கர்நாடகா ஹிஜாப் விவகாரம்; மதம் மற்றும் ஆடைச் சுதந்திரம் பற்றிய விளக்கங்கள்

Apurva Vishwanath

Explained: Freedom of religion and attire: கர்நாடகாவின் உடுப்பி மாவட்டத்தில் ஹிஜாப் அணிந்ததற்காக கடந்த மாதம் 6 மாணவிகள் கல்லூரியில் நுழைய தடை விதிக்கப்பட்டதை அடுத்து, மாணவர்களின் உரிமைகளில் தலையிடக்கூடிய கடுமையான ஆடைக் கட்டுப்பாட்டை கல்வி நிறுவனங்கள் விதிக்கலாமா என்ற சலசலப்பு மாநிலத்தில் உள்ள மற்ற கல்லூரிகளுக்கு பரவியது. இந்த விவகாரம் மத சுதந்திரம் மற்றும் ஹிஜாப் அணியும் உரிமை போன்றவை அரசியலமைப்பு ரீதியாக பாதுகாக்கப்படுகிறதா என்பது குறித்த சட்ட கேள்விகளை எழுப்புகிறது.

அரசியலமைப்பின் கீழ் மத சுதந்திரம் எவ்வாறு பாதுகாக்கப்படுகிறது?

அரசியலமைப்பின் பிரிவு 25(1) "மனசாட்சியின் சுதந்திரம் மற்றும் சுதந்திரமாக மதத்தை கூறுவதற்கும், பின்பற்றுவதற்கும், பிரச்சாரம் செய்வதற்கும்" உத்தரவாதம் அளிக்கிறது. இது ஒரு எதிர்மறை சுதந்திரத்திற்கு உத்தரவாதம் அளிக்கும் ஒரு உரிமை, அதாவது இந்த சுதந்திரத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கு எந்தத் தலையீடும் அல்லது தடையும் இல்லை என்பதை அரசு உறுதி செய்யும். இருப்பினும், அனைத்து அடிப்படை உரிமைகளையும் போலவே, பொது ஒழுங்கு, ஒழுக்கம், அறம், சுகாதாரம் மற்றும் பிற அரசு நலன்களின் அடிப்படையில் அரசு இந்த உரிமைகளை கட்டுப்படுத்தலாம்.

பல ஆண்டுகளாக, உச்ச நீதிமன்றம் எந்த வகையான மதப் பழக்கவழக்கங்களை அரசியலமைப்பு ரீதியாகப் பாதுகாக்கலாம் மற்றும் எதைப் புறக்கணிக்க வேண்டும் என்பதைத் தீர்மானிக்க ஒரு நடைமுறை சோதனையை உருவாக்கியுள்ளது. 1954 ஆம் ஆண்டில், ஷிரூர் மடம் வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம், "மதம்" என்ற சொல் ஒரு மதத்தின் "ஒருங்கிணைந்த" அனைத்து சடங்குகள் மற்றும் நடைமுறைகளை உள்ளடக்கும் என்று கூறியது. இன்றியமையாததைத் தீர்மானிப்பதற்கான சோதனை "அத்தியாவசியமான மத நடைமுறைகள்" சோதனை என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இன்றியமையாத மத நடைமுறைச் சோதனை என்ன?

"முதலில், ஒரு மதத்தின் இன்றியமையாத பகுதி எது என்பது முதன்மையாக அந்த மதத்தின் கோட்பாடுகளைக் கொண்டு கண்டறியப்பட வேண்டும்" என்று ஷிரூர் மடம் வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது. எனவே, மத நடைமுறைகளின் நீதித் தீர்மானமான சோதனையானது, நீதிமன்றத்தை இறையியல் வெளிகளில் ஆராய்வதற்குத் தள்ளுவதால், சட்ட வல்லுநர்களால் அடிக்கடி விமர்சிக்கப்படுகிறது.

சோதனையின் விமர்சனத்தில், ஒரு மதம் பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய அவசியம் என்ன என்பதை தீர்மானிப்பதை விட, பொது ஒழுங்குக்காக மத நடைமுறைகளை நீதிமன்றம் தடை செய்வது நல்லது என்று அறிஞர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள்.

பல சந்தர்ப்பங்களில், சில நடைமுறைகளை வெளியே வைத்திருக்க நீதிமன்றம் சோதனையைப் பயன்படுத்தியது. 2004 ஆம் ஆண்டு தீர்ப்பில், ஆனந்த மார்கா பிரிவினருக்கு பொது தெருக்களில் தாண்டவ நடனம் ஆடுவதற்கு அடிப்படை உரிமை இல்லை என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது, ஏனெனில் இது பிரிவின் அத்தியாவசியமான மத நடைமுறையாக இல்லை.

இப்பிரச்சினைகள் பெரும்பாலும் சமூகம் சார்ந்தவை என்று புரிந்து கொள்ளப்பட்டாலும், தனிமனித சுதந்திரத்திற்கும் நீதிமன்றம் சோதனையைப் பயன்படுத்திய சந்தர்ப்பங்கள் உள்ளன.

உதாரணமாக, 2016 ஆம் ஆண்டில், உச்ச நீதிமன்றத்தின் மூன்று நீதிபதிகள் கொண்ட பெஞ்ச், தாடி வைத்திருந்ததற்காக இந்திய விமானப்படையில் இருந்து ஒரு முஸ்லீம் விமானப்படை வீரரை வெளியேற்றுவதை உறுதி செய்தது. நீதிபதிகள் டி எஸ் தாக்கூர், டி ஒய் சந்திரசூட் மற்றும் எல் நாகேஸ்வர ராவ் ஆகியோர் தாடி வைக்க அனுமதிக்கப்படும் சீக்கியர்களின் வழக்கிலிருந்து ஒரு முஸ்லீம் விமானப்படை வீரரின் வழக்கை வேறுபடுத்தினர்.

ஆயுதப்படை விதிமுறைகள், 1964 இன் 425வது விதி, "முடியை வெட்டுவதையோ முகத்தை ஷேவிங் செய்வதையோ அவர்களின் மதம் தடைசெய்யும் பணியாளர்கள்" தவிர, ஆயுதப்படை பணியாளர்கள் முடி வளர்ப்பதை தடைசெய்கிறது. தாடி வைப்பது இஸ்லாமிய நடைமுறைகளின் இன்றியமையாத பகுதியாக இல்லை என்று நீதிமன்றம் முக்கியமாகக் கூறியது.

ஷிரூர் மடம் வழக்கில் தேவைப்படும் மத நடைமுறைகளை நீதிமன்றம் ஆராயவில்லை, ஆனால் மூத்த வழக்கறிஞர் சல்மான் குர்ஷித்தின் கருத்துக்களைக் குறிப்பிட்டது.

“விசாரணையின் போது, ​​மேல்முறையீட்டுதாரர்கள் சார்பில் ஆஜரான மூத்த வழக்கறிஞர் ஸ்ரீ சல்மான் குர்ஷித்திடம், ‘முடி வெட்டுவதையோ அல்லது தாடியை ஷேவிங் செய்வதையோ தடைசெய்யும்’ வகையில் இஸ்லாத்தில் குறிப்பிட்ட ஆணை உள்ளதா என்று கேட்டோம். மூத்த ஆலோசகர்… இந்த அம்சத்தில், பல்வேறு விளக்கங்கள் உள்ளன, அவற்றில் ஒன்று தாடியை பராமரிப்பது விரும்பத்தக்கது என்று சுட்டிக்காட்டினார். 425(பி) விதியின் வரம்பிற்குள் அவரைக் கொண்டுவரும் மத நம்பிக்கையை மேல்முறையீட்டாளர் வெளிப்படுத்துகிறார் என்பதைக் குறிப்பிடும் வகையில், 'தலைமுடியை வெட்டுவதையோ அல்லது தாடியை வழிப்பதையோ யாருடைய மதம் தடைசெய்கிறதோ அந்த உறுப்பினர்களுக்குப் பொருந்தும்.” என்று தீர்ப்பில் கூறப்பட்டுள்ளது.

ஹிஜாப் விவகாரத்தில் இதுவரை நீதிமன்றங்கள் எவ்வாறு தீர்ப்பளித்துள்ளன?

இந்த விவகாரம் பல சமயங்களில் நீதிமன்றங்களில் முன்வைக்கப்பட்டாலும், கேரள உயர் நீதிமன்றத்தின் இரண்டு தொகுப்புத் தீர்ப்புகள், குறிப்பாக இஸ்லாமியப் பெண்களின் இஸ்லாமியக் கொள்கைகளின்படி ஆடை அணியும் உரிமை குறித்து, முரண்பட்ட பதில்களைத் தருகின்றன.

2015 ஆம் ஆண்டில், அகில இந்திய மருத்துவப் படிப்புக்கு முந்தைய நுழைவுத் தேர்வுக்கான ஆடைக் குறியீட்டை எதிர்த்து கேரள உயர் நீதிமன்றத்தில் குறைந்தபட்சம் இரண்டு மனுக்கள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன. அரைக்கை சட்டை உடைய லேசான ஆடைகள் அணிய வேண்டும், பெரிய பட்டன்கள் இருக்க கூடாது, மேலும் உடையில் ஊசி அல்லது பேட்ஜ் இருக்க கூடாது.  பூ வைத்திருக்க கூடாது. சல்வார் அல்லது டிரௌசர்களுடன் செருப்பு அணியலாம் ஆனால் ஷூ அணியக் கூடாது போன்றவை அந்த ஆடைக் கட்டுப்பாடுகளாகும்.

தேர்வர்கள் ஆடைகளுக்குள் பொருட்களை மறைத்து நியாயமற்ற முறைகளைப் பயன்படுத்தக் கூடாது என்பதை உறுதி செய்ய மட்டுமே விதி என்ற மத்திய பள்ளிக் கல்வி வாரியத்தின் (சிபிஎஸ்இ) வாதத்தை ஒப்புக்கொண்ட கேரள உயர் நீதிமன்றம், தேர்வர்கள் அவர்களின் மத வழக்கப்படி ஒரு ஆடையை அணிய விரும்புகிறார்கள், ஆனால் ஆடைக் குறியீட்டிற்கு மாறாக அல்ல, எனவே, மாணவர்களை சோதனை செய்ய கூடுதல் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் என சிபிஎஸ்இக்கு உத்தரவிட்டது.

“கண்காணிப்பாளர் தலையில் உள்ள தாவணி (ஹிஜாப்) அல்லது முழு கை ஆடைகளை அகற்றி ஆய்வு செய்ய வேண்டும் எனில், மனுதாரர்களும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட நபரால் அதற்கு தங்களை உட்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். மத உணர்வுகள் புண்படுத்தப்படாமல் இருக்கவும், அதே நேரத்தில் ஒழுக்கம் பாதிக்கப்படாமல் இருக்கவும் சிபிஎஸ்இ அதன் கண்காணிப்பாளர்களுக்கு பொதுவான அறிவுறுத்தல்களை வழங்குவது விரும்பத்தக்கது" என்று நீதிபதி வினோத் சந்திரன் தீர்ப்பளித்தார்.

அம்னா பின்ட் பஷீர் எதிர் மத்திய இடைநிலைக் கல்வி வாரியம் (2016) வழக்கில், கேரள உயர் நீதிமன்றம் இந்த சிக்கலை மிகவும் நெருக்கமாக ஆய்வு செய்தது. மாணவியின் மனுவை ஏற்றுக்கொண்ட நீதிபதி பி பி சுரேஷ் குமார், ஹிஜாப் அணிவது ஒரு அத்தியாவசியமான மத நடைமுறையாகும், ஆனால் சிபிஎஸ்இ விதியை ரத்து செய்யவில்லை என்று கூறினார். நீதிமன்றம் மீண்டும் முந்தைய ஆண்டில் செய்யப்பட்ட "கூடுதல் நடவடிக்கைகள்" மற்றும் பாதுகாப்புகளை அனுமதித்தது.

ஆனால் இந்த இரண்டு நிகழ்வுகளும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்திற்காக மத சுதந்திரத்தின் மீதான கட்டுப்பாடுகளை உள்ளடக்கியது மற்றும் ஒரு நியாயமான தேர்வு செயல்முறையை உறுதி செய்தது. ஆனால் CBSE ஒவ்வொரு தேர்வர்களும் தங்கள் ஆடைகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் விருப்பத்தை அனுமதித்தால் அவர்களை சரிபார்க்கும் நடைமுறையில் உள்ள நெருக்கடியை மேற்கோள் காட்டியது.

இருப்பினும், ஒரு பள்ளியால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட சீருடைப் பிரச்சினையில், பாத்திமா தஸ்னீம் எதிர் கேரளா அரசு (2018) வழக்கில் மற்றொரு பெஞ்ச் வித்தியாசமாக தீர்ப்பளித்தது. கேரள உயர்நீதிமன்றத்தின் ஒற்றை பெஞ்ச், மனுதாரரின் தனிப்பட்ட உரிமைகளை விட ஒரு நிறுவனத்தின் கூட்டு உரிமைகளுக்கு முதன்மை அளிக்கப்படும் என்று கூறியது. இந்த வழக்கில் 12 மற்றும் 8 வயதுடைய இரண்டு சிறுமிகளுக்கு அவர்களது தந்தை முக்காடு (ஹிஜாப்) மற்றும் முழுக் கை சட்டை அணிய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார். ஹிஜாபை அனுமதிக்க மறுத்த பள்ளி, CMI செயின்ட் ஜோசப் நிர்வாகத்தின் கீழ் உள்ள, மேரி இம்மாகுலேட்டின் (CMI) கார்மலைட்களின் சபைக்கு சொந்தமானது மற்றும் அதனால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது.

"மனுதாரர்கள் நிறுவனத்தின் பெரிய உரிமைக்கு எதிராக அவர்களின் தனிப்பட்ட உரிமையை திணிக்க கோர முடியாது" என்று நீதிபதி முஹம்மது முஸ்டாக் கூறினார்.

சிறுமிகளின் தந்தை உயர்நீதிமன்ற டிவிஷன் பெஞ்சில் மேல்முறையீடு செய்தார். நீதிபதி வினோத் சந்திரன் தலைமையிலான டிவிஷன் பெஞ்ச், "மேல்முறையீடு செய்தவர்களான மனுதாரர்கள் இப்போது பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை என்றும், எதிர்தரப்புப் பள்ளியின் பட்டியலில் இல்லை என்றும் சமர்ப்பிக்கப்பட்டதால்" மேல்முறையீட்டு மனுக்களை தள்ளுபடி செய்தது.

தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil