கொடூரமான கொலையாளியை மன்னிக்க நீங்கள் தயாரா? உங்களை ஏமாற்றும் மாரீசன்!

எழுதியவர்: ரோஹன் நஹார்

ஒருவர் இறக்க வேண்டும் என்று எண்ணும்போது உங்களுக்கு எப்போது குற்ற உணர்வு ஏற்படும்? சுதீஷ் சங்கர் இயக்கத்தில் வெளியான மாரீசன் திரைப்படத்தைப் பார்க்கும்போது, ஒரு நடுத்தர வயது மனிதன், சிறுவர் பாலியல் குற்றவாளிகளைக் கொலை செய்வதைப் பார்ப்பதற்கான ஆசை உங்களுக்குள் ஏற்படும். இந்தத் திரைப்படம் நம் ஆழ்மனதில் புதைந்திருக்கும் ஆதிகால வேட்கையைத் தூண்டுகிறது, அதனை மிகவும் திறமையாகவும் பொறுமையாகவும் செய்கிறது. ஆனால் இந்த தற்காலிக ஆறுதல் நிரந்தரமானது அல்ல.

இந்த செய்தியை ஆங்கிலத்தில் படிக்க இங்கே க்ளிக் செய்யவும்: 

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, கெட்டவர்களைக் கொல்வதில் உங்களுக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை என்ற எண்ணத்தோடு நீங்கள் வாழ வேண்டியிருக்கும். ஆனால், மாரீசன் திரைப்படம் தற்செயலாக ஒரு பெரிய விஷயத்தை உணர்த்துகிறது. அதாவது, கெட்டவர்கள் தண்டிக்கப்படுவதைப் பார்க்க யார் தான் விரும்ப மாட்டார்கள்? நம் மனதில் உள்ள இந்த நல்ல விஷயத்தைப் பயன்படுத்தி, அது நம்முடைய ரத்தவெறியை வெளிப்படுத்துகிறது.

மாரீசன் ஒரு தார்மீகக் கதை. மேலும், ஒவ்வொரு தார்மீகக் கதையைப் போலவே, இந்த கதையும் ரசிகர்களுக்கு ஒரு மாயையை உருவாக்குகிறது. அதாவது, நம்முடைய நீதி அமைப்பின் மீது உள்ள நம்பிக்கை தகர்க்கப்பட்டுவிட்டது என்று நம் திரைப்படத்துறையினர் நினைப்பது தான் இதுபோன்ற பழிவாங்கும் த்ரில்லர்கள் கதைகள் உருவாக காரணமாக இருக்கிறது. ஜான் ஆபிரகாம் நடித்த சத்யமேவ ஜெயதே போன்ற திரைப்படங்கள், பழிவாங்கும் அதே தார்மீகக் கருத்தை வலியுறுத்துகின்றன.

அதே சமயம் மாரீசன் ஒரு பழிவாங்கும் திரைப்படம் என்பதை மறைத்து, அதை ஒரு வேறு வகைப் படமாக காட்டுகிறது. கிட்டத்தட்ட ஒரு மணிநேரத்திற்கு, அது ஒரு நண்பர்களுக்கிடையேயான நகைச்சுவைப் படமாகவும், ஒரு குற்றப் படமாகவும், ஒரு கேலிக்கூத்தாகவும் நம்மை ஏமாற்றுகிறது.

படத்தின் கதைப்படி, சமீபத்தில் சிறையிலிருந்து வெளியே வந்த தயா என்ற சிறிய குற்றவாளி ஃபஹத் ஃபாசில், விடுதலையானதும் முதலில் செய்வது ஒரு பைக்கைத் திருடுவதுதான். சிறிது நேரத்திலேயே, அவர் அப்பாவியாக தோற்றமளிக்கும் வேலாயுதம் பிள்ளை (வடிவேலு) என்ற மனிதரைச் சந்திக்கிறார். இந்த மனிதருக்கு ஆரம்பக்கால டிமென்ஷியா நோய் இருப்பதும், அவரிடம் அதிக பணம் இருப்பதும் தயாவுக்கு தெரியவருகிறது. தயா போன்ற அனுபவமிக்க ஒருவருக்கு, அவரை ஏமாற்றுவது மிக எளிது. 

