சிறப்பான சம்பவம் செய்த சூர்யா: கோட்டை விட்ட சிவா; கங்குவா விமர்சனம்!

சூர்யா சிறுத்தை சிவா கூட்டணியில் உருவான கங்குவா திரைப்படம் குழந்தைகள் தினத்தை முன்னிட்டு இன்று (நவம்பர் 14) வெளியாகியுள்ள நிலையில், படம் ரசிகர்களை கவர்ந்தா என்பதை இந்த பதிவில் பார்ப்போம்.

Read In English: Kanguva Movie Review: An earnest Suriya gives his all for a Siva film that doesn’t give him enough

ஐந்து கிராமங்கள் - ஒவ்வொன்றும் அதன் சொந்த நடத்தை, அதன் சொந்த பிரச்சனைகள், தொழில்கள் மற்றும் நாட்டம் என் வெவ்வேறாக இருக்கிறது. இந்த அமைப்பின் தற்போதைய நிலையை சீர்குலைக்கும் வகையில் ஒரு வெளிநாட்டு படையெடுப்பு நடக்கிறது. இதனை தடுக்க, தன் நிலத்திற்கும் மக்களுக்கும் நன்மை செய்ய விரும்பும் ஒரு வீரன் இருக்கிறான், ஆனால் காலங்காலமாக ஹீரோக்கள் செய்து வரும் இந்த எளிய காரியத்தைச் செய்ய விடாத சில சதிகாரர்களும் இருக்கிறார்கள்.

கங்குவா ஏறக்குறைய 1000 வருட காலக்கட்டத்திற்கு பின்னால் நடக்கும் நதை என்றாலும், இந்த இரண்டு காலக்கோடுகளும் ஒன்றாக வரும் விதம் எஸ்.எஸ்.ராஜமௌலி படங்களை பார்ப்பது போல் உள்ளது. இந்த பரிச்சயமான மகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தி காட்சிகளில் கவனம் ஈர்த்தாலும், படத்தில் பல விரும்பத்தகாத காட்சிகளும் இருக்கிறது. கங்குவா 1070 கி.பி.யில் பழங்குடி இனத்தலைவர் குழந்தைகளுக்கு வாழ்க்கை, இழப்பு, நினைவகம் மற்றும் நிறைவேற்றப்படாத வாக்குறுதிகள் பற்றிய கதையைச் சொல்கிறார்.

இது சிவபெருமானின் தரிசனத்திற்கு சரியான தொனியை அமைக்கிறது. ஆனால் அடுத்தடுத்த காட்சிகள், நாம் நிகழ்காலத்திற்கு கொண்டு செல்லப்படுகிறோம், அங்கு நாம் ஒரு அறிவியல் ஆராய்ச்சி அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு, அங்கு, சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாத இளம் குழந்தைகள் மீது பரிசோதனை செய்யப்படுகிறது. இதுவரை சிவா தனது எழுத்தில் முத்திரை பதித்திருந்தாலும், அடுத்து என்ட்ரி ஆகும்,  கோவாவைச் சேர்ந்த பவுண்டரி வேட்டைக்காரரான ஃபிரான்சிஸ் (சூர்யா) அறிமுகமானதும், படத்தின் மிகக் கசப்பான காட்சிகளில் சிலவற்றைப் பார்க்கிறோம்.

அவரை பார்க்கும்போது தேவையிலலாத காட்சிகள் மற்றும் எரிச்சல் வந்தாலும், மிகவும் எதிர்பார்க்கப்பட்ட பழங்குடியினப் பகுதிகளுக்கு கதை நகரும்போது ஒரு வித எதிர்பார்ப்பு எழுகிறது. இந்த காட்சிகளில், இயக்குனர் சிவா தனது எழுத்தில் சரியான பாதையை தேர்வு செய்துள்ளார் என்று சொல்லலாம்கங்குவாவின் பலம் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி சிவன் மனதில் உருவாக்கிய உலகம். மேலும் ஒளிப்பதிவாளர் வெற்றி, கலை இயக்குனர் மிலன் மற்றும் இசையமைப்பாளர் தேவி ஸ்ரீ பிரசாத் ஆகியோர் தங்கள் திறமைக்கு ஏற்றவாறு பிரமாண்டமாக செயல்படுத்தியதற்காக முழு புள்ளிகள் கொடுக்கலாம்.

ஒவ்வொரு பகுதியிலும் உள்ள கிராமங்கள், சடங்குகள், விலங்கு வன்முறை, உடைகள், பேச்சுவழக்கு, விலங்குகள் மற்றும் சிறிய வேறுபாடுகள் கூட மிகவும் வித்தியாசமான இருக்கின்றன. பொதுவாக நம் படங்களில் இத்தகைய இடங்கள் எப்படிக் காணப்படுகின்றன என்ற விதிகளைப் பின்பற்றாத வகையில், இந்தப் புதிய உலகத்துக்கே நம்மை அழைத்துச் செல்கிறது. இருப்பினும், சில காட்சிகள் நம்மை படத்தில் இருந்து வெளியே அனுப்புவதை தவிர்க்க முடியவில்லை.
கதையில் இருந்து வெளியே செல்வதற்கும், கதையில் ஒன்றி படம் பார்ப்பதற்கும், இடையே உள்ள இடைவெளியைக் குறைப்பது என்னவென்றால், சத்தமாக இருந்தாலும், நடிகர்களின், குறிப்பாக சூர்யாவின் நடிப்பு சிறப்பாக இருக்கிறது. அவருடைய பிரான்சிஸ் கேரக்டர் மீது வெறுப்பு இருந்தாலும், கங்குவா உண்மையான ஆர்வத்துடன் இருந்தது. மௌனக் கண்ணீரைப் போலவே அலறல்களும் திறம்பட இருந்தன. சத்தம் நுட்பமான சைகைகளைப் போலவே பயனுள்ளதாக இருந்தது.

நிச்சயமாக அதிக கவனம் மற்றும் குறைவான அவசரம் தேவைப்படும் ஒரு கேரக்டருக்கு சூர்யா தனது அனைத்து முயற்சிகளையும் கொடுக்கிறார். பாபி தியோல், அவரது அறிமுகத்தில், அவர் முணுமுணுத்து உறும வேண்டிய கேரக்டரை பெற்றுள்ளார். ஆனால் அவரது கேரக்டர் எழுதப்பட்டதில் சரியான முக்கியத்துவம் இல்லை. மிகவும் மேலாட்டமாக காட்டப்பட்ட ஒரு கேரக்டராக நிற்கிறார் பாபி தியோல். அதேபோல் மற்றொரு பாலிவுட் வரவான திஷா பதானி மற்றும் யோகி பாபு உட்பட, மற்ற கதாபாத்திரங்கள் எதுவும் நம் மனதில் பதியவில்லை.

காலக்கெடுவை கடந்து செல்வது படத்தின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக இருக்கும்போது, படத்தின் உணர்ச்சி மையத்தில் நாம் உண்மையில் நம்மை கவராமல் ஏமாற்றமளிக்கிறது. தேவி ஸ்ரீ பிரசாத்தின் இசை உங்கள் இதயத்தை இழுக்க முயற்சிக்கிறது. ஆனால், காலத்தைத் தாண்டிய நாட்குறிப்பின் பக்கங்களைத் தேடுவதை விட, வரலாற்றுப் பாடப்புத்தகத்தைப் புரட்டுவதைப் போலத்தான் இவை அனைத்தும் அமைந்துள்ளது.

பனி மூடிய மலைகள், 15 பெண்கள் மற்றும் 25 கோபமான தாக்குதல்காரர்களை உள்ளடக்கிய அதே பழைய யோசனை தான் இந்த படத்திலும் இருக்கிறது. பல காட்சிகள் நம்மை படத்துடன் ஒன்றவிடாமல் செய்கிறது. பாகுபலிக்குப் பிறகு பெரும்பாலான திரைப்பட தயாரிப்பாளர்கள் போலவே, சிவாவும் கங்குவாவை இரண்டு பாகமாக மாற்ற வேண்டிய அவசியத்தை எடுத்துக்கொண்டுள்ளார். நேர்மையாக, கடந்த கால மற்றும் தற்போதைய காலவரிசையில் சரியான வகையான கதாபாத்திரங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதன் மூலம் கங்குவாவின் தொடர்ச்சிக்கு ஒரு சிறப்பான முன்னணியாக உள்ளது.

அதே சமயம் படத்தின் முதல் பாதியில் அதிகம் கவனம் செலுத்தவில்லை. எல்லா இடங்களிலும் கங்குவா மற்றும் பிரான்சிஸுக்கு என்ன ஆனது என்பதில் சுவாரஸ்யம் இல்லை. ஆனால் கங்குவா உண்மையில் அடியில் என்ன இருக்கிறது என்பதை மறுக்க முடியாது. இது உணர்ச்சி விலகலைப் பற்றியது.பார்வையின் பலத்தில் நாம் அதைக் கடந்து செல்வோம் என்ற நம்பிக்கையில் எழுதப்பட்ட பல காட்சிகள் சீரற்ற தன்மையில் இருக்கிறது.அடிப்படையில், கங்குவா நிச்சயமாக ஒரு காட்டுத் தீயை உருவாக்கக்கூடிய ஒரு தீப்பொறி, ஆனால் பல இடங்களில் சுவாரஸ்யம் இல்லாத திரைக்கதையும் காட்சி அமைப்புகளும், படத்துடன் நம்மை ஒன்றவிடாமல் செய்துவிடுகிறது.