சாக்குமூட்டையில் பணம்; நீதிபதி யஷ்வந்த வர்மாவுக்கு எதிரான விசாரணை எப்படி இருக்கும்?

மார்ச் 14-ம் தேதி தீ விபத்து ஏற்பட்ட டெல்லி உயர்நீதிமன்ற நீதிபதி யஷ்வந்த் வர்மாவின் இல்லத்தில் கட்டுக்கட்டாக ரொக்கப் பணம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படும் குற்றச்சாட்டுகளைத் தொடர்ந்து, அவரது நடத்தை குறித்து தலைமை நீதிபதி (CJI) சஞ்சீவ் கன்னா 3 பேர் கொண்ட குழு விசாரணையைத் தொடங்கினார்.

அரசியலமைப்பின் கீழ் பதவி நீக்க நடவடிக்கையிலிருந்து வேறுபட்ட ஒரு செயல்முறையைப் பின்பற்றும் நீதித்துறையின் உள் விசாரணை, பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி ஷீல் நாகு, இமாச்சலப் பிரதேச உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி ஜி.எஸ். சந்தவாலியா மற்றும் கர்நாடக உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி அனு சிவராமன் ஆகியோரால் மேற்கொள்ளப்படும்.

இந்த செய்தியை ஆங்கிலத்தில் படிக்க கிளிக் செய்யவும்

இந்திய அரசியலமைப்பின் கீழ் ஒரு நீதிபதி எவ்வாறு நீக்கப்படுகிறார்?

உச்சநீதிமன்ற நீதிபதியை பதவி நீக்கம் செய்யும் நடைமுறை இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 124(4) இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பிரிவு 218, உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி தொடர்பாகவும் இதே விதிகள் பொருந்தும் என்று கூறுகிறது. பிரிவு 124(4)-ன் கீழ், "நிரூபிக்கப்பட்ட தவறான நடத்தை" மற்றும் "இயலாமை" ஆகிய 2 காரணங்களுக்காக மட்டுமே ஒரு நீதிபதியை நாடாளுமன்றம் ஒரு நிர்ணயிக்கப்பட்ட நடைமுறை மூலம் நீக்க முடியும்.

உச்சநீதிமன்ற (அ) உயர்நீதிமன்ற நீதிபதிக்கு எதிரான பதவிநீக்கத் தீர்மானம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட வேண்டுமென்றால், மக்களவை மற்றும் மாநிலங்களவை இரண்டிலும் "சந்தித்து வாக்களிப்பவர்களில்" குறைந்தது 3-ல் 2 பங்கு பேர் நீதிபதியை நீக்குவதற்கு ஆதரவாக வாக்களிக்க வேண்டும். மேலும், ஆதரவாக வாக்குகளின் எண்ணிக்கை ஒவ்வொரு அவையின் "மொத்த உறுப்பினர்களில்" 50% க்கும் அதிகமாக இருக்க வேண்டும்.

நாடாளுமன்றம் வாக்கெடுப்பை நிறைவேற்றினால், குடியரசுத் தலைவர் நீதிபதியை நீக்குவதற்கான உத்தரவை பிறப்பிப்பார். நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டாலோ அல்லது அதன் பதவிக்காலம் முடிவடைந்தாலோ, ஒரு நீதிபதியை பதவி நீக்கம் செய்வதற்கான தீர்மானம் தோல்வியடையும்.

நடைமுறை என்ன?

ஒரு நீதிபதிக்கு எதிரான புகாரை நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களாலோ அல்லது அவர்களிடமோ மட்டுமே செய்ய வேண்டிய அவசியமில்லை. ஒரு நீதிபதிக்கு எதிரான புகாரை விசாரிக்க தலைமை நீதிபதி அல்லது உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதியும் அழைக்கப்படலாம். 1995 ஆம் ஆண்டு, அப்போதைய மும்பை உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி ஏ.எம். பட்டாச்சார்ஜி மீது நிதி முறைகேடு குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்ததைத் தொடர்ந்து, உள் வழிமுறைக்கான தேவை உணரப்பட்டது.

அப்போது மூத்த வழக்கறிஞர் இக்பால் சாக்லா தலைமையிலான மும்பை வழக்கறிஞர் சங்கம், நீதிபதியின் ராஜினாமாவைக் கோரும் தீர்மானத்தை முன்மொழிந்த பிறகு, வழக்கறிஞர்கள் போராட்டம் நடத்துவதைத் தடுக்கக் கோரி உச்ச நீதிமன்றத்தில் ஒரு ரிட் மனு தாக்கல் செய்யப்பட்டது. வழக்கை விசாரிக்கும்போது, உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகள் கே. ராமசாமி மற்றும் பி.எல்.ஹன்சாரியா ஆகியோர் "மோசமான நடத்தைக்கும் குற்றஞ்சாட்டத்தக்க தவறான நடத்தைக்கும் இடையிலான இடைவெளியை" குறிப்பிட்டனர்.

"நிரூபிக்கப்பட்ட தவறான நடத்தைக்கும் உயர் பதவிக்கு முரணான மோசமான நடத்தைக்கும் இடையிலான ஒரு  இடைவெளி" என்று நீதிபதிகள் அழைத்ததை நிரப்ப, உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு உள்ளக நடைமுறையை உருவாக்க முடிவு செய்தது. "நீதித்துறை மதிப்புகளைப் பின்பற்றாத நீதிபதிகள் மீது பொருத்தமான நடவடிக்கை எடுப்பதற்கான நடைமுறையை வகுக்க, உச்ச நீதிமன்றத்தைச் சேர்ந்த நீதிபதிகள் எஸ்.சி. அகர்வால், ஏ.எஸ். ஆனந்த் மற்றும் எஸ்.பி. பருச்சா மற்றும் அப்போதைய மூத்த உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதிகளான நீதிபதிகள் பி.எஸ். மிஸ்ரா மற்றும் டி.பி. மொஹபத்ரா ஆகியோர் அடங்கிய 5பேர் கொண்ட குழுவை அது அமைத்தது. 

இந்தக் குழு தனது அறிக்கையை அக்டோபர் 1997-ல் சமர்ப்பித்தது. இது டிசம்பர் 1999-ல் உச்ச நீதிமன்றத்தின் முழு நீதிமன்றக் கூட்டத்தில் திருத்தங்களுடன் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. 2014-ல், மத்தியப் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண் கூடுதல் மாவட்ட மற்றும் அமர்வு நீதிபதி, உயர் நீதிமன்றத்தின் பதவியில் இருக்கும் நீதிபதி மீது பாலியல் துன்புறுத்தல் புகார் அளித்தபோது, ​​உச்ச நீதிமன்றம் அதன் உள்ளக நடைமுறையை மறுபரிசீலனை செய்தது.

அடிப்படையில், இந்த செயல்முறை ஒரு உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி, தலைமை நீதிபதி (அ) குடியரசுத் தலைவர் ஒரு புகாரைப் பெறும்போது தொடங்குகிறது. உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி அல்லது குடியரசுத் தலைவர் புகாரை தலைமை நீதிபதிக்கு அனுப்புவார். தலைமை நீதிபதியால் போதுமான அளவு தீவிரமாகக் கண்டறியப்படாவிட்டால், எந்த நிலையிலும் இந்தப் புகாரை கைவிடலாம். இருப்பினும், புகாரின் உண்மைத்தன்மையைச் சோதிக்க, சம்பந்தப்பட்ட உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதியிடமிருந்து தலைமை நீதிபதி ஒரு ஆரம்ப அறிக்கையைப் பெறலாம்.

முதற்கட்ட அறிக்கையில், உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி, "விசாரணை" தேவை என்று பரிந்துரைத்தால், தலைமை நீதிபதி பரிந்துரையையும் குற்றச்சாட்டுகளை எதிர்கொள்ளும் நீதிபதியின் அறிக்கையையும் ஆராய்ந்து, பின்னர் 2 உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதிகள் மற்றும் ஒரு உயர் நீதிமன்ற நீதிபதியை உள்ளடக்கிய மூன்று பேர் கொண்ட விசாரணைக்கு உத்தரவிட முடிவு செய்யலாம்.

விசாரணை முடிந்ததும், குழு தனது அறிக்கையை தலைமை நீதிபதியிடம் சமர்ப்பிக்கும். இந்த அறிக்கையில் பின்வருவனவற்றைக் குறிப்பிட வேண்டும். சம்பந்தப்பட்ட நீதிபதிக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டுகளில் ஏதேனும் அடிப்படை இருக்கிறதா, குற்றச்சாட்டுகளில் போதுமான ஆதாரம் இருந்தால், அவை நீதிபதிக்கு எதிராக பதவி நீக்க நடவடிக்கைகளைத் தொடங்க வேண்டிய அளவுக்கு தீவிரமானவையா. அறிக்கை குற்றச்சாட்டுகளில் உண்மை இருப்பதாகக் கண்டறிந்தால், அது சம்பந்தப்பட்ட நீதிபதிக்கும் அனுப்பப்படும். தவறான நடத்தை நீக்க நடவடிக்கைகளுக்கு உத்தரவாதம் அளிக்கும் அளவுக்கு தீவிரமானது அல்ல என்று குழு முடிவு செய்தால், தலைமை நீதிபதி சம்பந்தப்பட்ட நீதிபதிக்கு "ஆலோசனை" வழங்கி, குழுவின் அறிக்கையை பதிவு செய்ய உத்தரவிடலாம்.

குற்றச்சாட்டுகள் நீக்க நடவடிக்கைகளைத் தொடங்கும் அளவுக்கு தீவிரமானவை என்று குழு முடிவு செய்தால், சம்பந்தப்பட்ட நீதிபதியை ராஜினாமா செய்யவோ அல்லது தானாக முன்வந்து ஓய்வு பெறவோ தலைமை நீதிபதி அறிவுறுத்துவார். நீதிபதி ஏற்கவில்லை என்றால், அந்த நீதிபதிக்கு எந்த நீதித் துறை பணியையும் ஒதுக்க வேண்டாம் என்று தலைமை நீதிபதி உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதிக்கு உத்தரவிடுவார்.  தலைமை நீதிபதியின் ராஜினாமா (அ) ஓய்வு பெறுவதற்கான ஆலோசனையை நீதிபதி பின்பற்றவில்லை என்றால், பதவி நீக்க நடவடிக்கைகள் தொடங்கப்பட வேண்டும் என்ற குழுவின் முடிவை தலைமை நீதிபதி ஜனாதிபதி மற்றும் பிரதமருக்கு தெரிவிப்பார்.