கர்நாடகா கிட்டத்தட்ட 10 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு காங்கிரஸுக்கு தீர்க்கமாக வாக்களித்துள்ளது. அக்கட்சி, 2013ல் 36 சதவீத வாக்குகளுடன் 122 இடங்களை வென்றது.
இந்நிலையில், சனிக்கிழமையன்று (மே 13) அக்கட்சி 135 இடங்களை வென்றது. அதன் கூட்டணிக் கட்சியான சர்வோதயா கர்நாடகா பக்ஷா, அது போட்டியிட்ட ஒரு இடத்தில் வென்றது. பிஜேபியின் எண்ணிக்கையான 66 ஐ விட இரண்டு மடங்கு அதிகமாகவும், கிட்டத்தட்ட 43 சதவீத வாக்குகளை காங்கிரஸ்
பெற்றுள்ளது.
பிரதமர் நரேந்திர மோடி பிரசாரத்தை முன்னின்று நடத்திய போதிலும் மாநிலம் முழுவதும் பிஜேபி படுதோல்வி அடைந்தது. பிரசாரத்திற்கு பிரதமர் தனிப்பட்ட தொனியைக் கொடுத்தார்,
இரட்டை என்ஜின் வளர்ச்சி, பஜ்ரங் பலி போன்றவை எடுபடவில்லை. வாக்காளர்கள் காங்கிரஸின் நலன் மற்றும் மதச்சார்பின்மைக்கான உறுதிமொழியை விரும்பினர்
காங்கிரஸ் தேர்தல் அறிக்கையானது மகா கவிஞர் குவேம்புவின் புகழ்பெற்ற வரியான “சர்வ ஜனங்கட சாந்திய தோட்டா (அனைத்து சமூகத்தினரும் நிம்மதியாக வாழும் தோட்டம்)” என்ற வரியை அதன் நம்பகத்தன்மையாகப் பெற்றுள்ளது.
எனவே, “கர்நாடகா மே நஃப்ரத் கா பஜார் பேண்ட் ஹுவா ஹை அவுர் மொஹபத் கி துகான் குலி ஹை” என்ற ராகுல் காந்தியின் கருத்தை ஏற்கத் தூண்டுகிறது.
ராகுல் தலைமையிலான பாரத் ஜோடோ யாத்திரை கர்நாடகா முழுவதும் கடந்து சென்றது, அந்த பகுதிகளில் காங்கிரஸ் அபாரமாக செயல்பட்டது என்பதும் உண்மை.
கர்நாடகாவில் பாஜகவின் எழுச்சி
இந்தத் தேர்தல் முடிவில் பாஜகவுக்கு ஓரிரு பாடம் இருக்கிறது. கர்நாடகாவை தென்னிந்தியாவின் நுழைவாயிலாக கட்சி பார்க்கக்கூடும், ஆனால் அந்த மாநிலம் பாஜக கோட்டையாக மாறுவதில் இருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளது.
1990 களில் மாநிலத்தில் கட்சியின் எழுச்சி விதிவிலக்கான சூழ்நிலையில் நடந்தது, காங்கிரஸுக்கு எதிரான முதன்மை அரசியல் அமைப்பான ஜனதா தளத்தின் இடத்தை பாஜக பெற்றது.
மற்ற தென் மாநிலங்களில் உருவாகாத காட்சி இது. இந்த மாநிலங்களில் காங்கிரஸுக்கு எதிரான அரசியல் இடத்தை கம்யூனிஸ்டுகள், பிராந்தியக் கட்சிகளிடம் இருந்து பிடித்தது.
மேலும் காங்கிரஸிடம் இருந்து பிரிந்த குழுக்கள் தெலங்கானா, ஆந்திரா என தென்மாநிலங்களில் உள்ளன.
ஒரு காலத்தில் காங்கிரஸை ஆதரித்த, பல முதலமைச்சர்களை வழங்கிய, 1980களின் முற்பகுதியில் காங்கிரஸிலிருந்து விலகிய சக்தி வாய்ந்த சமூகமான லிங்காயத்துகள் அதை ஏற்றுக்கொண்டதன் மூலம் கர்நாடகாவில் பாஜகவின் எழுச்சிக்கு உதவியது.
லிங்காயத்து சமூகத்தைச் சேர்ந்த பிஎஸ் எடியூரப்பா, லிங்காயத் சமூகத்தை அதன் முக்கிய வாக்குகளாகக் கொண்டு பாஜகவை உருவாக்கினார்.
1990களிலும் அதற்குப் பிறகும் பல வகுப்புவாத அணிதிரட்டல்கள் நடந்தன, ஆனால் அவை ராமஜென்மபூமி இயக்கத்துடன் ஒப்பிட முடியாத அளவிற்கு இருந்தன. சுருக்கமாக, எடியூரப்பாவின் கீழ் பிஜேபி தன்னை ஒரு பொதுவுடைமை இந்து அமைப்பாகக் காட்டிக் கொண்டது, அது காங்கிரஸுக்கு மாற்றாக தன்னை உறுதியளித்தது. அது ஓரளவு வெற்றி பெற்றது.
இந்துத்துவா
இருப்பினும், சமீபத்திய ஆண்டுகளில், பாஜக ஒரு கடுமையான இந்துத்துவா அமைப்பாக மாற்ற முயற்சிக்கிறது. மேலும், பிராந்திய அல்லது சாதி அடையாளத்தின் மீது தேசிய அல்லது மத அடையாளத்திற்கு சலுகை வழங்குவதற்கான எந்தவொரு கோரிக்கையும் மோதலை உருவாக்கலாம் மற்றும் அரசியல் செலவைப் பெறலாம்.
புதிய பிஜேபி தலைமை, அதன் இந்துத்துவ சுருதியானது பிராந்திய மற்றும் சாதி அடையாளங்களை நம்பிக்கையை மையமாகக் கொண்ட மிகை தேசியவாதத்தின் கீழ் அடக்கிவிட முடியும் என்று நம்புவதாகத் தெரிகிறது.
இதற்கிடையில் அக்கட்சி தோல்வி அடைந்தாலும் 2018ல் உள்ள அக்கட்சி வாக்கு வங்கி சதவீதம் மாறவில்லை.
கர்நாடகாவில் சமூக நீதி அரசியல்
1918 ஆம் ஆண்டு மைசூர் இராச்சியத்தில் சாதி அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீடு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதில் இருந்தே, கர்நாடகாவுக்கு ஜாதி அதிகாரமளிப்பதற்கான நீண்ட வரலாறு உண்டு.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, அண்டை மாநிலமான மதராஸ் மாநிலத்தைப் போலவே சாதி ஒதுக்கீட்டின் வரம்பு விரிவடைந்தது. பெரியார் ஈ.வே.ராமசாமியின் சுயமரியாதை அரசியல், மதராஸ் மாநிலத்தில் சமூக நீதி அரசியலுக்கு சித்தாந்த அடித்தளத்தை அளித்தது என்றால், கர்நாடகாவில் எதிரொலித்தது ராமமனோகர் லோகியாவின் சூத்திரங்கள்தான்.
சாந்தவேரி கோபால கவுடாவின் கீழ் தோன்றிய சோசலிச அரசியல், அவரது பிறந்த நூற்றாண்டு இந்த ஆண்டு மார்ச் மாதம், மாநிலத்தின் சமூக வாழ்க்கையில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
சோசலிஸ்டுகளின் தேர்தல் வெற்றி குறைவாகவே இருந்தது, ஆனால் அவர்கள் விவசாய அரசியலிலும் கன்னட இலக்கியத்திலும் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தினர்.
கோபாலகிருஷ்ண அடிகா, யு ஆர் அனந்தமூர்த்தி, பி லங்கேஷ், ஸ்ரீகிருஷ்ண ஆலனஹள்ளி, தேவனுரு மகாதேவா போன்ற எழுத்தாளர்கள் லோஹியாவின் சிந்தனைகளாலும் கோபால கவுடாவின் அணிதிரட்டலாலும் ஈர்க்கப்பட்டனர்.
அனந்தமூர்த்தியின் அவஸ்தே நாவல் கோபால கவுடாவின் வாழ்க்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஜே எச் படேல் போன்ற தலைவர்களும், நஞ்சுண்டசாமி போன்ற விவசாயத் தலைவர்களும் சோசலிச அரசியலின் விளைபொருளே. 1980களின் தீவிர தலித் அரசியலுடன், கன்னட சிவில் சமூகத்தில் இந்தக் கருத்து அரசியல் ஒரு முக்கிய கருத்தியல் முன்னிலையில் உள்ளது.
காங்கிரஸ் & சோசலிஸ்டுகள்
1970களில் கர்நாடகாவில் காங்கிரஸ் அல்லாத அரசியல் மறுசீரமைப்பைக் கண்டது. காங்கிரஸ் தலைவர் தேவராஜ் அர்ஸ் அஹிண்டா (சிறுபான்மையினர், தலித்துகள், பழங்குடியினர், ஓபிசிக்கள்) மூலோபாயத்தை வடிவமைக்க லோஹியா சோசலிஸ்டுகளின் சமூக நீதி நிகழ்ச்சி நிரலை மாற்றியமைத்தார்.
1972 இல் கோபால கவுடாவின் அகால மரணம் சோசலிச இயக்கத்திற்கு ஒரு பெரிய இழப்பாகும், அது காங்கிரஸ்-ஓ உடன் ஜனதா கட்சியில் இணைந்தபோது அதன் அடையாளத்தை மேலும் இழந்தது.
பின்னர், பல சோசலிஸ்டுகள் அவர் கர்நாடக கிராந்தி ரங்காவைக் கொண்டு வந்தபோது உர்ஸில் சேர்ந்தனர். இந்த கட்சி, பங்காரப்பாவின் தலைமையில், 1983 இல் ஜனதா அரசாங்கத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது.
அதன்பின், ராமகிருஷ்ண ஹெக்டே மற்றும் தேவகவுடா போன்ற பழைய காங்கிரஸ்-ஓ தலைவர்கள் ஜனதாவில் ஆதிக்கம் செலுத்தினர். அதன் மூலம் காங்கிரஸுக்கு எதிரான – அரசியலில், பல சோசலிஸ்டுகள் ஒரு பகுதியாக மாறினர். காங்கிரஸ் சுற்றுச்சூழல் அமைப்பு. சித்தராமையா காங்கிரஸில் இந்த லோஹியா சோசலிச மரபின் பிரதிநிதி முகம் ஆகும்.
இந்த கருத்தியல் நீரோட்டமும் உர்ஸ் மரபும் கர்நாடகாவில் சமூக நீதி அரசியலின் ஆதரவாளராக தன்னை உறுதியாக நிலைநிறுத்திக் கொள்ள காங்கிரஸை ஈர்த்துள்ளது.
கர்நாடகா முடிவு
கர்நாடகா முடிவு தென்னிந்தியாவில் பாஜக முக்தியை ஏற்படுத்தியுள்ளது. ஒரு ஒற்றையாட்சி நிகழ்ச்சி நிரலைத் திணிக்க விரும்பும் மேலாதிக்கக் கட்சிக்கு எதிராக மக்களின் முடிவு சரியானது.
நிச்சயமாக, அக்கட்சியானது அதன் தேசியத் திட்டங்களுக்குப் பொருத்தமற்றது என்று கர்நாடகத் தோல்வியை புறக்கணிக்க முடியும். ஏனெனில் வடக்கு மற்றும் மேற்கு இந்தியாவில் இன்னும் பாஜகவுக்கு நாடாளுமன்றத்தில் தனிப் பெரும்பான்மையைப் பெற முடியும்.
இருப்பினும், கர்நாடகா முடிவுகள் மாநிலம் மற்றும் தென்மாநிலங்களுக்கு அப்பால் எதிரொலிக்கும்.
“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“
