இந்தியாவின் பெயர் பாரதமாக மாற்றம்; என்.சி.இ.ஆர்.டி புத்தகம் இந்திய சூழலில் வேரூன்றிய பாடங்களுடன் வெளியீடு

தேசிய கல்வி ஆராய்ச்சி மற்றும் பயிற்சி கவுன்சில் (என்.சி.இ.ஆர்.டி) வெள்ளிக்கிழமை ஆறாம் வகுப்புக்கான புதிய சமூக அறிவியல் பாடப்புத்தகத்தை இந்திய சூழலில் வேரூன்றிய அத்தியாயங்களுடன் வெளியிட்டது. அதில் பண்டைய குடிமக்களால் நாட்டின் பெயர் “பாரத்” என்று அழைக்கப்பட்டது என்றும், அது பின்னர் வெளிநாட்டவர்களால் இந்தியா என்று மாற்றப்பட்டது என்றும் கூறுகிறது.

என்.சி.இ.ஆர்.டி (NCERT) தனது அதிகாரப்பூர்வ இணையதளத்தில் ‘ஆய்வு சமூகம்: இந்தியா மற்றும் அதற்கு அப்பால்’ என்ற தலைப்பில் ஆன்லைன் பதிப்பு பாடப்புத்தகத்தை வெளியிட்டுள்ளது. இந்த ஆண்டு, தேசிய கல்விக் கொள்கை (2020) மற்றும் புதிய தேசிய பாடத்திட்ட கட்டமைப்பின் (NCF) கீழ் புதுப்பிக்கப்பட்ட பாடப்புத்தகங்களை வெளியிடுவதாக கவுன்சில் அறிவித்தது, இது பாடத்திட்டத்தை "இந்திய மற்றும் உள்ளூர் சூழல் மற்றும் நெறிமுறைகளில் வேரூன்ற வேண்டும்" என்று வலியுறுத்துகிறது. பெரும்பாலான புத்தகங்கள் ஆன்லைனில் வெளியிடப்பட்டாலும், சில இன்னும் சந்தைக்கு வரவில்லை.

"இந்தியா, அதுவே பாரதம்" என்ற புதிய புத்தகத்தின் ஐந்தாவது அத்தியாயம், அதன் வரலாற்றின் போக்கில் நாடு எவ்வாறு பல பெயர்களைக் கொண்டிருந்தது என்பதை விளக்குகிறது, மேலும் அதன் பண்டைய குடிமக்களால் வழங்கப்பட்ட பெயர்களில் 'ஜம்புத்வீபா' மற்றும் 'பாரதம்' ஆகியவை அடங்கும். "இருப்பினும், பாரதம் காலப்போக்கில் பரவலாகிவிட்டது மற்றும் பெரும்பாலான இந்திய மொழிகளில் இந்தியாவின் பெயர் பாரதம் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது" என்று புத்தகம் கூறுகிறது என ஹிந்துஸ்தான் டைம்ஸ் செய்தி வெளியிட்டுள்ளது.

'பாரதம்' என்பது முதன்முதலில் எல்லா வேதங்களிலும் மிகப் பழமையான ரிக் வேதத்தில் தோன்றும் ஒரு பெயராகும். “பிற்கால இலக்கியங்களில், ‘பாரதா’ என்ற பெயரில் பல மன்னர்கள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர்... சில நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, ‘பாரதா’ என்பது இந்தியத் துணைக் கண்டத்திற்கு பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் பெயராக மாறியது. உதாரணமாக, விஷ்ணு புராணம் என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பண்டைய நூலில், ”கடலுக்கு வடக்கே மற்றும் பனி மலைகளுக்கு தெற்கே அமைந்துள்ள நாடு பாரதம் என்று அழைக்கப்படுகிறது," என்று புத்தகம் கூறுகிறது.
"பாரதா" என்ற பெயர் இன்றும் வழக்கத்தில் உள்ளது என்பதை வலியுறுத்தி, வட இந்தியாவில் பொதுவாக 'பாரத்' என்றும், தென்னிந்தியாவில் பெரும்பாலும் 'பாரதம்' என்றும் எழுதப்பட்டிருப்பதாக புத்தகம் குறிப்பிடுகிறது.

இந்தியாவிற்கு வந்த வெளிநாட்டுப் பார்வையாளர்கள் அல்லது படையெடுப்பாளர்கள் பெரும்பாலும் சிந்து அல்லது சிந்து நதியிலிருந்து பெறப்பட்ட பெயர்களை ஏற்றுக்கொண்டதாக புத்தகம் கூறுகிறது; இதன் விளைவாக 'இந்து', 'இந்தோய்' மற்றும் இறுதியில் 'இந்தியா' போன்ற பெயர்கள் உருவாகின. தவிர, 'ஹிந்துஸ்தான்' என்ற சொல் முதன்முதலில் 1,800 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு பாரசீக கல்வெட்டில் பயன்படுத்தப்பட்டது என்றும், இந்திய துணைக் கண்டத்தை விவரிக்க இந்தியாவின் பெரும்பாலான படையெடுப்பாளர்களால் பயன்படுத்தப்பட்டது என்றும் புத்தகம் குறிப்பிடுகிறது.

"இந்தியாவை முதலில் குறிப்பிடும் வெளிநாட்டினர் ஈரானின் பண்டைய குடிமக்களான பெர்சியர்கள். கி.மு 6 ஆம் நூற்றாண்டில், ஒரு பாரசீக பேரரசர் ஒரு இராணுவப் படையெடுப்பைப் தொடங்கினார் மற்றும் சிந்து நதியின் பகுதியின் கட்டுப்பாட்டைப் பெற்றார், இது நாம் பார்த்தது போல, முன்பு 'சிந்து' என்று அழைக்கப்பட்டது. எனவே, அவர்களின் ஆரம்பகால பதிவுகள் மற்றும் கல்வெட்டுகளில், பாரசீகர்கள் இந்தியாவை 'ஹிந்த்', 'ஹிடு' அல்லது 'இந்து' என்று குறிப்பிட்டதில் ஆச்சரியமில்லை, அவை அவர்களின் மொழியான 'சிந்து' மொழியில் தழுவல்களாகும். (பண்டைய பாரசீகத்தில், 'இந்து' என்பது முற்றிலும் புவியியல் சொல்; அது இங்கு இந்து மதத்தைக் குறிக்கவில்லை என்பதைக் கவனிக்க வேண்டும்)

"இந்த பாரசீக ஆதாரங்களின் அடிப்படையில், பண்டைய கிரேக்கர்கள் இப்பகுதிக்கு 'இந்தோய்' அல்லது 'இண்டிக்' என்று பெயரிட்டனர். ஹெச் என்ற எழுத்து அவர்களின் கிரேக்க மொழியில் இல்லாததால், 'ஹிந்து' என்பதன் ஆரம்ப எழுத்தான 'H' ஐ அவர்கள் கைவிட்டனர்" என்று பாடப்புத்தகம் கூறுகிறது.

இருப்பினும், முதலில் ஆங்கிலத்தில் எழுதப்பட்ட இந்திய அரசியலமைப்பு ஆரம்பத்தில் ‘இந்தியா, அதுவே பாரத்’ என்ற சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறது என்றும், அரசியலமைப்பின் இந்தி பதிப்பு ‘பாரத் அர்த்தத் இந்தியா’ என்று குறிப்பிடுகிறது என்றும் புத்தகம் கூறுகிறது.

கடந்த ஆண்டு, சமூக அறிவியல் பாடத்திட்டத்தை திருத்துவதற்காக என்.சி.இ.ஆர்.டி அமைத்த உயர்மட்டக் குழு, அனைத்து பாடப்புத்தகங்களிலும் “இந்தியா” என்பதற்குப் பதிலாக “பாரத்” என்று இருக்க வேண்டும் என்று பரிந்துரைத்தது.
பாடப்புத்தகத்தின் பழைய பதிப்பில் இந்தியாவின் பெயரைப் பற்றிய முழு அளவிலான அத்தியாயம் இல்லை.

பாடப்புத்தகத்தில் 14 அத்தியாயங்கள் ஐந்தாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன, அவை இந்தியா மற்றும் உலகம், நிலம் மற்றும் மக்கள், கடந்த கால வரலாறு, நமது கலாச்சார பாரம்பரியம் மற்றும் அறிவு மரபுகள், ஆட்சி மற்றும் ஜனநாயகம், நம்மைச் சுற்றியுள்ள பொருளாதார வாழ்க்கை.

"ஐந்து கருப்பொருள்களின் தேர்வு பலதரப்பட்ட முன்னோக்கை பராமரிப்பதற்கான முக்கியமான தேவையை கவனித்துக்கொள்கிறது. கலாச்சாரத்தில் வேரூன்றி இருப்பது, மற்றொரு தேவை, இதனால் 'நமது கலாச்சார பாரம்பரியம் மற்றும் அறிவு மரபுகள்' என்ற கருப்பொருளுடன் மட்டும் நிற்கவில்லை, மற்ற கருப்பொருள்களிலும் பரவுகிறது" என்று என்.சி.இ.ஆர்.டி இயக்குனர் தினேஷ் பிரசாத் சக்லானி தனது முன்னுரையில் கூறினார்.

பாடப்புத்தகத்தில் வேற்றுமையில் ஒற்றுமை, குடும்பம் மற்றும் சமூகம், அடிமட்ட ஜனநாயகம் மற்றும் வேலையின் மதிப்பு உள்ளிட்ட தலைப்புகளில் அத்தியாயங்கள் உள்ளன. ஷ்வேதகேது மற்றும் யதார்த்தத்தின் விதை, நச்சிகேதாவும் அவனது தேடலும், மற்றும் கார்கி மற்றும் யாஜ்ஞவல்கியர் பற்றிய விவாதம் உட்பட உபநிடதங்களிலிருந்து மூன்று கதைகளையும் புத்தகம் குறிப்பிடுகிறது.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“