சூரரைப் போற்று: தமிழ் சினிமாவின் தொடர்ச்சியை பாலிவுட் பின்பற்ற வேண்டியதில்லை

யூடியூப் பாட்காஸ்டர்கள் பெரும்பாலும் பார்வையாளர்களை ‘சிறந்த அனுபவத்திற்காக 1.5x’க்கு மாற ஊக்குவிக்கிறார்கள். அது ஒருபோதும் சிறந்த அனுபவம் இல்லை. ஏதேனும், அப்படி இருந்தால், வேகமான பின்னணி வேகமாகும், உற்பத்தித்திறன் மற்றும் 'பூட்-பிரிட்' பற்றிய உரையாடல்களை ஏற்கனவே இருந்ததை விட நகைச்சுவையாக மாற்றுகிறது. ஆனால், பார்வையாளர்களின் நடத்தையில் மிகவும் துரதிர்ஷ்டவசமான தொற்றுநோயால் தூண்டப்பட்ட மாற்றங்களில் ஒன்று வேகமாக பார்ப்பதை இயல்பாக்குவதாகும்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: Soorarai Pottru: The syntax of Tamil cinema isn’t something that Bollywood should be trying to emulate

அனைத்து முக்கிய ஸ்ட்ரீமர்களிலும் நெட்ஃபிக்ஸ் மட்டுமே இந்த விருப்பத்தை வழங்குகிறது, பார்வையாளர்கள் 1.5x  வேகத்தில் முழு நிகழ்ச்சிகளையும் ஸ்கிம் செய்வது எவ்வளவு பொதுவானதாகிவிட்டது என்பதை நீங்கள் அதிர்ச்சியடைவீர்கள். எதிர்பார்த்தபடி, சில இயக்குநர்கள் ஸ்கிரிப்ட்களை வடிவமைக்கும் போது இந்தத் தரவைக் கருத்தில் கொள்வது போல் இருக்கிறது. உணர்ச்சியை விட எபிசோடிக், இந்தத் திரைப்படங்கள் பல குறுகிய அத்தியாயங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன, இதில் கதாநாயகனுக்கு புதிய சவால்கள் வழங்கப்படுகின்றன. அவை அதிக முயற்சியின்றி எப்போதும் கடக்கும். மூச்சுத்திணறும் அளவுக்கு வேகம் மற்றும் மிகை நடிப்பு இந்த அத்தியாயங்கள் பெரும்பாலும் தன்னிறைவு மற்றும் முற்றிலும் தேவையற்றவை; அவை ஒரே நேரத்தில் அதிக பங்குகள் கொண்டவை, ஆனால், முற்றிலும் நாடகமற்றவை, ஏனென்றால் ஒவ்வொரு காட்சியும் ஹீரோவுக்கு சேவை செய்ய வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது, கதைக்கு அல்ல.

இங்கே திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களின் ஒரே குறிக்கோள், ஒரு சரிபார்ப்புப் பட்டியலைக் கையில் வைத்திருப்பது போல, அவர்களின் கனவில் யாரோ ஒருவரின் கடுமையான பேய் தோன்றிவிடுமோ என்று கவலைப்பட்டு, ஒரு குறிப்பிட்ட சம்பவம் ஏன் சேர்க்கப்படவில்லை என்பதை அறியக் கோருவது போல, தங்கள் கதாநாயகர்களின் வாழ்க்கைக் கதைகளை ஓட்டுவதுதான். சாம் பகதூர், அவசரமாக எழுதப்பட்ட விக்கிபீடியா கட்டுரை அல்லது 400-வது முறையாக நிகழ்த்தப்பட்ட ஒரு பிரசங்கம் போன்ற அனைத்து வியத்தகு அழுத்தத்தையும் கொண்ட ஒரு திரைப்படத்தின் இருப்பை வேறு எப்படி விளக்குவீர்கள். ஆனால், மேக்னா குல்ஜாரின் ஆன்டி-பயோபிக் இந்த சலிப்பான பாணியை ஏற்றுக்கொண்ட முதல் படம் அல்ல; அல்லது ஷபாஷ் மிது அல்லது மிக சமீபத்திய படமான ஸ்ரீகாந்த் அல்ல. இந்தத் திரைப்படங்கள் ஒவ்வொன்றும், சூரரைப் போற்று போன்ற திரைப்படங்களால் தென்னிந்தியாவில் பிரபலப்படுத்தப்பட்ட கதைசொல்லல் பாணி தொடரியல் போலத் தோன்றுகின்றன.

சுதா கொங்கரா இயக்கிய இந்த திரைப்படம் இந்தியாவின் முதல் குறைந்த விமானப் பயணக் கட்டண விமான சேவையான ஏர் டெக்கான் நிறுவனத்தை உருவாக்கிய மனிதனின் குறிப்பிடத்தக்க உண்மைக் கதையைச் சொன்னது. கொங்கரா படத்தை ஹிந்தியில் சர்ஃபிரா என்ற பெயரில் ரீமேக் செய்கிறார். முதலில் சூர்யா நடித்த வேடத்தில் அக்‌ஷய் குமார் நடித்தார். ஹிந்தித் திரையுலகம் உத்வேகத்திற்காக தெற்கு நோக்கிப் பார்க்கும் வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. அதே திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களை வடக்கில் உள்ள பார்வையாளர்களுக்காக அவர்களின் பிராந்திய மொழி மூலங்களை ரீமேக் செய்ய அடிக்கடி அழைக்கிறது. ஆனால், சமீபத்திய ஆண்டுகளில், தென்னிந்திய திரைப்படத் தயாரிப்பு பாணியைப் பின்பற்றுவதற்கான ஒரு ஒருங்கிணைந்த முயற்சியும் உள்ளது. இந்த அணுகுமுறை ஆக்‌ஷன் சினிமாவுக்கு மட்டும் பயன்படுத்தப்படுவதில்லை, ஆனால், வாழ்க்கை வரலாற்றுப் படங்களுக்கும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

சூரரைப் போற்று படம் முதன்மையான தென்னிந்திய திரைப்படங்களின் மிகவும் புண்படுத்தும் கூறுகளை - டோக்கன் பெண்ணியம், ரவுடி கதாபாத்திரங்களின் கதாநாயகன் வழிபாடு மற்றும் சினிமா என்ற எண்ணத்திலேயே மூக்கை நுழைக்கும் தொனி ஒழுக்கமின்மை ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைத்த அரிய திரைப்படமாகும். திரைப்படம் அதன் ஸ்கிரிப்ட்டில் உள்ள உண்மையான சிக்கல்களை ஆராய்வதை விட உணர்ச்சிகரமான கையாளுதலை ஆதரிக்கிறது; சமூக சமத்துவமின்மை, செல்வப் பகிர்வு மற்றும் முன்னர் உயரடுக்கிற்கு ஒதுக்கப்பட்ட சேவைகளின் பண்டமாக்கல் பற்றிய கருத்துக்கள். இந்த எண்ணங்களில் ஒன்றிற்கு கூட ஒரு அடிப்படை நேரத்தை ஒதுக்குவதற்குப் பதிலாக, திரைப்படம் அதன் இரண்டரை மணி நேர ரன்-டைமில் கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு நொடியும் சூர்யா மீது கவனத்தைப் பாய்ச்சுகிறது.

