இந்தியாவுக்கு இரண்டு ஆஸ்கர் விருது; நமது கதை சொல்லும் மரபுக்கு கிடைத்த வணிக வலிமை

இறுதியில், ஆஸ்கர் விருதில் இந்தியாவின் வெற்றி ‘மேட் இன் இந்தியா’வை உலகளாவிய சூப்பர் பிராண்டாக மாற்றுவதாக உள்ளது. அவை மேற்கத்திய நாடுகளின் அங்கீகாரத்தைப் பெறுவதைப் பற்றியது அல்ல, மாறாக நம்மோடு ஒன்றாக இருப்பதன் எளிமை மற்றும் டோல்பை தியேட்டரின் எஃபீட் அறைகளில் நம் நவரசங்களின் அதிர்வுகளை பதிக்க வேண்டும். அவை நிச்சயமாக கலைக்கூடமாக இருக்காது - ஆஸ்கர் விருது எது வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம் - ஆனால், அவை வணிக அர்த்தத்தை உருவாக்குகின்றன. நம்முடைய முதல் ஆஸ்கர் விருது பெற்ற ஆவணப்படமான ‘தி எலிஃபண்ட் விஸ்பரர்ஸ்’ படத்தில், எளிய சிகப்பு நிற புடவையில், நேர்மையையும், உணர்ச்சிகளின் கசப்பான தன்மையையும் உள்ளடக்கி, இயக்குநர் குனீத் மோங்காவின் வெற்றிகரமான அடியில் நகரும் படமாக இருந்தது. அப்போது எம்.எம். கீரவாணி, கறுப்பு நிற எம்பிராய்டரி குர்தாவில் கார்பெண்டர்ஸ் பாடலான ‘டாப் ஆஃப் தி வேர்ல்ட்’ பாடலைப் பாடி களத்தை எப்படி மாற்றியுள்ளார் என்பதைக் காட்டினார்.

‘நாட்டு நாட்டு’ பாடலுக்கான ஆஸ்கர் கிரீடம், இதுவரை ஹாலிவுட்டின் மொழிக்கு வெளியே இருந்த பிரபலமான படங்களின் மொழியாக நமது பரபரப்பான பாடல் மற்றும் நடனக் காட்சிகளை அங்கீகரித்துள்ளது.

உலக சினிமாவில் இந்தியா கால் நனைக்க முனைந்திருந்தால், இந்த இரட்டை வெற்றிகள் நிச்சயமாக நமக்கு தெரிந்த மொழியில் இங்கே இருந்து வேகமாக முன்னேறும் என்பதை உறுதி செய்துள்ளன.

எஸ்.எஸ். ராஜமௌலியின் மேற்கத்திய நாடுகளை ஆக்ரோஷமாக நேசிப்பது, அவரது பெரிய செலவுகள்- கடைசியாக சுமார் ரூ. 83 கோடிகள் - ஹாலிவுட்டில் தன்னை நிறுத்துவதில் அவருடைய விடாமுயற்சி மற்றும் ஆர்.ஆர்.ஆர் படத்தை பரிந்துரைப்பதற்காக அகாடமி ஆஃப் மோஷன் பிக்சர்ஸின் முக்கிய உறுப்பினர்களுக்கு திரையிட்டு பார்க்க வைப்பது பற்றி அதிகம் பேசப்பட்டது. இப்போது கையில் ஆஸ்கர் விருது சிலையுடன் பறந்து கொண்டிருக்கிறார்.

ஆனால், அவர் செய்தது, உலகிலேயே இரண்டாவது பழமையான மற்றும் மிகப்பெரிய திரைப்படங்களைத் தயாரிக்கும் இந்தியத் திரைப்படத் துறைக்கும், இந்தியாவுக்கும் ஒரு வணிக உத்தி அடையாளத்தைக் கொடுத்தது. புரமோஷன் செய்யாமல் எந்த வணிகமும் வெற்றிபெற முடியாது என்பதும், இந்தியாவில் ஏராளமாக இருக்கும் மிகப் பெரிய கதைசொல்லிகளின் கதைகளை சரியான நபர்கள் கேட்கவில்லை என்றால் வெற்றிபெற முடியாது என்பதும் அவருக்குத் தெரியும். இது சம்பந்தமாக, அவர் புகழ்பெற்ற விளம்பர குரு டேவிட் ஒகில்வியின் வழியைப் பின்பற்றினார் - “நீங்கள் சென்றடையும் நபர்களின் எண்ணிக்கையை கணக்கிடாதீர்கள், எண்ணிக்கையை கணக்கிடும் நபர்களைச் சென்றடையுங்கள்.” என்பதை பின்பற்றினார். மேலும், அவர், இந்திய கதை சொல்லும் முறைக்கு அதிக ஆரவாரத்தைப் பெற்றார்.

அரசாங்கத்தின் நிதியுதவியுடன் சர்வதேச நிகழ்வுகளுக்கு கலாச்சார ஊக்குவிப்பாளராக இருக்கும் எஃப்.ஐ.சி.சி.ஐ மற்றும் டீம்வொர்க் ஆர்ட்ஸின் நிர்வாக இயக்குநர், கலை மற்றும் கலாச்சாரக் குழுவின் இணைத் தலைவர் சஞ்சய் ராய், “இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட படம் என்றால் கலாச்சார ரீதியாக குறிப்பிடத் தக்கதாக இருக்கும் என்ற தவறான எண்ணத்தை ராஜமௌலி உடைத்துள்ளார்” என்கிறார்.

அமெரிக்கா முதல் ஜப்பான் வரை பிரபலமான கற்பனையின் எல்லையை வெற்றி கொண்டு மேற்கத்திய நாடுகளின் அங்கீகாரத்தைத் தேடுவது அல்ல, உலகளாவிய வணிக விருதைப் பெறுவது என்று தலை சிறந்த படைப்பின் இயக்குனர் எப்போதும் வலியுறுத்தினார்.

எனவே, இந்தியா அதிக சர்வதேச படங்களை தயாரிக்க முடியும். தெற்காசியக் கதையை முன்னிறுத்தி கணக்கிடப்படும் அந்த முயற்சியில், ராஜமௌலி சுயநிதி தயாரிப்பு மூலமாக இந்திய படைப்பாற்றல் மற்றும் நுண்ணுணர்வு ஆகியவற்றை ஏற்றுக்கொள்ள செய்துள்ளார். இது ஒரு மாற்று உலகத்தை பல விதத்தில் இயக்க முடியும் என்ற ஊகத்தைத் தூண்டியுள்ளது.

புள்ளிவிவரங்கள் கூறுகின்றன. உலகளாவிய தெற்கின் குரலாக இருந்த போதிலும், இந்தியாவில் இருந்து இதுவரை சிறந்த வெளிநாட்டுத் திரைப்படப் பிரிவில் நான்கு படங்கள் மட்டுமே இடம்பெற்றுள்ளன. ஆனால், வெற்றி பெறவில்லை. கொரியா மற்றும் ஜப்பான் தலா இரண்டு வெற்றிகளைப் பெற்றிருக்கிறது. அதே நேரத்தில், வெளிநாட்டுத் திரைப்படம் பெரும்பாலும் ஐரோப்பிய சினிமாவுக்கு வெகுமதி அளிக்கும் வகையில் ஈர்த்தது. ராஜமௌலி இந்த வகையில் செல்லவில்லை, எல்லா வகையிலும் களமிறங்கினார். ஆர்.ஆர்.ஆர். அதிகாரப்பூர்வ இந்திய நுழைவுகூட இல்லை என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

“மீரா நாயர், எம் நைட் ஷியாமளன் அல்லது சேகர் கபூர் போன்ற பிற இந்திய திரைப்பட இயக்குநர்களை நாம் ஆஸ்கர் பார்வையின் கீழ் வைத்திருந்தோம் என்று ஒருவர் வாதிடலாம். சேகர் கபூர், ராணி எலிசபெத் I பற்றி ஒரு திரைப்படத்தை இயக்கினார். ஐரோப்பிய வரலாற்றை கூறுபவராக போதுமான அளவு நம்பப்பட்டார். அசோக் அமிர்தராஜ் போன்ற இந்தியாவில் பிறந்த சில இயக்குநர்கள் ஹாலிவுட்டில் வெற்றி பெற்றுள்ளனர்.

இசையமைப்பாளர் ஏ.ஆர். ரஹ்மானின் ‘ஜெய் ஹோ’, டேனி பாயிலின் ‘ஸ்லம்டாக் மில்லியனர்’ பாடலில் ஆஸ்கர் விருது பெற்ற பாடலை ஒருவர் குறிப்பிடலாம். ஆனால், அவை மேற்கத்திய கண்ணோட்டம் மற்றும் ஒரே மாதிரியான பிரதிநிதித்துவங்களில் இருந்து பார்க்கும் இந்தியாவைப் பற்றிய கதைகள் என்பதை நாம் அனைவரும் மறந்து விடுகிறோம். மேற்குலகம் நம்மைப் பின்தொடர்வதை விட மேற்கத்திய நாடுகளைப் பின்பற்றுகின்றன. அந்த வகையில், ராஜமௌலியின் ஒரு தனி முயற்சி, அது முழுக்க முழுக்க இந்தியத் தன்மை கொண்டது. அவரது பார்வையாளர்களைத் தவிர வேறு எந்த பார்வையாளர்களையும் மகிழ்விக்காது. இது இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட படைப்பு” என்கிறார் ராய்.

ஜன கண மன மற்றும் வந்தே மாதரத்தின் உணர்வை புதுப்பித்த திரைப்பட இயக்குநர் பாரத் பாலா, வெகுமக்கள் கலாச்சாரத்தில் இந்தியா போதுமான அளவு தன்மையாக இல்லை என்று இளைஞர்கள் குறை கூறுவதை அடிக்கடி கேட்டிருக்கிறார். “இறுதியில், நேர்மையான உண்மையைச் வைத்திருப்பதை விட பெரிய கதைசொல்லல் இல்லை, அதை அப்படியே சொல்லி, சாதாரண மக்களை பேச அனுமதிப்பது” என்று அவர் கூறுகிறார்.

நம்முடைய ஆவணப்படமான ‘தி எலிஃபண்ட் விஸ்பரர்ஸ்’ஸில் உள்ளதை விட வேறு எங்கும் இது சிறப்பாக பிரதிபலிக்கவில்லை. “இதுதான் உண்மையான ஆட்டத்தின் போக்கை மாற்றுவது ஆகும்; எந்த நிதியுதவியும் இல்லாமல், உள்நாட்டில் விளம்பரத் தளங்கள் மற்றும் தன்னார்வ முயற்சிகள் இல்லாமல், நம்முடைய ஆவணப் படங்கள் அமைதியாக சர்வதேசப் பாராட்டுகளைப் பெற்று வருகின்றன. இவை உண்மையான இந்தியாவின் நிஜ வாழ்க்கைக் கதைகள், நேர்மையாகச் சொல்லப்பட்டவை, அவற்றின் அதிர்வை இன்னும் ஊக்குவிக்கப்பட வேண்டும். அவை வடிவமைக்கப்படாத, ஆனால் உள்ளார்ந்த பிராண்ட் இந்தியா என்பதையும் மறந்துவிடக் கூடாது. ‘ஆல் தட் ப்ரீத்ஸ்’ மற்றும் ‘தி எலிஃபென்ட் விஸ்பரர்’ ஆகிய இரண்டு ஆவணப் படங்களும் சுற்றுச்சூழலுடனான மனிதனின் உறவைப் பற்றி பேசுகின்றன, இது காலநிலை மாற்றம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் நிலைத்தன்மையுடன் இணைக்கும் ஒரு உரையாடல் ஆகும். இவை, இந்தியா ஏற்கனவே தலைமை தாங்கி வரும் பகுதிகள் ஆகும். அப்படியானால், நாம் இதை ஒருங்கிணைக்க வேண்டாமா? இரண்டுமே பாரம்பரியத்துடன் இணைந்து செயல்படும் இந்திய வழியைப் பற்றி நமக்குச் சொல்கிறது. இது மற்றவர்கள் பின்பற்றுவதற்கு ஒரு மாதிரி வடிவமாக இருக்கும்” என்று தி கிரேட் இந்தியன் ஃபிலிம் ஃபெஸ்டிவலின் நிறுவனர் குறும்பட தயாரிப்பாளர் வெவெக் பால் கூறுகிறார்.

ஹாலிவுட் கிரிட்டிக்ஸ் அசோசியேஷன் (HCA), ஆஸ்கர் விருதை ஏற்றுக்கொள்வது ஒரு சிறு உந்துதலை ஏற்றுக்கொள்வது. இது ஏற்கனவே ராஜமௌலியின் மசாலா திரைப்படத்திற்கு உலகளாவிய நம்பகத்தன்மை வழங்கப்பட்டது.

ஜேம்ஸ் கேமரூனின் பிரம்மாண்ட திரைப்படங்களான 'டைட்டானிக்' மற்றும் 'அவதார்' வெளிநாடு வாழ் தெற்காசியர்களைக் கவர்ந்தது என்றால், இந்தியத் திரைப்படங்கள் இசை தொடர்பான கிழைத்தேய மற்றும் காவியத் தன்மையை நிர்வகிக்க முடியும் என்பதை ஆர்.ஆர்.ஆர். திரைப்படம் காட்டுகிறது. ஆர்.ஆர்.ஆர். திரைப்படத்துக்கு எச்.சி.ஏ சிறந்த சர்வதேச திரைப்பட விருதை வழங்கியது மட்டுமல்லாமல், சிறந்த அதிரடித் திரைப்படம் மற்றும் ஸ்டண்ட் பிரிவுகளில் டாம் குரூஸின் பிளாக்பஸ்டர் 'டாப் கன்: மேவரிக்' ஐ விட அதைத் தேர்ந்தெடுத்தது. விமர்சன ரீதியாகப் பார்த்தால், நுணுக்கத்தில் பெரிய இடைவெளிகள் உள்ளன. ஆனால், ராஜமௌலியின் கருத்து என்னவென்றால், கேட்கப்பட வேண்டிய ஒரு கதையை இடைவெளிகளைத் தாண்டிப் பார்க்க வேண்டும் என்கிறார்.

நிச்சயமாக, அவரும் அவரது நடிகர்களும் களத்தில் செயல்பட்டனர். ஹாலிவுட் ஜாம்பவான்களுடன் டின்னர் உடைகளில் உணவருந்தினர். ஜூனியர் என்.டி.ஆர் வேண்டுமென்றே ஆர்.ஆர்.ஆர். படத்தின் மீதான கவர்ச்சியை அதிகரிக்க அமெரிக்க உச்சரிப்பில் பேசினார்.

இருப்பினும், இந்த கௌரவத்தை ஏற்கும் போது, ஆர்.ஆர்.ஆர். திரைப்படக் குழு இந்தியத்தன்மையை எளிதாக, ஆனால், உறுதியாகத் தங்கள் கைகளில் அணிந்து கொண்டது. ராஜமௌலி சிறப்பாக செயல்பட்டு இந்தியாவை ‘அற்புதமான கதைசொல்லிகளின் நாடு’ என்று வரையறுத்து, "ஜெய் ஹிந்த்" என்ற வணக்கத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தார். அவர் ஒரு பெரிய சிந்தனை மற்றும் உணர்ச்சியின் பிரதிநிதி என்று கூறுகிறார்.

இதுதான் ஹாலிவுட்டில் உள்ள தெற்காசிய நடிகர்கள் மற்றும் தயாரிப்பாளர்கள், பிரியங்கா சோப்ரா தலைமையில், முதல் முறையாக ஆஸ்கர் விருந்துக்கு முந்தைய ஒரு அமைப்பாக ஒன்றுபட்டது. மார்வெலின் அவெஞ்சர்ஸ் தொடரின் ருஸ்ஸோ பிரதர்ஸ் உருவாக்கிய சிட்டாடலில் கதாநாயகியாக நடிக்கும் சோப்ரா, மைய நீரோட்டத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய பாதையில் நுழைந்தார்.

பொழுதுபோக்கு பற்றி இந்திய சிந்தனை வெளிநாட்டு சிந்தனை போன்றது அல்ல, ஆனால் முக்கியமானது. இது சியோலில் இருந்து அபுதாபி மற்றும் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸ்-க்கு மக்களை ஊசலாட வைக்கிறது என்றால், இந்திய கலாச்சாரம் மக்கள் மத்தியில் ஊடுருவி வரும் ஒரு இசை பாரம்பரியத்தை சார்ந்துள்ளது என்பதை ஆழமாக ஒப்புக்கொள்கிறது. இதுவரை கொரிய இசைக்கு உலகளாவிய மோகம் இருந்தது. போலந்து முதல் கென்யா வரை சமூக ஊடகங்களில் பாலிவுட் திரைப்படப் பாடல்களின் மீதான நாட்டு நாட்டு ஆவேசம் என்ற இடுகை, பாலிவுட் முதல் திருவிழாக்கள் மற்றும் திருமணங்கள் வரை இந்திய கொண்டாட்ட மரபுகளை நமது பாடல்கள் முத்திரை குத்தியுள்ளன என்பதைக் காட்டுகிறது. சத்தம், நிறம் மற்றும் சத்தம் ஆகியவை இனி குழப்பமடையாது. அவை முறையான வேடிக்கையாக இருக்கின்றன” என்று ராய் கூறுகிறார்.

"தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil"