விநாயகர் சதுர்த்தி; மாபெரும் சமூக திருவிழாவாக திலகர் மாற்றியது எப்படி?

Arjun Sengupta

இந்த ஆண்டு செப்டம்பர் 19 (கணேஷ் சதுர்த்தி) அன்று பத்து நாள் விநாயகர் திருவிழா தொடங்கியது. இந்தியா முழுவதும் மற்றும் குறிப்பாக நாட்டின் மேற்குப் பகுதிகளில் மிகுந்த பக்தி மற்றும் கொண்டாட்டத்துடன் கொண்டாடப்படும் இவ்விழா, வெகுஜன பங்கேற்பைக் காணும் மாபெரும் பொது நிகழ்வாகும்.

1893 க்கு முன், இந்த திருவிழா ஒரு நாள் விவகாரமாக இருந்தது, பெரும்பாலும் தனிப்பட்ட முறையில், முதன்மையாக பிராமணர்கள் மற்றும் உயர் சாதியினரால் அனுசரிக்கப்பட்டது. இருப்பினும், அந்த ஆண்டில் ஏதோ மாற்றம் ஏற்பட்டது, இறுதியில் இன்று நாம் காணும் பிரமாண்டமான கொண்டாட்டங்களுக்கு வழிவகுத்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: How Bal Gangadhar Tilak made the worship of Lord Ganesh a grand community festival

என்ன நடந்தது? விரிவாகப் பார்க்கலாம்.

இதற்கு முதன்மை காரணமானவர் சிறந்த தேசியவாதியும் தேசபக்தருமான பாலகங்காதர திலகர், 'லோகமான்யா' அல்லது மக்கள் தலைவர் என்று குறிப்பிடப்படுகிறார்.

19 ஆம் நூற்றாண்டின் கடைசி தசாப்தங்களில், இந்தியா முழுவதும் (மற்றும் பிரிட்டனில் சிலர்) பல தேசியவாத நபர்கள் தோன்றினர், அவர்கள் நவீன சிவில் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் மற்றும் இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் பாசாங்குத்தனம் மற்றும் சுரண்டல் பற்றி பேசினர்.

ஆங்கிலேயர்களைத் தூக்கி எறிய முயன்ற இந்திய இராணுவத்தின் சிப்பாய்களின் முயற்சி தோல்வியுற்று, ​​கிளர்ச்சி இரக்கமின்றி நசுக்கப்பட்ட, 1857 ஆம் ஆண்டின் அனுபவத்தைத் தொடர்ந்து, ​​இந்தத் தேசியவாதப் பிரமுகர்களில் பலர் காலனித்துவ ஆட்சியை முழுவதுமாக தூக்கி எறிவதை விட ஆங்கிலேயர்களிடமிருந்து சலுகைகளைப் பெறுவதில் அதிக அக்கறை காட்டினார்கள்.

எவ்வாறாயினும், ஒரு முக்கிய இந்திய தேசியவாதி, இன்னும் தீவிரமான நோக்கத்தைக் கொண்டிருந்தார்: ஸ்வராஜ் அல்லது சுயராஜ்யம். இவர்தான் மராத்தி பத்திரிகையாளர், ஆசிரியர் மற்றும் அரசியல் மற்றும் சமூக ஆர்வலர் பாலகங்காதர திலகர் (1856-1920). 1881 ஆம் ஆண்டில், திலகர், ஜி.ஜி அகர்கருடன் இணைந்து ஆங்கிலத்தில் 'கேசரி' (மராத்தியில்) மற்றும் 'மராத்தா' ஆகிய செய்தித்தாள்களை நிறுவினார், மேலும் பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்கு எதிராக தேசியவாத எதிர்ப்பைப் பரப்ப அவற்றைப் பயன்படுத்தினார். திலகர் கோபமாக கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தக் கூடியவர் மற்றும் அச்சமற்றவர், மேலும் ஏராளமான பார்வையாளர்களை சென்றடையக் கூடிய நேரடி மொழியைப் பயன்படுத்தினார்.

மகாத்மா காந்தியின் தோற்றத்திற்கு முந்தைய காலகட்டத்தில், லோக்மான்யா திலகர் இந்தியாவின் காலனித்துவ எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் மிக பெரிய வெகுஜனத் தலைவராகவும், மிகவும் தீவிரமானவராகவும் இருந்தார். அந்த சமயத்தில் சுயாட்சி இன்னும் தொலைதூரக் கனவாக இருந்த நேரத்தில், திலகர் (மராத்தியில்) பிரபலமாக அறிவிப்பார்: "சுயராஜ்ஜியம் எனது பிறப்புரிமை, அதை நான் அடைந்தே தீருவேன்."

பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்கு எதிராக மக்களை அணிதிரட்ட, திலகர் இந்திய மாவீரர்களைப் பற்றிய பெருமையைத் தூண்டினார், மேலும் இந்து மத உருவகங்கள் மற்றும் அடையாளங்களுடன் கூடிய அரசியல் பிரச்சாரங்களை நம்பியிருந்தார்.

1893 ஆம் ஆண்டில், தேசபக்தி பாடல்கள் பாடப்படும் மற்றும் தேசியவாதக் கருத்துகளைப் பரப்பும் ஒரு சமூக விழாவாக, தடைகளை நீக்கி அதிர்ஷ்டத்தைத் தரும் கணபதியை வணங்கும் புதிய பாரம்பரியத்தைத் தொடங்கினார். திலகர் தனது எழுத்துக்கள், கோபமான பேச்சுக்கள் மற்றும் நிறுவன அமைப்பு மூலம் விநாயகர் சதுர்த்தி விழாவை பொது வெளியில் கொண்டு வர ஊக்குவித்தார் மற்றும் வாதிட்டார்.

“மகாராஷ்டிரா முழுவதும் விநாயகர் சதுர்த்தி விழா சங்கங்கள் நிறுவப்பட்டன. இளைஞர்கள் தங்களை பாடகர்களின் குழுக்களாக ஒழுங்கமைத்தனர். ஜிம்னாஸ்டிக் சங்கங்கள் ஊக்குவிக்கப்பட்டன, மேலும் திருவிழா நாட்களில் தீப்பறக்க பேசும் பேச்சாளர்கள் மற்றும் மதகுருமார்களால் இளைஞர்களுக்கு முன்மாதிரியாக சுய மறுப்பு மற்றும் வீரத்தின் செயல்கள் முன்வைக்கப்பட்டன," என்று லோகமான்யாவின் வாழ்க்கை வரலாற்று புத்தகமான ('லோகமான்ய திலக்). : இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் தந்தை', 1959) என்ற புத்தகத்தில் தனஞ்சய் கீர் எழுதினார்.

தேசியவாத எதிர்ப்பின் காரணத்தை மேலும் அதிகரிக்க, திலகர் 1896 இல் சிவாஜி விழாவைத் தொடங்கினார். இளம் மஹாராஷ்டிரர்களிடையே தேசியவாதக் கருத்துக்களை ஊக்குவிப்பதே இதன் நோக்கமாக இருந்தது. அதே ஆண்டு, பருத்திக்கு கலால் வரி விதிக்கப்பட்டதை எதிர்த்து மகாராஷ்டிராவில் வெளிநாட்டு துணிகளை புறக்கணிக்கும் பிரச்சாரத்தை திலக் ஏற்பாடு செய்தார்.

இருப்பினும், சுதந்திரப் போராட்டத்திற்கு ஒரு வகுப்புவாத சாயலை வழங்கியதற்காகவும், பெண் விடுதலை மற்றும் சாதி சீர்திருத்தங்கள் மீதான அவரது பழமைவாத நிலைப்பாட்டிற்காகவும் திலகர் விமர்சிக்கப்பட்டார்.

1893 ஆம் ஆண்டு நாடு முழுவதும் இந்துக்களுக்கும் முஸ்லீம்களுக்கும் இடையே வகுப்புவாத மோதல்கள் அலை வீசியது. ஆகஸ்ட் 11 அன்று, பம்பாய் நகரம் இதுவரை கண்டிராத அளவில் வன்முறையைக் கண்டது. பூனாவில் (இப்போது புனே) இருந்த திலகர், வகுப்புவாத பதட்டங்களைத் தூண்டியதற்காக ஆங்கிலேயர்களைத் தாக்கினார், மேலும் அவர்கள் (முஸ்லிம்கள் மீது) பாகுபாடு காட்டுவதாகவும் குற்றம் சாட்டினார்.

"அரசாங்கத்தின் பாதுகாப்பு தோல்வியுற்றபோது முஸ்லிம்களின் ஆக்கிரமிப்பை முறியடிப்பதைத் தவிர இந்துக்களுக்கு வேறு வழியில்லை... ஆத்திரமூட்டலின் கீழ் மட்டுமே அவர்கள் வன்முறையில் ஈடுபடுகிறார்கள்" என்று திலகரை மேற்கோள் காட்டி கீர் எழுதினார். திலகரின் கூற்றுப்படி, ஆங்கிலேயர்கள் முஸ்லீம்களுக்கு ஆதரவாக இருந்தனர், ஏனெனில் அவர்கள் "மெல்ல மெல்ல விழித்துக்கொண்டிருக்கும் இந்து பெரும்பான்மையின் ஆபத்தை" கண்டனர் (கீர், 1959).

இந்த வகுப்புவாத மோதல்களும், இந்துக்களிடையே அவை தூண்டிய உணர்வுகளும், உண்மையில், இந்துக்களை ஒருங்கிணைக்கவும், ஒன்றிணைக்கவும், அவர்களின் ஆற்றலைச் செலுத்தவும், விநாயகர் சதுர்த்தி விழா போன்ற சமூக நடவடிக்கைகளின் மூலம் ஒற்றுமையைக் கட்டியெழுப்பவும் திலகர் மேற்கொண்ட முயற்சிகளுக்குத் தூண்டுகோலாக அமைந்தது.

இன்று நாம் காணும் திருவிழா ஒருவேளை திலகர் நினைத்ததை விட பிரம்மாண்டமானது. இது பல ஆண்டுகளாக பெரிய மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டுள்ளது, அரசியல் கட்சிகள் எப்போதும் செயல்படும் மற்றும் வர்த்தகம் செழித்து வளரும் இடமாக மாறியுள்ளது. ஆனால் அதன் இதயத்தில், இது இன்னும் திலக்கின் பார்வையின் ஒரு விளைபொருளாக உள்ளது, ஒரு மாபெரும் பொதுக் கொண்டாட்டம், இந்து மதம் முழுவதும் வெகுஜன பங்கேற்பால் குறிக்கப்படுகிறது.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற  https://t.me/ietamil“