உத்தரகாண்ட்-ஐ தொடர்ந்து குஜராத்: பொது சிவில் சட்டம் என்றால் என்ன?

ஒரே மாதிரியான சிவில் நீதிமன்றத்தை கொண்டு வருவது குறித்து பார்க்கலாம்.

குஜராத் மாநில உள்துறை அமைச்சர் ஹர்ஷ் சங்கவி சனிக்கிழமை (அக். 29) மாநிலத்தில் ஒரே மாதிரியான சிவில் சட்டத்தை (யுசிசி) அமல்படுத்த ஒரு குழுவை உருவாக்குவதாக அறிவித்தார்.

முன்னதாக நடப்பாண்டு மே மாதம், இதேபோன்ற செயலை மேற்கொள்ள ஓய்வுபெற்ற உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதி ரஞ்சனா தேசாய் தலைமையிலான குழுவை உத்தரகாண்ட் அறிவித்தது.

ஏற்கனவே, பாரதிய ஜனதா ஆளும் அஸ்ஸாம் மற்றும் ஹிமாச்சலப் பிரதேசமும் ஒரே குடிமைச் சட்ட யோசனையை ஆதரித்துள்ளன.

அரசியலமைப்பு UCC ஐ மாநிலக் கொள்கையின் வழிகாட்டுதல் கோட்பாடுகளில் பட்டியலிடுகிறது, பல தசாப்தங்களாக, குறிப்பாக பிஜேபி UCC க்கு அழுத்தம் கொடுத்து வருகிறது.

மேலும் உச்ச நீதிமன்றமும் ஒரு சில சந்தர்ப்பங்களில் இதற்கு ஆதரவான கருத்துகளை வெளிப்படுத்தியுள்ளது.

இந்தியாவில் ஒரே மாதிரியான சிவில் கோட் என்றால் என்ன?

திருமணம், விவாகரத்து, பரம்பரை, தத்தெடுப்பு போன்ற அவர்களின் தனிப்பட்ட விஷயங்களில் அனைத்து மதச் சமூகங்களுக்கும் பொருந்தும், முழு நாட்டிற்கும் ஒரு சட்டத்தை UCC வழங்கும்.

மேலும் இது அரசமைப்புச் சட்டத்தின் நான்காம் பாகத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள மாநிலக் கொள்கையின் வழிகாட்டுதல் கோட்பாடுகளில் பிரிவு 44 ஒன்றாகும்.

பிரிவு 37 இன் படி, “இந்தப் பகுதியில் உள்ள விதிகள் எந்த நீதிமன்றத்தாலும் செயல்படுத்தப்படாது, ஆனால் அதில் வகுக்கப்பட்ட கொள்கைகள் நாட்டின் நிர்வாகத்தில் அடிப்படையானவை, மேலும் இந்த கொள்கைகளை உருவாக்குவது அரசின் கடமையாகும். சட்டங்கள் எனத் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

பகுதி IV (கட்டுரைகள் 36-51) (UCC தவிர), குடிமக்களுக்கு சம நீதி மற்றும் இலவச சட்ட உதவி (கட்டுரை 39A), தொழில் நிர்வாகத்தில் தொழிலாளர்களின் பங்கேற்பு (கலை 43A) உள்ளிட்ட பல்வேறு கொள்கைகளை உள்ளடக்கியது.

விவசாயம் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பின் அமைப்பு (கட்டுரை 48), சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாத்தல் மற்றும் மேம்படுத்துதல் மற்றும் காடுகள் மற்றும் வனவிலங்குகளைப் பாதுகாத்தல் (கட்டுரை 48A), சர்வதேச அமைதி மற்றும் பாதுகாப்பை மேம்படுத்துதல் (கலை 51) போன்றவையும் இதில் அடங்குகிறது.

அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் வழிகாட்டுதல் கோட்பாடுகளுக்கு இடையே உள்ள தொடர்பு என்ன?

மாநிலக் கொள்கையின் வழிகாட்டுதல் கோட்பாடுகள் அரசியலமைப்பில் உள்ள அடிப்படை உரிமைகளை (பகுதி III) பின்பற்றுகின்றன.

அடிப்படை உரிமைகள் அரசியலமைப்பின் மையத்தில் உள்ளன, மேலும் அவை நியாயமானவை - அதாவது அவை நீதிமன்றத்தில் சட்டப்பூர்வமாக செயல்படுத்தப்படுகின்றன.

இந்த நிலையில், மினெர்வா மில்ஸ் (Minerva Mills) தீர்ப்பில் (1980), உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது: “இந்திய அரசியலமைப்பு பகுதிகள் III (அடிப்படை உரிமைகள்) மற்றும் IV (ஆணைக் கோட்பாடுகள்) ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான சமநிலையின் அடித்தளத்தில் நிறுவப்பட்டது. ஒருவருக்கு மற்றொன்றுக்கு முழுமையான முன்னுரிமை அளிப்பது என்பது அரசியலமைப்பின் நல்லிணக்கத்தை சீர்குலைப்பதாகும்.

மேலும், சட்டப்பிரிவு 31C, வழிகாட்டுதல் கோட்பாடுகளில் ஏதேனும் ஒன்றைச் செயல்படுத்த சட்டம் இயற்றப்பட்டால், பிரிவு 14 மற்றும் 19ன் கீழ் அடிப்படை உரிமைகளை மீறுவதாகக் கூறி அதை சவால் செய்ய முடியாது எனக் கூறுகிறது.

எனவே தற்போது, தனிநபர் சட்டத்தில் ‘ஒற்றுமை’ இல்லையா?

பெரும்பாலான சிவில் விஷயங்களில் இந்தியச் சட்டங்கள் ஏற்கனவே ஒரே மாதிரியாக உள்ளன - எடுத்துக்காட்டாக, இந்திய ஒப்பந்தச் சட்டம், சிவில் நடைமுறைக் குறியீடு, சரக்கு விற்பனைச் சட்டம், சொத்து பரிமாற்றச் சட்டம், கூட்டாண்மைச் சட்டம், சாட்சியச் சட்டம் போன்றவை ஆகும்.

இருப்பினும், மாநிலங்கள் ஏராளமான திருத்தங்களைச் செய்துள்ளன. , அதனால், மதச்சார்பற்ற சிவில் சட்டங்களில் கூட சில அம்சங்களில் பன்முகத்தன்மை உள்ளது.

மதங்களின் தனிப்பட்ட சட்டங்கள் தங்களுக்குள் வேறுபட்டவை. எனவே, நாட்டின் அனைத்து இந்துக்களும் ஒரே சட்டத்தால் ஆளப்படுவதில்லை.

பிரிட்டிஷ் சட்ட மரபுகள் மட்டுமல்ல, போர்த்துகீசியர்கள் மற்றும் பிரெஞ்சுக்காரர்களின் சட்ட மரபுகள் கூட சில பகுதிகளில் செயல்படுகின்றன.

வடகிழக்கில், 200 க்கும் மேற்பட்ட பழங்குடியினர் தங்களுடைய பல்வேறு பழக்கவழக்க சட்டங்களைக் கொண்டுள்ளனர். அரசியலமைப்புச் சட்டமே நாகாலாந்தின் உள்ளூர் பழக்கவழக்கங்களைப் பாதுகாக்கிறது.

இதே போன்ற பாதுகாப்புகளை மேகாலயா மற்றும் மிசோரம் அனுபவிக்கின்றன. சீர்திருத்தப்பட்ட இந்து சட்டம் கூட, குறியீட்டு முறை இருந்தபோதிலும், வழக்கமான நடைமுறைகளைப் பாதுகாக்கிறது.

தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil