உஜ்ஜயினியை பிரைம் மெரிடியனாக மாற்ற கோரும் ம.பி முதல்வர்; நேரம் அளவிடும் முறையின் வரலாறு என்ன?

Arjun Sengupta

இந்தியா, குறிப்பாக உஜ்ஜயினி, 300 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, பிரைம் மெரிடியன் முதலில் பாரிஸுக்கும், பின்னர் கிரீன்விச்சிற்கும் (லண்டன்) மாற்றப்படுவதற்கு முன்பு உலகின் நேரத்தை நிர்ணயித்தது என்று மத்தியப் பிரதேச முதல்வர் மோகன் யாதவ் கூறியுள்ளார்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: Madhya Pradesh CM’s claim about Ujjain and the Prime Meridian: a short history of measuring time

"மேற்கத்தியமயமாக்கலை ஏற்றுக்கொள்வது நமது கலாச்சாரத்தின் மீதான தாக்குதல், ஆனால் இனி இல்லை. உலகின் நேரத்தை சரிசெய்ய உஜ்ஜயினியில் உள்ள ஆய்வகத்தில் ஆராய்ச்சி செய்வோம்” என்று மோகன் யாதவ் இந்த வாரம் சட்டசபையில் கூறினார். "சீனா, பாகிஸ்தான் அல்லது ஆப்கானிஸ்தான் என அனைத்து நாடுகளும்... நிலையான நேரத்தை நிர்ணயிக்கும் விஷயமாக இருந்தால், அது இந்தியாவால் தீர்மானிக்கப்படும் என்று நம்புகின்றன," என்று மோகன் யாதவ் கூறினார்.

மோகன் யாதவின் கருத்துக்களுக்கு ஏதேனும் அடிப்படை உள்ளதா? விளக்கம் இங்கே.

எப்போதிலிருந்து மனிதர்கள் நேரத்தை துல்லியமாக அளக்க முயன்றனர்?

மனிதர்களுக்கு எப்போதும் நேரம் மற்றும் அது குறித்த உணர்வு உள்ளது. பண்டைய இந்தியர்கள் சந்திர நாளின் (திதி) அலகைப் பயன்படுத்தி தேதிகளைப் பதிவு செய்தனர், மேலும் குப்தர் காலத்திலிருந்தே சூரிய நாட்காட்டி அறியப்பட்டது. ஜோதிட மற்றும் கணிதக் கணக்கீடுகளுக்கு மிகவும் துல்லியமான அளவீடுகள் தேவை; எவ்வாறாயினும், சாதாரண மக்களுக்கு தினசரி அர்த்தத்தில் நேரத்தை துல்லியமாக அளவிட எந்த வழியும் இல்லை.

18 ஆம் நூற்றாண்டில் பிரிட்டனில் தொடங்கி ஐரோப்பிய கண்டம் வரை பரவிய தொழில்துறை புரட்சி வரை, பொருளாதாரம் பெருமளவில் விவசாயமாக இருந்தது, மேலும் பகல் மற்றும் இரவின் இயற்கையான மாற்றங்கள் மற்றும் பருவங்களின் வருகை மற்றும் போக்கு ஆகியவை பெரும்பாலான மக்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்தன.

தொழில்துறை புரட்சி இரண்டு வழிகளில் விஷயங்களை மாற்றியது. முதலாவதாக, சிறந்த மற்றும் துல்லியமான கடிகாரங்களை 18 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியில் உற்பத்தி செய்யத் தொடங்கின. மிக முக்கியமாக, நவீன தொழிற்சாலையின் வருகையுடன், நேரத்தை வைத்திருப்பது மட்டுமல்லாமல், அதைச் சரியாகப் பயன்படுத்துவதும் முக்கியம்.

"1780 மற்றும் 1830 க்கு இடையில், முக்கியமான மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன என்பது தெளிவாகிறது. சராசரி ஆங்கிலேய உழைக்கும் மனிதர் மிகவும் ஒழுக்கமானவராகவும், "கடிகாரத்தின்" உற்பத்தி வேகத்திற்கு உட்பட்டவராகவும், அதிக ஒதுக்கப்பட்ட மற்றும் முறையானவராகவும் ஆனார்" என்று வரலாற்றாசிரியர் E P தாம்சன் தனது கிளாசிக் தி மேக்கிங் ஆஃப் தி இங்கிலீஷ் உழைக்கும் வர்க்கத்தில் (1963) எழுதினார்.

எனவே தேசிய நேரம் என்ற கருத்து எப்போது எழுந்தது?

தொழில்துறை யுகத்தின் முற்பகுதியில், நேரக் கணக்கீடு அடிப்படையில் உள்ளூர் நிலையிலேயே இருந்தது. ஒவ்வொரு தொழிற்சாலையும், ஒவ்வொரு நகரமும் ஒரு மணிக்கூண்டு கோபுரத்துடன், அதன் நேரத்தை நிர்ணயிக்கின்றன. தரப்படுத்தல் இல்லை, அதற்கான தேவையும் இல்லை.

இரயில்வே, நீராவி கப்பல்கள் மற்றும் தந்தி போன்ற தொழில்நுட்ப கண்டுபிடிப்புகளின் பரவல் காரணமாக உலகம் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டதால், தரப்படுத்தலின் தேவை முதன்முதலில் 19 ஆம் நூற்றாண்டில் எழுந்தது.

"உலகளாவிய மற்றும் சீரான நேரம், மிகவும் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட உலகத்திற்கான மசகு எண்ணெய் எனப் போற்றப்பட்டது, இது மக்கள், பொருட்கள் மற்றும் யோசனைகளின் தடையற்ற ஓட்டத்தை அனுமதிப்பதாகும்" என்று வனேசா ஓக்லே தி குளோபல் ஹிஸ்டரி ஆஃப் டைம் (1870-1950) இல் எழுதினார். "தசம முறையின் அடிப்படையிலான சீரான எடைகள் மற்றும் அளவீடுகள் போல... சீரான நேரம் ஒப்பீடு மற்றும் ஒப்பீட்டை நிறுவுகிறது மற்றும் பண்டமாக்கல் மற்றும் பரிமாற்றத்தை அனுமதிக்கும்," என்று வனேசா ஓக்லே எழுதினார்.

இருப்பினும், உள்ளூர் நேரத்திலிருந்து உலகளாவிய நேரத்திற்கு நேரடி பாய்ச்சல் இல்லை. முதலில் தேசிய நேரங்கள் வந்தன, தேசிய ஒருமைப்பாட்டின் ஒரு வழிமுறையாகவும் அடையாளமாகவும் பார்க்கப்பட்டது, அத்துடன் காலனித்துவ உடைமைகளை சிறப்பாக ஆளுவதற்கான ஒரு வழியாகவும் பார்க்கப்பட்டது. உதாரணமாக, பிரிட்டிஷ் பேரரசு தனது பரந்த வெளிநாட்டு உடைமைகளை ஒத்திசைக்கவும், தகவல் மற்றும் போக்குவரத்தின் பரவலை எளிதாக்கவும், கட்டுப்பாட்டைப் பராமரிக்கவும் ஒரு கருவியாக தரப்படுத்தப்பட்ட நேரத்தைக் கண்டது.

இவ்வாறு, தேசிய முதன்மை மெரிடியன்கள் தோன்றின, உலகளாவிய நேரத்தை தீர்மானிக்க குறிப்பு புள்ளிகள், ஆனால் நாட்டிற்கு நாடு வேறுபடுகின்றன. எனவே பிரான்ஸ் பாரிஸ் மெரிடியன், ஜெர்மனி பெர்லின் மெரிடியன், டென்மார்க் கோபன்ஹேகன் மெரிடியன் மற்றும் பிரிட்டிஷ், கிரீன்விச் மெரிடியன் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருந்தது. இந்த பேரரசின் இந்த பிரைம் மெரிடியன்கள் அந்தந்த வரைபடங்களில் 0° தீர்க்கரேகை என வரையறுக்கப்பட்டு, அவற்றின் காலனித்துவ உடைமைகளின் நேரம் அதற்கேற்ப தீர்மானிக்கப்பட்டது.

தேசிய நேரத்திலிருந்து உலக நேரத்திற்கு நகர்ந்தது எப்போது, ​​எப்படி நடந்தது?

கப்பல் மற்றும் இரயில்வே கால அட்டவணைகளை தரப்படுத்த வேண்டியதன் அவசியத்தால் 1870களில் உலகளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட பிரைம் மெரிடியனை ஏற்றுக் கொள்வதற்கான முதல் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.

1883 இல், சிகாகோவில் இரயில்வே நிர்வாகிகளின் மாநாடு ஒன்று கூடி, கிரீன்விச் சராசரி நேரத்தை அடிப்படையாகப் பயன்படுத்தி வட அமெரிக்காவில் ஐந்து நேர மண்டலங்களைச் செயல்படுத்த ஒப்புக்கொண்டது. அடுத்த ஆண்டு, 26 நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் வாஷிங்டன் டிசியில் சர்வதேச மெரிடியன் மாநாட்டில் சந்தித்து, "இப்போது இருக்கும் ஆரம்ப மெரிடியன்களின் பன்முகத்தன்மைக்கு பதிலாக, அனைத்து நாடுகளுக்கும் ஒரு பிரைம் மெரிடியனை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்" என்று ஒப்புக்கொண்டனர்.

நாடுகள் வேறுபடும் இடங்களில் எந்த மெரிடியனை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். இரண்டு துருவங்கள் வழியாக செல்லும் எந்த வடக்கு-தெற்கு கோடும் தொழில்நுட்ப ரீதியாக பிரைம் மெரிடியனாக தேர்ந்தெடுக்கப்படலாம் என்பதால், இறுதி முடிவு அந்த காலத்தின் புவிசார் அரசியல் யதார்த்தங்களை பிரதிபலித்தது மற்றும் பிரிட்டன், முன்னோடி சக்தியாக இருந்தது.

மாநாடு "கிரீன்விச்சின் கண்காணிப்பகத்தில் உள்ள டிரான்சிட் கருவியின் மையத்தின் வழியாக செல்லும் மெரிடியனை தீர்க்கரேகைக்கான ஆரம்ப மெரிடியனாக" ஏற்றுக்கொண்டது.

ஆனால் ஏற்றுக்கொள்ளல் உடனடி மற்றும் உலகளாவியது என்று இது அர்த்தப்படுத்தவில்லை. இந்தியாவில், கிரீன்விச் சராசரி நேரத்தை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு குறிப்பிடத்தக்க தேசியவாத எதிர்ப்பு இருந்தது என்று ஓக்லே சுட்டிக்காட்டுகிறார். இரண்டு உலகமயமாக்கல் நிகழ்வுகள், அதாவது இரண்டு உலகப் போர்கள் இறுதியில் இன்று நாம் பின்பற்றும் தரப்படுத்தப்பட்ட முறைக்கு வழிவகுத்தன.

1983 இல், பழைய கிரீன்விச் மெரிடியனில் இருந்து 102 மீ தொலைவில் உள்ள IERS குறிப்பு மெரிடியன் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

உஜ்ஜயினி பற்றிய கூற்றின் அடிப்படை என்ன?

300 ஆண்டுகளுக்கு முன் உஜ்ஜயினி பிரதம மெரிடியன் என்று மத்தியப் பிரதேச முதல்வர் குறிப்பிட்டுள்ளார். இருப்பினும், அந்த நேரத்தில் ஒரு பிரைம் மெரிடியன் இல்லை, குறைந்தபட்சம் அது இன்று புரிந்து கொள்ளப்படும் உலகளாவிய அங்கீகரிக்கப்பட்ட அர்த்தத்தில் இல்லை.

இருப்பினும், பண்டைய இந்திய வானியல் மற்றும் கணிதத்தின் வியப்பூட்டும் சாதனைகள் மோகன் யாதவின் கூற்றுகளுக்கு உண்மையின் வாய்ப்புகளை வழங்குகின்றன. இந்திய சூழலில் நிலையான நேரத்தின் ஆரம்ப நிலைப்பாடு கி.பி 4 ஆம் நூற்றாண்டின் சமஸ்கிருத நூலான சூரிய சித்தாந்தத்திலிருந்து வந்தது. சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்த தாலமியின் ஜியோகிராஃபியாவுக்குப் போட்டியாக இருந்த ஒரு நம்பமுடியாத வானியல் குறிப்பு, ரோஹிடகா (இன்றைய ரோஹ்தக்) மற்றும் அவந்தி (இன்றைய உஜ்ஜயினி) நகரங்கள் வழியாகச் செல்லும் ஒரு பிரைம் மெரிடியனை விவரித்தது.

எனவே, இந்திய வானியல் மரபுகளில், உஜ்ஜயினி எப்போதுமே ஒரு மைய இடத்தைப் பிடித்துள்ளது, சில நவீன அறிஞர்கள் இதை இந்தியாவின் கிரீன்விச் என்று அழைக்கின்றனர் (இருப்பினும், மிர்சாபூரில் உள்ள ஆய்வகத்தைப் பொறுத்து இந்திய தரநிலை நேரம் குறிப்பிடப்பட்டு வருகிறது).

1719 ஆம் ஆண்டில், ஜெய்ப்பூரைச் சேர்ந்த சவாய் ராஜா ஜெய் சிங் என்பவர் தனது ஆட்சியின் போது அவர் கட்டிய ஐந்தில் ஒரு பிரபலமான கட்டிடமாக கண்காணிப்பு மையத்தை நகரத்தில் கட்டினார்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற  https://t.me/ietamil“