பிதாமகன் 22 ஆண்டுகள்; பாலாவின் ஹிட் படத்தில் சித்தனாக வாழ்ந்த விக்ரம்: க்ளாசிக் ப்ளாஷ்பேக்

திரைப்பட நடிப்பைப் பற்றிப் பேசும்போது 'உள்வாங்குதல்' என்ற வார்த்தை அதிகம் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், 'பிதாமகன்' திரைப்படத்தில் நடிகர் விக்ரம் நிகழ்த்தியிருப்பதை விவரிக்க வேறு எந்த வார்த்தையும் போதுமானதாக இல்லை. இயக்குனர் பாலாவின், 2000-களுக்குப் பிந்தைய தமிழ்த் திரைப் படைப்புகளில், சுடுகாட்டில் வளர்ந்த சித்தன் என்ற கேரக்டர், விக்ரமின் அடையாளமாகவே மாறிவிட்டது. இது வெறும் தொழில்ரீதியான மைல்கல் மட்டுமல்ல; அந்த கேரக்டரின் மன உளைச்சலையும், மன நிலையற்ற தன்மையையும் தனதாக்கிக் கொண்ட ஒரு செயல்.

இந்த செய்தியை ஆங்கிலத்தில் படிக்க இங்கே க்ளிக் செய்யவும்:

'பிதாமகனுக்கு' முன், விக்ரம் ஏற்கனவே ஒரு வலிமைமிக்க சக்தியாக, வணிக சினிமாவின் அடிப்படைக்குள், அடைபட்டுக்கிடந்த, ஓய்வில்லாத, கிட்டத்தட்ட எரிமலை போன்ற ஆற்றல் கொண்ட நடிகராக இருந்தார். ஆனால், சித்தன் கேரக்டரில், அவர் தனது திறமையைக் கட்டுப்படுத்தி, கொந்தளிப்பு நிறைந்த ஒரு படத்தில் ஆழமான மனிதநேயத்தின் அடித்தளமாக மாறினார்.

சில நடிகர்கள் தங்கள் உடலை வெறும் வெளிப்பாட்டுக்கான கருவியாக மட்டும் பயன்படுத்தாமல், துயரத்தின் நினைவுச் சின்னங்களாகவே மாற்றுகிறார்கள். விக்ரம் 'பிதாமகன்' படத்தில் இதைச் சரியாகச் செய்திருக்கிறார். படம் வலி நிறைந்த நுணுக்கமான விவரங்கள் மற்றும் கடுமையான காட்சிகளால் நிரம்பியுள்ளது. அவர் வசனங்கள் பேசுவதில்லை; மாறாக, விலங்குகள் தாக்குவதற்குத் தயாராக இருப்பதுபோல, தொண்டையிலிருந்து வரும் ஒலிகளையும், திடீர் ஆவேசத்தை வெளிப்படுத்தும் ஒரு கேரக்டராக வாழ்ந்துள்ளார்.

அவரது உடல் தோரணை, நிஜ உலகின் தாங்க முடியாத ஒளியிலிருந்து எப்போதும் சுருங்கிக் கொள்வதுபோல, நிரந்தரமாகக் கூன் விழுந்தும், தற்காப்பு உணர்வுடனும் காணப்படுகிறது. 'பிதாமகன்' ஒரு வலி மிகுந்த கதையைச் சொல்லும் ஆற்றல் வாய்ந்த படமாக, எந்தவொரு திறமையான நடிகரின் கைகளில் கிடைத்திருந்தாலும் இருந்திருக்கும். ஏனெனில், இதன் படைப்பாற்றல் குரல் உறுதியாக இயக்குனர் பாலா இருக்கிறார். ஆனாலும், படத்தின் மகத்துவம், நடிகர்-இயக்குனர் இடையேயான ஒத்துழைப்பில் உள்ளது. அவர்களின் உடல்மொழி மற்றும் மௌனத்தின் ஒருங்கிணைப்பு, சித்தனை விருதுகளுக்காக வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு கேலிச் சித்திரமாக அல்லாமல், உயிருள்ள, சுவாசிக்கும் ஒரு மனிதனாக மாற்றியுள்ளது.

'பிதாமகனில்' பாலாவின் கேமரா இயக்கம், நடிகர்களை இரக்கமின்றி உற்றுநோக்கும் மற்றும் உணர்ச்சிப்பூர்வமாக கவனிக்கும் ஒரு பயிற்சியாக இருக்கிறது. அவர் விக்ரமின் கண்களின் மீது தீவிரமான க்ளோஸ்-அப் காட்சிகளை வைத்திருப்பார். அந்தக் கண்கள் ஒரே நேரத்தில் வெறுமையாகவும், தீவிர விழிப்புணர்வுடனும் காட்சியளிக்கும். ஒரு ஆரம்பக் காட்சியில், உள்ளூர் கஞ்சா வியாபாரி ஒருவரால் சித்தன் வேலைக்கு அமர்த்தப்படும்போது, ஒரு சர்க்கஸில் தொலைந்துபோன குழந்தையைப் போல அவரது பார்வை சுற்றுப்புறத்தை நோக்கிச் சுழலும். விக்ரம், இந்த அலைபாயும் பார்வைகளில் வியப்பு, அப்பாவித்தனம் மற்றும் கிளர்ச்சி ஆகியவற்றின் சரியான அளவைச் செலுத்தி, அவை ஒருபோதும் செயற்கையாகவோ, காரணமற்றதாகவோ இருக்காத வகையில் செய்திருப்பார்.

விக்ரம் படம் முழுவதும் மௌனமாகவே இருப்பார். அவருக்கு இணையாக, புதிதாகக் கிடைத்த நண்பனாக, சூர்யாவின் கவர்ச்சியான மற்றும் பெரும்பாலும் வசீகரிக்கும் கதாபாத்திரம் சமன் செய்ய வேண்டிய சவால் இருந்தது. ரசிகராக, நாம் இயல்பாகவே கலகலப்பான ஏமாற்றுக்காரனான சக்தியின் பக்கம் ஈர்ப்பு வரும். சூர்யாவின் இயல்பான உற்சாகம், படத்தைப் பரபரப்பாகவும், அணுகக்கூடியதாகவும் வைத்திருக்கிறது. இதற்கு நேர்மாறாக, விக்ரமின் பாத்திரத்தின் மீது உணர்வுபூர்வமாக முதலீடு செய்ய, பொறுமையும், நடிப்பின் மீதான அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையும் தேவைப்படுகிறது.

முற்றிலும் மாறுபட்ட மனித அனுபவங்களின் களத்தைச் சேர்ந்த இந்த இரண்டு கேரக்டர்களின் இடைவினையே, விக்ரமுக்கு அவரது தொழில் வாழ்க்கையின் மிகச் சிறந்த நடிப்பை வெளிப்படுத்த வாய்ப்பளிக்கிறது. 'பிதாமகன்' அதன் மையத்தில், சமூகத்தால் ஒதுக்கப்பட்ட ஆத்மாக்கள், எந்தவொரு தீர்ப்பும் அல்லது போலியான பரிவுமின்றி, தங்களைப் புரிந்துகொண்டு நட்பு பாராட்டும் ஒரு மனிதனின் தோழமையில் ஆறுதலை தேடும் கதை.

சித்தன் தன்னைச் சுற்றியுள்ளவர்களை தனது வட்டத்திற்குள் ஈர்க்கும் ஒரு வெற்றிடமாக இருக்கிறான். அவனது விசித்திரமான அசைவுகளால் ஈர்க்கப்படாமல் இருக்கவே முடியாது. கைகளை உடலுக்கு முன்னால் ஆட்டிக்கொண்டு ஓடும் விதம், அவனது புலி போன்ற பதுங்கல், மூச்சுத் திணறுவது போல உணரும்போது அவன் வாயை அசைக்கும் விதம் – இவை அனைத்தும் மிகுந்த கவனத்துடன் புதிதாக உருவாக்கப்பட்டவை.

அவன் தன்னைச் சுற்றியுள்ளவர்களை, குறிப்பாகப் பெண்களைப் பாதுகாக்கும் குணம், ஒழுக்கத்தால் உந்தப்பட்டதல்ல, மாறாக, அது ஒரு ஆதிம உணர்வுள்ள, பிரதேச விசுவாசம். சமூக விதிகளுக்கு அப்பாற்பட்ட, மிருகத்தனமான ஒரு குறியீடு. இருப்பினும், சித்தனின் கேரக்டரில் கண்ணியமும், மரியாதையும் மின்னுகின்றன. ஆழமான பரிவுணர்வு கொண்ட ஒரு நடிகனால் மட்டுமே இந்தக் குணங்களை வெளிப்படுத்த முடியும். விக்ரம் ஒரு நாயின் செவிப்புலன் விழிப்புணர்வைக் கூட பிரதிபலிக்கிறார். படத்தில் அவரது தலை எப்போதும் உயர்ந்து, உள்ளுணர்வால் எச்சரிக்கையுடன் இருக்கும்.

