இந்தியா உண்மையில் எவ்வளவு பால் உற்பத்தி செய்கிறது? தானியங்கள் அல்லது சர்க்கரையின் உண்மையான உள்நாட்டுத் தேவை என்ன?
இவை எளிமையான கேள்விகள், ஆனால் வேளாண் உற்பத்திக்கான சந்தையைப் புரிந்துகொள்வதற்கான அடிப்படை, இந்த பணவீக்க காலங்களில் மட்டுமல்ல, கொள்கை மற்றும் திட்டமிடல் கண்ணோட்டத்தில் இருந்தும் அவசியம்.
இதையும் படியுங்கள்: வட்டி விகிதங்கள் உயர்வு, மேலும் அதிகரிக்கும் கடன்கள்.. சேமிப்பை நிர்வகிப்பது எப்படி?
பாலை எடுத்துக் கொள்வோம். தேசிய புள்ளியியல் அலுவலகத்தின் (NSO) வீட்டு நுகர்வோர் செலவு (HCE) 2011-12 கணக்கெடுப்பின்படி, மாதாந்திர தனிநபர் பால் நுகர்வு கிராமப்புற இந்தியாவில் 4.33 லிட்டர் மற்றும் நகர்ப்புற இந்தியாவில் 5.42 லிட்டர். சராசரியாக 5 லிட்டர் (5.15 கிலோ; 1 லிட்டர் பால் = 1.03 கிலோ) என எடுத்துக் கொண்டால், 2011 மக்கள்தொகைக் கணக்கெடுப்பின்படி 1,210.85 மில்லியன் மக்கள்தொகைக்கு வருடாந்திர நுகர்வு கிட்டத்தட்ட 75 மில்லியன் டன்கள் (mt) ஆகும்.
இந்த எண்ணிக்கையில் குடும்பங்கள் உட்கொள்ளும் பால் மட்டுமே அடங்கும். அதாவது நேரடியாக பாலாகவும் மற்றும் வீட்டில் தயிர், வெண்ணெய், நெய், பனீர் போன்றவையும் இதில் அடங்கும். டீக்கடைகள், ஹோட்டல்கள் மற்றும் ஐஸ்கிரீம், இனிப்பு, சாக்லேட் மற்றும் பிஸ்கட் தயாரிப்பாளர்கள் போன்ற வணிகங்கள் எடுத்துக்கொள்ளும் பால் இதில் சேர்க்கப்படவில்லை. இந்த பால் குடும்பங்கள் உட்கொள்ளும் அளவை விட 25% அதிகமாக இருப்பதாகக் கருதப்பட்டால், அது சுமார் 94 மில்லியன் டன் வரை சேர்க்கிறது அல்லது ஒரு நபருக்கு தினசரி 212 கிராம் கிடைக்கும்.
உற்பத்தி தரவு வெளிப்படுத்துவது என்ன
கால்நடை பராமரிப்பு மற்றும் பால்பண்ணைத் துறையின் (DAHD) புள்ளிவிவரங்களின்படி, 2011-12 ஆம் ஆண்டில் தனிநபர் தினசரி 289 கிராம் உடன் இந்தியாவின் பால் உற்பத்தி 127.9 மில்லியன் டன்னாக இருந்தது. இவை 2020-21ல் முறையே 210 மெ.டன் மற்றும் 427 கிராம்.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, 2011-12க்குப் பிறகு வெளியிடப்பட்ட HCE கணக்கெடுப்புத் தரவு எதுவும் இல்லை. எல்லா சாத்தியக்கூறுகளிலும், NSO இன் நுகர்வு அடிப்படையிலான மதிப்பீடுகள் மற்றும் DAHD இன் உற்பத்தி எண்களுக்கு இடையிலான இடைவெளி விரிவடைந்திருக்கும்.
2013-14 மற்றும் 2020-21 க்கு இடையில், இந்தியாவின் பால் உற்பத்தி ஆண்டுக்கு சராசரியாக 6.2% வளர்ச்சியடைந்தது. (அட்டவணை) ஆனால் பால் கூட்டுறவு நிறுவனங்களால் திரவப் பாலை சந்தைப்படுத்துவதில் இது பிரதிபலிக்கவில்லை, இது இந்தக் காலக்கட்டத்தில் ஆண்டுக்கு 3% அளவுக்கு அதிகமாக வளர்ந்தது.
தனியார் துறையில், 2014-15 மற்றும் 2020-21 க்கு இடையில், 12 பெரிய பால் நிறுவனங்களின் சராசரி விற்பனையின் சராசரி வளர்ச்சி, பெயரளவு அடிப்படையில் 4.93% ஆக இருந்தது. இந்த காலகட்டத்தில் “பால் பொருட்களுக்கான” சராசரி மொத்த விலை பணவீக்கத்தை 3% சரிசெய்த பிறகு, அவற்றின் உண்மையான விற்பனை வளர்ச்சி 1.9% ஐ விட சற்று அதிகமாக இருந்தது.
முரண்பாடுகள் பளிச்சிடுகின்றன
அதிகாரப்பூர்வ DAHD புள்ளிவிவரங்களின் அடிப்படையில் பால் உற்பத்தியில் 6.2% வளர்ச்சியானது ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட பால்பண்ணைகளின் விற்பனை வளர்ச்சியுடன் ஒத்துப்போவதாகத் தெரியவில்லை, சராசரியாக ஆண்டுக்கு 2-3% மட்டுமே.
2020-21 ஆம் ஆண்டில் தனிநபர் தினசரி பால் 427 கிராம் கிடைக்கும் என்பதும் சமமாக சுவாரஸ்யமானது, இது வரையறையின்படி மாநிலங்கள், பணக்காரர்கள் மற்றும் ஏழைகள், குழந்தைகள், இளைஞர்கள் மற்றும் வயதானவர்கள் அடங்கிய இந்தியாவின் மக்கள்தொகையின் சராசரியுடன் ஒத்துப்போகிறது. (பட்டை விளக்கப்படம்)
பஞ்சாபில், சராசரி நபர் ஒரு நாளைக்கு 1,219 கிராம் அல்லது 1.2 லிட்டர் வரை உட்கொள்கிறார்; ராஜஸ்தான் மற்றும் ஹரியானாவும் 1 லிட்டருக்கு மேல் உள்ளது. எவ்வாறாயினும், 2011-12 HCE கணக்கெடுப்பு, கிராமப்புற ஹரியானாவில் தினசரி தனிநபர் பால் நுகர்வு 0.49 லிட்டர் மற்றும் நகர்ப்புற ஹரியானாவில் 0.37 லிட்டர் என தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. தொடர்புடைய புள்ளிவிவரங்கள் பஞ்சாபில் 0.40 லிட்டர் மற்றும் 0.36 லிட்டர், மற்றும் ராஜஸ்தானில் 0.31 லிட்டர் மற்றும் 0.29 லிட்டர்.
2011-12ல் இருந்து மறைமுக/குடும்பமற்ற நுகர்வு மற்றும் மக்கள் தொகை அதிகரிப்பு ஆகியவற்றின் காரணியாக இருந்தாலும், இந்த அதிக பால் குடிக்கும் மாநிலங்களின் தனிநபர் சராசரி 0.5-0.6 லிட்டருக்கு மேல் இருக்க வாய்ப்பில்லை.
மற்றொரு வழியில் பார்த்தால், DAHD இன் 427 கிராம் எண்ணிக்கை சரியாக இருந்தால், சராசரியாக ஐந்து பேர் கொண்ட இந்தியக் குடும்பம், பஞ்சாப், ஹரியானா மற்றும் ராஜஸ்தானில் 5-6 லிட்டர் வரை ஒவ்வொரு நாளும் 2 லிட்டருக்கு மேல் பால் உட்கொள்ளும்.
லிட்டர் ஒன்றுக்கு 40-50 ரூபாய்க்கு விற்கப்படும் ஒரு உணவுப் பொருளுக்கு எத்தனை குடும்பங்கள் இவ்வளவு செலவு செய்ய முடியும் என்பது முக்கிய விஷயம். மறுபுறம், பணக்காரர்கள் எவ்வளவு பால் உட்கொள்ளலாம் என்பதற்கு ஒரு வரம்பு உள்ளது.
இந்தியாவில் பால் நுகர்வு பற்றிய நம்பகமான மதிப்பீடுகளைப் பெற, அடுத்த HCE கணக்கெடுப்புக்காக ஒருவர் காத்திருக்க வேண்டும், பின்னர் DAHD இன் உற்பத்தித் தரவுகளுடன் ஒப்பீடு செய்யலாம்.
தேவைதான் முக்கியம்
இந்தியர்கள் எதை, எவ்வளவு உட்கொள்கிறார்கள் என்பதை அறிவது, மற்ற பண்ணை விளைபொருட்களின் தேவை மற்றும் விநியோகத்தை பகுப்பாய்வு செய்வதற்கும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். இதனை ஒரு விரிவான நாடு தழுவிய HCE கணக்கெடுப்பு மட்டுமே வெளிப்படுத்த முடியும். இது குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைகள் மற்றும் கட்டணங்களை நிர்ணயித்தல் அல்லது பயிர் பல்வகைப்படுத்தல் ஆகியவற்றில் கொள்கைகளை சிறப்பாக வடிவமைக்க உதவும்.
எடுத்துக்காட்டாக, 2011-12 கணக்கெடுப்பில் அனைத்து தானியங்களின் தனிநபர் வீட்டு உபயோகம் கிராமப்புற இந்தியாவில் 11.22 கிலோவாகவும், நகர்ப்புற இந்தியாவில் 9.28 கிலோவாகவும் மதிப்பிடப்பட்டது. சராசரியாக 10 கிலோ, இன்று 1,400 மில்லியன் மக்களின் வருடாந்திர வீட்டு தானிய நுகர்வுத் தேவை சுமார் 168 மில்லியன் டன்களாக இருக்கும். பதப்படுத்தப்பட்ட வடிவத்தில் 25% கூடுதல் நுகர்வு (ரொட்டி, பிஸ்கட், கேக், நூடுல்ஸ், வெர்மிசெல்லி, ஃப்ளேக்ஸ் போன்றவை) மற்றும் மற்றொரு 25 மெ.டன் தானியங்கள் (முக்கியமாக மக்காச்சோளம்) தீவனம் அல்லது மாவுச்சத்துக்காக, மொத்த ஆண்டு தேவை சுமார் 235 மெ.டன்.
இதற்கு மாறாக, 2016-17 முதல் 2020-21 வரை தானிய உற்பத்தி சராசரியாக 267 மெ.டன். வேளாண் அமைச்சகத்தின் உற்பத்தி மதிப்பீடுகள் துல்லியமாக இருந்தால், நாடு ஒவ்வொரு ஆண்டும் 30 மெட்ரிக் கூடுதல் தானியங்களை உற்பத்தி செய்து வருகிறது, குறைந்த பட்சம் சமீப காலம் வரை, அரசு கிடங்குகளில் உள்ள அரிசி மற்றும் கோதுமை கையிருப்புகள் நிரம்பி வழிவதன் மூலம் ஓரளவுக்கு ஈடுசெய்யப்படுகிறது.
ஆனால் மீண்டும், அதிகாரப்பூர்வ உற்பத்தி மதிப்பீடுகள் எவ்வளவு துல்லியமானவை என்பது யாருக்கும் தெரியாது. தனிநபர் தானிய நுகர்வு அதிகரித்து வருகிறதா அல்லது குறைகிறதா?, முந்தைய HCE கணக்கெடுப்பு சுற்றுகளில் பால், முட்டை, கோழி, காய்கறிகள் மற்றும் பழங்கள் ஆகியவற்றில் இது வீழ்ச்சியடைந்துள்ளது. தேசிய உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டம் மற்றும் பிரதான் மந்திரி கரிப் கல்யாண் அன்னா யோஜனா போன்ற மிக சமீபத்திய இலவச/பகுதி இலவச தானியத் திட்டங்களின் தாக்கம் என்ன?
சர்க்கரை போன்ற ஒரு பொருளுக்கு உற்பத்தியில் முரண்பாடுகள் குறைவாக இருக்கலாம், அங்கு பெரும்பாலான கரும்புகள் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ஆலைகளால் நசுக்கப்படுகின்றன. 1,400 மில்லியன் மக்கள்தொகைக்கு 16.8 மில்லியன் டன்களின் நேரடி வீட்டு உபயோகம், ஒரு மாதத்திற்கு 1 கிலோ என்ற அளவில் இருக்கும். பால் அல்லது கோதுமையை விட, குளிர்பானம், தின்பண்டங்கள் தயாரிப்பாளர்கள் உட்பட, சர்க்கரை அதிக அளவில் பயன்படுத்துவதால் மறைமுக நுகர்வு மற்றொரு 50% ஆக இருக்கலாம். கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் சராசரியாக 32 மில்லியன் டன் உற்பத்தியுடன் ஒப்பிடுகையில், மொத்த உள்நாட்டு தேவை 25-26 மில்லியன் டன்னாக உள்ளது. அரிதான விதிவிலக்கான ஆண்டுகளில் சர்க்கரையின் அதிக உற்பத்திக்கு வாய்ப்புள்ளது.
ஒரு பெரிய கேள்வி
புதிய HCE கணக்கெடுப்பு தேவைப்படுவதற்கு இன்னும் உடனடி காரணம் உள்ளது. தற்போதைய நுகர்வோர் விலைக் குறியீடு, பணவீக்கத்தைக் கணக்கிடவும், RBI இன் வட்டி விகித நடவடிக்கைகளுக்காகவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது, 2011-12 HCE கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் நுகர்வு கூடையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. அந்த கூடை ஒருவேளை காலாவதியானது மற்றும் இன்று இந்திய குடும்பங்களால் உட்கொள்ளப்படும் உணவு மற்றும் உணவு அல்லாத பொருட்களின் உண்மையான பிரதிநிதி அல்ல. அது, அந்த அளவிற்கு, விவசாயம் அல்லது பணவியல் கொள்கைக்கு பயனுள்ளதாக இருக்காது.
தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil
