கூட்டாட்சி திட்டத்திற்கு மொழி தேசியவாதத்தை கையில் எடுத்த தி.மு.க; ’திராவிட மாடல்’ ஆட்சி

Amrith Lal

இந்த வார தொடக்கத்தில் தமிழக முதல்வர் மு.க.ஸ்டாலின் மாநில சட்டசபையில் "இந்தி திணிப்புக்கு" எதிராக முன்மொழிந்த தீர்மானம், மத்திய அரசு மற்றும் பா.ஜ.க.,வின் ஒற்றையாட்சிப் போக்குகளுக்கு எதிரான இப்பகுதியின் தனித்துவமான கலாச்சார அடையாளத்தை வலியுறுத்தும் தி.மு.க அரசின் தற்போதைய உத்தியின் படி அமைந்துள்ளது.

சட்டப்பேரவையில் ஸ்டாலின் பேசியதாவது: ”தமிழை வளர்க்கவும், பிற மொழிகளின் தாக்குதலில் இருந்து காக்கவும் பிறந்தது தி.மு.க. கட்சி தொடங்கியதில் இருந்து தமிழர் பாதுகாப்பு இயக்கமாக தி.மு.க செயல்பட்டு வருகிறது” என்று கூறினார்.

இதையும் படியுங்கள்: ராமசேது விவாதம்; புராணம், சுற்றுச்சூழலை புறக்கணித்தது ஏன்?

இந்தி பேசும் மாநிலங்கள் மற்றும் பிராந்திய மொழிகளைப் பேசும் பிற மாநிலங்களிலும் உள்ள மத்திய உயர்கல்வி நிறுவனங்களில், இந்தியை பயிற்றுவிக்கும் ஊடகமாகக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்று அலுவல் மொழிகளுக்கான நாடாளுமன்றக் குழு பரிந்துரைத்ததாக செய்திகள் வெளியானதையடுத்து, தி.மு.க.,வின் ஆக்ரோஷமான நிலைப்பாடு தூண்டப்பட்டுள்ளது.

ஸ்டாலினின் நிலைப்பாடு அண்டை மாநிலமான கேரளாவில் எதிரொலித்தது, அங்கு ஊடகங்களில் வெளியான செய்திகளைக் குறிப்பிட்டு முதல்வர் பினராயி விஜயன் பிரதமருக்கு எழுதிய கடிதத்தில், “மற்ற மொழிகளைக் காட்டிலும் எந்த மொழியையும் பயிற்றுவிக்கும் ஊடகமாக விரும்பக்கூடாது, அது ஒரு திணிப்பாகக் கருதப்படக்கூடாது.” இந்த திட்டம் "நமது கூட்டுறவு கூட்டாட்சி அமைப்பிற்கு நல்லதல்ல" என்று அவர் எச்சரித்தார்.

தெற்கில் பின்னடைவு

நாடாளுமன்ற குழுவின் முன்மொழிவுகள் ஆங்கிலத்தை விட பிராந்திய மொழிகளுக்கு மட்டுமே முன்னுரிமை அளிக்க முயல்கின்றன என்றும், ஹிந்தியை மட்டும் ஊக்குவிப்பது அல்ல என்றும் மத்திய அரசு வாதிட்டது. ஆனால் அந்த கூற்று தென்னிந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழ்நாடு மற்றும் கேரளாவில் குறைவாகவே ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. இங்கு, இந்தி மொழிக்கான உரிமைகோரல்கள், இந்திய தேசிய அரசின் கூட்டாட்சி பார்வையின் மீதான மத்திய அரசின் எதிர்ப்பின் விரிவாக்கம் மட்டுமே என்று மக்கள்தொகையில் பெரும் பகுதியினர் நம்புகிறார்கள், இது இங்கு ஏற்கனவே இருக்கும் மற்றும் செழித்து வளர்ந்துள்ள நம்பிக்கை, கலாச்சாரம், மொழி போன்ற பல்வேறு மரபுகளுக்கு இடம் கொடுக்கிறது.

இந்த கருத்து பரவி இருக்கலாம்: பா.ஜ.க.,வைச் சேராத பல அரசியல்வாதிகள், பா.ஜ.க இந்து-இந்தி-இந்துத்துவா அரசியல் நிகழ்ச்சி நிரலை முன்னெடுத்து அரசியலில் ஆதிக்கம் செலுத்த விரும்புகிறது என்று வாதிடுகின்றனர். நரேந்திர மோடி அரசாங்கத்தின் கீழ் பொதுக் கொள்கையானது பெரும்பான்மை உள்ளுணர்வால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது என்றும், மத மற்றும் மொழி சிறுபான்மையினர் உட்பட சிறுபான்மைக் குரல்களை நசுக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டது என்றும் அவர்கள் குரல் கொடுத்துள்ளனர்.

