இதயம் நின்று... சுவாசம் நின்று... பனிக்கட்டியாய் உறைந்து… மீண்டும் உயிர்த்தெழும் அதிசய மரத் தவளை!

உலகில் ஆச்சரியங்கள் நிறைந்த ஒரு விந்தை உயிரினம் என்றால், அது மரத் தவளை (Wood Frog) தான். ஒவ்வொரு ஆண்டும், கடுமையான குளிர்காலம் வரும்போது, இந்தத் தவளைகள் தங்கள் உடலையே ஒரு பனிக்கட்டிச் சிற்பமாக மாற்றிக்கொண்டு, வசந்தம் திரும்பும் வரை உறைந்து போகின்றன. இது வெறும் தூக்கமல்ல; உண்மையான மரணம் போன்ற ஒரு நிலை! குளிர்காலம் முடிந்ததும், அவை மீண்டும் உயிர் பெற்று, ஆரோக்கியமாகத் துள்ளி எழுகின்றன. இந்த அறிவியல் விந்தைதான் என்ன? வாருங்கள், பனியில் உறைந்து உயிர்த்தெழும் மரத் தவளையின் ரகசியங்களைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்வோம்.

உறையும் மர்மம்: தவளை எப்படி பனிக்கட்டியாக மாறுகிறது?

மரத் தவளைகள் (Lithobates sylvaticus) பெரும்பாலும் வட அமெரிக்காவின் குளிர்ந்த காடுகளில் வாழ்கின்றன. குளிர்காலத்தில் வெப்பநிலை உறைநிலைக்குக் கீழே குறையும்போது, தவளைகள் உறைந்துபோகும் நிலைக்குத் தயாராகின்றன. இதன் இதயம் துடிப்பதை நிறுத்திவிடும். சுவாசம் இருக்காது. ரத்த ஓட்டம் முழுவதுமாக நின்றுபோகும். அதன் உடல் நீரானது ஏறக்குறைய 65% முதல் 80% வரை பனிக்கட்டியாக மாறும். நாம் இந்த நிலையில் இருந்தால், ஒரு நிமிடம் கூட உயிருடன் இருக்க முடியாது.

உயிர்வேதியியல் ரகசியம்:

பிறகு, இந்தத் தவளை எப்படித் தாக்குப்பிடிக்கிறது? இந்த அதிசயத்துக்குக் காரணம் அதன் உடலிலுள்ள ஒரு சிறப்புப் பொருள்—குளுக்கோஸ் (Glucose).

இயற்கை உறைபனி எதிர்ப்பி (Natural Antifreeze)!

உறைபனி என்பது ஒரு உயிருக்கு மரணத்தை ஏற்படுத்தும். ஏனெனில், பனிக்கட்டி படிகங்கள் உடலின் செல்களுக்குள் நுழைந்து, அவற்றின் சுவர்களைக் கிழித்து, செல்களைக் கொன்றுவிடும். ஆனால், மரத் தவளைகள் இதைத் தடுக்க ஒரு தற்காப்பு அமைப்பைக் கொண்டுள்ளன.

குளுக்கோஸ் படையெடுப்பு:

தவளையின் உடல் உறையத் தொடங்கும் போது, அதன் கல்லீரல் அவசரமாக அதிக அளவில் குளுக்கோஸைத் தயாரிக்கிறது. இந்த குளுக்கோஸ், இரத்த ஓட்டத்தின் வழியாக ஒவ்வொரு செல்லுக்குள்ளும் நிரம்பி வழிகிறது.

உள்ளே உறைவதில்லை:

செல்களைச் சுற்றியுள்ள நீர் உறையும்போது, செல்லுக்குள் புகுந்திருக்கும் குளுக்கோஸ், செல்லுக்குள் இருக்கும் நீரை உறையவிடாமல் பாதுகாக்கிறது. இது ஒரு இயற்கையான உறைபனி எதிர்ப்பி (Natural Antifreeze) போலச் செயல்படுகிறது. இதன் மூலம், செல்கள் சிதைவுறாமல் பாதுகாக்கப்படுகின்றன.

இந்தக் குளுக்கோஸ் பூச்சு, தவளையின் முக்கிய உறுப்புகள் (மூளை, இதயம் போன்றவை) சேதமடையாமல், உறைந்த நிலையில் பல வாரங்கள் அல்லது மாதங்கள் இருக்க அனுமதிக்கிறது. தவளை ஒரு கல்லுபோல கெட்டியாக, தொட்டால் உடையக்கூடிய நிலையில் இருக்கும்.

வசந்த கால அதிசயம்: மீண்டும் உயிர் பெறுதல்

உறைபனிக் காலம் முடிந்து, வசந்த காலத்தின் மிதமான வெப்பம் தவளை மீது படரும்போதுதான் உண்மையான அதிசயம் நடக்கிறது. உடல் உறையத் தொடங்கிய அதே வரிசையில், வெளிப்புற வெப்பநிலை உயரும்போது, முதலில் உடலின் வெளிப்புறம் உருக ஆரம்பிக்கும்.

இதயம் துடிக்கும்:

சில மணி நேரங்களுக்குள், உறைய வைத்திருந்த குளுக்கோஸ் மீண்டும் சர்க்கரையாக மாறி, இரத்த ஓட்டத்தில் கலக்கிறது. பின்னர், இதயமும் நுரையீரலும் மீண்டும் வேலை செய்ய ஆரம்பித்து, தவளை தனது துடிப்பைத் தொடங்குகிறது.

புதிய பிறவி:

பனிக்கட்டியாக இருந்த உடல் நீங்கி, மெல்ல மெல்ல அசைவுகளும், செயல்பாடுகளும் தொடங்குகின்றன. உறைந்த ஒரு நாள் அல்லது இரண்டு நாட்களுக்குள்ளேயே, இந்த மரத் தவளை ஆரோக்கியமாகத் துள்ளிப் பாய்ந்து, இனப்பெருக்கத்துக்காக நீர்தேங்கிய பகுதிகளுக்குச் சென்றுவிடும்.

இந்த மரத் தவளைகள், இயற்கையின் அற்புதமான ஒரு உயிர் வாழும் தொழில்நுட்பத்தின் சான்று. மரணத்தின் விளிம்பில் நின்று, மீண்டும் உயிர் பெறும் இந்தச் செயல், உயிரினங்களின் பரிணாம வளர்ச்சியின் மகத்துவத்தை நமக்கு உணர்த்துகிறது.