புதிதாகத் திருடிய பைக்கில், வேலாயுதம் பிள்ளையை அவருடைய தொலைதூர இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்வதாகக் கூறி, பயணத்தின் போது அவருடைய பணத்தைத் திருட முடிவு செய்கிறார். ஒரு வாரத்திற்கு, அவர்கள் பல்வேறு சிறிய நகரங்களில் தங்கி, மது அருந்தி, தங்களுடைய பலவீனங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டு நட்புறவு கொள்கிறார்கள்.

மாரீசன் திரைப்படம் உங்களை இந்தக் கதையின் மூலம் ஈர்த்து, மனதை நெகிழ வைக்கும் ஒரு கட்டத்தில் உங்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்துகிறது. யாருடைய நினைவுகள் ஒவ்வொன்றாக நழுவிச் செல்கிறதோ, அவர் மீது யாருக்குத் தான் பரிவு வராது? ஆனால் இந்த இன்பமான தருணங்களில் வேலாயுதம் பிள்ளை ஒரு அப்பாவி நோயாளி அல்ல, மாறாக சிறுவர் பாலியல் குற்றவாளிகளை வேட்டையாடும் ஒரு தொடர் கொலையாளி என்பது தெரியவருகிறது.

ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில், அவருடைய நோக்கம் நியாயமானதாகத் தோன்றுவதோடு, நீங்கள் அவரை ஒரு மனிதராக விரும்பத் தொடங்குவதால், அவர் தன் நோக்கத்தை அடைய வேண்டும் என்று நீங்கள் விரும்பும் அளவிற்கு கதையில் ஒன்றிவிடுவீர்கள். பெரும்பாலான தொடர் கொலையாளிகளைப் போலவே, இவருக்கும் ஒரு தனிப்பட்ட தார்மீக விதிகள் உள்ளன. மாரீசன் திரைப்படத்தில் நீங்கள் அவருடைய தேடலைத் தாங்கிக் கொள்வது, நீங்கள் அவருடைய கொள்கைகளை அறநெறி ரீதியாக ஏற்றுக்கொள்கிறீர்களா என்பதைப் பொறுத்தது.

எடுத்துக்காட்டாக, டெக்ஸ்டர் என்ற தொலைக்காட்சித் தொடர் பல சீசன்களுக்கு ஒளிபரப்பப்பட்டது. இதை பார்த்த ரசிகர்கள், மற்ற கொலையாளிகளைக் கொல்வதை மன்னிப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் அந்தத் தொடர் ஓடியது. உண்மையில், இந்தத் தொடர் அதன் தொடர் கொலையாளி கதாநாயகனுக்காக பார்வையாளர்கள் உற்சாகமளிக்குமாறு கோரிக்கை வைத்தது. சில சீசன்களுக்குப் பிறகு டெக்ஸ்டரின் மனைவி கொல்லப்பட்டபோது, தார்மீகக் குழப்பம் மேலும் எளிதாகி ஒரு கேள்வி இங்கே எழுகிறது: நிஜ உலகில் நீங்கள் இதே நம்பிக்கையைப் பின்பற்றுவீர்களா, அல்லது ஒரு கற்பனை திரைப்படத்திற்குள் மட்டும் இதை ஊக்கப்படுத்துவீர்களா என்பது தான் அந்த கேள்வி.

சூப்பர் ஹீரோக்கள் என்றால் என்ன? பெருமைப்படுத்தப்பட்ட பழிவாங்குபவர்கள் அல்லவா? அவர்கள் விஷயங்களை தங்களுடைய கைகளில் எடுத்துக்கொள்கிறார்கள், குற்றவாளிகளுக்கு நீதி வழங்குகிறார்கள். அதே சமயத்தில், அவர்கள் பொது சொத்துக்களுக்கும், மக்களுக்கும் சேதத்தையும் ஏற்படுத்துகிறார்கள். பேட்மேன் போன்ற ஒருவரை நிஜ உலகம் தயாவுடன் ஏற்குமா? ஒரு மனநோயாளி குற்றவாளியைப் பிடிக்க முயலும்போது, அவர் ஒரு டஜன் கடைகளை அழிக்கிறார், இந்த கடைகளை சிறிய வணிகர்கள் தங்கள் வாழ்நாள் சேமிப்பைக் கொண்டு கட்டியிருக்கலாம்.

ஒரு நகரத்தின் மீது விழுந்து அதை அழிக்கும் சூப்பர்மேனை மக்கள் மன்னிப்பார்களா? இருப்பினும், மக்கள் சூப்பர் ஹீரோக்களாக மாற வேண்டும் என்று தங்களை கற்பனை செய்கிறார்கள். ஒரு சங்கத் தலைவர் தவிர வேறு யாரும் தன்னுடைய சிறிய புகார்களைக் கொண்டு காவல் நிலையத்திற்கு செல்ல விரும்புவதில்லை. திரைப்படங்கள் என்பவை கற்பனைகள். ஆனால் சில திரைப்படங்கள் மற்றவற்றை விட அதிக கற்பனையானவையாக இருக்கிறது, திரையில் கொலைகளை மன்னிப்பது கடினம்.

இதுதான் ஷாஜியா இக்பால் தடக் 2 திரைப்படத்தில் தன்னுடைய கதாநாயகனை துப்பாக்கியால் சுடாமல் தடுத்து நிறுத்தினார். ஆனால், ஒரு மனிதன் வண்ணமயமான உடையணிந்தால், அவர் ஒரு பைத்தியக்கார மனிதரிலிருந்து பழிவாங்கும் தேவதையாக மாற்றப்படுவார். ஆனால், மாரீசன் படத்தில் யாரும் எந்தவிதமான ஆடம்பர உடையையும் அணிவதில்லை. அதனால்தான் வேலாயுதம் பிள்ளையின் செயல்கள் தார்மீக ரீதியாக கேள்விக்குரியதாகின்றன. அவர் செய்வதை நியாயப்படுத்த திரைப்படம் சிறந்த முயற்சிகளை எடுத்தாலும், இந்த கதை ஒரு கற்பனையான கதை என்று நினைத்து கடந்துபோக முடியாத அளவிற்கு யதார்த்தமானது.

சட்டத்திற்கு உட்பட்ட ஒருவரான உங்களை, கொடூரமான கொலைக்குத் தூண்ட மாரீசன் திரைப்படத்தால் முடிந்தது என்பது அதன் வெற்றிக்கு ஒரு சான்று. நீங்கள் இப்படி உணர வேண்டும் என்றுதான் அந்தப் படம் விரும்புகிறது. மேலும், அதன் உறுதியையும், தன்னம்பிக்கையையும் நீங்கள் பாராட்டித்தான் ஆக வேண்டும். இது மற்ற பழிவாங்கும் படங்களைப் போல ஒரு மோசமான உணர்வை ஏற்படுத்தவில்லை. சில பழிவாங்கும் படங்களில் பெண்களை சதித்திட்டத்திற்கான பகடைக்காய்களாகவோ, அல்லது ஆண்களின் முன்னேற்றத்திற்கான சாதனங்களாகவோ பயன்படுத்துவார்கள்.

அந்த வகைப் படங்களை விட இது சிறப்பாக எடுக்கப்பட்டுள்ளது. அறநெறி ரீதியாக, டாக்ஸி டிரைவரில் வரும் ட்ராவிஸ் பிக்கிலிடமிருந்து வேலாயுதம் பிள்ளை வேறுபட்டவர் அல்ல. அவர் தற்கொலை நோக்கத்துடன் கோபத்தில் மூழ்கி, கடவுளின் பணியைச் செய்வதாகத் தன்னையே ஏமாற்றிக்கொண்ட ஒரு தனிமையான மனிதர். ஆனால், இயக்குநர் சங்கர் அவரை அப்படிப் பார்க்கவில்லை; அவர் பிள்ளையை ஒரு ஹீரோவாகப் பார்க்கிறார். அதில்தான் மாரீசனின் மிகப் பெரிய குறைபாடு இருக்கிறது.