ஆண்டுதோறும் ஆகஸ்ட் 22-ம் தேதி மெட்ராஸ் தினமாக கொண்டாடப்படுகிறது, இது மெட்ராஸ் நகரத்தின் (இப்போது சென்னை) நிறுவப்பட்ட தினத்தை நினைவுகூரும் வகையில் கொண்டாடப்படுகிறது. 1639-ம் ஆண்டு இதே நாளில்தான் மதராசப்பட்டினம் நகரம், பின்னர் விரிவடைந்து நவீன கால சென்னையாக வளர்ந்தது. கிழக்கிந்திய கம்பெனியால் (EIC) உள்ளூர் மன்னர்களிடமிருந்து வாங்கப்பட்டது. இது அடுத்த சில நூற்றாண்டுகளுக்கு இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்தை நிறுவுவதற்கான ஒரு படியாக இருந்தது.
ஆங்கிலத்தில் படிக்க: Madras Day: How Madras was founded and why it became Chennai
1947-ல் ஆங்கிலேயர் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்த பிறகு, இந்த மாநிலமும் மாநகரமும் மெட்ராஸ் என்று குறிப்பிடப்பட்டன. இது மற்ற தென்னிந்திய மாநிலங்களின் பகுதிகளை உள்ளடக்கிய பெரிய மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் இருந்து பிரிக்கப்பட்டது. 1969-ம் ஆண்டில், இந்த மாநிலம் அதிகாரப்பூர்வமாக தமிழ்நாடு என்று மறுபெயரிடப்பட்டது, 1996-ல், மெட்ராஸ் தலைநகர் சென்னை ஆனது.
ஆங்கிலேயர்கள் ஏன் மெட்ராஸ் வந்தார்கள்?
ஆங்கிலேயர்கள் 17-ம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் கிழக்கிந்திய கம்பெனி வடிவத்தில் இந்தியக் கடற்கரைக்கு வந்தார்கள். இந்தியாவில் வர்த்தகம் செய்வதற்கான உரிமையைப் பெறுவதே அதன் குறிக்கோளாக இருந்தது. 1612-ல் ஸ்வாலி ஹோலில் (சூரத்திற்கு அருகில்) மற்றொரு காலனித்துவ சக்தியான போர்த்துகீசியர்களுக்கு எதிரான வெற்றியின் மூலம் அதை செய்தார்கள். போர்த்துகீசியர்கள் மேற்கு இந்தியாவிலிருந்து மெக்கா வரையிலான பயணிகளின் கடல் வழியைக் கட்டுப்படுத்தினர், இந்தியாவின் முகலாய ஆட்சியாளர்களால் வெறுப்படைந்தனர்.
போர்த்துகீசியர்களுக்கு எதிரான இந்த வெற்றியின் விளைவாக, தாமஸ் ரோவின் கீழ் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் தூதரகம், பேரரசர் ஜஹாங்கீரின் அரசவையில் இருந்து ஒரு ஃபர்மான் அல்லது உத்தரவு மூலம் ஒரு உடன்பாட்டைப் பெற்றது. இதன் கீழ், ஆங்கிலேயர்கள் முகலாயர்களின் கடற்படை உதவியாளர்களாக மாறுவதற்குப் பதில் இந்தியாவில் வர்த்தகம் மற்றும் தொழிற்சாலைகளை நிறுவுவதற்கான உரிமையைப் பெற்றனர்.
மேற்கு கடற்கரையில் உள்ள சூரத்தில் தொடங்கி, கிழக்கிந்திய கம்பெனி வர்த்தக நிலைகளை நிறுவியது, அவை பெரும்பாலும் கோட்டைகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. அவை மேலும் வளர்ச்சியடைந்தன. கிழக்குக் கடற்கரையில், அதே நோக்கத்திற்காக 1611-ல் மசூலிப்பட்டினத்திற்குச் சென்றது. இங்குள்ள தளம் மலாயாவுடன் (இப்போது மலேசியா) வர்த்தகத்திற்கு பயனளித்தது.
