அரசியலமைப்பு முகவுரையில் சமதர்மம், மதச்சார்பின்மை சேர்க்கப்பட்டது எப்படி? சுப்ரீம் கோர்ட் உறுதி செய்து தீர்ப்பளித்தது ஏன்?

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் ஏற்கப்பட்டு சரியாக 75 ஆண்டுகள் ஆன நிலையில், ஸ்தாபக ஆவணத்தின் முகப்புரையில் ‘சமதர்மம்’ மற்றும் ‘மதச்சார்பற்ற’ என்ற வார்த்தைகள் சேர்க்கப்பட்டதை உச்ச நீதிமன்றம் திங்கள்கிழமை (நவம்பர் 25) உறுதி செய்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: How ‘socialist’ and ‘secular’ were inserted in the Preamble, why SC ruled they will stay

அரசியலமைப்பு நாற்பத்தி இரண்டாவது திருத்தச் சட்டம் 1976 (42-வது திருத்தம்) மூலம், அவசரநிலையின் போது நாடாளுமன்றம் அரசியலமைப்பில் தொடர்ச்சியான திருத்தங்களை இயற்றியது, அதில் ஒன்று இந்தியாவை "இறையாண்மை மிக்க சமதர்ம, மதச்சார்பற்ற ஜனநாயக குடியரசு" என்று முத்திரை குத்தியது.

42-வது திருத்தத்தின் மூலம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட சில சர்ச்சைக்குரிய மாற்றங்களை உச்ச நீதிமன்றம் தடுத்துள்ள போதிலும், முகவுரையின் சொற்றொடரில் தலையிட மறுத்துவிட்டது.

இன்று நாம் அறிந்திருக்கும் முன்னுரை எவ்வாறு நடைமுறைக்கு வந்தது? அது எப்படி உருவாக்கப்பட்டது என்பதை எதிர்த்த மனுக்களை உச்ச நீதிமன்றம் ஏன் பரிசீலிக்க மறுத்தது? என்பதை இங்கே பார்க்கலாம்.

அரசியலமைப்பு முகவுரையின் வரலாறு

அரசியலமைப்பின் முகவுரை, இந்திய அரசியலமைப்பின் பின்னால் உள்ள வழிகாட்டும் கொள்கைகள் மற்றும் நோக்கத்தை தெளிவுபடுத்தும் ஒரு அறிக்கையாக செயல்படுகிறது. ஜனவரி 26, 1950-ல் அரசியலமைப்பு முதன்முதலில் நடைமுறைக்கு வந்தபோது, ​​முகவுரையில் கூறப்பட்டது: இந்திய மக்களாகிய நாங்கள், இந்தியாவை ஒரு இறையாண்மை மிக்க ஜனநாயகக் குடியரசாக அமைப்பதற்கும், அதன் அனைத்து குடிமக்களுக்கும் பாதுகாப்பளிப்பதற்கும் உறுதியுடன் தீர்மானித்துள்ளோம்:

நீதி, சமுதாய, பொருளியல், அரசியல்;

சுதந்திர சிந்தனை, வெளிப்பாடு, நம்பிக்கை, சமய நம்பிக்கை, வழிபாட்டு உரிமை, சம அந்தஸ்து, சம வாய்ப்பு,  அனைவருக்கும் மத்தியில் வளர்க்கவும் 

சகோதரத்துவம் தனி மனிதனின் கண்ணியத்தையும், தேசத்தின் ஒற்றுமையையும் ஒருமைப்பாட்டையும் உறுதிப்படுத்துகிறது;

1949-ம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 26-வது நாளில் நமது நாடாளுமன்றத்தில், இந்த அரசியலமைப்பை இயற்றி, ஏற்றுக்கொண்டு நமக்கு நாமே வழங்கிக்கொள்கிறோம்.

டிசம்பர் 13, 1946-ல் அரசியலமைப்புச் சபை விவாதங்களின் முதல் வாரத்தில் முகவுரையின் சொற்றொடரைக் காணலாம். இந்த தேதியில், பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு குறிக்கோள்கள் தீர்மானத்தை அறிமுகப்படுத்தினார் - இது ஒருமனதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட 8 அம்ச "உறுதிமொழி" வழிகாட்டுதலை வழங்கியது. அரசியலமைப்பின் வரைவுக்கான கோட்பாடுகள். மற்றவற்றுடன், இந்தியாவை "சுதந்திர இறையாண்மைக் குடியரசு" என்று அறிவிக்கும் அரசியலமைப்புச் சபையின் நோக்கத்தை அது அறிவித்தது, சட்டத்தின் முன் சமத்துவம் மற்றும் சிறுபான்மையினருக்கான பாதுகாப்புகளுக்கு உத்தரவாதம் அளித்தது.

விவாதங்களின் போது, ​​அரசியலமைப்பின் முகப்புரையில்  ‘சோசலிசம்’ அதாவது சமதர்மம் என்ற கருத்தை அறிமுகப்படுத்துவதற்கான ஆரம்ப முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அக்டோபர் 1949-ல், அரசியலமைப்புச் சபை உறுப்பினர் ஹஸ்ரத் மொஹானி, முகவுரையில் ஒரு திருத்தத்தை முன்வைத்தார், அதற்குப் பதிலாக, "இந்திய மக்களாகிய நாங்கள், இந்தியாவை இந்திய சோசலிச குடியரசுகளின் ஒன்றியமாக யூ.ஐ.எஸ்.ஆர். என்று அமைக்கத் தீர்மானித்துள்ளோம், அதாவது யு.எஸ்.எஸ்.ஆர் (U.S.S.R)-ன் வழியில், இருப்பினும், இந்த திருத்தம் எதிர்மறையாக இருந்தது, இருப்பினும், முகவுரை அன்றே ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

இந்த முயற்சிகள் அரசியலமைப்பு முகவுரையுடன் மட்டும் நின்றுவிடவில்லை. முன்னதாக, நவம்பர் 1948-ல், அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்பினர் பேராசிரியர் கே.டி. ஷா அரசியலமைப்பின் 1(1)-வது பிரிவில் ஒரு திருத்தத்தை முன்வைத்தார். இப்போது இந்தியா, அதாவது பாரதம், மாநிலங்களின் ஒன்றியமாக இருக்கும்" என்று ஷா பரிந்துரைத்தார், அதற்கு பதிலாக "இந்தியா, அதாவது பாரதம், மதச்சார்பற்ற, கூட்டாட்சி, சமதர்ம மாநிலங்களின் ஒன்றியமாக இருக்கும்" என்று கூற வேண்டும். இந்த பிரேரணை இறுதியில் எதிர்மறையானது. ஆனால், அவை உறுப்பினர் எச்.வி.காமத் மதச்சார்பற்ற மற்றும் சோசலிச வார்த்தைகள் "முகவுரையில் மட்டுமே இடம் பெற வேண்டும்" என்று 'சோசலிஸ்ட் (சமதர்ம)' மற்றும் 'மதச்சார்பற்ற' வார்த்தைகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

இந்திரா காந்தி அரசாங்கம் சிவில் உரிமைகளை முடக்கி, அரசியல் எதிரிகளை சிறையில் அடைத்தபோது, ​​அவசரநிலைக்கு மத்தியில், நாடாளுமன்றம் 42வது திருத்தத்தை இயற்றியது. அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட பல மாற்றங்களின் காரணமாக, பெரும்பாலும் 'மினி-அரசியலமைப்பு' என்று குறிப்பிடப்படுகிறது, 42-வது திருத்தம் மத்திய அரசின் அதிகாரங்களை பெரிய அளவில் விரிவுபடுத்தியது.

பல நடவடிக்கைகளுக்கு மத்தியில், அரசியலமைப்பின் எதிர்கால திருத்தங்களை நீதிமன்றத்தில் சவால் செய்யாமல் தடுக்கும் வகையில், சட்டப்பிரிவு 368 (அரசியலமைப்பைத் திருத்துவதற்கான அதிகாரம் மற்றும் நடைமுறை குறித்து) திருத்தம் செய்வதன் மூலம், அரசியலமைப்பின் IV பகுதியின் கொள்கைகள் (பிரிவு 36-51) எந்தவொரு பரந்த கொள்கையையும் செயல்படுத்தும் வகையில் கொள்கைகள் செயல்படுத்தப்படும் வரை, அரசியலமைப்பின் எதிர்காலத் திருத்தங்களை நீதிமன்றத்தில் சவால் செய்யாமல் தடுக்க முயன்றது.

இந்த வியத்தகு மாற்றங்களிலிருந்து அரசியலமைப்பு முகவுரை விடுபடவில்லை. "இறையாண்மை ஜனநாயகக் குடியரசு" என்ற சொற்களுக்குப் பதிலாக "இறையாண்மை சமதர்ம மதச்சார்பற்ற ஜனநாயகக் குடியரசு" என்ற சொற்கள் மாற்றப்படும்" என்று அந்தத் திருத்தம் கூறுகிறது. இந்த மாற்றம் "சமதர்மம் (சோசலிசம்), மதச்சார்பின்மை மற்றும் தேசத்தின் ஒருமைப்பாடு ஆகியவற்றின் உயர்ந்த கொள்கைகளை வெளிப்படையாகக் கூறுவதாகும்.

மினர்வா மில்ஸ் எதிர் யூனியன் ஆஃப் இந்தியா (1980) வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் மத்திய மற்றும் நாடாளுமன்றத்திற்கு வழங்கப்பட்ட மேற்கூறிய பரந்த அதிகாரங்களை ரத்து செய்தது, மேலும் 43 மற்றும் 44-வது திருத்தங்கள் மேலும் பல திருத்தங்களை மாற்றியது. இருப்பினும், முகவுரையின் உரையில் திருத்தம் இருந்தது, 44 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு 2020-ல் மட்டுமே எதிர்த்து மனுதாக்கல் செய்யப்பட்டது.

அரசியலமைப்பு முகவுரைக்கு எதிராக மனு

ஜூலை 2020-ல், டாக்டர் பல்ராம் சிங் என்ற உச்ச நீதிமன்ற வழக்கறிஞர், அரசியலமைப்பின் முகப்புரையில் ‘சமதர்ம’ (சோசலிஸ்ட்) மற்றும் ‘மதச்சார்பற்ற’ என்கிற வார்த்தைகளைச் சேர்ப்பதை எதிர்த்து மனு தாக்கல் செய்தார். பின்னர், முன்னாள் சட்ட அமைச்சர் சுப்பிரமணியம் சுவாமி மற்றும் வழக்கறிஞர் அஸ்வினி குமார் உபாத்யாய் ஆகியோரும் இதேபோன்ற எதிர்ப்புகளுடன் மனுக்களை தாக்கல் செய்தனர். ‘மதச்சார்பற்ற’ என்ற வார்த்தை அரசியலமைப்பில் இருந்து வேண்டுமென்றே அதை உருவாக்கியவர்களால் விலக்கப்பட்டதாகவும், பொருளாதாரக் கொள்கைகளை உருவாக்கும் போது ‘சோசலிஸ்ட்’ என்ற வார்த்தை மத்திய அரசின் கைகளைக் கட்டிப்போட்டதாகவும் அவர்கள் வாதிட்டனர்.

இருப்பினும், ஒரு குறுகிய 7 பக்க உத்தரவில் நீதிமன்றம் இந்த வாதங்களை நிராகரித்தது, நீதிபதிகள் சஞ்சீவ் கண்ணா மற்றும் பி.வி. சஞ்சய் குமார் ஆகியோர்  “வாதங்களில் உள்ள குறைபாடுகள் மற்றும் பலவீனங்கள் வெளிப்படையானவை மற்றும் வெளிப்படையானவையாகவும் தோற்றமளிக்கிறது” என்று குறிப்பிட்டனர்.

அரசியலமைப்பு உருவாக்கப்படும்போது, ​​மதச்சார்பின்மை என்பது மதத்திற்கு எதிரானது என்று சில அறிஞர்கள் விளக்கியதால், மதச்சார்பின்மை என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் "துல்லியமாக கருதப்படுகிறது" என்று நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது. காலப்போக்கில், "இந்தியா மதச்சார்பின்மை பற்றிய அதன் சொந்த விளக்கத்தை உருவாக்கியுள்ளது, அதில் அரசு எந்த மதத்தையும் ஆதரிக்காது அல்லது எந்த நம்பிக்கையின் தொழில் மற்றும் நடைமுறையையும் தண்டிக்காது. முகவுரையில் கூறப்பட்டுள்ள லட்சியங்கள் - சகோதரத்துவம், சமத்துவம், தனிமனித கண்ணியம் மற்றும் சுதந்திரம் - "இந்த மதச்சார்பற்ற நெறிமுறைகளை பிரதிபலிக்கிறது" என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது.

இதேபோல், ‘சமதர்மம்’ (சோசலிசம்) என்ற வார்த்தையும் இந்தியாவில் ஒரு தனித்துவமான பொருளைக் கொண்டதாக உருவாகியுள்ளது என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது. சோசலிசம் என்பது "பொருளாதார மற்றும் சமூக நீதியின் கொள்கையைக் குறிக்கிறது, இதில் எந்தவொரு குடிமகனும் பொருளாதார அல்லது சமூக சூழ்நிலைகளால் பின்தங்கியிருப்பதை அரசு உறுதிசெய்கிறது" மற்றும் "வளர்ச்சியடைந்த, விரிவடைந்த, மற்றும் தனியார் துறையின் மீது கட்டுப்பாடுகள் தேவையில்லை. பல ஆண்டுகளாக வளர்ச்சியடைந்து, பல்வேறு வழிகளில் ஒதுக்கப்பட்ட மற்றும் பின்தங்கிய பிரிவினரின் மேம்பாட்டிற்கு குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பை அளித்தது.

“முகவுரையில் சேர்க்கப்பட்டவை, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கங்களால் பின்பற்றப்படும் சட்டங்கள் அல்லது கொள்கைகளை கட்டுப்படுத்தவில்லை அல்லது தடுக்கவில்லை, அத்தகைய நடவடிக்கைகள் அடிப்படை மற்றும் அரசியலமைப்பு உரிமைகளை மீறவில்லை அல்லது அரசியலமைப்பின் அடிப்படை கட்டமைப்பு” மற்றும் 42-வது திருத்தம் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு கிட்டத்தட்ட 44 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அதை எதிர்ப்பதில் எந்த நியாயமும் இல்லை என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது.