பா.ரஞ்சித் - விக்ரம் கூட்டணி: வழக்கமான கதையுடன் மாயாஜாலம் பலன் கொடுத்ததா?

பா.ரஞ்சித் இயக்கத்தில், விக்ரம், மாளவிகா மோகன், பசுபதி, டேனியல் உள்ளிட்ட பலர் நடித்துள்ள தங்கலான் படம் இன்று வெளியாகி ரசிகர்கள் மத்தியில் பாராட்டுக்களை பெற்று வரும் நிலையில், படத்தின் விமர்சனம் குறித்து இந்த பதிவில் பார்ப்போம்.

நாம் ஏன் வரலாற்றைப் படிக்கிறோம்? கடந்த காலத்தில் நிகழ்காலத்திற்கு உதவுவது மற்றும் எதிர்காலத்தைப் புரிந்துகொள்வது எது? என்ற கேள்விகளுக்கு, சிலர் தவறுகளைத் தவிர்ப்பதற்காக வரலாற்றைப் படிக்கிறோம் என்றும், நம் முன்னோர்களின் தவறுகளை மீண்டும் செய்யக்கூடாது என்றும் கூறுகிறார்கள். அதே சமயம் சிலர் நமது பாரம்பரியத்தைப் பற்றி அறிய வரலாற்றைப் படிக்கிறோம் என்றும், நாம் எப்படி கடந்த காலத்தின் எதிரொலியாக இருக்கிறோம் என்றும் சிலர் கூறுகிறார்கள்.

Read In English: Thangalaan Movie Review: Pa Ranjith, Vikram revisit history to give a compelling but flawed tale

அதேபோல்  வரலாறு யாருடையது என்று சிலர் கேட்கிறார்கள். சிங்கம் கதை சொல்லும் வரை வேட்டைக்காரன் எப்போதும் ஹீரோவாக தான் இருப்பான் என்ற ஒரு ஆப்பிரிக்க பழமொழி உள்ளது. அந்த வகையில் இயக்குனர் பா.ரஞ்சித் தனக்கு சாத்தியமான எல்லா வழிகளிலும், கண்ணுக்குத் தெரியாதவர்கள், கவனிக்கப்படாதவர்கள், ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் மற்றும் விட்டுச் சென்றவர்களின் கதையைச் சொல்ல தனது ஒவ்வொரு படத்திலும் முயற்சி செய்து வருகிறார்.

இதில் தற்போது வெளியாகியுள்ள தங்கலான் படம், ரஞ்சித் கதை சொல்லுவதில் அவரது துணிச்சலான முயற்சியை காட்டுகிறது. கோலார் தங்க வயல்களில் இருந்து தங்கத்தை சுரங்கப்படுத்த மக்கள் எவ்வாறு சுரண்டப்பட்டனர் என்ற கதையை தனது தங்கலான் படத்தில் எடுத்து கூறியுள்ளார். தங்கலான் என்பது திருத்தல்வாத வரலாற்றில் ரஞ்சித்தின் முதல் நேரடி முயற்சியாகும், மேலும் அவர் பல தலைமுறை நினைவுகள் மற்றும் மாயாஜாலம் நிறைந்த எதார்த்த கருத்துக்களை மீண்டும் வைத்து ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் வாழ்க்கையை கூறியுள்ளார்.

ஒரு கனவில் இருந்து விழித்தெழும் தங்கலான் (விக்ரம்) என்ற பெயருடன் படம் தொடங்குகிறது; இது பல வருடங்களாக அவனை வாட்டும் கனவு. சூனியக்காரி ஆரத்தி (மாளவிகா மோகனன்) மற்றும் தங்களின் அடையாளத்திற்கான தேடலைக் கொண்ட ஒரு கனவு. இந்தத் தேடுதல்தான் வட ஆற்காட்டில் உள்ள வேப்பூர் கிராமத்தில் அவரும் அவர் குடும்பமும் ஒரே நிலம் வைத்திருக்கும் குடும்பமாக மாறுகிறது. தங்கலானையும் அவனது குடும்பத்தையும் சுதந்திரமாக இருக்க அனுமதிக்க விரும்பாத கிராம ஜமீன்தார் அவர்களை இழிவான வழிகளில் தனது கொத்தடிமைகளாக ஆக்குகிறார். ஆனால் அடையாளத்திற்கான இந்த வேட்கை ஒருபோதும் நிற்காது என்பது போல் தங்லான் தனது முயற்சியை தொடர்ந்துகொண்டு இருக்கிறார்.

அப்போது பேய்கள் இருப்பதாக கிராம மக்கள் நம்பும் புகழ்பெற்ற தங்கச் சுரங்கங்களைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான தனது தேடலில் தன்னுடன் சேருமாறு ஒரு ஆங்கிலேயர் வேப்பூர் கிராமவாசிகளிடம் கேட்டபோது, தங்கலான் முதலில் தனது மக்களுக்காக பேசுகிறார். இதன் பிறகு என்ன நடக்கிறது என்பது தான் கதை. இந்த கதையில், ரஞ்சித் மற்றும் அவரது குழு தங்கலானின் வாழ்க்கை மற்றும் அவர் வாழ்ந்த காலக்கட்டம் மட்டுமல்லாமல், மற்ற கதாபாத்திரங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தும் திரைக்கதை அமைத்துள்ளனர்.

வைகுண்டத்தில் இடம் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் தன்னை ஒரு பிராமணனாக அபிஷேகம் செய்யும் கதாபாத்திரத்தில் நடித்துள்ள பசுபதி, கொத்தடிமைத் தொழிலாளியாக வேப்பூரில் சிக்கியிருப்பதை விட இந்த அடையாளம் தனக்குச் சிறந்த வாழ்க்கையைத் தரும் என்று அவர் நம்புகிறார். அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு அவர்களின் சொர்க்கத்தில் ஒரு இடத்தை அனுமதிக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் அவர் தங்கள் கடவுளை நம்புகிறார். தங்க  சுரங்கங்களைக் கண்டுபிடித்த மனிதராக வரலாற்றில் ஒரு இடத்தைப் பிடிக்க விரும்பும் பிரிட்டிஷ் கிளெமென்ட் (டேனியல் கால்டகிரோன்). கங்கம்மாவும் (பார்வதி திருவோத்து) அம்மாவாக இருப்பதில் பெருமிதம் என்றாலும், மனைவியாகவும், பெண்ணாகவும் மதிக்கப்பட வேண்டும் என்று விரும்புகிறாள். இந்த கதாபாத்திரங்கள் தங்கள் அடையாளத்தைத் தேடுவதும், சரியானவர்களை அடையாளம் காண்பதும் தங்கலான் கதையின் அடித்தளமாக இருக்கிறது.

இந்த கதாபாத்திரங்களின் ஓவியங்கள் தான், தங்கலானுக்கு ஒரு அழகான பிரதிபலிப்பை கொடுக்கிறது. எல்லா நடிகர்களும் சிறப்பாக நடித்துள்ளர். குறிப்பாக விக்ரம் தனது நடிப்பை சிறப்பாப வெளிப்படுத்தியுள்ளார். அவரது உடல் மற்றும் மன இருப்பின் ஒவ்வொரு அம்சமும் புத்தி கூர்மை, வலி மற்றும் ஆச்சரியத்தின் உணர்வைக் ரசிகர்கள் மனதில் கடத்துகிறார். பகுத்தறிவின் குரலாக இருக்கும் அவர், சட்டியில் இருந்து நெருப்பிற்குள் செல்கிறேன் என்பதை அறிந்த தலைவர், ஆனால் மற்றவர்கள் தங்களதுக்கு உரிய எல்லைக்குள் போராடுவதை விட இயற்கையோடு போராடுவதே சிறந்தது என்று கூறுகிறார்.

பார்வதி, பசுபதி, டேனியல், என ஒவ்வொரு நடிகரும் ஒரு மாயாஜால உலகில் நிஜக் கதாபாத்திரங்களில் நடித்து, வேரூன்றி இருக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்தையும் சொல்லும்போது, தங்களனையும் அவனது மக்களையும், வேப்பூர் கிராமத்தில் உள்ள குடும்பங்களையும், ராஜாவும் அவனது ஆட்களையும் கேவலமாகப் பார்க்கும் ஆனந்தசாமியின் கதாபாத்திரம் உட்பட, ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்தையும், தங்கலான் தனது குழந்தைகளுக்குச் சொல்லும் கதையிலிருந்து, டேனியலின் நண்பர், தங்கலானை சாத்தானாக பார்ப்பவர் என்றும் காட்டப்படுகிறது.

அதே சமயம் இந்த படத்தின் திரைக்கதை எழுதியதில் ஒரு அவசரம் தெரிகிறது. ஒரு கிராமவாசி தனது தகுதியைப் பெறாமல் புலம்புவது போன்ற சில அழகான யோசனைகளைப் பார்க்கும்போது வருத்தமாக இருக்கிறது. மறுபுறம், தங்கலான் ஒடுக்குமுறையின் முழுமையான தோற்றத்திலிருந்து பெரிதும் பயனடைகிறார், மேலும் பெரும்பாலும் சுற்றளவில் தாழ்த்தப்பட்ட ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் குரல்களாக இருக்கிறார். கால் தட்டும் மினிக்கி பாட்டு அவர்களின் வாழ்வில் உள்ள மகிழ்ச்சியைப் வெளிப்படுத்தியுள்ளது. அடக்குமுறை இருப்பதாக நம்ப மறுக்கும் மக்களுக்கு, வரலாறு முழுவதும் அது எப்போதும் பல்வேறு வடிவங்களை எடுத்திருப்பதை தங்கலான் நினைவூட்டுகிறது.

இந்த கதாபாத்திரங்களின் வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியின் ஒவ்வொரு கணமும் விரைவில் ஒரு பெரிய துக்கத்தைத் தொடர்ந்து வருகிறது. ஆனால் இந்த படத்தில் தங்கலான் எதை இழக்கிறார்களோ அதையே கிளெமென்ட் இழக்கிறார். இரண்டு தலைவர்கள், எதையாவது தேடி,  சென்று அதைவிட மதிப்புமிக்க ஒன்றை இழக்கிறார்கள். ஆனால் மீண்டும், ஒரே நாணயத்தின் இந்த இரண்டு பக்கங்களையும் வேறுபடுத்துவது எது? என்ற கேள்வி எழுகிறது.

ஆரம்பத்தில், தங்களன் ஒரு சாகசப் படம் போல முன்னோக்கி நகர்கிறது, தங்களின் நிலத்தை மீட்டெடுக்க, ஒன்றாக ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் மக்கள் குழுவைக் பற்றியது என்று தோன்றுகிறது. ஆறுகள், காடுகள், காட்டு விலங்குகள், விஷப்பாம்புகள், இயற்கையின் சீற்றத்தின் மாறுபாடுகள் போன்றவற்றின் ஊடாகச் செல்லும் இந்த சாகசம் செல்வராகவனின் ஆயிரத்தில் ஒருவன் படத்தை நினைவூட்டுகிறது. கார்த்தி நடித்த படத்தைப் போலவே, தங்கலானும் சாகசப் பகுதிகளுடன் பின்னிப்பிணைந்த மாயாஜால யதார்த்தத்தைக் காண்கிறார்.

ஆனபோதிலும்  ரஞ்சித் இந்த காட்சிகளை எந்த வித வியப்பு உணர்வும் இல்லாமல் கொடுத்துள்ளார். ஒரு கடினமான, கொடூரமான மற்றும் இரத்தக்களரி பயணத்தை நமக்கு வழங்குகிறார். ஆனால் அவர்கள் இந்த சாகசத்தில் இருக்கும்போது கூட, அடக்குமுறையின் சுழற்சி தன்மையையும் அதற்கு எதிரான போராட்டத்தையும் உலகிற்கு நினைவூட்டுவதற்கு அடையாளத்தையும் நேரடி அணுகுமுறையையும் ரஞ்சித் பயன்படுத்தியுள்ளார். ஒரு ஆதிக்க கூட்டத்திற்கு செல்வத்தைக் கொடுப்பதற்காக குடிமக்கள் இரத்தம் சிந்துவதைப் பற்றிய கருத்தை வெளிப்படுத்தும் உள்ளுறுப்பு படங்கள் உள்ளன.

ஒரு அடையாளத்தைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான அவர்களின் போராட்டத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்காக கவிதைகளைத் தூண்டும் கதாபாத்திரங்கள் உள்ளன. இந்த பயணமும் தொலைநோக்கு தாக்கங்களுடன் கதை சொல்லும் ரஞ்சித்தின் முயற்சிகளால் சுமையாக இருக்கிறது. படம் சிறிது சிறிதாக சுற்றி வருகிறது, மேலும் கதையுடன் எப்போதும் ஒத்துப்போகாத நன்கு தயாரிக்கப்பட்ட பகுதிகள் உள்ளன. தங்கலானில் கதை சொல்லும் அவரது சில துணிச்சலான முயற்சிகள் புதுமை காரணியால் அதிக சுமைகளை தந்துள்ளது. தொழில்நுட்பங்கள் கூட சில காட்சிகளில் ரஞ்சித்துக்கு உதவவில்லை.

வார்த்தைகள் இல்லாவிட்டாலும் கதையைச் சொல்லும் அழுத்தமான நடிப்பு. திரைப்படத்தின் விஎஃப்எக்ஸ் விஷயத்திலும் இதுவே உண்மை, இது தங்கலான் விரும்பும் சர்வதேச தரத்துடன் எப்போதும் இணையாக இருக்காது. படத்தின் இறுதிக்காட்சியில் அனைவரும் ஒன்று சேரும்போது, தங்கலான் முற்றிலும் வித்தியாசமான மிருகமாக மாறுகிறான். எடிட்டிங் பேட்டர்ன், ஜி.வி.பிரகாஷின் அட்டகாசமான மியூசிக், அற்புதமான ஒளிப்பதிவு மற்றும் அனைத்து நடிகர்களின் தொடர்ச்சியான திறமையான நடிப்பு ஆகியவை தங்கத்தைத் தேடும் கதையை ரஞ்சித் ஏன் உருவாக்கினார் என்ற கேள்வி எழுகிறது.

ஆனால் இந்த தங்கம் என்ன? உலகில் முதலாளித்துவ விகிதத்தை தீர்மானிப்பது ஆரூடம் மட்டும்தானா? சண்டையில் விரோதம் வளர்க்கும் நபர்களைப் பற்றியதா? மக்கள் தங்களுடையதை மீட்டெடுப்பது பற்றியா? இவையனைத்தும், இன்னும் அதிகம், பா ரஞ்சித் சுரங்கப்பாதையின் முடிவில் உள்ள தங்க ஒளிக்கு நம்மை மெதுவாக அழைத்து செல்கிறது. அழுக்கு, கற்கள், பாறைகள் வழியாக செல்லும் இது எளிதான பயணம் அல்ல, தங்கலான் உலகளாவிய ஆசை.