நூல் ஆசிரியர் க்ளின் பார்லோ, தி ஸ்டோரி ஆஃப் மெட்ராஸ் என்ற புத்தகத்தில் இதை விவரித்தார்: “இங்கே அவர்கள் ஒரு நிறுவனத்தை நிறுவி கணிசமான வியாபாரம் செய்தார்கள்; பின்னர், அவர்கள் நெல்லூரிலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ள கடற்கரைக்கு ஒரு நல்ல வழியான அர்மகவுமில் ஒரு வலுவூட்டப்பட்ட துணை நிறுவனத்தை உருவாக்கினர். முதலில், அவர்களின் அதிர்ஷ்டம் நன்றாக இருந்தது; ஆனால், உள்ளூர் ஆட்சியாளர்கள் மோசமாக கட்டணத் தொகையை வசூலித்தனர்.
அர்மகௌமில், ஆங்கிலேய வணிகர்கள் பெற்ற செல்வாக்கைக் கண்டு உள்ளூர் ஆட்சியாளர் அச்சமடைந்ததாக அவர் விளக்கியுள்ளார். டச்சுக்காரர்களும் அருகில், புலிகாட்டில் இருந்தனர், இது பதற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. பிரான்சிஸ் டே, அர்மகவுமில் உள்ள நிறுவனத்தின் பிரதிநிதியும், மசூலிப்பட்டினம் கவுன்சிலின் உறுப்பினருமான, புதிய குடியேற்றத்திற்காக மற்றொரு இடத்தைத் தேட அனுமதிக்க வேண்டும் என்று முன்மொழிந்தார். அது கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியை மதராசப்பட்டினம் என்ற நகரத்திற்கு இட்டுச் சென்றது.
மதராசப்பட்டினம் வாங்குதல்
மறைந்த வரலாற்றாசிரியர் சி.எஸ். ஸ்ரீனிவாசாச்சாரி எழுதிய ‘மெட்ராஸ் நகரத்தின் வரலாறு’ (History of the City of Madras) புத்தகத்தின்படி, மெட்ராஸ் என்ற பெயரின் தோற்றம் யூகங்களைத் தூண்டியுள்ளது. ஒரு கோட்பாடு, மாட்ரேசன் என்ற மீனவன், அந்த நகரத்திற்கு தன் பெயரைச் சூட்டுமாறு டேவிடம் கெஞ்சினான். ஆனால், சில ஆதாரங்கள் ஆங்கிலேயர் வருகைக்கு முன்பே அந்தப் பெயர் இருந்ததாகக் கூறுகின்றன.
மற்றொரு கோட்பாடு அருகில் அமைந்துள்ள ஒரு மதரஸா அல்லது 'Madre de Deus' (பிரெஞ்சு கடவுளின் தாய்) என்ற பெயரில் ஒரு தேவாலயம் அதன் தாக்கத்தால் வந்திருக்கலாம் என்று கூறுகிறது. இவற்றுக்குப் பின்னால் குறிப்பிட்ட நம்பகத்தன்மை எதுவும் இல்லை. ஸ்ரீநிவாசாச்சாரி, ‘பட்னம்’ அல்லது ‘பட்டினம்’ என்று எழுதினார், அதேசமயம், இதற்கு “கடல் கடற்கரையில் உள்ள நகரம்” என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.
கடந்த காலத்தில் மதராசப்பட்டினம் பல்லவர் மற்றும் சோழர்களின் ஆட்சியில் இருந்தது. சென்னை மாவட்டத்தின் அதிகாரப்பூர்வ வலைத்தளத்தின்படி, ஆங்கிலேயர் வருகைக்கு முன், விஜயநகர ஆட்சியாளர்களின் கீழ் இருந்தது, அவர்கள் தங்கள் பிரதேசங்களை மேற்பார்வையிட நாயக்கர்கள் என்று அழைக்கப்படும் தலைவர்களை நியமித்தனர்.
