மிக்-21 போர் விமானங்களுக்கு விடை கொடுக்கும் இந்தியா; விமானப்படைக்கு முன்னால் உள்ள சவால் என்ன?

இந்திய விமானப்படை (ஐ.ஏ.எஃப்) வெள்ளிக்கிழமை (செப்டம்பர் 26) அதன் அடையாளமான மிக்-21 போர் விமானங்களுக்கு விடை கொடுத்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

கடைசி இரண்டு மிக்-21 படைப்பிரிவுகளான, எண் 23 (பேந்தர்ஸ்) மற்றும் எண் 3 (கோப்ராஸ்), இவை இரண்டும் சேர்ந்து சுமார் 36 ஜெட் விமானங்களை இயக்கி வருகின்றன. இவை வெள்ளிக்கிழமை சண்டிகரில் நடந்த ஒரு சேவையை முடிக்கும் விழாவில் ஓய்வு பெற்றன.

இந்த ஓய்வு ஐ.ஏ.ஃப்-ன் குறைந்து வரும் போர் விமானப் படைப்பிரிவு பலத்தை மேலும் குறைக்கிறது. சோவியத் காலத்து போர் விமானம், அதன் சிக்கலான வரலாற்றைக் கொண்டு, இவ்வளவு காலம் சேவையில் இருந்ததே விமானப்படைக்கு முன்னால் உள்ள நீடித்த சவால்களுக்குச் சான்றாகும்.

1963-ல் ஐ.ஏ.எஃப்-ன் முதன்மையான இன்டர்செப்டர்களாக (எதிரி விமானங்களை 'இடைமறிக்க'ப் பயன்படுத்தப்படும் தற்காப்பு வான் போர் விமானங்கள்) சேவையில் இணைந்தபோது, மிக்-21 விமானங்கள் உலகிலேயே சிறந்த போர் விமானங்களில் ஒன்றாகக் கருதப்பட்டன.

பல பத்தாண்டுகளாகவும், பல மேம்படுத்தல்கள் மூலமாகவும், முன்னாள் சோவியத் யூனியனின் மைகோயன் - குரேவிச் வடிவமைப்புக் குழுமத்தின் இந்த ஒற்றை எஞ்சின், ஒற்றை இருக்கை கொண்ட போர் விமானங்கள் இந்தியாவின் பல மோதல்களில், 1965 இந்தியா - பாகிஸ்தான் போர், 1971 பங்களாதேஷ் விடுதலைப் போர் மற்றும் 1999 கார்கில் மோதல் உட்பட பலவற்றில், தங்கள் திறமையை நிரூபித்துள்ளன.

மொத்தமாக, இந்தியா 700-க்கும் மேற்பட்ட வெவ்வேறு வகையிலான மிக்-21 விமானங்களைக் கொள்முதல் செய்துள்ளது. இதில் மிகச் சமீபத்திய 'பைசன்' (பி.ஐ.எஸ் -BIS) ரக மாறுபாடு நவீன மின்னணுவியல் மற்றும் ராடார், அத்துடன் மேம்பட்ட ஏவுகணைகளைக் கொண்டுள்ளது. ஐ.ஏ.எஃப் 2006 முதல் 100-க்கும் மேற்பட்ட மிக்-21 விமானங்களை பி.ஐ.எஸ் விவரக்குறிப்புகளுக்கு மேம்படுத்தியுள்ளது.

இருப்பினும், பி.ஐ.எஸ் மேம்படுத்தல்கள் சில முக்கியச் சிக்கல்களைச் சமாளிக்கவில்லை. அவற்றில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது விமானத்தின் எஞ்சின்கள் ஆகும். இவை, பல ஆண்டுகளாக, எந்த அறிவிப்பும் இல்லாமல் திடீரென நின்று போவதற்குப் (flaming out) பெயர்போனவை. ஒற்றை எஞ்சின் விமானத்தைப் பொறுத்தவரை, இது ஒரு பெரிய குறைபாடாகும்.

அரசுத் தரவுகளின்படி, கடந்த 60 ஆண்டுகளில் 500-க்கும் மேற்பட்ட மிக்-21 விமானங்கள் விபத்துக்குள்ளாகியுள்ளன. இதில் குறைந்தபட்சம் 170 விமானிகள் உயிரிழந்துள்ளனர். 2010 முதல் 20-க்கும் மேற்பட்ட விமானங்கள் விபத்துக்குள்ளாகியுள்ளன.

அப்படியிருந்தாலும், பல மூத்த ஐ.ஏ.எஃப் அதிகாரிகள், குறிப்பாக இந்த விமானத்தை இயக்கியவர்கள், மிக்-21 விமானங்கள் பார்த்த மொத்தப் பறக்கும் நேரத்தைக் கணக்கில் கொண்டால், அதன் பாதுகாப்புப் பதிவு அது சித்தரிக்கப்படுவது போல அவ்வளவு மோசமாக இல்லை என்று கூறுகின்றனர்.

ஐ.ஏ.எஃப்-க்கு முன்னால் உள்ள சவால்: குறைந்து வரும் படைப்பிரிவு பலம்

மிக்-21-கள் ஓய்வு பெற்ற பிறகு, ஐ.ஏ.எஃப் இப்போது 29 போர் விமானப் படைப்பிரிவு பலத்துடன் உள்ளது. இது விமானப்படைக்கு அங்கீகரிக்கப்பட்ட 42 போர் விமானப் படைப்பிரிவுகளின் பலத்தில் 70% க்கும் குறைவாகும் (இந்த எண்ணிக்கை ஒருபோதும் அடையப்படவில்லை).

இதன் பொருள், பாகிஸ்தான் மற்றும் சீனா ஆகிய இரு நாடுகளுடன் மோதல் ஏற்பட்டால், இந்தியாவுக்குப் போர் விமானங்களின் பற்றாக்குறை மிக மோசமாக இருக்கும். பாகிஸ்தான் தற்போது மதிப்பிடப்பட்ட 20-25 போர் விமானப் படைப்பிரிவு பலத்தைக் கொண்டுள்ளது. அதேசமயம் சீனா மதிப்பிடப்பட்ட 60-க்கும் மேற்பட்ட போர் விமானப் படைப்பிரிவு பலத்தைக் கொண்டுள்ளது. ஒரு படைப்பிரிவில் 16-18 ஜெட் விமானங்கள் உள்ளன.

புதிய விமானங்கள் விரைவில் சேர்க்கப்படாவிட்டால், மிக்-29-கள், ஜாகுவார்கள் மற்றும் மிராஜ் 2000-கள் உட்பட ஐ.ஏ.எஃப்-ன் பல பழைய ஜெட் விமானங்கள் 2035-க்குள் கட்டம் கட்டமாக வெளியேற்றப்பட உள்ளதால், ஐ.ஏ.எஃப்-ன் படைப்பிரிவு பலம் தொடர்ந்து குறையக்கூடும்.

எனவே, தற்போது அதிகக் கவனம் வலுவான வான் பாதுகாப்பை நிறுவுவதிலும், திறன் கொண்ட தரைக்கு வான் மற்றும் ஒரு இடத்தில் இருந்து இருந்து மற்றொரு இடத்திற்கு ஆயுத அமைப்புகளைச் சேர்ப்பதிலும் உள்ளது. ராணுவ உத்தியாளர்கள் இவை இப்போதைக்கு இந்தியாவின் போர் தயார்நிலைக்கு அவசியமானவை என்று நம்புகிறார்கள்.

அமெரிக்காவின் எதிர்ப்பையும் மீறி, இந்தியா ரஷ்யாவின் S-400 தரையில் நகரும் இடங்களுக்கு வான் ஏவுகணை (SAM) அமைப்புகளைச் சேர்த்துள்ளது. இந்தியா தனது சொந்த உள்நாட்டு ஆகாஷ்தீர் வான் பாதுகாப்பு அமைப்பையும் உருவாக்கியுள்ளது. இவை இரண்டும் 'ஆபரேஷன் சிந்தூர்' (Operation Sindoor) நடவடிக்கையின் போது சிறப்பாகச் செயல்பட்டன.

தேஜாஸ், ஏ.எம்.சி.ஏ (AMCA) மற்றும் ஒரு வெளிநாட்டுப் போர் விமானம்: மறுகட்டமைப்புக்கான திட்டங்கள்

ஐ.ஏ.எஃப்-ன் குறைந்து வரும் போர் விமானப் படைப்பிரிவு பலத்தை வலுப்படுத்துவதற்கான திட்டங்கள், உள்நாட்டிலேயே கட்டப்பட்ட மற்றும் உலகளாவிய பாதுகாப்பு நிறுவனங்களிடமிருந்து பெறப்பட்ட பல போர் விமானங்களைச் சேர்ப்பதைச் சார்ந்துள்ளது.

ஐ.ஏ.எஃப் உள்நாட்டுத் தயாரிப்பான இலகு ரக போர் விமானத்தின் (எல்.சி.ஏ) தேஜாஸ் Mk1-ன் இரண்டு செயல்பாட்டுப் படைப்பிரிவுகளைக் கொண்டுள்ளது. இது அரசுக்குச் சொந்தமான ஹிந்துஸ்தான் ஏரோநாட்டிக்ஸ் லிமிடெட் (ஹெச்.ஏ.எல்) நிறுவனத்திடமிருந்து கூடுதலாக 180 தேஜாஸ் Mk1A ஜெட் விமானங்களைப் பெற உள்ளது. இதில், பிப்ரவரி 2021-ல் கையெழுத்திடப்பட்ட ரூ.48,000 கோடி மதிப்புள்ள ஆரம்ப ஆணை 83 ஜெட் விமானங்களையும், வியாழக்கிழமை கையெழுத்திடப்பட்ட கூடுதல் ஆணை 97 ஜெட் விமானங்களையும் உள்ளடக்கியது.

Mk1A ஜெட் விமானங்கள் மேம்பட்ட ஏ.இ.எஸ்.ஏ (AESA) ராடார், ஜாமர்கள் கொண்ட மேம்பட்ட மின்னணுப் போர் (EW) தொகுப்பு, மற்றும் டெர்பி மற்றும் உள்நாட்டு அஸ்திரா ஏவுகணைகளுடன் பார்வைக்கு அப்பால் உள்ள திறன் (BVR) உட்படப் பல மேம்படுத்தல்களைக் கொண்டுள்ளன.

ஹெச்.ஏ.எல் ஆனது ஐ.ஏ.எஃப்-க்காக தேஜாஸ் Mk2 ஜெட் விமானங்களையும், மேம்பட்ட நடுத்தர போர் விமானத்தையும் (AMCA) உருவாக்கி வருகிறது. பிந்தையது, ஒரு ஐந்தாம் தலைமுறை மறைந்து தாக்கும் திறன் (stealth) கொண்ட போர் விமானம், அடுத்த பத்தாண்டுகளில் விமானப்படையில் சேர்க்கத் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது.

இதற்கிடையில், ஐ.ஏ.எஃப் ஒரு உலகளாவிய பாதுகாப்பு நிறுவனத்திடமிருந்து 114 போர் விமானங்களை வாங்க முயன்று வருகிறது. சமீபத்திய உள் விவாதங்கள், டசால்ட் ரஃபேல் (Dassault Rafale) தற்போது முன்னணியில் இருப்பதாகக் கூறுகின்றன.

இந்த ஒப்பந்தத்தின் கீழ், சில ஜெட் விமானங்கள் 'பறக்கும் நிலையில்' (flyaway condition) வரலாம், இது இந்தியாவின் போர் விமான பலத்தை உடனடியாக அதிகரிக்கும். மீதமுள்ளவை பிரான்சின் டசால்ட் மற்றும் இந்திய நிறுவனங்களின் ஒத்துழைப்புடன் இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட வாய்ப்புள்ளது.

இந்தியா தனது Su-30MKI போர் விமானங்களில் 84-ஐ 'சூப்பர்-30' திட்டத்தின் கீழ் மேம்படுத்தவும் திட்டமிட்டுள்ளது.

தொடரும் தாமதங்கள்: ஒரு நீடித்த சவால்

விமானங்களின் மேம்பாடு மற்றும் விநியோகத்தில் ஏற்படும் தாமதங்களால் ஐ.ஏ.எஃப் நீண்ட காலமாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. முதலில் திட்டமிடப்பட்ட கட்டம் கட்டமாக வெளியேற்றும் காலக்கெடுவுக்குப் பிறகும், மிக்-21 ஒரு தசாப்தத்திற்கும் மேலாகச் சேவையில் இருந்துள்ளது. இதற்குக் காரணம், பழைய உழைப்பாளியான இதற்குப் பதிலாகப் புதிய விமானங்களை ஐ.ஏ.எஃப்-ஆல் சேர்க்க முடியவில்லை என்பதே ஒரு பெரிய காரணியாகும்.

இறுதியில் தேஜாஸ் உருவாக்கத்திற்கு வழிவகுத்த எல்.சி.ஏ திட்டம், முதலில் 1980-களில் உருவாக்கப்பட்டது. 2006 மற்றும் 2010-ல் 40 தேஜாஸ் Mk1 ஜெட் விமானங்களைக் கொள்முதல் செய்ய இரண்டு ஆணைகள் வழங்கப்பட்டன; இதுவரை 38 மட்டுமே வழங்கப்பட்டுள்ளன.

முதல் இரண்டு தேஜாஸ் Mk1A விமானங்களின் விநியோகம் இந்த முறை இரண்டு வருடத் தாமதத்திற்குப் பிறகு அக்டோபரில் நடைபெற வாய்ப்புள்ளது. இதற்குக் காரணம்: அமெரிக்க பாதுகாப்பு நிறுவனமான ஜி.இ ஏரோஸ்பேஸில் இருந்து F404 எஞ்சினைப் பெறுவதில் ஏற்பட்ட தாமதம், அத்துடன் ஆயுதங்கள் மற்றும் ராடார் ஒருங்கிணைப்பில் உள்ள சிக்கல்கள் காரணம் ஆகும்.

அமெரிக்காவில் இருந்து எஞ்சின் விநியோகங்கள் திட்டமிட்டபடி இருந்தால், ஹெச்.ஏ.எல் அடுத்த ஆண்டு முதல் ஆண்டுக்கு 16 தேஜாஸ் போர் விமானங்களைத் தயாரிக்கத் திட்டமிட்டுள்ளது. அசல் திட்டம் 2030-க்குள் அனைத்து விநியோகங்களையும் முடிப்பது; ஹெச்.ஏ.எல் ஆண்டுக்கு 16 விமானங்களைத் தயாரிக்க முடிந்தாலும், விநியோகங்கள் இப்போது 2030-களின் நடுப்பகுதி வரை நீளும்.

தேஜாஸ் Mk2 ஜெட் விமானங்களுக்கான F414 எஞ்சின்களை இணைந்து தயாரிப்பது தொடர்பாக ஹெச்.ஏ.எல் மற்றும் ஜி.இ இடையேயான பேச்சுவார்த்தைகள் மெதுவாகவே உள்ளன. ஜி.இ 80% தொழில்நுட்பப் பரிமாற்றத்திற்கு ஒப்புக் கொண்ட ஒப்பந்தம் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கையெழுத்தானாலும், பேச்சுவார்த்தைகள் இன்னும் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன.

இதற்கிடையில், ஏ.எம்.சி.ஏ (AMCA) இன்னும் மேம்பாட்டு நிலையில் உள்ளது: ஒரு முன்மாதிரியை உருவாக்க இன்னும் சில ஆண்டுகள் ஆகலாம். இந்தியாவின் படைப்பிரிவை வலுப்படுத்த 114 போர் விமானங்களைக் கொள்முதல் செய்வதற்கான ஒப்பந்தமும் இன்னும் கையெழுத்திடப்படவில்லை.