சித்தன், தான் புரிந்துகொள்ளாத மற்றும் தன்னை யாரும் புரிந்துகொள்ளாத ஒரு உலகில் சிக்கித் தவிக்கிறான். அவன் வெளிப்படுத்தும் ஆழமான துயரமும், வெடிக்கும் ஆவேசமும் தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டிருந்தால், 'பிதாமகன்' முற்றிலும் வேறுபட்ட படமாக இருந்திருக்கும். சித்தன் ஒரு பெரிய சமூக விளையாட்டில் பகடைக் காயாக மாறுகிறான். அவனது அப்பாவித்தனத்தைச் சுரண்டும் நபர்களால் அவன் சூழப்பட்டிருக்கிறான். குறிப்பாக, குரூரமான சேகர், அவனை அழுக்கிற்குக் கீழே ஒரு விசித்திரப் பிறவியாக மட்டுமே பார்க்கிறான். அவனது உடையக்கூடிய மனிதநேயம் இறுதியில் ஒரு உதவாத உலகின் விருப்பங்களுக்கு அடிபணிய வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு உள்ளாகிறது.

விக்ரம், உணர்ச்சிபூர்வமாக மக்களைக் கையாளும் நாடகத்தன்மைக்கு இடம் கொடுக்காமல், ஒரு வாய் பேசாத சாட்சிக்காக மேலும் ஆழமாக அக்கறை கொள்ள உதவுகிறார். சில சொல்ல முடியாத பயங்கரங்களைக் காண நேர்ந்த மனநல சவால் உள்ள ஒரு நபரின் சலிப்பூட்டும், ஒரே மாதிரியான சித்தரிப்பை அளிக்கும் அபாயம் இருந்தபோதிலும்,  ரோபோ போன்ற சித்தனின் தன்மையை மிகத் துல்லியமாகப் வெளிப்படுத்தியிருப்பார் விக்ரம்.

சக்தியின் இறுதிச் சடங்கின் தீப்பிழம்புகளைப் பார்க்கும்போது சித்தனின் கண்களில் ஏற்படும் மெதுவான உணர்தல், தமிழ்ச் சினிமாவில் மிகவும் துரத்தும் தருணங்களில் ஒன்றாக இன்றும் நிலைத்திருக்கிறது. பனிக்கட்டி போன்ற குழப்பத்திலிருந்து, தனது ஒரே நண்பனின் இழப்பை உணரும் காது செவிடுபடுத்தும் விழிப்புணர்வுக்கு மாறும் அந்த மெதுவான மாற்றம், நடிப்பை விட, கட்டுப்பாடற்ற, தூய்மையான திறமையால் வழிநடத்தப்பட்ட ஒரு உள்ளுணர்வு செயல் போல உணர்கிறது. இந்த கேரக்டர் விக்ரமுக்கு சிறந்த நடிகருக்கான தேசிய திரைப்பட விருதைப் பெற்றுத் தந்தது.

ஒரு இயக்குனரின் தொலைநோக்குப் பார்வையை நிறைவேற்ற எந்த எல்லைக்கும் செல்லத் தயாராக இருக்கும் ஒரு நடிகராக அவரது நற்பெயரை இது உறுதிப்படுத்தியது. 'பிதாமகன்', சிறந்த நடிப்பு எப்போதும் ஆர்ப்பாட்டமான அதிகப்படியான வெளிப்பாடுகளைப் பற்றியவை அல்ல, மாறாக, கட்டுப்பாட்டின் எல்லையைத் தொடும் உணர்ச்சியின் அமைதியான, உள்நோக்கிய துல்லியத்தைப் பற்றியவை என்ற உண்மையின் கொடூரமான சான்றாக நிற்கிறது. சித்தன், இன்றும் விக்ரமின் கிரீட சாதனையாக உள்ளது. அவர் தனது திரை வாழ்க்கையின் சரியான தருணத்தில், சரியான விஷயத்தைக் கண்டார். இந்தத் திரைப்படம், திகைப்பூட்டும் உண்மையின்மை மற்றும் பரிவுணர்வின் மூலம் திரையில் நடிப்பு என்ன சாதிக்க முடியும் என்பதற்கான சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக நிலைத்திருக்கிறது.