"தற்போதைய சென்னை நகரத்தின் பகுதிக்கு பொறுப்பாக இருந்த மூன்றாம் வெங்கடாபதியின் கீழ் செல்வாக்கு மிக்க தலைவரான தமர்லா வெங்கடபதி நாயக்கர், கூவம் ஆறு கடலில் சேரும் இடத்திலும், மற்றொரு நதிக்கும் இடையே உள்ள ஒரு நிலத்தை மானியமாக வழங்கினார். 1639-ல் ஆங்கிலேயர்களுக்கு எழும்பூர் நதி என்று அறியப்பட்டது. இது மதராசப்பட்டினம், மேலும், இந்த பாழடைந்த நிலத்தில்" செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை ஆங்கிலேயர்களால் நிறுவப்பட்டது என்று அது மேலும் கூறுகிறது. கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் அதிகாரியான ஆண்ட்ரே கோகன், 1641-ல் ஏஜென்சியின் இருக்கையை மசூலிப்பட்டினத்திலிருந்து இங்கு மாற்றினார்.
வெங்கடபதி நாயக்கர் வடக்கே புலிக்காட்டில் இருந்து போர்த்துகீசிய குடியேற்றமான சாந்தோம் வரை முழு கடலோர நாட்டையும் கட்டுப்படுத்தினார். அவரது தந்தை சென்னப்ப நாயக்கரின் நினைவாக, செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையைச் சுற்றி வளர்ந்த குடியிருப்புக்கு சென்னப்பட்டணம் என்று பெயரிடப்பட்டது. இதுவே ‘சென்னை’யின் பெயர் காரணமாக இருந்தது. மதராசப்பட்டினம் வடக்கே இருந்தது, இரண்டுக்கும் இடையில் உள்ள இடைவெளி விரைவில் மக்கள்தொகையால் நெருக்கமாக வந்தது, இது நகரங்கள் கிட்டத்தட்ட ஒன்றிணைய வழிவகுத்தது.
அடுத்த சில நூற்றாண்டுகளில், இந்த நகரம் அதன் கோட்டை மற்றும் கருப்பர் நகரம் மற்றும் வெள்ளையர் நகரங்களில் இருந்து வளர்ந்தது (இந்தியர்கள் மற்றும் ஐரோப்பியர்களுக்கான கட்டுப்படுத்தப்பட்ட குடியிருப்புகள்). கவர்னர் எலிஹி யேல் (1687-92) ஆட்சியின் போது, இந்த நகரத்திற்கான மேயர் மற்றும் நகராட்சி கார்ப்பரேஷன் அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. சென்னை மாகாணத்தின் ஒரு பகுதியாக எழும்பூர் மற்றும் தண்டையார்பேட்டை போன்ற பல பகுதிகள் ஆங்கிலேயர்களால் கையகப்படுத்தப்பட்டன.
மெட்ராஸ் மாநிலம் எப்படி தமிழ்நாடு ஆனது? மெட்ராஸ் நகரம் எப்படி சென்னை ஆனது?
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, மதராஸ் மாகாணம் மெட்ராஸ் மாநிலம் என்று அறியப்பட்டது. தமிழ்நாடு எனப் பெயரை மாற்ற வேண்டும் என்ற கோரிக்கை சில அரசியல்வாதிகள் மற்றும் அறிஞர்களால் சிறிது காலமாக எழுப்பப்பட்டது.
1956-ல் காங்கிரஸ் தலைவர் கே.பி. சங்கரலிங்கனார் காலவரையற்ற உண்ணாவிரதத்தைத் தொடங்கினார். மாநிலத்தின் பெயரை தமிழ்நாடு என மாற்ற வேண்டும் என்பது அவரது கோரிக்கைகளில் ஒன்று. அவரது 76 நாட்கள் போராட்டத்துக்குப் பிறகு, அவர் அக்டோபர் 13, 1956-ல் இறந்தார். இது காரணத்தை அதிக கவனத்தைப் பெற வழிவகுத்தது. மே 7, 1957-ல் மாநிலங்களவையில் பெயர் மாற்றத் தீர்மானத்தை தி.மு.க கொண்டு வந்தது, ஆனால், அந்தத் தீர்மானம் தோற்கடிக்கப்பட்டது.
அந்த தீர்மானம் மீண்டும் ஜனவரி 1961-ல் சோசலிஸ்ட் கட்சி எம்.எல்.ஏ சின்னதுரையால் கொண்டு வரப்பட்டது. ஒரு மாதம் கழித்து, ஆளும் காங்கிரஸ் கட்சியின் ஆதரவின்றி, தீர்மானம் தாக்கல் செய்யப்பட்டு மீண்டும் தோல்வியடைந்தது.
1961-ம் ஆண்டு, மேற்கு வங்கத்தைச் சேர்ந்த நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும் கம்யூனிஸ்ட் தலைவருமான பூபேஷ் குப்தா, மெட்ராஸ் மாநிலத்தை தமிழ்நாடு எனப் பெயர் மாற்றுவதற்கான மசோதாவை நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்தார். அப்போது, ராஜ்யசபா உறுப்பினராக இருந்த, பிற்காலத்தில் மெட்ராஸ் மாநிலத்தின் கடைசி முதல்வராகவும், தமிழ்நாட்டின் முதல் முதல்வராகவும் பதவியேற்கவிருந்த சி.என். அண்ணாதுரை, இந்த நடவடிக்கையை ஆதரித்தார். ஆனால், பெரும்பான்மை இல்லாததால் இதுவும் தோற்கடிக்கப்பட்டது.
பின்னர் 1967-ம் ஆண்டில், அவரது கட்சி தி.மு.க ஆட்சியில் இருந்தபோது, அண்ணாதுரை மாநிலங்களவையில் ஒரு தீர்மானத்தை முன்வைத்தார். ஒரு தலைநகரம் (மெட்ராஸ்) ஒரு மாநிலத்தின் பெயராக மாற முடியாது என்று வாதிட்ட அவர், பண்டைய இலக்கியங்களில் தமிழ்நாடு என்ற பெயர் பயன்படுத்தப்பட்டது என்றும் கூறினார். காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட கட்சிகள் தீர்மானத்தை வரவேற்றன. மறுபெயரிடுவதற்கு அரசியலமைப்புத் திருத்தம் தேவைப்பட்டதால், நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளும் முறையே நவம்பர் மற்றும் டிசம்பர் 1968-ல் மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் அளித்தன. பின்னர், மாநில அரசு ஜனவரி 14, 1969 அன்று பெயர் மாற்றம் நடைமுறைக்கு கொண்டு வர அரசிதழில் அறிவிப்பை வெளியிட்டது.
1996-ம் ஆண்டு பம்பாயின் பெயர் மும்பை என மாற்றப்பட்ட சமயத்தில், தமிழ்நாடு தலைநகரின் பெயர் சென்னை என மாற்றப்பட்டது. விரைவில், கல்கத்தா 2001-ல் கொல்கத்தாவாக மாறியது. இத்தகைய மாற்றங்கள் காலனித்துவ செல்வாக்கைக் குறைக்கும் முயற்சிகளாகக் கூறப்படுகின்றன. மெட்ராஸ் அல்லது சென்னையைப் பொறுத்தவரை, இந்தப் பெயர்களில் ஆங்கிலேயர்களின் செல்வாக்கைக் கண்டறிவது கடினம், இருப்பினும் தொடக்கத்திலிருந்தே அவற்றை வடிவமைப்பதில் அவர்களின் பங்கு மறுக்க முடியாதது.
“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“
/indian-express-tamil/media/agency_attachments/33Ho9XHwZawzDekwDLnu.png)
Follow Us/indian-express-tamil/media/media_files/cx5DyZGWKNPfnE0QxWRU.jpg)