப் பேசினார். அந்த குளிர்காலத்தில் ஸ்ரீநகரிலிருந்து அரசாங்கம் ஜம்முவிற்கு சென்றபோது, பரிஷத் தனது போராட்டங்களை தீவிரப்படுத்தியது, அப்போது, போலீசாருடன் பலமுறை மோதல்களும் ஏற்பட்டன.

ஜனவரி 1953 இல், முகர்ஜி நேருவுக்கு எழுதிய கடிதத்தில், பரிஷத்தின் உயர்ந்த தேசபக்தி மற்றும் உணர்ச்சிபூர்வமான இயக்கத்தை இந்தியாவுடன் முழுமையாக ஒன்றிணைக்க ஆதரவளித்தார். மேலும், அவர், பாகிஸ்தானால் சட்டவிரோதமாக ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருந்த காஷ்மீரின் பகுதியை எவ்வாறு திரும்பப் பெறுவது என முன்மொழிந்து நேருவிடம் கேட்டார். இந்தியா தனது நிலப்பரப்பை மீட்டெடுக்கத் தவறினால் அது தேசிய கலங்கத்திற்கும், அவமானத்திற்கும் குறைவில்லை என்று கூறினார். பரிஷத் மீதான ஒடுக்குமுறையைத் தடுக்கவும், தலைவர்களை காவலில் இருந்து விடுவிக்கவும், ஜம்மு காஷ்மீர் தொடர்பான அனைத்து பங்குதாரர்களின் கூட்டத்துக்கு அழைப்பு விடுக்க அவர் நேரு மற்றும் ஷேக் அப்துல்லாவிடம் பலமுறை கேட்டார்.

நேரு மற்றும் ஷேக் அப்துல்லாவை கீழே இறங்குமாறு முகர்ஜியால் வற்புறுத்த முடியவில்லை. பரிஷத் தனது போராட்டத்தை முதலில் நிறுத்த வேண்டும் என்று பிரதமர் வலியுறுத்தினார்; வேறு எதற்கும் முன்பு, அரசாங்கம் பேச்சுவார்த்தைகளை அறிவிக்க வேண்டும் என்று முகர்ஜி விரும்பினார். இந்த விவகாரங்கள் முடங்கிய நிலையில், முகர்ஜி டெல்லியின் தெருக்களில் போராட்டத்தை மேற்கொண்டார். ஜனசங் தொழிலாளர்கள், இந்து மகாசபா மற்றும் ராம் ராஜ்ய பரிஷத் ஆகியோருடன் சேர்ந்து, காவல் நிலையங்களுக்கு வெளியே சத்தியாக்கிரகம் செய்தார். அவர்கள் அனைவரும் கைது செய்யப்பட்டனர். ஏப்ரல் 1953 ஆம் ஆண்டு வாக்கில், 1,300 எதிர்ப்பாளர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர்.

அதன் பிறகு, மே 8, 1953 அன்று சியாமா பிரசாத் ஸ்ரீநகருக்கு செல்லும் நோக்கத்துடன் ஜம்முவில் இருந்து வெளியேறத் தொடங்கினார். ஷேக் அப்துல்லாவின் அரசாங்கம் அவரது இயக்கத்தை தடைசெய்து உத்தரவு பிறப்பித்தது. சியாமா பிரசாத் அதை பொருட்படுத்தாமல் தொடர்ந்ததால் அவர் மே 11 அன்று கைது செய்யப்பட்டார். பின்னர், சியாமா பிரசாத் ஸ்ரீநகரில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.

சிறையில், சியாமா பிரசாத் இந்து தத்துவத்தைப் படித்து கடிதங்களை எழுதினார். ஜூன் தொடக்கத்தில், அவர் உடல்நிலை சரியில்லாமல், காய்ச்சல் மற்றும் கால்களில் வலி இருப்பதாக கூறினார். ஜூன் 22 அன்று, அவருக்கு மாரடைப்பு ஏற்பட்டது. இதையடுத்து, ஜூன் 23, 1953 அன்று காலமானார்.

அவரது உடல் மறுநாள் கல்கத்தாவுக்கு விமானம் மூலம் கொண்டு செல்லப்பட்டது. துக்கம் மற்றும் ஆதரவு வெளிப்பாட்டுடன் வரவேற்கப்பட்டது. ஜம்மு காஷ்மீர் முழுமையாக இந்தியாவுடன் ஒன்றிணைக்கும் அதன் குறிக்கோளுக்கு உத்வேகம் அளிக்கும் விதமாக பாஜக அவருடைய தியாகத்தை ஒரு காரணமாக கருதுகிறது.