குடியரசுத் தலைவர் பெயரில் ஒப்பந்தம்: மத்திய அரசு விலக்கு கோர முடியுமா? உச்ச நீதிமன்ற தீர்ப்பு என்ன?

ஜனாதிபதியின் பெயரில் ஒப்பந்தம் செய்யும் போது, அரசியலமைப்பின் 299ஆவது பிரிவின் கீழ் அந்த ஒப்பந்தத்தின் சட்ட விதிகளில் இருந்து அரசாங்கம் விடுபட முடியாது என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது.
இந்த வழக்கு, தலைமை நீதிபதி DY சந்திரசூட் தலைமையிலான அமர்வு முன்னிலையில் விசாரணைக்கு வந்தது.

இந்த வழக்கு, பிஸ்டல் தயாரிப்பு நிறுவனமான க்ளோக் ஆசியா-பசிபிக் லிமிடெட் தாக்கல் செய்திருந்தது. வழக்கில், டெண்டர் தொடர்பான சர்ச்சையில் நடுவரை நியமிப்பது தொடர்பாக மத்திய அரசுக்கு எதிராக கூறப்பட்டிருந்தது.

அரசியலமைப்பின் 299வது பிரிவு என்றால் என்ன?

பிரிவு 298, மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகளுக்கு வர்த்தகம் அல்லது வணிகம், கையகப்படுத்துதல், அப்புறப்படுத்துதல், வைத்திருத்தல் உள்ளிட்ட நோக்கத்திற்காக ஒப்பந்தங்களை மேற்கொள்ளும் அதிகாரத்தை வழங்குகிறது.

விதி 299 இந்த ஒப்பந்தங்கள் எந்த முறையில் முடிவடையும் என்பதை விவரிக்கிறது.

298 மற்றும் 299 சட்டப்பிரிவுகள் அரசியலமைப்பு நடைமுறைக்கு வந்த பிறகும், சுதந்திரத்திற்கு முந்தைய காலத்திலும் அரசாங்கம் ஒப்பந்தங்களில் கையெழுத்திட்டுள்ளது.

1947 ஆம் ஆண்டின் கிரவுன் ப்ரொசீடிங்ஸ் ஆக்ட் படி, குரோன் ( Crown) போட்ட ஒப்பந்தத்திற்காக நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடர முடியாது.

அரசியலமைப்பின் பிரிவு 299, "யூனியன் அல்லது மாநிலத்தின் நிறைவேற்று அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துவதில் செய்யப்படும் அனைத்து ஒப்பந்தங்களும் குடியரசுத் தலைவர் அல்லது மாநில ஆளுநரால் செய்யப்படும்" என்று வழங்குகிறது.

அத்தகைய ஒப்பந்தங்கள் மற்றும் "அந்த அதிகாரத்தின் செயல்பாட்டில் செய்யப்பட்ட சொத்து உத்தரவாதங்கள்" ஜனாதிபதி அல்லது ஆளுநரின் சார்பாக அவர்களால் வழிநடத்தப்பட்ட மற்றும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட விதத்தில் நபர்களால் செயல்படுத்தப்படும்.

'சதுர்புஜ் விதல்தாஸ் ஜசானி வெர்சஸ் மோரேஷ்வர் பராஷ்ரம் & ஆர்ஸ்' 1954 இன் உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பின்படி, ஒரு திட்டவட்டமான நடைமுறை இருக்க வேண்டும், அதன்படி அரசாங்கத்தின் மீது செயல்படும் முகவர்களால் ஒப்பந்தங்கள் செய்யப்பட வேண்டும்.

பிரிவு 299(1) இல் கொடுக்கப்பட்டுள்ள முறைக்கு இணங்காத ஒப்பந்தங்களை எந்த ஒப்பந்த தரப்பினராலும் செயல்படுத்த முடியாது என்பதை இது குறிக்கிறது.

எவ்வாறாயினும், அத்தகைய ஒப்பந்தங்களுக்கு ஜனாதிபதியோ அல்லது ஆளுநரோ தனிப்பட்ட முறையில் பொறுப்பேற்க முடியாது என்று பிரிவு 299 (2) கூறுகிறது.

வழக்கு என்ன?

மே 19 அன்று நீதிபதிகள் பி.எஸ்.நரசிம்ஹா மற்றும் ஜே.பி. பர்திவாலா ஆகியோர் அடங்கிய பெஞ்ச் வழங்கிய தீர்ப்பு, சர்ச்சையில் நடுவரை நியமிப்பது குறித்து மத்திய அரசுக்கு எதிராக க்ளோக் ஆசியா-பசிபிக் லிமிடெட் தாக்கல் செய்த விண்ணப்பத்தை பரிசீலித்தது.

Glock Asia Pacific 31,756 Glock கைத்துப்பாக்கிகளை வழங்குவதற்காக உள்துறை அமைச்சகத்துடன் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டது. அதைத் தொடர்ந்து, செயல்திறன் வங்கி உத்தரவாதத்தை மத்திய அரசு செயல்படுத்தியதால் இரு தரப்பினருக்கும் இடையே தகராறு ஏற்பட்டது.

ஒரு செயல்திறன் வங்கி உத்தரவாதம், கடன் கடிதம் போன்றவை அளிக்கப்பட்டது. க்ளோக் பின்னர் நடுவர் மன்றத்தைத் தூண்டும் அறிவிப்பை வெளியிட்டு, ஓய்வு பெற்ற டெல்லி உயர் நீதிமன்ற நீதிபதியை ஒரே நடுவராகப் பரிந்துரைத்தார்.

இதை ஏற்குமாறு அரசுக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டபோது, மத்தியஸ்தரின் நியமனம் டெண்டர் நிபந்தனைகளில் ஒன்றை மீறியதாக சட்ட அமைச்சக அதிகாரி ஒருவர் கூறினார்.

இந்த வழக்கில், MHA செயலாளரால் நியமிக்கப்பட்டவர், சர்ச்சை ஏற்பட்டால் நடுவராக இருப்பார்.
எனவே, க்ளோக் ஒப்பந்தத்தில் உள்ள இந்த விதியை சவால் செய்தார், இது ஒரு அரசாங்க அதிகாரி ஒரு நடுவராக இரு தரப்பினருக்கும் இடையிலான வேறுபாட்டைத் தீர்க்க அனுமதித்தது,

நீதிமன்றம் என்ன நடத்தியது?

நடுவர் மற்றும் சமரச சட்டம், 1996 இன் பிரிவு 12(5)ன் கீழ் கொடுக்கப்பட்ட சவாலின் முக்கிய காரணங்களில் ஒன்று,

எந்தவொரு முன் ஒப்பந்தம் இருந்தபோதிலும், ஏழாவது அட்டவணையில் உள்ள ஏதேனும் ஒரு வகையின் கீழ் வரும் கட்சிகள் அல்லது வழக்கறிஞருடன் தொடர்பு கொண்ட எந்தவொரு நபரும் நடுவராக நியமிக்கத் தகுதியற்றவர் என்று கூறுகிறது.

க்ளோக்கிற்குச் சாதகமாக வழக்கைத் தீர்மானித்த நீதிமன்றம், "ஒப்பந்தத்தின் ஒரு கட்சியான இந்திய யூனியனில் பணியாற்றும் ஊழியர் ஒருவரை, இந்திய யூனியனில் பணியாற்றும் ஊழியரை ஒரே நடுவராகப் பரிந்துரைக்க" நடுவர் விதி அனுமதித்தது. இது பிரிவு 12(5) உடன் முரண்படுவதாகக் கருதி, தற்போதைய விண்ணப்பத்தை நீதிமன்றம் அனுமதித்தது.

இந்த வழக்கில் "தகராறுகளை தீர்ப்பதற்கான ஒரே நடுவராக" முன்னாள் உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி இந்து மல்ஹோத்ராவை நீதிமன்றம் நியமித்தது.

246வது சட்டக் கமிஷன் அறிக்கையின் பரிந்துரையைப் பற்றி குறிப்பிடுகையில், அரசு நிறுவனங்களுடனான ஒப்பந்தங்கள் தொடர்பான விவகாரம், நடுவரை நியமிக்கும் தரப்பு அரசாக இருக்கும் போது, "ஒரு பாரபட்சமற்ற மற்றும் சுதந்திரமான நீதிபதியை நியமிக்கும் கடமை இன்னும் கடுமையானது" என்றது.

எனவே, சட்டப்பிரிவு 299 மீதான மையத்தின் நம்பிக்கையை நீதிமன்றம் நிராகரித்தது, “பிரிவு 299 அரசாங்கத்தை ஒப்பந்தப் பொறுப்புடன் பிணைக்கத் தேவையான சம்பிரதாயத்தை மட்டுமே கூறுகிறது” மற்றும் “அரசாங்கத்தின் ஒப்பந்தப் பொறுப்பு தொடர்பான கணிசமான சட்டம்” அல்ல. நாட்டின் பொதுவான சட்டங்களில் காணப்பட வேண்டும்.

அரசு அல்லது மாநில ஒப்பந்தங்களுக்கான தேவைகள் என்ன?

அதன் தீர்ப்பில், நீதிமன்றம் தனது 1966 தீர்ப்பை ‘கே.பி. சௌத்ரி எதிராக மத்திய பிரதேச மாநிலம் தொடர்பான தீர்ப்பில், அரசாங்க ஒப்பந்தங்களுக்கு அத்தியாவசிய தேவைகளை வகுத்தது.

அந்தத் தீர்ப்பில், அரசாங்கத்திற்கு எதிரான பிணைப்பு ஒப்பந்தம் எழுவதற்கு முன் மூன்று நிபந்தனைகளை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்று உச்ச நீதிமன்றம் மீண்டும் வலியுறுத்தியது.

அதாவது: “(1) கவர்னர் அல்லது கவர்னர் ஜெனரலால் செய்யப்படும் ஒப்பந்தத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டும்.
(ii) அது எழுத்துப்பூர்வமாக செயல்படுத்தப்பட வேண்டும்.
(iii) ஆளுநர் அல்லது கவர்னர் ஜெனரல் இயக்கும் அல்லது அங்கீகரிக்கும் விதத்தில் அத்தகைய நபர்களால் நிறைவேற்றப்பட வேண்டும்.

இதற்கு முன், உச்ச நீதிமன்றம், 1962ல் 'ஸ்டேட் ஆஃப் பீகார் வெர்சஸ். கரம் சந்த் தாபர்' என்ற தீர்ப்பில், இந்த மூன்று நிபந்தனைகளையும் விதித்திருந்தது.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“