இயக்குனர் ஷ்யாம் பெனகல் 90 வயதில் மரணம்; இந்திய நிஜ உலக சினிமாவின் சக்தியாக இருந்தவர்

 Alaka Sahani

70களில் 'ஆங்கிரி யங் மேனின்' எழுச்சியுடன் பிரதான இந்தி சினிமா ஒரு அற்புதமான புதிய கட்டத்தில் அடியெடுத்து வைத்தபோது, ஷ்யாம் பெனகல், இந்தியாவில் நிஜ உலக சினிமா இயக்கத்தை முன்னெடுத்துச் செல்லும் அங்கூர் (தி சீட்லிங், 1974) என்ற திரைப்படத்தின் எழுத்தாளர் மற்றும் இயக்குனராக பிரமிக்க வைக்கும் வகையில் அறிமுகமானார்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: Shyam Benegal, the force behind India’s parallel cinema movement, dies at 90

ஒரு புத்துணர்ச்சியூட்டும் அசல் திரைப்படமான அங்கூர் இந்தியாவில் சாதி அமைப்பு மற்றும் கிராமப்புற நிலப்பிரபுத்துவம் பற்றிய கடுமையான விமர்சனங்களை முன்வைத்தது மற்றும் பரவலான தேசிய மற்றும் சர்வதேச பாராட்டைப் பெற்றது. 40 வயதான ஷ்யாம் பெனகல் ஒரு 'மாற்றங்களை செய்பவராக' மாறியதால் இது அவரது திரைப்பட வாழ்க்கைக்கு ஒரு அற்புதமான தொடக்கத்தை உறுதி செய்தது, ஷ்யாம் பெனகல் தனது சக்திவாய்ந்த கதைசொல்லல் மற்றும் சமூக யதார்த்தத்தின் தொடுதலால் ஒரு நவீன மாஸ்டர் மற்றும் தொலைநோக்கு பார்வையாளராக தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார்.

இந்த மாத தொடக்கத்தில் 90 வயதை எட்டிய ஷியாம் பெனகல், மும்பையில் உள்ள வொக்கார்ட் மருத்துவமனையில் திங்கள்கிழமை மரணமடைந்தார்.

சத்யஜித் ரே மற்றும் ரித்விக் கட்டக் உட்பட அவருக்கு முன் இருந்த கலைத் திரைப்பட இயக்குனர்களைப் போலல்லாமல், ஷ்யாம் பெனகல் இந்திய பார்வையாளர்களையும் சர்வதேச விநியோகஸ்தர்களையும் ஈர்த்தார். அது அவரது பணியின் எல்லையை விரிவுபடுத்தியது. ஆயினும்கூட, எழுத்தாளர்-இயக்குனர் திரைப்படங்களை இயக்குவதுடன் மட்டும் நிறுத்திக் கொள்ளவில்லை. யாத்ரா (1986) மற்றும் பாரத் ஏக் கோஜ் (1988) போன்ற மைல்கல் தொடர்கள் உட்பட பல முக்கிய தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் ஆவணப்படங்களின் தொகுப்புகளையும் இயக்கினார். ஜவஹர்லால் நேருவின் டிஸ்கவரி ஆஃப் இந்தியா புத்தகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட 53-எபிசோட் பாரத் ஏக் கோஜ், இந்தியாவின் 5,000 ஆண்டுகால வரலாறு, தொன்மங்கள் மற்றும் நெறிமுறைகளை ஈர்க்கும் கதை மூலம் பார்வையாளர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திய ஒரு லட்சியத் திட்டமாகும். மார்ச் 2014 இல், ராஜ்யசபா டிவி, ஷ்யாம் பெனகல் இயக்கிய 10 பாகங்கள் கொண்ட தொடரான சம்விதானை ஒளிபரப்பத் தொடங்கியது, இது இந்திய அரசியலமைப்பை உருவாக்குவதை மையமாகக் கொண்டது.

70கள் மற்றும் 80களின் நிஜ உலக சினிமா இயக்கத்தில் ஷ்யாம் பெனகலின் திரைப்படங்களும் அழகியலும் முக்கிய பங்கு வகித்தன. ஷ்யாம் பெனகல் அவரது சிறந்த திரைப்படங்களில் சிலவற்றை இயக்கியதால் - அங்கூர், நிஷாந்த் (1975), மந்தன் (1976), பூமிகா (1977), மற்றும் ஜூனூன் (1979) - அவர் ஒரு வலுவான சினிமாக் குரலாகவும், கணக்கிடுவதற்கான சக்தியாகவும் வெளிப்பட்டார். சளைக்காமல், இயக்குனர் தனது எல்லைகளைத் தொடர்ந்து விரிவுப்படுத்தினார்.
80 களில், ஷ்யாம் பெனகல் தொலைக்காட்சி உலகில் மூழ்குவதைத் தவிர, கலியுக் (1981), அரோகன் (1982), மண்டி (1983), திரிகால் (1985), மற்றும் சுஸ்மான் (1987) போன்ற விமர்சன ரீதியாக பாராட்டப்பட்ட திரைப்படங்களை இயக்கினார்.

நிஜ உலக சினிமா இயக்கம் அதன் ஈர்ப்பை இழந்தபோது அவரது வாழ்க்கை பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்ட நிலையிலும், அவரது சமகாலத்தவர்களில் சிலரைப் போலல்லாமல், ஷியாம் பெனகல் தொடர்ந்து தான் நம்பிய கதைகளைச் சொன்னார். தர்மவீர் பாரதியின் புகழ்பெற்ற நாவலின் தழுவலான சூரஜ் கா சத்வான் கோடா (1993) மற்றும் தி மேக்கிங் ஆஃப் தி மஹாத்மா (1996) போன்ற வாழ்க்கை வரலாறுகளை இயக்குவதற்காக 90 களில் அவர் தனது பணியை விரிவுபடுத்தினார். மம்மோ (1994), சர்தாரி பேகம் (1994) மற்றும் ஜுபைதா (2001) ஆகிய பெண் முஸ்லீம் கதாநாயகர்களைப் பற்றிய மிகவும் பாராட்டப்பட்ட முத்தொகுப்பை அவர் இயக்கினார். பிந்தைய ஆண்டுகளில், அவர் நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸ்: தி ஃபார்காட்டன் ஹீரோ (2005), வெல்கம் டு சஜ்ஜன்பூர் (2008), மற்றும் வெல் டன் அப்பா (2010) ஆகிய படங்களைத் தயாரித்தார். அயராத மாஸ்டரான ஷ்யாம் பெனகல், தனது 87வது வயதில், மதிப்புமிக்க இந்தியா-வங்காளதேச கூட்டுத் தயாரிப்பை இயக்கினார் - முஜிப்: தி மேக்கிங் ஆஃப் எ நேஷன், இது அவரது கடைசி திரைப்படம்.

எல்லையற்ற படைப்பு ஆற்றலால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஷ்யாம் பெனகல், தனது திரை வாழ்க்கையின் வெவ்வேறு கட்டங்களில் தன்னை ஒரு இயக்குனராக புதுப்பித்துக் கொண்டார். அவர் வெவ்வேறு கருப்பொருள்கள், பாடங்கள் மற்றும் வடிவங்களில் பரிசோதனை செய்து 20 க்கும் மேற்பட்ட திரைப்படங்கள், 70 ஆவணப்படங்கள் மற்றும் குறும்படங்களை உருவாக்கினார். குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் என்னவென்றால், அவரது பெரும்பாலான படைப்புகள் காலத்தின் சோதனையாக நின்று இன்றும் பொருந்துகின்றன. ஷ்யாம் பெனகலின் பெண்கள் உறுதியான, சுதந்திரமான மற்றும் கொடூரமானவர்கள். அவர்கள் அங்கூர், நிஷாந்த், பூமிகா, மண்டி, மம்மோ, சர்தாரி பேகம், ஜுபைதா மற்றும் ஹரி பாரி போன்ற திரைப்படங்களில் மூலம் வெளிப்பட்டனர். அவர்கள் குறைபாடுடையவர்கள் ஆனால் அவர்களின் தனித்துவத்துடன் வந்தனர்.

நசீருதீன் ஷா, ஷபானா ஆஸ்மி, ஸ்மிதா பாட்டீல், அம்ரிஷ் பூரி, கிரீஷ் கர்னாட் மற்றும் குல்பூஷன் கர்பண்டா உட்பட இந்தியத் திரையின் மிகவும் திறமையான கலைஞர்கள் சிலர், அவரது இயக்கத்தில் அறிமுகமானார்கள் அல்லது ஷ்யாம் பெனகலுடன் தங்கள் திரை வாழ்க்கையின் ஆரம்ப கட்டத்தில் விரிவாகப் பணியாற்றினார்கள். அவர் அவர்களின் திறமையை அடையாளம் காண்பது மட்டுமல்லாமல் அதை சிறந்த முறையில் வெளிப்படுத்தி இந்திய சினிமாவின் பல முக்கிய கதாபாத்திரங்களை உருவாக்கினார்.

அவரது பெரும்பாலான படங்கள் இன்று கிளாசிக் என்று கருதப்பட்டாலும், அவர் நிறைய விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டார். அவரது ஆரம்பகால படங்கள் சில இயக்கத்தில் பலவீனமாக இருப்பதாக விமர்சகர்கள் கருதினர். அவரது திரைப்படங்களில் செய்திகள் அல்லது சமூக-அரசியல் வர்ணனைகளில் பொதியிடும் அவரது போக்கு காரணமாக, அவை "சமூக தொடர்புடையவை" மற்றும் "கற்பிதமானவை" என முத்திரை குத்தப்பட்டன. அவர் "கிராமப்புற நெறிமுறைகளை முழுமையாக புரிந்து கொள்ளவில்லை" என்று விமர்சிக்கப்பட்டார் மற்றும் "அப்பாவி மற்றும் எளிமையான நகர்ப்புற டிலேட்டான்ட்" என்றும் விவரிக்கப்பட்டார். பெனகல் கலைத் திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களால் நிராகரிக்கப்பட்டபோது அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு புள்ளி இருந்தது. இந்தியாவில் சோதனை சினிமாவின் முன்னோடியான மணி கவுல் போன்ற மூத்த திரைப்பட தயாரிப்பாளர்கள், பெனகலின் திரைப்படங்கள் கலைஞான சினிமாவின் சாரத்தை நீர்த்துப்போகச் செய்ததாகக் கருதினர். இருப்பினும், ஷ்யாம் பெனகல் கலக்கமில்லாமல், சமரசம் செய்யாமல் இருந்தார்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“