இந்த ஒற்றை எண்ணம் கொண்ட பணிக்கு உதவ, இந்த திரைப்படம் ஒரு ஆணையும் பெண்ணையும் நியமிக்கிறது. சிறந்த நண்பன், கதாநாயகனாகிய மாறனைப் புகழ்ந்து பாடுவதற்கு மட்டுமே இருப்பான், அதே சமயம் மனைவி எந்த காரணமும் இல்லாமல் மனைவி அவனைச் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் போது, ​​அறைந்து சுரண்டப்பட வேண்டும். உண்மையில், ஹீரோ முதன்முறையாக அவள் மீது கண்களை வைத்து, தோள்களைக் குலுக்கி, அவளை தன் மனைவியாக்குவேன் என்று அறிவிப்பதில் படம் தொடங்குகிறது. படத்தின் போலி பெண்ணியத்தின் ஆரம்ப அறிகுறியாக, அவர் கூட்டத்தை விட்டு வெளியேறினார். சத்தமாக தனது கருத்தும் முக்கியமானது என்பதை அனைவருக்கும் தெரியப்படுத்தினார். சூரரைப் போற்று நம்மை கிண்டல் செய்யாமல் இருந்தால் இது பாராட்டத்தக்கதாக இருக்கும். பொம்மி என்ற இந்தப் பாத்திரம், அவள் மாறனை விட்டு விலகிச் செல்லும் போதும், அவள் கண்களில் இருந்த பக்தியின் மூலம் தெளிவாக முட்டாளாக்கப்படுகிறாள்.

அடுத்த சில ஆண்டுகளில், அவர் ஒரு வெற்றிகரமான பேக்கரி வணிகத்தை உருவாக்குகிறார், அது ஒரு சாம்ராஜ்யமாக மாறியது, குறைந்த கட்டண விமானத்தைத் தொடங்குவதற்கான தனது பெரிய திட்டத்தின் ஒரு படியைத் தாண்டி மாறன் முன்னேறினார். இடைவேளை வரை அவரது சொந்த உந்துதல்கள் தெளிவில்லாமல் இருக்கும் ஒரு கதாநாயகிக்காக சில புகழ் பெற்ற சியர்லீடர் போல அவளைச் சுற்றி வைத்திருப்பதற்குப் பதிலாக, அவளுடைய வளர்ச்சியைப் பார்ப்பது சுவாரஸ்யமாக இருந்திருக்கும் அல்லவா? மாறன் ஏன் விமானப் பயணத்தை எல்லோருக்கும் அணுகக்கூடியதாக மாற்றுவது பற்றி ஆழமாக உணர்கிறார் என்பதைச் சொல்லவே சூரரைப் போற்றுக்கு ஒரு மணி நேரத்துக்கு மேல் ஆகும். கடைசி நேரத்தில் அவரால் வீட்டிற்கு விமான டிக்கெட் வாங்க முடியாததால், இறக்கும் நிலையில் இருக்கும் தனது தந்தையின் பக்கத்தில் அவரால் இருக்க முடியவில்லை என்பதை ஒரு ஃப்ளாஷ்பேக் நமக்குக் காட்டுகிறது. அவர் விமான நிலையத்தில் இருந்த மற்ற பயணிகளிடம் பணத்திற்காக கெஞ்சினார். ஆனால், அவர் ஒரு அதிகாரி என்பதை நிரூபிக்க அவர் தனது விமானப்படை சீருடையை அணிந்தபோதும் யாரும் உதவவில்லை.

சூரரைப் போற்று படத்தில் இது போன்ற சூழ்ச்சித் தருணங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. ஒரு காட்சியில், ஜாஸ் ஏர்லைன்ஸ் என்ற கற்பனையான ஜாஸ் ஏர்லைன்ஸ் விமானத்தில் முதல் வகுப்பு டிக்கெட்டை வாங்க மாறன் தனது வாழ்நாள் சேமிப்பை செலவழிக்கிறார். ஏனெனில், அதன் உரிமையாளரான பரேஷ் என்ற ஸ்னூட்டி மனிதனும் விமானத்தில் இருப்பார் என்று அவருக்குத் தெரியும். விமானத்தில், மாறன் தனது விருப்பத்தை, யோசனையை பரேஷிடம் கொடுத்தார், அவர் தனது திட்டங்களை கேலி செய்கிறார், மேலும், அவர் தனது விமானம் ஒன்றில் ரிஃப்ராஃப் செல்ல அனுமதிக்க மாட்டேன் என்று கூறுகிறார். ஆனால், இந்த உரையாடலை இன்னொருவர் கேட்க நேர்கிறது. மாறனுக்கு வசதியாக, இந்த பையன் ஒரு துணிகர முதலீட்டாளராக இருக்கிறார். அவர் தனது யோசனையில் முதலீடு செய்வதில் மகிழ்ச்சி அடைவேன் என்று கூறுகிறார். மன்னிக்க முடியாத இக்காட்சியில் இருந்து நீங்கள் மீண்டு வருவதற்கு சுமார் 30 நிமிடங்கள் ஆகும். அதுவும் அதே தான், ஏனெனில் ,அப்போதுதான் அந்த துணிச்சலான் முதலாளி மாறனுக்கு (நமக்கும்) தான் பரேஷுக்காக வேலை செய்து வந்ததை வெளிப்படுத்துகிறார்.

உண்மையான மனிதர்களைச் சுற்றிக் கதைகள் புனைய வேண்டும் என்ற ஆசை அவர்களின் உண்மையான சாதனைகள் பற்றிய ஆழ்ந்த பாதுகாப்பின்மையிலிருந்து எழுகிறது. மேஜர் படம் நினைவிருக்கிறதா? மறைந்த சந்தீப் உன்னிகிருஷ்ணனை திரையில் அழியாமல் கெளரவித்ததை மறந்துவிட்டு, 26/11 அன்று அவர் செய்த தியாகம் போதாது என்பது போல, அவரை உருவாக்கிய காட்சிகளில் அவரைச் செருகியதன் மூலம் திரைப்படம் அவரது நினைவை மதிக்கவில்லை. சூரரைப் போற்று படமும் அதே போன்ற ஒன்றைச் செய்கிறது; டபுள் ஏஜென்ட் வென்ச்சர் கேபிடலிஸ்ட் தவிர, மாறனும் தனது யோசனையை ஏ.பி.ஜே அப்துல் கலாமைத் தவிர வேறு யாருக்கும் தெரிவிக்கவில்லை. ராஷ்டிரபதி பவனில் உள்ள ஜனாதிபதியின் அறைக்குள் நுழைந்து அவர் இதைச் செய்கிறார், ஒருவேளை சுறா தொட்டியில் ஒரு குழு உறுப்பினருக்காக கலாமைக் குழப்பலாம்.

எவரும், ஒரு தொழில்துறையில் தனது குரலைக் கண்டுபிடிக்க போராடுவது ஒருபுறமிருக்க, உத்வேகத்திற்காக இந்த வகையான கதைசொல்லலைத் தேடக்கூடாது. சூரரைப் போற்று போன்ற படங்களுக்கு நம்பகத்தன்மையின் தனித்தன்மை உள்ளது, இதை நீங்கள் வழக்கமாக தொலைவில் இருந்தே உணரலாம். ஆனால், இங்கே கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய ஒரு பாடம் உள்ளது: பணம் சம்பாதிக்கும் தயாரிப்புகளை நீங்கள் உற்பத்தி செய்யப் போகிறீர்கள் என்றால், அதுதான் நீங்கள் தீர்மானிக்கப்படும் தரநிலை.

போஸ்ட் கிரெடிட்ஸ் சீன் என்பது ஒவ்வொரு வாரமும் புதிய வெளியீடுகளைப் பிரித்தெடுக்கும் ஒரு நெடுவரிசையாகும், குறிப்பாக சூழல், நுட்பம் மற்றும் கதாபாத்திரங்கள் ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்துகிறது. ஏனென்றால், குழப்பமடைந்தவுடன் சரிசெய்ய வேண்டிய ஒன்று எப்போதும் இருக்கும்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“