Explained: Why India is commemorating Partition Horrors Remembrance Day on August 14: இந்தியாவில் ஆகஸ்ட் 14 பிரிவினை பயங்கர நினைவு தினமாக அனுசரிக்கப்படுகிறது. இந்த நினைவேந்தல் விழாவை கடந்த ஆண்டு பிரதமர் நரேந்திர மோடி அறிவித்தார். அவர் தனது ட்விட்டர் பதிவில், “பிரிவினையின் வலியை ஒருபோதும் மறக்க முடியாது. நமது மில்லியன் கணக்கான சகோதரிகள் மற்றும் சகோதரர்கள் இடம்பெயர்ந்தனர் மற்றும் பலர் வெறுப்பு மனப்பான்மை மற்றும் வன்முறையால் தங்கள் உயிரை இழந்தனர்”, மேலும் இந்த நாள் “நமது மக்களின் போராட்டங்கள் மற்றும் தியாகங்களின் நினைவாக” குறிக்கப்படும்,” என்று பதிவிட்டார்.
பிரிவினையின் போது உயிரிழந்த அனைவருக்கும் மோடி இன்று (ஞாயிற்றுக்கிழமை) அஞ்சலி செலுத்தினார்.
இதையும் படியுங்கள்: சுதந்திரம் அடைந்து 75 ஆண்டுகளுக்கு பிறகும், பெண்கள் முன்னேற்றத்தில் இந்தியா தோல்வி
இந்த தேதி பாகிஸ்தானின் சுதந்திர தினத்தையும் குறிக்கிறது. ஆகஸ்ட் 10 அன்று, பாகிஸ்தான் வெளியுறவு அலுவலகம் ”1947 ல் சுதந்திரத்திற்குப் பின் ஏற்பட்ட துயரமான நிகழ்வுகள் மற்றும் வெகுஜன இடம்பெயர்வுகளை பாசாங்குத்தனமாகவும் ஒருதலைப்பட்சமாகவும் செயல்படுத்துவதற்கான ஒரு “விஷமத்தனமான” வழி என இந்தியாவின் பிரிவினை தின அறிவிப்பை விமர்சித்தது. மேலும், “இந்தியத் தலைவர்கள் வேதனை, துன்பம் மற்றும் வலியைப் பற்றி உண்மையிலேயே அக்கறை கொண்டால், அவர்கள் இந்தியாவில் உள்ள முஸ்லிம்கள் மற்றும் பிற சிறுபான்மையினரின் நிலைமைகளை மேம்படுத்துவதற்கு உழைக்க வேண்டும்,” என்றும் கூறியது.
இந்தியப் பிரிவினையால் என்ன கொடுமைகள் நிகழ்ந்தது?
இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் பிரிவினையானது ஆகஸ்ட் 15, 1947ஐச் சுற்றிய வாரங்கள் மற்றும் மாதங்களில் கடுமையான வன்முறை மற்றும் வகுப்புவாத கலவரங்கள், சொத்து இழப்பு மற்றும் தீவிர எழுச்சிக்கு வழிவகுத்தது. இந்தப் பிரிவினை உலகின் சமீபத்திய வரலாற்றில் மிகவும் வன்முறை மற்றும் திடீர் இடப்பெயர்வுகளில் ஒன்றாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
பிரிவினையின் கொடூர நினைவு தினத்தை முன்னிட்டு அரசாங்கத்தால் வெளியிடப்பட்ட அதிகாரப்பூர்வ ஆவணம் கூறுகிறது: “நம்பிக்கை மற்றும் மதத்தின் அடிப்படையில் ஒரு வன்முறை பிளவு பற்றிய கதை என்பதை விட, இது ஒரு வாழ்க்கை முறை மற்றும் சகவாழ்வின் வயது எப்படி திடீர் மற்றும் வியத்தகு முடிவுக்கு வந்தது என்பதற்கான கதையாகும்.” கொல்லப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கையின் மதிப்பீடுகள் வேறுபடுகின்றன; அதிகாரப்பூர்வ ஆவணத்தின்படி, இது 500,000 முதல் ஒரு மில்லியனுக்கும் இடையில் இருக்கலாம், ஆனால் “பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட எண்ணிக்கை சுமார் 500,000 ஆகும்”.
பிரிவினைக்கு வழிவகுத்த அரசியல் காரணங்கள் என்ன?
என்.சி.இ.ஆர்.டி.,யின் வரலாற்றுப் பாடநூல், பாகிஸ்தானுக்கான கோரிக்கைக்கு தலைமை வக்கீலாக இருந்த முகமது அலி ஜின்னாவின் தலைமையிலான முஸ்லீம் லீக், தாமதமாகவே சக்திவாய்ந்த கட்சியாக உருவெடுத்தது என்று குறிப்பிடுகிறது; 1937 ஆம் ஆண்டைப் போல அதற்கு முன்பு போட்டியிட்ட தேர்தல்களில் அது வெற்றிபெறவில்லை.
உண்மையில், முஸ்லிம்களுக்கான தனி நாடு என்ற பொருளில் பாகிஸ்தானுக்கான கோரிக்கை நீண்ட காலமாக வலுவாக இல்லை. முஸ்லீம் லீக் லாகூரில் 1940 இல் தான் முஸ்லிம்கள் பெரும்பான்மையாக உள்ள பகுதிகளுக்கு தன்னாட்சி உரிமை கோரும் தீர்மானத்தை முன்வைத்தது. ஆனால் பத்தாண்டுகளுக்குள் அது முக்கியத்துவம் பெற்றது.
இந்தக் கோரிக்கையை முதலில் எழுப்பியவர்களில், “ஸாரே ஜஹான் சே அச்சா ஹிந்துஸ்தான் ஹமாரா” எழுதிய உருதுக் கவிஞர் முகமது இக்பால் ஒருவர். மதத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒற்றுமை பற்றி பாடலை எழுதிய சில வருடங்களில், இக்பால் தனது பார்வையை கடுமையாக மாற்றினார். 1930 இல் முஸ்லீம் லீக்கின் தலைமை உரையில், “வடமேற்கு இந்திய முஸ்லீம் மாநிலம்” தேவை என்று பேசினார்.
காங்கிரஸின் ஆதிக்கத்தைக் கருத்தில் கொண்டு, சுதந்திர இந்தியாவில் அதிக அதிகாரத்திற்காக பேரம் பேசுவதற்காக, பிரிவினைக் கோரிக்கையை முஸ்லிம் லீக் பெரும்பாலும் முன்வைத்தது என்ற பிரபலமான கோட்பாடும் உள்ளது. இந்தியப் பிரிவினையைத் தடுத்திருக்கலாம் என்று பலர் நம்புகிறார்கள், மேலும் மதத்தின் அடிப்படையில் நாட்டைத் துண்டாட அனுமதித்ததற்காக காங்கிரஸின் தலைமையை, முக்கியமாக காந்தி மற்றும் நேருவை குற்றம் சாட்டுகிறார்கள். இருப்பினும், வரலாற்றின் சிக்கலான கேள்விகளுக்கு எளிய பதில்கள் இல்லை. தொடர்ச்சியான நிகழ்வுகள் பிரிவினைக்கான நிலைமைகளை உருவாக்க பங்களித்தன.
பிரிவினை ஏன் இவ்வளவு பெரிய அளவிலான வன்முறையில் விளைந்தது?
இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு தனது சொந்த நிலை வலுவாக இல்லாதபோது பிரிட்டன் இந்தியாவை விட்டு வெளியேற அவசரப்பட்டது. அந்த நேரத்தில் கவர்னர் ஜெனரலாக இருந்த மவுண்ட்பேட்டன் பிரபு, ஜூன் 1948க்குள் இந்தியாவின் சுதந்திரத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்று கருதினார், ஆனால் அவர் விரைவில் பிரிட்டனுக்குத் திரும்ப ஆர்வமாக இருந்ததால், அவர் தேதியை முன்கூட்டியே தேர்வு செய்தார்.
சிரில் ராட்க்ளிஃப் என்ற பாரிஸ்டருக்கு இரண்டு புதிய நாடுகளின் எல்லைகளை மறுவடிவமைக்கும் பணி வழங்கப்பட்டது, அவர் அதற்கு முன் இந்தியாவுக்கு பயணம் செய்ததில்லை என்றாலும். திட்டமிடல் இல்லாமை, நிர்வாக சிக்கல், மற்றும் பெரிய வகுப்புவாத கலவரங்கள் மற்றும் குழப்பங்கள் ஆகியவை பிரிவினையின் பயங்கரத்தை உருவாக்கியது. அரசாங்கத்தின் ஆவணத்தின்படி, சுமார் 6 மில்லியன் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் மேற்கு பாகிஸ்தானாக மாறிய இடத்திலிருந்து வெளியேறினர், மேலும் 6.5 மில்லியன் முஸ்லிம்கள் பஞ்சாப், டெல்லி போன்ற இந்தியப் பகுதிகளிலிருந்து மேற்கு பாகிஸ்தானுக்குச் சென்றனர்.
சுமார் 2 மில்லியன் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் கிழக்கு வங்கத்திலிருந்து (பாகிஸ்தான்) வெளியேறினர், பின்னர் 1950 இல் மேலும் 2 மில்லியன் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் மேற்கு (இந்தியா) வங்காளத்திற்குச் சென்றனர். ஆவணத்தின்படி மேற்கு வங்கத்தில் இருந்து சுமார் ஒரு மில்லியன் முஸ்லிம்கள் வெளியேறியதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
நூறு ஆண்டுகளுக்கும் மேலான காலனித்துவத்திற்குப் பிறகு அடிப்படை அமைப்புகள் இல்லாத இரு நாடுகளுக்கும் சொத்து இழப்பு, படுகொலைகள் மற்றும் மீள்குடியேற்றம் ஆகியவை பெரும் சவாலாக இருந்தன. பிணங்கள் ஏற்றப்பட்ட ரயில்கள், நெருக்கடியான மற்றும் பாதுகாப்பற்ற அகதிகள் முகாம்கள், மற்றும் பாலின அடிப்படையிலான வன்முறையால் பெண்கள் பாதிக்கப்படுவது ஆகியவை வடக்கு மற்றும் கிழக்கு இந்தியாவின் பல பகுதிகளில் அந்தக் காலத்தின் பொதுவான காட்சிகளாக மாறின.
பிரிவினை கொடுமைகள் நினைவு தினம் ஆகஸ்ட் 14: பிரிவினையின் கொடூரத்தை இன்று நினைவுகூருவதன் பொருத்தம் என்ன?
பிரிவினை போன்ற நிகழ்வுகள் அல்லது இனப்படுகொலை அல்லது படுகொலை நினைவு தினம் போன்ற வெகுஜன வன்முறையுடன் தொடர்புடைய பிற நாட்களை நினைவுகூருவதற்கான அடிப்படை யோசனை, பொதுவாக அவற்றிலிருந்து படிப்பினைகளைப் பிரதிபலிப்பதும் கற்றுக்கொள்வதும், எதிர்காலத்தில் அவை மீண்டும் நிகழாமல் தடுக்க முயல்வதும் ஆகும்; மற்றும் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் நினைவை போற்ற வேண்டும். எவ்வாறாயினும், கடந்த ஆண்டு பிரதமரின் அறிவிப்புக்குப் பிறகு, பா.ஜ.க.,வின் அரசியல்வாதிகள் இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி, “சமாதான அரசியல்” குறித்த கட்சியின் விமர்சனத்தை மீண்டும் மீண்டும் செய்தனர்.
பிரிவினையானது தேசத்தின் நினைவில் ஆழமாக மங்கி, அதன் நேரடித் தாக்கத்தை அனுபவித்த தலைமுறைகள் அழிந்து வருவதால், அது பரவலாக விவாதிக்கப்படுவதில்லை. ஆனால் அது இந்திய வரலாற்றில் எப்போதும் இல்லாத பகுதியாக உள்ளது. வடக்கு மற்றும் கிழக்கு இந்தியாவில், பிரிவினையின் கலவரங்களால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்ட பகுதிகள், நகரங்கள் அகதிகளின் வருகையுடன் மக்கள்தொகை மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டன, அவர்கள் ஒரு தனித்துவமான கலாச்சாரத்தை கொண்டு வந்தனர். தில்லி போன்ற நகரங்களில், இன்றைய முக்கியப் பகுதிகள் அகதிகள் காலனிகளாகத் தோன்றியவை.
இந்த ஆண்டு தான், இந்திய எழுத்தாளர் கீதாஞ்சலி ஸ்ரீ தனது இந்தி புத்தகமான ‘ரெட் சமாதி’ அல்லது டோம்ப் ஆஃப் சாண்ட் என்ற இந்தி புத்தகத்தின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பிற்காக சர்வதேச புக்கர் பரிசை வென்றார். இந்த நாவல், பிரிவினைக்கு முன் அவர் வாழ்ந்த பாகிஸ்தானுக்கு பயணம் செய்ய முயற்சிக்கும் எண்பதுகளில் வாழ்ந்த ஒரு இந்தியப் பெண்ணைப் பற்றிய கதையாகும்.
தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil
