சர் கிரீக்கின் முக்கியத்துவம்: இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் எல்லைப் பிரச்னையைத் தீர்க்கத் தவறியது ஏன்?

பாதுகாப்பு அமைச்சர் ராஜ்நாத் சிங், வியாழக்கிழமை (அக்டோபர் 2) பாகிஸ்தானுக்கு எச்சரிக்கை விடுத்தார்: "சர் கிரீக் பகுதியில் மேற்கொள்ளப்படும் எந்தவொரு சாகசமும் ஒரு உறுதியான பதிலடியைப் பெறும்." என்று கூறினார்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

குஜராத்தில் உள்ள புஜ் ராணுவ நிலையத்தில் விஜயதசமியை முன்னிட்டு 'சஸ்திர பூஜை' (ஆயுத பூஜை) செய்தபோது ராஜ்நாத் சிங் பேசுகையில், “கராச்சிக்குச் செல்லும் பாதை இந்த கிரீக் வழியாகத்தான் செல்கிறது என்பதை பாகிஸ்தான் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்” என்று கூறினார். சர் கிரீக்கிற்கு அருகில் உள்ள பகுதிகளில் பாகிஸ்தானின் ராணுவக் கட்டுமானங்கள் "சமீபத்தில் விரிவடைந்துள்ளதையும்" ராஜ்நாத் சிங் சுட்டிக்காட்டினார்.

சர் கிரீக் ஏன் முக்கியமானது?

சர் கிரீக், ஆரம்பத்தில் பான் கங்கா என்று அழைக்கப்பட்டது, இது இந்தியா-பாகிஸ்தான் எல்லையில் உள்ள, அடிக்கடி மாறுபடும் 96 கி.மீ நீளமுள்ள அலை அலையான கழிமுகமாகும். இதற்கு கிழக்கில் குஜராத்தில் உள்ள ரான் ஆஃப் கட்ச்சும், மேற்கில் பாகிஸ்தானில் உள்ள சிந்து மாகாணமும் அமைந்துள்ளன.

சர் கிரீக்கைச் சுற்றியுள்ள சதுப்பு நிலப் பகுதிகளில் விஷம் கொண்ட ரஸ்ஸலின் வைப்பர்ஸ் மற்றும் தேள்கள் அதிகமிருக்கும்; ஒவ்வொரு பருவமழையின்போதும், இந்த கிரீக் கரைபுரண்டு ஓடி, சுற்றியுள்ள உப்புச் சமவெளிகளை மூடிவிடும். இதனால், இந்தப் பகுதியில் மக்கள் நடமாட்டம் குறைவாகவே உள்ளது. மேலும், இங்கு காவல் கண்காணிப்பு செய்வதும் கடினம்.

இருப்பினும், இது நீண்ட காலமாக இந்தியாவிற்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையிலான தீர்க்கப்படாத எல்லைப் பிரச்சினையின் மையமாக உள்ளது. ஏனெனில், இது இரு நாடுகளுக்கும் மூலோபாய ரீதியாகவும் பொருளாதார ரீதியாகவும் முக்கியமானதாகும்.

மூலோபாய முக்கியத்துவம்:

ராஜ்நாத் சிங் கூறியது போல, சிந்துவின் தலைநகரும், பாகிஸ்தானின் பொருளாதார மையமாகவும், மிகப்பெரிய நகரமாகவும் விளங்கும் கராச்சியின் பாதுகாப்பிற்கு சர் கிரீக் மிக முக்கியமானதாகும்.

'ஆபரேஷன் சிந்தூர்'க்குப் பிறகு, பாகிஸ்தான் சர்ச்சைக்குரிய பகுதியில் பதுங்கு குழிகள், ரேடார்கள் மற்றும் முன்நிலைத் தளங்களை அமைத்துள்ளது. இவை ட்ரோன் தாக்குதல்கள் மற்றும் தரைப்படை நடவடிக்கைகளைத் தொடங்கும் திறன் கொண்டவை. பாகிஸ்தானின் எந்த ஒரு சாகசத்தையும் தடுக்க இந்தியாவும் வலுவான இராணுவ இருப்பைப் பராமரித்து வருகிறது.

இந்தியாவின் கவலைகள் பாகிஸ்தான் ராணுவத்துடன் மட்டும் நின்றுவிடவில்லை. இந்திய மண்ணில் பயங்கரவாதத் தாக்குதல்களைத் தொடங்குவதற்கு சர் கிரீக் ஒரு ஏவுதளமாகப் பயன்படுத்தப்படலாம். நவம்பர் 2008 மும்பை பயங்கரவாதத் தாக்குதல்களின் போது, பாகிஸ்தானிய பயங்கரவாதிகள் படகு மூலமாகத்தான் மும்பை வந்தடைந்தனர்.

பொருளாதார முக்கியத்துவம்:

மூலோபாய கவலைகளுக்கு அப்பால், சர் கிரீக்கின் பொருளாதார முக்கியத்துவம்தான் பல தசாப்தங்களாக நீடித்த இந்த எல்லைப் பிரச்சினை தீர்க்கப்படாமல் இருக்க முக்கிய காரணமாக இருக்கலாம்.

இந்தப் பிராந்தியத்தில் பயன்படுத்தப்படாத எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு இருப்புக்கள் இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது, இது இரு நாடுகளின் நலன்களுக்கும் மிகவும் முக்கியமானதாகும். நீண்ட காலமாகத் தனது எண்ணெய் இறக்குமதியைப் பல்வகைப்படுத்த முயன்று வரும், மேலும் தற்போது ரஷ்யாவிற்கு அப்பால் மலிவான எண்ணெய் ஆதாரங்களைத் தேடி வரும் புது டெல்லிக்கு இது மிகவும் முக்கியமானது.

இந்த கிரீக் முக்கியமான மீன்பிடித் தளங்களையும் ஆதரிக்கிறது. இது குஜராத் மற்றும் சிந்துவில் உள்ள உள்ளூர் மீனவர்களின் வாழ்வாதாரத்திற்கு இன்றியமையாதது. தெளிவான எல்லை இல்லாததால், தெரியாமல் மற்ற நாட்டின் நீர் எல்லைக்குள் நுழையும் மீனவர்கள் அடிக்கடி கைது செய்யப்படுகிறார்கள். இது அவர்களது வாழ்வாதாரத்தைப் பாதிக்கிறது மற்றும் வாழ்க்கையைச் சீரழிக்கிறது.

சர் கிரீக்கில் சர்வதேச எல்லையின் வரையறை, அரபிக் கடலில் இரு நாடுகளின் பிரத்தியேக பொருளாதார மண்டலங்களை (EEZ) வரையறுப்பதில் நேரடி தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. EEZ என்பது ஒரு நாட்டின் பிராந்திய நீர்ப்பரப்பிற்கு அப்பால் 200 கடல் மைல்கள் (370.4 கி.மீ) வரை நீண்டுள்ளது. இந்த மண்டலத்திற்குள் உள்ள உயிரினங்கள் மற்றும் உயிரற்ற வளங்கள் மீதான அதிகார வரம்பு அந்த நாட்டிற்குக் கிடைக்கும்.

எல்லைப் பிரச்னை

பாகிஸ்தான் சர் கிரீக் முழுவதையும் உரிமை கோருகிறது, ஆனால் இந்தியா எல்லையை பயணிக்கக்கூடிய நீர்வழியின் நடுவில் வரையறுக்கிறது.

இந்தக் கருத்து வேறுபாடு, இந்தக் கிரீக் 'தல்வெக்' (Thalweg) கொள்கையின் கீழ் வருமா இல்லையா என்ற பெரிய கருத்து வேறுபாட்டிலிருந்து உருவாகிறது. ஒரு குறிப்பிட்ட நீர்வழியின் நடுப் பகுதியை எல்லையாகக் கொள்வதற்கு இக்கொள்கை வழிவகை செய்கிறது. இந்தக் கிரீக் மாறுபடும் தன்மையுடன் இருந்தாலும், அது தொடர்ந்து பயணிக்கக்கூடியதாகவும் மீனவர்களால் பயன்படுத்தப்படுவதாகவும் இருப்பதால், 'தல்வெக்' கொள்கையின் கீழ் வருகிறது என்று இந்தியா வாதிடுகிறது. இந்தக் கிரீக் பயணிக்கத்தக்கதல்ல, எனவே இந்தக் கொள்கை பொருந்தாது என்று கூறி பாகிஸ்தான் இந்தக் கருத்தை நிராகரிக்கிறது.

இந்த சர்ச்சை உண்மையில் 20-ம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் உருவானது. அப்போது கச் மற்றும் சிந்து ஆட்சியாளர்களுக்கு இடையே இரண்டு குறுநிலப் பகுதிகளுக்கு இடையில் அமைந்துள்ள ஒரு கிரீக்கின் கரையில் கிடந்த விறகு குவியலின் உரிமை குறித்து ஒரு சர்ச்சை ஏற்பட்டது.

சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, 1965-ம் ஆண்டு இந்தியா - பாகிஸ்தான் போருக்குப் பிறகு இது வெளிச்சத்திற்கு வந்தது. அப்போது பாகிஸ்தான் ரான் ஆஃப் கட்ச்சில் பாதியளவு தனக்குச் சொந்தம் என்று உரிமை கோரியது. இந்தச் சர்ச்சை 1968 இல் ஒரு தீர்ப்பாயத்தால் தீர்க்கப்பட்டபோது — இந்தியாவில் 90% ரான் ஆஃப் கட்ச் வழங்கப்பட்டது மற்றும் பாகிஸ்தானின் உரிமைகோரல்கள் பெரும்பாலும் நிராகரிக்கப்பட்டன — சர் கிரீக் இதில் சேர்க்கப்படவில்லை.

"சர் கிரீக் எல்லைப் பகுதி தொடர்பான கேள்வி பரிசீலனையிலிருந்து விலக்கப்பட்டுள்ளது" என்று அந்தத் தீர்ப்பாயம் குறிப்பிட்டிருந்தது. அன்றிலிருந்து இந்தச் சர்ச்சை தொடர்ந்து நீடித்து வருகிறது.

பேச்சுவார்த்தைகள் நடந்தாலும் தீர்வு இல்லை

இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் இதுவரை இந்தப் பிரச்சினை குறித்து பல சுற்று இருதரப்புப் பேச்சுவார்த்தைகளை நடத்தியுள்ளன. 1989-ம் ஆண்டு ஜூன் 2-ம் தேதி இஸ்லாமாபாத்தில் நடைபெற்ற முதல் சுற்றுப் பேச்சுவார்த்தையின் போது, இரு தரப்பினரும் சர்ச்சையின் அடிப்படைக் கூறுகளைப் பற்றி விவாதிக்க முடிந்தது, ஆனால் உறுதியான முடிவுகள் எதுவும் எட்டப்படவில்லை.

1990 மற்றும் 1991-ம் ஆண்டுகளில் நடைபெற்ற இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது சுற்றுப் பேச்சுவார்த்தைகள் எந்த முன்னேற்றமும் இன்றி முடிவடைந்தன. 1991-ல் ராவல்பிண்டியில் நான்காவது சுற்றுப் பேச்சுவார்த்தையும், அடுத்த ஆண்டு டெல்லியில் இந்தியக் கடற்படையின் தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள் முன்னிலையில் ஐந்தாவது சுற்றுப் பேச்சுவார்த்தையும் நடத்தப்பட்டது.

ஆறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இந்தப் பிரச்சினை குறித்து ஒரு தனிப்பணிக்குழுவை அமைக்க இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் ஒப்புக் கொண்டன. சர் கிரீக் பணிக் குழுவின் பேச்சுவார்த்தைகள் 1998 இல் புது டெல்லியில் நடைபெற்றது. அப்போது, இந்தப் பிரச்சினையை சர்வதேசமயமாக்க பாகிஸ்தான் முயன்றதற்கு இந்தியா எதிர்ப்புத் தெரிவித்தது, சிம்லா ஒப்பந்தத்திற்குப் பிறகு அனைத்து கருத்து வேறுபாடுகளும் இருதரப்பு மூலம் மட்டுமே தீர்க்கப்பட வேண்டும் என்பதை மீண்டும் வலியுறுத்தியது. இந்தப் பிரச்சினையை சர்வதேசத் தீர்ப்பாயத்திற்கு எடுத்துச் செல்ல பாகிஸ்தான் முயன்றது. அப்போது வெளியுறவுத் துறை அமைச்சகத்தின் இணைச் செயலாளராக இருந்த விவேக் கட்ஜு இந்தியப் பிரதிநிதிகள் குழுவின் சார்பாகப் பேசுகையில், இரு தரப்புக்கும் இடையேயான கூட்டு உரையாடல் கட்டமைப்பின் கீழ் மத்தியஸ்தம் "ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது" என்று கூறினார்.

2019-ல் வெளியுறவுத் துறை அமைச்சகம் தெரிவித்ததாவது: "கடைசியாக முறைப்படியான பேச்சுவார்த்தைகள் (சர் கிரீக் குறித்து) ஜூன் 2012-ல் நடைபெற்றது. இரு தரப்பினரும் சர் கிரீக் பகுதியில் நில எல்லை மற்றும் இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தானுக்கு இடையேயான சர்வதேச கடல் எல்லை வரையறை குறித்து விவாதித்தனர்."

"டிசம்பர் 2015-ல், ஒரு விரிவான இருதரப்பு உரையாடலைத் தொடங்க ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டது. இதில் சர் கிரீக் பிரச்சினையும் அடங்கும். இருப்பினும், ஜனவரி 2016-ல் பதான்கோட் விமானப்படைத் தளத்தின் மீதான பயங்கரவாதத் தாக்குதல் மற்றும் பாகிஸ்தான் தொடர்ந்து இந்தியாவிற்கு எதிரான எல்லை தாண்டிய பயங்கரவாதத்திற்கு ஆதரவளிப்பதால், எந்தவொரு கட்டமைக்கப்பட்ட இருதரப்பு உரையாடலையும் நடத்த முடியவில்லை" என்று அப்போதைய வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் வி.கே. சிங் மக்களவையில் ஒரு கேள்விக்கு அளித்த பதிலில் கூறினார்.