தமிழ் துணை தேசியவாதம்

இந்த நிலைப்பாடு, வரலாற்றுக் காரணங்களுக்காக, நிச்சயமாக, தமிழகத்தில் அதிக அதிர்வுகளைக் கண்டுள்ளது. மொழி அரசியலுக்கு இங்கு ஒரு நீண்ட மற்றும் பலகட்ட வரலாறு உள்ளது, 19 ஆம் நூற்றாண்டில் மொழியியல் நியதி தமிழில் ஒழுங்கமைக்கப்பட்டு, தமிழ் மொழியைச் சுற்றி ஒரு அரசியல் சுயம் உருவானது.

20 ஆம் நூற்றாண்டில் சுயமரியாதை இயக்கம் சாதி மற்றும் மதம் உள்ளிட்ட பிற சக்திவாய்ந்த சமூக அடையாளங்களை ஓரங்கட்டுவதற்கு மொழியியல் அடையாளத்தை வளர்த்தது மற்றும் மதச்சார்பற்ற, சமத்துவ அரசியலை கற்பனை செய்தது. பெரியார் மற்றும் திராவிட கழகத்தின் கீழ், திராவிட மொழிக் குடும்பத்தின் மொழிகளான மலையாளம், தெலுங்கு, கன்னடம் மற்றும் துளு ஆகிய மொழிகளைக் கொண்ட மாநிலங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு சுதந்திர திராவிட தேசத்தின் யோசனையை முன்வைத்தது.

சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, திராவிட தேசியவாதம் தமிழ் துணைத் தேசியவாதமாக உருவெடுத்தது. தமிழ் துணைத் தேசியவாதம் இந்த இயக்கத்தை ஆரம்பித்த தி.மு.க தேர்தல் அரசியலில் இணைந்தபோது இந்திய தேசியவாதத்துடன் சமாதானம் செய்தது.

இந்திய அரசியலமைப்பு புதிய தேசிய அரசை ஒரு கூட்டாட்சி அமைப்பாக, மாநிலங்களின் ஒன்றியமாக காட்சிப்படுத்தியதால், தி.மு.க அதன் நிலைப்பாட்டை மாற்றிக்கொண்டதை அதன் தொண்டர்களுக்கு வெற்றிகரமாக நியாயப்படுத்த முடிந்தது. 1967 ஆம் ஆண்டு முதல் தமிழகத்தில் ஆட்சியில் இருக்கும் திராவிடக் கட்சிகள், இந்த கூட்டாட்சி உடன்படிக்கையை நீர்த்துப்போகச் செய்வதை எப்போதும் எதிர்த்து வந்தன.

ஒரு கூட்டாட்சி அரசியல் திட்டம்

ஸ்டாலின் அரசாங்கம், தமிழ் துணைத் தேசியவாதத்தின் துண்டு துண்டான எழுச்சிகளைத் தாண்டி, திராவிட மாடல் ஆட்சியைச் சுற்றி அதன் அம்சங்களை நிறுவனமயமாக்குவதற்கு நகர்ந்துள்ளது. கலையரசன் ஏ மற்றும் விஜயபாஸ்கர் எம் ஆகியோர் தங்கள் படைப்பான திராவிட மாதிரி (மாடல்): தமிழ்நாட்டின் அரசியல் பொருளாதாரத்தை விளக்குவதில் அதைக் கோட்பாடு செய்துள்ளனர்.

இது தி.மு.க., ஆட்சியில் இருந்தபோது, ​​மெட்ராஸ் என்ற மாநிலத்தின் பெயரை தமிழ்நாடு என மாற்றியதில் இருந்து துவங்கியது. 19 ஆம் நூற்றாண்டின் நாடகமான மனோன்மணியத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட தமிழ்த் தாய் வாழ்த்து, பள்ளிகளில் காலை பிரார்த்தனையில் பாடப்பட்டு வருகிறது, இது இளைஞர்களிடையே மொழி அடையாள உணர்வை ஏற்படுத்தியது.

பள்ளிகளில் மதிய உணவு, மானியம், ஓய்வூதியம், கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பில் இடஒதுக்கீடு போன்ற நலத்திட்டங்கள் சமூக நீதி, குடிமக்களின் உரிமைகள் மற்றும் கூட்டாட்சி என்ற சொற்பொழிவுகளுக்குள் உருவாக்கப்பட்டவை, அவற்றை இலவசங்கள் என்று நிராகரிப்பதற்கு எதிராக.

நீட் தேர்வானது மாநில உரிமைகளை பறிக்கும் செயலாகும் என்று கூறி தமிழகம் எதிர்த்து வருகிறது. நிதியமைச்சர் பழனிவேல் தியாக ராஜன், கூட்டாட்சி நிதிக் கொள்கைகளின் மீதான மத்திய அரசின் பொருளாதாரக் கொள்கைகளை விமர்சித்துள்ளார். அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கைகளில் "மத்திய அரசு" என்பதற்குப் பதிலாக "ஒன்றிய அரசு" (யூனியன் அரசு) பயன்படுத்துவதற்கான முடிவு அரசியல் நிலைப்பாட்டை குறிக்கிறது, வெறும் சொற்களின் மாற்றம் அல்ல.

சிறந்த தமிழ் இலக்கியங்களை பல்வேறு இந்திய மொழிகளிலும் ஆங்கிலத்திலும் மொழிபெயர்க்கும் திட்டத்தை தமிழக அரசு இப்போது தொடங்கியுள்ளது. திராவிட மாடல் என்பது, பா.ஜ.க.,வின் இந்துத்துவா தேசியவாதத்திற்கு மாற்றாக முன்வைக்கப்படும் ஒரு கூட்டாட்சி அரசியல் திட்டமாகும்.

மொழியின் தீவிர சக்தி

ஆனால் இது மற்ற மாநிலங்களில் அதிர்வலையை ஏற்படுத்துமா? "கூட்டாட்சி நிலைப்பாடு" பா.ஜ.க.,வுடன் இணையாத கட்சிகளுக்கு பா.ஜ.க.,வுக்கு எதிராக ஒன்றுபடுவதற்கு அரசியல் பசையாக மாற முடியுமா?

மொழியியல் துணைத் தேசியவாதம் என்பது இந்தியாவின் பெரும்பகுதிகளில் உறங்கும் நிலையில் உள்ளது. தேசிய இயக்கம் அதை மிக ஆரம்பத்திலேயே அங்கீகரித்துள்ளது: மகாத்மா காந்தி மொழியியல் துணைத் தேசியவாதத்தின் தீவிரத் திறனைக் கண்டார் மற்றும் இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் 1920 களில் அதன் மாகாணக் குழுக்களை மொழிவாரி அடிப்படையில் மறுசீரமைத்தது. அரசியல் நிர்ணய சபை மொழிப் பிரச்சினையை விவாதித்து, மற்றும் எந்த ஒரு மொழியையும் தேசிய மொழியாக ஆதரிப்பதற்கு எதிராக முடிவெடுத்தது.

முரண்பாடாக, 1937 காங்கிரஸ் அமைச்சரவை ஹிந்தியை திணிக்க முயன்றபோது, ​​முதல் மொழி தியாகிகள் சென்னை மாகாணத்தில் இருந்து வந்தனர். 1952 ஆம் ஆண்டு பொட்டி ஸ்ரீராமுலு தெலுங்கு பேசுபவர்களுக்கு தனி மாகாணம் கோரி சாகும் வரை உண்ணாவிரதம் இருந்தார். அவர் இறந்த சில நாட்களுக்குப் பிறகு, பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு ஆந்திரப் பிரதேசம் உருவாகுவதற்கான அறிவிப்பை அறிவித்தார்.

மேற்கு இந்தியாவில், சம்யுக்த மகாராஷ்டிர சமிதி மற்றும் மஹாகுஜராத் பரிஷத் ஆகியவை மொழியியல் அடையாளங்களைச் சுற்றி மக்களை அணிதிரட்டின. கேரளா மற்றும் கர்நாடகா ஆகியவை முறையே மலையாளம் மற்றும் கன்னடம் பேசும் பகுதிகளை ஒன்றிணைக்கக் கோரும் சொந்த இயக்கங்களைக் கொண்டிருந்தன.

மொழிக்காக இறந்தவர்கள் சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களுக்கு இணையாக நடத்தப்பட்டனர். 1950களில் இந்தியா: குடியரசு உருவாக்கம் என்ற புத்தகத்தில் கியானேஷ் குடைஸ்யா,: “பிரிவினைவாத பிராந்திய மற்றும் மொழியியல் சக்திகளால் இந்தியா உடைந்துவிடக்கூடும் என்ற அச்சம் பொங்கி எழுந்தது. மொழிவாரி மாநிலங்களுக்கான கோரிக்கைகளை மாநில மறுசீரமைப்பு ஆணையம் வெளிப்படையாகவும் திறமையாகவும் கையாள்வது கூட்டாட்சி யோசனையை ஆழப்படுத்தவும், வட்டார மொழி ஜனநாயகத்தை வலுப்படுத்தவும் வழிவகுத்தது,” என்று எழுதினார்.

அரசியலின் எதிர்கால மாதிரி

எவ்வாறாயினும், மாநிலங்களின் மறுசீரமைப்பிற்குப் பிறகு மாகாண தேசியவாதங்கள் மூடப்பட்டன என்று கருதுவது தவறாக இருக்கலாம். சம்யுக்தா மகாராஷ்டிரா இயக்கத்தில் சிவசேனாவின் பிராந்திய அரசியலைக் காணலாம். 1980களில் என்.டி.ராமராவ் தெலுங்கு சுயமரியாதைக்காக தெலுங்கு தேசம் கட்சியை நிறுவினார். 1970 களின் பிற்பகுதியில் அஸ்ஸாம் இயக்கத்தில் மொழிவாரி தேசியவாதம் ஒரு மறைமுகமாக இருந்தது, இது போர்க்குணமிக்க தேசியவாதத்தை உருவாக்கியது. 1985ல் ஆட்சிக்கு வந்த ஏ.ஜி.பி மற்றும் உல்ஃபா இரண்டும் அஸ்ஸாம் இயக்கத்தின் தயாரிப்புகள். பஞ்சாபிலும், ஆரம்ப மாநில அடையாளம் மொழியிலிருந்து பெறப்பட்டது, அது பின்னர் மதத்தின் பக்கம் சாய்ந்தது, மேலும் நம்பிக்கை அடிப்படையிலான தேசியவாத திட்டத்தில் ஒரு வெளிப்பாட்டைக் கண்டது.

இந்திய தேசிய-அரசின் பரிணாம வளர்ச்சியில் பிராந்தியங்களுக்கும் மத்திய அரசிற்கும் இடையிலான பதற்றம் ஒரு செல்வாக்குமிக்க அடிப்பகுதியாக உள்ளது. பல அடையாளங்கள் இணைந்திருக்க அனுமதிக்கும் அரசியலமைப்பு பார்வையால் மத்தியஸ்தம் செய்யப்பட்ட மையத்திற்கும் பிராந்தியங்களுக்கும் இடையிலான ஒப்பந்தத்தைத் தொந்தரவு செய்யும் போது, ​​மையப்படுத்தும் போக்குகள் எடுக்கும் நேரங்களில், மாகாணங்கள் உள்ளூர் அடையாளங்களை வலியுறுத்துவதன் மூலம் பதிலளிக்கின்றன. 1970களிலும் அதற்குப் பின்னரும் துணைதேசியவாதங்களில் ஏற்பட்ட எழுச்சியானது, டெல்லியில் அதிகாரம் அதிகமாக மையப்படுத்தப்படுவதற்கு ஒரு பின்னடைவாக இருந்தது. 1980 களில், எதிர்க்கட்சிகள் மற்றும் அரசாங்கங்களை குறிவைத்த ஒரு மேலாதிக்க காங்கிரஸுக்கு கூட்டாட்சியில் பின்னடைவு ஏற்பட்டது, இதன் விளைவாக என்.டி.ஆர் தலைமையில் தேசிய முன்னணி உருவானது.

தற்சமயம் தற்காப்பு நிலையில் அல்லது அழிவின் விளிம்பில் இருக்கும் பல பிராந்தியக் கட்சிகள், இந்திய முழுமைக்கும் செல்வாக்கு செலுத்தும் பா.ஜ.க மேலாதிக்கத்திற்கு சவால் விடும் வகையில், பிராந்திய அரசியலை மீண்டும் தழுவி, மொழியை முதன்மையாக அடையாளமாக முன்வைப்பதன் மூலம் இரண்டாவது ஆட்டத்தைத் தொடங்கலாம்.

மம்தா பானர்ஜியின் கீழ் திரிணாமுல் காங்கிரஸ் 2021 ஆம் ஆண்டு மேற்கு வங்க சட்டமன்றத் தேர்தலின் போது பிராந்திய எழுச்சியைக் கணித்துள்ளது, கேரளாவில் சி.பி.எம், ஆந்திராவில் தெலுங்கு தேசம் கட்சி, கர்நாடகாவில் சித்தராமையா தலைமையிலான காங்கிரஸ், ஏறக்குறைய மகாராஷ்டிராவில் சிவசேனா (உத்தவ் தாக்கரே) ஆகிய அனைத்து கட்சிகளும் பா.ஜ.க. உடனான அவர்களின் அரசியல் சண்டைகளில் மொழி சார்ந்த துணைதேசியவாதத்தை வளர்ப்பதன் அல்லது அதனை முன்னெடுப்பதற்கான அறிகுறிகளைக் காட்டியுள்ளன. தி.மு.க.,வின் அரசியல் நிலைப்பாடு இந்தக் கட்சிகளுக்கு ஒரு செய்தியைக் கொடுத்துள்ளது.

இந்தக் கட்டுரை முதன்முதலில் அக்டோபர் 22, 2022 அன்று அச்சுப் பதிப்பில் ‘மறுஉருவாக்கப்பட்ட மொழி அரசியல்’ என்ற தலைப்பில் வெளிவந்தது.

தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil