அறிவியல் ஆராய்ச்சித் துறைகளில் பின்தங்கிய இந்தியா: சரிசெய்ய தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளை உதவுமா?

தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளைக்கு (NRF) அரசு கடந்த வாரம் அளித்த ஒப்புதல் அறிவியல் சமூகத்தால் பரவலாக வரவேற்கப்படுகிறது.

தேசிய ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளையானது (NRF), இந்தியாவின் அறிவியல் ஆராய்ச்சித் துறையில் பல ஆண்டுகளாகக் கொடிகட்டிப் பறக்கும் முழு அளவிலான குறைபாடுகளையும் தனித்தனியாக நிவர்த்தி செய்யும் திறனைக் கொண்டுள்ளது.

அறிவியல் மற்றும் பொறியியல் பட்டதாரிகளின் ஒரு பெரிய குழு, ஆய்வகங்கள் மற்றும் ஆராய்ச்சி நிறுவனங்களின் ஒரு பெரிய வலையமைப்பு மற்றும் அறிவியல் ஆராய்ச்சியின் சில முன்னணி பகுதிகளில் தீவிர ஈடுபாடு பொதுவாக இந்தியாவை ஆழ்ந்த அறிவியல் திறன்களைக் கொண்ட முன்னணி நாடுகளில் வைக்கிறது.

இருப்பினும், ஒப்பீட்டளவில், பல்வேறு ஆராய்ச்சிக் குறிகாட்டிகளில், இந்தியா பல நாடுகளை விட பின்தங்கியுள்ளது, சில மிகவும் குறைந்த வளங்களைக் கொண்டுள்ளது.

செலவு

இவற்றில் முதன்மையானது, ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு நடவடிக்கைகளுக்காக இந்தியா செலவிடும் பணமாகும். இரண்டு தசாப்தங்களுக்கும் மேலாக, தேசிய மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் குறைந்தபட்சம் இரண்டு சதவீதத்தை R&Dக்கு ஒதுக்குவதே மையத்தின் குறிக்கோளாக உள்ளது.

இந்த நோக்கத்தை பூர்த்தி செய்யவில்லை என்பது மட்டுமல்லாமல், மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் விகிதத்தில் ஆராய்ச்சிக்கான செலவினம் இந்த மில்லினியத்தின் தொடக்கத்தில் சுமார் 0.8 சதவீதத்தில் இருந்து இப்போது சுமார் 0.65 சதவீதமாக குறைந்துள்ளது. கடந்த பத்தாண்டுகளாக இந்தப் பங்கு தேக்க நிலையிலேயே உள்ளது.

ஆராய்ச்சிக்கான பணம் அதிகரிக்கவில்லை என்று அர்த்தமல்ல. கடந்த 15 ஆண்டுகளில் ஆராய்ச்சிக்கான செலவினம் 2007-08ல் ரூ.39,437 கோடியிலிருந்து 2020-21ல் 1.27 லட்சம் கோடியாக உயர்ந்துள்ளது. ஆனால் இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி வேகமாக வளர்ந்துள்ளது, அதனால் ஆராய்ச்சியின் பங்கு குறைந்துள்ளது.

2021 யுனெஸ்கோ அறிவியல் அறிக்கையின்படி, 2018 ஆம் ஆண்டில் குறைந்தபட்சம் 37 நாடுகள் தங்கள் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 1 சதவீதத்திற்கும் மேலாக R&Dக்காக செலவிட்டுள்ளன. இவர்களில் பதினைந்து பேர் இரண்டு சதவீதம் அல்லது அதற்கு மேல் செலவழித்தனர். உலகளவில், (உலக) மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் சுமார் 1.79 சதவீதம் R&D நடவடிக்கைகளுக்காக செலவிடப்படுகிறது. இந்தியாவைப் போல் அல்லாமல், உலக அளவில், R&D செலவினங்களின் வளர்ச்சி GDP வளர்ச்சியை விட அதிகமாக உள்ளது.

மார்ச் மாதம் பாராளுமன்றத்தில் கேள்விக்கு பதிலளித்த அமைச்சகம், 2018 ஆம் ஆண்டில் 68 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் வாங்கும் திறன் சமநிலையில் (PPP) R&Dக்கான இந்தியாவின் மொத்த செலவினம், அமெரிக்கா, சீனா, ஜப்பான், ஜெர்மனி மற்றும் உலகிலேயே ஆறாவது மிக அதிகம் என்று கூறியது.

தென் கொரியா. ஆனால், இந்தியா மிகவும் பின் தங்கியிருந்தது. அமெரிக்காவும் சீனாவும் அந்த ஆண்டு 500 பில்லியன் அமெரிக்க டாலருக்கும் அதிகமாக செலவிட்டன.

