Explained: மணிப்பூரில் உள்ள மோரே தமிழர்கள் யார்?

இந்தியா-மியான்மர் எல்லையில் இருக்கும் மணிப்பூரில், மோரே நகரில் வசிக்கும் இரண்டு தமிழர்கள் மியான்மரின் தாமுவில் செவ்வாய்க்கிழமை (ஜூலை 5) இறந்து கிடந்தனர். பி மோகன் (27), எம் ஐயனார் (28) ஆகிய இருவரும் அன்று காலை தமுவைக் கடந்து சென்றனர். அவர்கள் கழுத்தில் தோட்டாக் காயங்கள் இருந்தது, இருவரும் மியான்மரின் ஆளும் இராணுவ ஆட்சிக்குழுவுடன் இணைந்த போராளிகளால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது.

இந்தியாவின் மியான்மர் எல்லையில் உள்ள இந்தப் பகுதியை தமிழர்கள் எப்படி அடைந்தார்கள்?

பர்மிய நகரமான ரங்கூன் (இப்போது யாங்கூன்), ஆசியாவின் மிக முக்கியமான வர்த்தக மையங்களில் ஒன்றாக உச்சத்தில் இருந்தபோது, கண்டம் முழுவதிலும் இருந்து ஏராளமான வணிகர்கள் மற்றும் பணியாளர்களின் கூட்டத்தை ஈர்த்தது.

பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்திய கம்பெனி, இந்தியாவிற்கும் சீனாவிற்கும் இடையே மூலோபாய ரீதியாக’ விளிம்பில் இருந்த இந்த வளமான துறைமுக நகரத்திற்கு, தமிழர்கள், வங்காளி, தெலுங்கர், ஒரியா மற்றும் பஞ்சாபியில் இருந்து தொழிலாளர்களையும், வணிகர்களையும் அழைத்துச் சென்றது.

பிறகு ஆங்கிலேயர்கள் பின்வாங்கினர், ஆனால் இந்தியர்கள் அங்கேயே இருந்தனர். அவர்கள் வணிகங்களை நிறுவி பர்மிய பொருளாதாரத்தின் இயக்கிகளாக ஆனார்கள்.

பர்மிய இராணுவ ஆட்சிக்குழு 1960 களில் பொறுப்பேற்றது. அதைத் தொடர்ந்து, அப்போதைய பர்மிய அரசாங்கத்தின் இரண்டு முடிவுகள், நாட்டில் உள்ள புலம்பெயர்ந்த இந்தியர்களுக்கு விஷயங்களை கடுமையாக மாற்றியது.

1963 இல் புரட்சிகர கவுன்சிலால் நிறைவேற்றப்பட்ட ‘நிறுவன தேசியமயமாக்கல் சட்டம்’, இறக்குமதி-ஏற்றுமதி வர்த்தகம், அரிசி, வங்கி, சுரங்கம், தேக்கு மற்றும் ரப்பர் உட்பட அனைத்து முக்கிய தொழில்களையும் தேசியமயமாக்கியது. மேலும் இந்திய அரசாங்கம், புலம்பெயர்ந்த மக்களை அவர்களின் நிலங்களில் இருந்து திரும்பப் பெறுமாறு கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டது.

தொடர்ந்து 1965 ஆம் ஆண்டில், அப்போதைய இந்தியப் பிரதமர் லால் பகதூர் சாஸ்திரி, கொல்கத்தா, சென்னை, விசாகப்பட்டினம் மற்றும் கொச்சியிலிருந்து ரங்கூனுக்கு முதல் தொகுதி கப்பல்களை அனுப்பினார். கணிசமான தமிழ் மக்கள்தொகையுடன் விருப்பமில்லாத இந்திய புலம்பெயர்ந்தோர், தாங்கள் இனி சொந்தமாக கருதமுடியாத ஒரு நிலத்திலிருந்து புறப்பட்டனர்.

கப்பல்கள் இந்தியர்களால் குவிந்தன - பர்மாவைத் தங்கள் வீடாகக் கொண்ட முதியவர்கள், தங்கள் குடும்பங்கள், இளம் தொழிலாளர்கள் தங்கள் மனைவிகள் மற்றும் குழந்தைகளுடன் இந்தியக் கப்பல்களில் ஏற கூச்சலிட்டனர். ஒவ்வொரு கப்பலும் சுமார் 1,800-2,000 அகதிகளை ஏற்றிச் சென்றது.

தொடக்கத்தில், பர்மிய அரசாங்கம், தாயகம் திரும்பிய இந்தியர்கள் தங்களிடம் உள்ள அனைத்தையும் இந்தியாவுக்கு எடுத்துச் செல்ல அனுமதித்தது.

ஆனால், பெரும் செல்வம் நாட்டை விட்டு வெளியேறுவதை உணர்ந்த உடனேயே, அவர்கள் ரூ.15 மற்றும் ஒரு குடையை அபராதமாக விதித்தனர் என்று அந்த நேரத்தில் வெளியேறும்படி கட்டாயப்படுத்தப்பட்ட ஒருவர் தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸிடம் கூறினார்.

முதன்முதலில் தமிழர்கள் மோரேக்கு எப்போது வந்தார்கள்?

பல குடும்பங்கள் கடல் வழியாக உள்ளே வந்தன, மேலும் சிலர் வேலி இல்லாத எல்லை வழியாக இந்தியாவிற்குள் நுழைந்தனர்.

கப்பல்களில் இருந்தவர்கள் சொந்த மாநிலங்களுக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர். தமிழர்கள் சென்னைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டு அங்குள்ள அகதிகள் முகாம்களிலும், மாநிலம் முழுவதும் தங்க வைக்கப்பட்டனர்.

ஆனால் மியான்மருக்குத் திரும்பிச் செல்ல முடிவு செய்த பலருக்கு இந்தப் புதிய வாழ்க்கை விரும்பத்தகாததாகவே இருந்தது - கால் நடையிலும், படகுகளிலும், பல மாதங்கள் பயணம் எடுத்தது.

நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸின் ஐஎன்ஏ மூலம் நன்கு அறியப்பட்ட ஒரு பாதையில் பயணம் செய்தவர்கள், மோரே வழியாக நடந்து சென்றனர். ஆனால் பெரும்பாலானவர்கள் இராணுவத்தால் கைப்பற்றப்பட்டு இந்தியாவிற்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர்.

1940 களில் இருந்து அங்கு வாழ்ந்த ஒரு சில குக்கி மற்றும் மெய்தே குடும்பங்களுடன் இந்திய புலம்பெயர்ந்தோர் மோரேவில் முதல் குடியேறிகளாக ஆனார்கள். எவ்வாறாயினும், 60 களின் நடுப்பகுதியில் 20,000 மக்கள்தொகையுடன் தமிழர்கள் மற்ற எல்லா சமூகத்தையும் விஞ்சினர்.

மோரே தமிழர்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள்?

பல ஆண்டுகளாக, தலைநகர் இம்பாலில் இருந்து 110 கிமீ தொலைவில் உள்ள இந்த எல்லை நகரத்தில், தமிழ் சமூகம் மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க சமூகங்களில் ஒன்றாக மாறியது. தமிழ் சங்கம் என்று அழைக்கப்படும் அமைப்பால் இந்த சமூகம் தங்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தி கொள்கிறது. மோரேயின் மையப்பகுதியில் உள்ள பாதைகள் மற்றும் மரக்கட்டைகள், சிமென்ட் வீடுகளில் இது விளம்பரப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

சூடான தோசைகள், சாம்பார் வடை மற்றும் இட்லி ஆகியவற்றை வழங்கும் சிறிய உணவகங்கள் இந்த பாதையில் உள்ளன.

3,000 மக்கள்தொகை கொண்ட மோரேயில் தற்போது 300 தமிழ் குடும்பங்கள் இருப்பதாக சங்கம் கூறுகிறது.

கவுகாத்தியின் பாலாஜி கோயிலுக்குப் பிறகு வடகிழக்கில் உள்ள இரண்டாவது பெரிய கோயில் மோரேவில் உள்ள ஸ்ரீ அங்காளபரமேஸ்வரி கோயில். இது சென்னையில் இருந்து வந்த கைவினைஞர்களாலும், சிறப்புத் தொழிலாளர்களாலும் கட்டப்பட்டது.

ஒவ்வொரு மாதமும் கலாச்சார நிகழ்வுகளை நடத்தும் தமிழ் இளைஞர் கழகம் உள்ளது மற்றும் பெண்களுக்கு பரதநாட்டியம் பயிற்சி அளிக்கப்படுகிறது. தீமிதி திருவிழா, ஒவ்வொரு ஆண்டும் மார்ச்-ஏப்ரல் இடையே நடைபெறும்.

இந்தியாவிற்கும் மியான்மருக்கும் இடையிலான முறைசாரா மற்றும் சில சமயங்களில் சட்டவிரோதமான வர்த்தகத்திற்கு தமிழர்கள் உத்வேகம் அளித்ததாக நம்பப்படுகிறது.

இருப்பினும், மணிப்பூரி அல்லாத மக்கள் மொரேவில் பல ஆண்டுகளாக குறைந்துள்ளனர்.

1990 களில் செழிப்பான வர்த்தக நகரத்தை கட்டுப்படுத்த விரும்பிய, நாகா மற்றும் குகி கிளர்ச்சிக் குழுக்களுக்கு இடையே ஏற்பட்ட வன்முறை மோதலின் காரணமாக, முதல் வெளியேற்றம் நடந்தது.

வங்காளி, பஞ்சாபி, ஒடியா, ஆந்திர, மார்வாரி போன்ற "வெளியாட்கள்" சமூகம், பல ஆண்டுகளாக, தமிழர்களின் ஆதிக்கம் காரணமாக உள்ளூர் மக்களால் கூட்டாக தமிழர்கள் என்றே அழைக்கப்பட்டனர்.

தற்போதைய சம்பவத்தை தமிழ் சமூகம் எவ்வாறு பார்க்கின்றது?

மோரே சேம்பர் ஆஃப் காமர்ஸ் இங்கு வர்த்தகத்தை கட்டுப்படுத்துகிறது, இது தமிழ் சங்கத்தின் தலைவர் தலைமையில் உள்ளது. வர்த்தகம் சுமூகமாக இயங்குவதை உறுதி செய்வதற்காக, மோரே சேம்பர் ஆஃப் காமர்ஸ், இராணுவ ஆட்சிக்குழுவுடன் நல்ல உறவைப் பேணுகிறது. உண்மையில் எந்த மியன்மார் ஆட்சியும் இதுவரை தமிழ் சமூகத்தை தொந்தரவு செய்யவில்லை.

இதனால் தான் சமீபத்தில் நடந்த சம்பவம் தமிழ் சமூகத்தை வியப்பில் ஆழ்த்தியுள்ளது. பல தசாப்தங்களாக, இந்தியாவிற்கும் மியான்மருக்கும் இடையிலான முறைசாரா வர்த்தகம், பண்டமாற்று முறையின் மூலம் மேற்கொள்ளப்பட்டது, ஜப்பான் மற்றும் சீனாவிலிருந்து கூட தயாரிப்புகள் இந்த வழியாக இந்தியாவுக்குச் செல்கின்றன.

1995 இல், இந்திய அரசாங்கம் கடன் முறைக்கு மாறியது. ஆனால் பல ஆண்டுகளாக, மியான்மரின் சந்தைகளில் சீனப் பொருட்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துவதால், வர்த்தகம் குறைந்துள்ளது. இதுவும் அதிகமான வர்த்தகர்களையும் அவர்களது குடும்பத்தினரையும் மொரேவை விட்டு வெளியேறத் தூண்டியது.

மியான்மருடன் முறையான வர்த்தகத்திற்கு இந்திய அரசு கொடுத்த ஊக்கம் போதுமானதாக இல்லை. மியான்மருடன் வர்த்தகம் செய்ய சீனா 1,500 பொருட்களை அனுமதித்துள்ள நிலையில், இந்தியா 40 பொருட்களை மட்டுமே அனுமதித்துள்ளது.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“