ஈரான்-இஸ்ரேல் போர்: இந்தியாவின் மத்திய கிழக்கு விவகாரங்களில் 4 முக்கிய மாற்றங்கள்

கடந்த 10 ஆண்டுகளாக மத்திய கிழக்கு நாடுகள் உடனான ராஜதந்திர உறவுகளில் இந்தியா மிகவும் வெற்றிகரமான பிராந்தியங்களில் ஒன்றாக உள்ளது. ஆனால் பிராந்தியத்தின் போட்டித் தேவைகளை வழிநடத்தும் டெல்லியின் திறனை இது தொடர்ந்து சோதித்து வருகிறது.
 
இஸ்ரேலுக்கு எதிரான ஈரானின் பதிலடித் தாக்குதலுக்குப் பிறகு இன்று இந்தியா விடுக்கும் விரைவான அழைப்பு, ஹமாஸின் பயங்கரவாதத் தாக்குதலுக்குப் பிறகு, டெல் அவிவ் உடனான உயர் அரசியல் மட்டத்தில் டெல்லியின் உடனடி ஒற்றுமையின் வெளிப்பாட்டிற்கு மாறாக உள்ளது.

அந்த வேறுபாடு, பிராந்தியத்துடனான இந்தியாவின் ஈடுபாட்டின் நான்கு பரந்த மாற்றங்களை எடுத்துக் காட்டுகிறது.

முதலாவதாக, பிராந்தியக் கட்டுப்பாடுக்கான அழைப்பு, அரசு சாராத நடிகரின் பயங்கரவாதத்தின் மிருகத்தனத்திற்கு பதிலளிப்பதற்கும் நீண்டகால பிராந்தியப் போட்டியால் பூட்டப்பட்ட இரண்டு பெரிய மாநில நடிகர்களுக்கு இடையிலான மோதலுக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. தெஹ்ரான் மற்றும் டெல் அவிவ் ஆகிய இரு நாடுகளுடனான இருதரப்பு உறவுகளில் டெல்லியின் பங்குகள் மிகப்பெரியவை மற்றும் அவற்றுக்கு இடையே தேர்வு செய்வது ஒரு கேள்வியாக இருந்ததில்லை.

டமாஸ்கஸில் உள்ள தனது தூதரகத்தின் மீதான இஸ்ரேலிய தாக்குதலுக்கு பதிலடி கொடுக்கப்பட்டதை ஈரான் தெளிவுபடுத்தியுள்ள நிலையில், டெல் அவிவ் பிராந்தியத்தில் ஆபத்தான மற்றும் பரந்த போரைத் தூண்டும் புதிய இராணுவ நடவடிக்கைகளைத் தவிர்க்கும் என்று இந்தியா நம்புகிறது. அக்டோபர் 7 ஆம் தேதி இந்தியா "இஸ்ரேலின் பக்கம்" எடுப்பதாகக் கருதப்பட்டால், கட்டுப்பாட்டை வலியுறுத்தும் அதன் இன்றைய நிலை "சமநிலை" மற்றும் பிராந்திய அமைதிக்கு ஆதரவாக பார்க்கப்படும்.

இரண்டாவதாக, இஸ்ரேலுக்கும் ஈரானுக்கும் இடையில் விரிவடைவதைத் தணிப்பதற்கான இந்தியாவின் அழைப்பு, பிராந்தியத்தின் அரசியலின் சிக்கலான தன்மையை அங்கீகரிப்பதாகும். கடந்த காலத்தில், இந்தியாவின் பிராந்தியக் கொள்கையானது மேற்கு மற்றும் மத்திய கிழக்கு நாடுகளுக்கு இடையே உள்ள முரண்பாடுகளின் அடிப்படையில் வடிவமைக்கப்பட்டது. இன்று, டெல்லி பிராந்தியத்தின் உள் முரண்பாடுகளுக்கு கவனம் செலுத்துகிறது.

மத்திய கிழக்கில் மாநிலங்களுக்கு இடையேயான மற்றும் மாநிலங்களுக்கு இடையேயான மோதல்கள் ஆழமானவை மற்றும் பரவலாக உள்ளன, மேலும் இந்தியா முக்கிய பிராந்திய நடிகர்களான எகிப்து, ஈரான், இஸ்ரேல், கத்தார், துருக்கி, சவுதி அரேபியா மற்றும் ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ் ஆகியவற்றுடன் தனது ஈடுபாட்டை எப்போதும் சமநிலைப்படுத்த வேண்டும். யாருடைய நோக்குநிலை மற்றும் ஆர்வங்கள் வேறுபட்டவை மற்றும் பெரும்பாலும் முரண்படுகின்றன.

மூன்றாவதாக, மத்திய கிழக்கைக் கையாள்வதில் மதம் மேலாதிக்கக் காரணியாக இருக்க முடியாது என்பதையும் இந்தியாவின் விரிவாக்கத்திற்கான அழைப்பு அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. கடந்த காலங்களில் காங்கிரஸ் அரசுகள் முஸ்லிம் வாக்கு வங்கி அரசியலால் இயக்கப்படுவதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டது. முரண்பாடாக, NDA அரசாங்கத்தின் இஸ்ரேலின் அரவணைப்பும் மதக் கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கப்பட்டது. 

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: https://indianexpress.com/article/explained/iran-attack-israel-india-strategy-diplomacy-9269223/

நான்காவதாக, இப்பிராந்தியத்துடனான கருத்தியல் அல்லாத ஈடுபாடு, மத்திய கிழக்கில் இந்தியாவின் விரிவடையும் நலன்களுக்கு அவசியமான துணையாகும். பிராந்தியத்தில் இந்தியாவின் நலன்கள் இனி எண்ணெய் இறக்குமதி மற்றும் தொழிலாளர் ஏற்றுமதிக்கு மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. வளைகுடா அரபு நாடுகள் - குறிப்பாக சவூதி அரேபியா மற்றும் ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ் - இந்தியாவின் முக்கிய பொருளாதார மற்றும் அரசியல் பங்காளிகளாக உருவெடுத்துள்ளன.

அதன் பங்கில், ஆப்கானிஸ்தான், பாகிஸ்தான் மற்றும் மத்திய ஆசியாவுடனான இந்தியாவின் உறவுகளை வடிவமைப்பதில் ஈரான் நீண்டகாலமாக முக்கியமானது.

மத்திய கிழக்கு ஒரு கோரும் பகுதி மற்றும் அதை கையாள்வது எளிய எண்ணம் கொண்டவர்களுக்கோ அல்லது மயக்கம் கொண்டவர்களுக்கோ அல்ல. மத்திய கிழக்கில் வளர்ந்து வரும் பங்குகளைக் கொண்ட ஒரு பெரிய அண்டை நாடாக, டெல்லி பிராந்தியத்தின் முடிவில்லாத மோதலுக்குச் செல்ல வேகமாகக் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.