'பன்முக' இசையின் பாலமாய் டி.எம். கிருஷ்ணா: நெருக்கடிகளைத் தாண்டி... புதிய திருவிழா!

கர்நாடக இசை உலகின் தனித்துவமான கலைஞரான டி.எம். கிருஷ்ணா, வரவிருக்கும் கிரண் நாடார் கலை அருங்காட்சியகத்தின் (KNMA) இசை விழாவுக்காக ஒரு அசாதாரணமான கலைஞர்களின் அணிவகுப்பைத் திரட்டியுள்ளார். காஷ்மீரி இசைக்குழு, மணிப்பூரிலிருந்து ஒரு குழு, வெவ்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்தவர்களின் கூட்டு அமைப்பு, அம்பேத்கரிய நாடகக் குழு, முற்றிலும் பெண்களைக் கொண்ட ஹிப்-ஹாப் குழு எனப் பலதரப்பட்ட குரல்களை ஒரே மேடையில் இணைத்துள்ளார். இந்தக் கலவையான தொகுப்பு, மரபுசார்ந்த எல்லைகளை எப்படி உடைக்கிறது, மேலும் என்ன புதிய உரையாடல்களை முன்வைக்கும் என்பதைப் பற்றியும் அவர் மனம் திறக்கிறார்.

*கே.என்.எம்.ஏ திருவிழா மூலம், காஷ்மீர் இசைக்குழு, மணிப்பூரின் கலைஞர்கள், பல்-மத கூட்டுப்படைப்பு, அம்பேத்கர் சிந்தனை நாடகக் குழு, பெண் ஹிப்-ஹாப் குழு என அசாதாரணமான பன்முகக் கலைஞர்களைத் திரட்டியிருக்கிறீர்கள். இது எப்படிப்பட்ட உரையாடலை முன்னெடுக்கும்?

கலைகளைத் தொகுப்பது (Curation) என்பது ஒரு வியப்பூட்டும் செயல். இது பலவிதமான மனிதர்களை ஒரு இசை உரையாடலில் பங்கேற்க வைக்கிறது. சில சமயம், நீங்கள் கலைகளை ஒன்றாக இணைக்கும்போது தானாகவே ஒரு பிணைப்பு உருவாகிறது. நான் சந்திப்புப் புள்ளிகளை (Intersections) உருவாக்க முயல்கிறேன். என்ன நடக்கப்போகிறது என்பதை நான் வடிவமைப்பதில்லை. ஆனால், எந்தவொரு சந்திப்பும் வழக்கமான மரபுகளை நிச்சயமாக சவால் செய்யும்.

இந்தியா ஏராளமான குரல்களைக் கொண்ட ஒரு நாடு. ஆனால் இந்தக் குரல்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று பேசுகிறதா? மேடையில், களத்தில், ஒன்றோடு ஒன்று சந்தித்துக் கொள்கிறதா? பன்முகத்தன்மை தனித்தனிப் பெட்டிகளில் (silos) அடைபட்டு, ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்பு கொள்ளாமல் இருந்தால், அதற்கு எந்த மதிப்பும் இல்லை. நம்மிடம் பல கலை வடிவங்கள் இருக்கின்றன என்று நாம் சொல்கிறோம், ஆனால் அதற்காக நாம் என்ன செய்கிறோம்? ஒரு குறிப்பிட்ட வகை இசையின் விழா, ஒரு மாநிலத்தின் கலை விழா என்று நாம் விழாக்களைத் தொகுக்கும் முறையைப் பாருங்கள். அங்கு அடிப்படை நோக்கம் தொலைந்துவிடுகிறது.

நான் சவாலான விஷயங்களைத் தங்கள் வழியில் செய்துவரும் கலைஞர்களைத் தேடினேன். மணிப்பூர், காஷ்மீர் போன்ற பகுதிகளின் குரல்களை நாம் கேட்க வேண்டும். நாம் பிறரின் உணர்வுகளைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும், அவர்களின் சூழல், கலாச்சாரம், மொழி மற்றும் வரலாறு ஆகியவற்றுடன் பின்னிப்பிணைந்திருக்கும் அந்தக் குறைக்கடந்த உணர்வுவெளியுடன் நாம் இணைய வேண்டும். இதர எதனையும் விட இசை அதற்கான தொடர்பை அளிக்கிறது. இந்தியாவின் பரந்த கருத்துருவுடன் நாம் உண்மையாகவே ஈடுபட விரும்பினால், நாம் இந்தக் குரல்களை — போராட்டக் குரல், அழுகை, மகிழ்ச்சி — அனைத்தையும் கேட்க வேண்டும். நம்மால் இவற்றைப் பெற முடியாவிட்டால், நாம் முடக்கப்பட்டுவிடுவோம்.

*இந்தத் துருவமயமாக்கப்பட்ட காலத்திலும், இசை நம்மை ஒன்றிணைக்கும் என்ற உங்கள் நம்பிக்கை வலுவாகவே இருக்கிறதா?

நான் அதற்குக் கூடுதல் விளக்கம் கொடுக்க விரும்புகிறேன். இசையால் மட்டும் எதையும் செய்ய முடியும் என்று நான் நினைக்கவில்லை. இசைக் கலைஞர்களால் நிறைய செய்ய முடியும். இசை தானாக எல்லையைத் தாண்டுவதில்லை. இசைக் கலைஞர்கள் தான் அதை எல்லையைத் தாண்டிப் பயணிக்கச் செய்ய வேண்டும். நீங்கள் எல்லையைத் தாண்டிச் செல்கிறீர்கள் என்று சொல்லும்போது, யாருக்கும் நீங்கள் சலுகை அளிப்பதில்லை. நீங்கள் பகிர்ந்துகொள்வதன் மூலம் ஒரு சிறந்த மனிதராக ஆவதால், அது எல்லையைத் தாண்டுகிறது என்று நீங்கள் உணர வேண்டும். மற்றவர்கள் மற்றும் இசையுடன் நீங்கள் இணையும்போது, அது ஏதோவொன்றைச் செய்கிறது; ஒருவேளை அது தற்காலிகமானதாக இருந்தாலும், சிலவற்றை மெல்ல அழிக்கிறது. அக்கணங்களில், ஒருவர் தீர்ப்புகளையும் அரசியல் கருத்துகளையும் ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு, எதையாவது பார்க்கவும், கற்றுக்கொள்ளவும் முடிந்தால், அதுதான் முக்கியம்.

*உங்களைப் பொறுத்தவரை, கடந்த ஆண்டு ஒரு கொந்தளிப்பான ஆண்டாக இருந்தது. சங்கீத கலாநிதி விருது அறிவிக்கப்பட்டபின், கலை, அரசியல் மற்றும் சமூகம் ஆகியவற்றின் முச்சந்தியில் நீங்கள் இருந்தீர்கள். வெகு நாட்களாக நீங்கள் அதைப் பற்றிப் பேசவில்லை. அந்தப் பின்னடைவை இப்போது நீங்கள் கடந்துவிட்டீர்களா?

நான் பல சுழற்சிகளில் அழுத்தத்தைச் சந்தித்திருக்கிறேன், ஆனால் ஓயாமல், தொடர்ச்சியாக, 10 மாதங்கள் நீடித்த ஒரு சம்பவத்தை நான் கண்டதில்லை. இந்தச் சிரமத்தைப் பற்றிப் பேச எனக்கு விருப்பமில்லை. ஆனாலும் அது சுகமானதாக இல்லை, ஏனெனில் அது தனிப்பட்டதாக இருந்தது. உண்மையிலேயே, நான் உதவி தேட வேண்டியிருந்தது. ஏனெனில், இது என்னோடு மட்டும் சம்பந்தப்பட்டது அல்ல, இல்லையா? இது என்னைச் சுற்றியுள்ள அனைவரையும் பாதிக்கிறது. ஆனால், கடந்த ஆண்டு நான் செய்த ஒரு விஷயம் என்னுள் அடிப்படை மாற்றத்தைக் கொண்டு வந்தது. ஒரு வருடம் நான் பேசவில்லை. எதிர்வினையாற்றாமல் இருப்பதில் கிடைத்த பாடம், நடந்த அனைத்தையும் உறிஞ்சிக்கொண்டு, அதிலிருந்து விலகி இருப்பதன் மூலம் — இரண்டையும் செய்வதன் மூலம் — நான் விசித்திரமாக நிறைய கற்றேன். இதைக் கற்றுக்கொள்ள வேறு சிறந்த வழி இருந்திருக்கக் கூடாதா என்று நான் விரும்புகிறேன், நிச்சயமாக.

*சங்கீத அகாடமியில் ஒரு கலாச்சார அசைவு

இவ்வளவு சவால்களுக்கு மத்தியிலும், சென்னை மியூசிக் அகாடமியில் நடந்த கிறிஸ்துமஸ் கச்சேரியின்போது, அறையில் ஒரு உணர்வுபூர்வமான மாற்றம் ஏற்பட்டது, அதற்கு அமோக வரவேற்பு கிடைத்தது.

நான் நீண்ட காலமாக இசைக் கச்சேரிகளைக் கேட்டு வருகிறேன், ஆனால் அப்படி ஒரு நிகழ்வை நான் பார்த்ததில்லை. ஆனால், அந்த நாளில் அனைவருக்கும் அது தனிப்பட்டதாக இருந்ததால் தான் அது விலைமதிப்பற்றது. யாரோ ஒருவர் அது ஒரு ராக் கச்சேரி போல இருந்தது என்றார். நான், "உண்மையில் இல்லை, ஏனெனில் சில நிமிடங்களுக்குள், அடுத்த இரண்டரை மணி நேரம் கல்லறை அமைதி நிலவியது" என்றேன். அங்கே இளம் வயதினர் இருந்தனர், வயதானவர்கள் இருந்தனர், கர்நாடக இசை தெரிந்தவர்கள், தெரியாதவர்கள் இருந்தனர். கச்சேரி முடிந்த பிறகும், மக்கள் கார் பார்க்கிங்கில் இரண்டு மணி நேரம் சுற்றிக்கொண்டிருந்தனர். எனக்குத் தெரியாதவர்கள் என்னைக் கட்டிப்பிடித்து அழுதனர். அந்த நாளில் மிகவும் ஆழமான ஒன்று நடந்தது. ஆம், ஒரு மாற்றம் நடந்தது என்று நான் நம்புகிறேன். அது ஒரு கலாச்சார விஷயம். அது ஒரு கர்நாடக இசை விஷயம் அல்ல. அது மிகவும் சிறப்பானது.

வெளியேற்றும் நடைமுறைகளுக்கு எதிராகப் போராட நீங்கள் இந்த அமைப்பிலிருந்து வெளியேறினீர்கள். பின்னர் விருதை ஏற்றுக்கொண்டு மீண்டும் மேடைக்குத் திரும்பினீர்கள். மீண்டும் வர உங்கள் கவலைகள் ஏதாவது ஒரு வகையில் தீர்க்கப்பட்டதா?

நான் அமைப்பை விட்டு வெளியேறியபோது, எந்தவொரு தனிப்பட்ட நிறுவனத்தையும் விட்டு நான் வெளியேறவில்லை. நான் டிசம்பர் சீசனில் இருந்து விலகி இருந்தேன், ஒரு தசாப்த காலமாக அதைச் செய்தேன். தனிப்பட்ட முறையில், சீசன் அல்லாத நேரங்களில் நான் அவர்களுக்காகப் பாடியிருக்கிறேன். சில சமயங்களில் நான் நாதஸ்வரம் போன்றவற்றுக்கு மேடை தேவைப்பட்டபோது, சில விஷயங்களைத் தொகுக்க உதவியிருக்கிறேன். நான் இன்னும் அமைப்போடுதான் பணிபுரிந்தேன். அமைப்பிற்குள்ளேயே விஷயங்களைச் செய்ய, நான் என் சொந்த நிபந்தனைகளுடன் என் உறவைத் தொடர்ந்தேன் என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

அனைத்தும் தீர்க்கப்பட்டுவிட்டதா? நிச்சயமாக இல்லை. அசைவு இருக்கிறதா? ஆம், நிச்சயமாக. சிறிய விஷயங்கள் மாறியுள்ளன. மிகச் சிறந்த பகுதி என்னவென்றால், ஒரு உரையாடல், நிலையான உந்துதல் ஆகியவை மற்றவர்கள் தங்கள் சொந்த விருப்பத்தின் பேரில் மாற்றத்தை நோக்கிச் செல்ல வழிவகுத்தால், அப்போது முக்கியமான ஒன்று நடக்கிறது. அப்போது நான் உறுதியாகச் சொல்வேன், ஆம், அந்தச் சிறிய அசைவுகள் நிகழ்ந்துள்ளன. மேலும், நான் கடந்த தசாப்தத்தில் அமைதியாக இருக்கவில்லை. மாற்றங்களைச் செய்ய என் சொந்த திறனுக்குள்ளும், என் சொந்த வரம்புகளுக்குள்ளும், ஒருவேளை தவறுகள் செய்தும், நான் நிறைய விஷயங்களைச் செய்து வருகிறேன். அகாடமி என்னிடம் வந்து, எனக்கு இந்த விருதைக் கொடுக்க விரும்புவதாகச் சொன்னபோது, அதுவும் ஒரு உரையாடல்தானே? நான் அந்த உரையாடலில் இருந்து எப்படி விலகிச் செல்ல முடியும் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

*இந்த ஆண்டு மார்கழி இசைப் பருவத்தில் பங்கேற்க திட்டமிட்டுள்ளீர்களா?

ஆம். நான் கிறிஸ்துமஸ் அன்று அகாடமியில் பாடுகிறேன். மேலும், தி ஏசியன் காலேஜ் ஆஃப் ஜர்னலிசத்தில் ஒரு கச்சேரி உள்ளது.

உங்களுடைய வரவிருக்கும் 'We, The People of India' (Westland) புத்தகம் பற்றிச் சொல்ல முடியுமா?

ஐந்து ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நான் இதை எழுதி வருகிறேன், இது ஜனவரி 2026-ல் வெளியாகும். இது இந்தியாவின் ஐந்து சின்னங்களை — தேசிய கீதம் (இரண்டு பாடல்கள், தேசிய கீதம் முதன்மையானது), கொடி, குறிக்கோள், இலச்சினை மற்றும் முகவுரை — எடுத்துக்கொண்டு, வரலாற்று மற்றும் சமகால, தத்துவ, அரசியல் மற்றும் அரசியலமைப்பு வழிகளில் இவற்றைப் பார்க்கிறது.

இந்த செய்தியை ஆங்கிலத்தில் வாசிக்க இந்த இணைப்பை கிளிக் செய்யவும்.