2020 ஆம் ஆண்டில் ஒரு ஆராய்ச்சியாளருக்கு 42 அமெரிக்க டாலர்களை (பிபிபி அடிப்படையில்) இந்தியா செலவிட்டுள்ளது, இஸ்ரேல் கிட்டத்தட்ட 2,150, தென் கொரியாவால் 2,180 மற்றும் அமெரிக்காவால் 2,183 ஆகும்.

மேலும், இந்தியாவில் உள்ள மொத்த அறிவியல் ஆராய்ச்சியாளர்களில் பெண்கள் 18 சதவீதம் மட்டுமே உள்ளனர், உலகளவில் இந்த எண்ணிக்கை 33 சதவீதமாக இருந்தது.

பல்கலைக்கழகங்களில் ஆராய்ச்சி

இந்தியாவில் கிட்டத்தட்ட 40,000 உயர்கல்வி நிறுவனங்கள் உள்ளன. இவற்றில் 1,200க்கும் மேற்பட்டவை முழு அளவிலான பல்கலைக்கழகங்கள் ஆகும்.

NRF பற்றிய விரிவான திட்ட அறிக்கையின்படி, இவர்களில் ஒரு சதவீதம் பேர் மட்டுமே தீவிர ஆராய்ச்சியில் ஈடுபடுகின்றனர்.

மற்ற நாடுகளுக்கான ஒப்பீட்டு எண் கிடைக்கவில்லை, ஆனால் பெரும்பாலான முன்னணி நாடுகளில், பல்கலைக்கழகங்கள் ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டு நடவடிக்கைகளின் மையங்களாக உள்ளன என்பது பொதுவான அறிவு.

என்.ஆர்.எஃப் மாற்றத்தை நான் காண விரும்பும் ஒரே ஒரு பகுதியை மட்டும் குறிப்பிடும்படி என்னிடம் கேட்கப்பட்டால், அது கல்வி மற்றும் ஆராய்ச்சியை இணைப்பதில் இருக்கும்.

இது இந்திய அமைப்பில் நிலவும் மிகப்பெரிய முரண்பாடு. மேலும் அது நீடிக்க முடியாதது. எனவே, NRF கருத்து இதை சரிசெய்வதில் அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறது" என்று பெங்களூருவில் உள்ள இந்திய அறிவியல் கழகத்தின் பேராசிரியர் அரிந்தம் கோஷ் கூறினார்.

ஆனால் இந்தியாவின் அதிக மக்கள்தொகை காரணமாக, இது விகிதாசார அடிப்படையில் ஈர்க்கப்படவில்லை. உண்மையில், பிரேசில் (888), தென்னாப்பிரிக்கா (484) அல்லது மெக்சிகோ (349) போன்ற வளரும் நாடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது, இந்தியாவில் ஒரு மில்லியன் மக்கள்தொகைக்கு 262 ஆராய்ச்சியாளர்களின் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைவு.

டிஎஸ்டி தரவுகளின்படி, 2001 மற்றும் 2020 க்கு இடையில் அமெரிக்க பல்கலைக்கழகத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்ற 94 சதவீத இந்தியர்கள் (36,565 இல் 34,241 பேர்) அறிவியல் மற்றும் பொறியியல் துறைகளில் முனைவர் பட்டம் பெற்றுள்ளனர்.

வெளியீடுகள் மற்றும் காப்புரிமைகள்

2020 ஆம் ஆண்டில் உலகெங்கிலும் உள்ள அறிவியல் மற்றும் பொறியியல் இதழ்களில் இந்திய ஆராய்ச்சியாளர்கள் 149,213 கட்டுரைகளை வெளியிட்டதாக DST இன் தரவு காட்டுகிறது,

இது ஒரு தசாப்தத்திற்கு முன்னர் கிட்டத்தட்ட இரண்டரை மடங்கு அதிகம். இருப்பினும், அது இன்னும் அனைத்து கட்டுரைகளிலும் 5 சதவீதத்தை மட்டுமே கொண்டுள்ளது. சீன ஆராய்ச்சியாளர்கள் 23 சதவீத பங்களிப்பையும், அமெரிக்க ஆராய்ச்சியாளர்கள் 15.5 சதவீத பங்களிப்பையும் அளித்துள்ளனர்.

2021 ஆம் ஆண்டில், இந்தியாவில் மொத்தம் 61,573 காப்புரிமைகள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன, இது உலகின் ஆறாவது பெரிய காப்புரிமையாகும். ஆனால் இது சீனாவில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட கிட்டத்தட்ட 16 லட்சம் காப்புரிமைகளுக்கும், அந்த ஆண்டு அமெரிக்காவில் சுமார் ஆறு லட்சத்திற்கும் அருகில் இல்லை.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“