மிடில் கிளாஸ் 2.0: இந்தியாவில் வேலைவாய்ப்புத் துறையை மாற்றுகிறது, ஆனாலும் ஒரு பெரிய சவால்

Harish Damodaran

சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இந்தியாவின் நடுத்தர வர்க்கம் பெரும்பாலும் பொதுத்துறையால் உருவாக்கப்பட்டது.

இந்தச் செய்தியை ஆங்கிலத்தில் படிக்க கிளிக் செய்யவும்

மார்ச் 31, 1995 இல் பொதுத் துறையில் வேலைவாய்ப்பு 194.7 லட்சமாகவும், ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட தனியார் துறையில் 80.6 லட்சமாகவும் இருந்தது. மார்ச் 31, 2012ல் மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் மற்றும் பொதுத் துறை நிறுவனங்கள் மற்றும் உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் பணியாளர்கள் எண்ணிக்கை 176.1 லட்சமாகவும், தனியார் துறையில் வேலை செய்வோரின் எண்ணிக்கை 119.7 லட்சமாகவும் உயர்ந்தது.

தொழிலாளர் மற்றும் வேலைவாய்ப்பு அமைச்சகம் 2011-12 (ஏப்ரல்-மார்ச்) க்குப் பிறகு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட பொது மற்றும் தனியார் துறை வேலைவாய்ப்புகள் குறித்த புள்ளிவிவரங்களைத் தொகுத்ததாகவோ அல்லது வெளியிடுவதாகவோ தெரியவில்லை. நிதி அமைச்சகத்தின் 2018-19 ஆம் ஆண்டிற்கான பொருளாதார ஆய்வறிக்கையில் கடைசியாக வெளியிடப்பட்ட தரவு கூட 2011-12 இல் நிறுத்தப்பட்டுள்ளது.

நடுத்தர வகுப்பு 2.0

ஆனால் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட வேலை வாய்ப்பின் போக்கு, குறிப்பாக 1991 இன் பொருளாதார சீர்திருத்தங்களுக்குப் பிறகு, பொதுத் துறையிலிருந்து தனியார் துறைக்கு மாறுவது 2011-12 க்குப் பிறகு வேகம் கூடியுள்ளது என்று கருதுவது நியாயமானது.

இந்திய ரயில்வேயில் பணிபுரியும் வழக்கமான ஊழியர்களின் எண்ணிக்கையும் அதற்கு ஒரு குறிகாட்டியாகும். 1990-91 மற்றும் 2022-23 க்கு இடையில், இவை 16.5 லட்சத்தில் இருந்து 11.9 லட்சமாக சரிந்தன. கடந்த நிதியாண்டில் 12.5 லட்சமாக அதிகரித்ததைக் கணக்கிட்ட பிறகும், 1990-91 உச்சத்தில் இருந்து வீழ்ச்சி 4 லட்சமாக அல்லது கிட்டத்தட்ட கால் பங்காக உள்ளது. மத்திய பொதுத் துறை நிறுவனங்களில் வேலை வாய்ப்பு குறைப்பு இன்னும் அதிகமாக உள்ளது: 1990-91ல் 22.2 லட்சத்தில் இருந்து 2023-24ல் வெறும் 8.1 லட்சமாக இருந்தது (விளக்கப்படத்தைப் பார்க்கவும்).
மறுபுறம், இந்தியாவின் சீர்திருத்தத்திற்குப் பிந்தைய "இரண்டாம் நடுத்தர வர்க்கத்தின்" அடையாளமான தகவல் தொழில்நுட்ப (IT) துறையை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். டாடா கன்சல்டன்சி சர்வீசஸ் (TCS) மற்றும் இன்ஃபோசிஸ் (Infosys) 2004-05 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் முறையே 45,714 மற்றும் 36,750 ஊழியர்களைக் கொண்டிருந்தன, இது பதினைந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு முறையே 4,48,464 மற்றும் 2,42,371 ஆக உயர்ந்தது.

உண்மையான ஏற்றம், கோவிட்-19 க்குப் பிறகு நடந்தது. அதுவரை ஆட்சேர்ப்பில் மெதுவாக இருந்த நிறுவனங்களிடையே கூட இந்த தொற்றுநோய் டிஜிட்டல் மயமாக்கலுக்கான தேவையை அதிகரித்ததால், இது இந்தியாவின் மென்பொருள் சேவைகளின் ஏற்றுமதி மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்ப நிறுவனங்களில் வேலைவாய்ப்பில் சாதகமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.
டி.சி.எஸ், இன்ஃபோசிஸ், விப்ரோ (Wipro), ஹெச்.சி.எல் டெக்னாலஜிஸ் (HCL Technologies) மற்றும் டெக் மஹிந்திரா (Tech Mahindra) ஆகிய பெரிய ஐந்து நிறுவனங்களின் மொத்த பணியாளர்களின் எண்ணிக்கை 2020 மார்ச் இறுதியில் 11.5 லட்சத்திற்கும் கீழே இருந்து 2022 செப்டம்பர் இறுதியில் 16 லட்சத்திற்கும் மேலாக உயர்ந்துள்ளது.

எண்ணிக்கை சற்று குறைந்திருந்தாலும், பெரிய ஐந்து ஐ.டி நிறுவனங்களில் டிசம்பர் 31, 2024 நிலவரப்படி 15,34,708 பணியாளர்கள் உள்ளனர் (அட்டவணை 1). இது 2023-24 வரை இந்திய ரயில்வேயில் 12,52,180 வழக்கமான ஊழியர்களை விட அதிகமாகும். இது தற்போது மதிப்பிடப்பட்டுள்ள 14.2 லட்சம் அதிகாரிகள், வீரர்கள், விமானப்படையினர் மற்றும் மாலுமிகள் அடங்கிய மூன்று பாதுகாப்பு சேவைகளை விட அதிகமாகும்.

வங்கித் துறையில் மாற்றம்

மற்றொன்று, அதிகம் முன்னிலைப்படுத்தப்படாத, மிடில் கிளாஸ் 2.0 கதை வங்கித் துறை ஆகும்.

1991-92 ஆம் ஆண்டில், இந்தியாவில் வங்கிகளின் மொத்த பணியாளர் எண்ணிக்கை சுமார் 9.8 லட்சம். பொதுத்துறை வங்கிகளின் பங்கு கிட்டத்தட்ட 8.5 லட்சம் அல்லது 87% ஆகும். பொதுத்துறை வங்கி பணியாளர்களின் எண்ணிக்கை 2020-21ல் 7.7 லட்சமாக குறைந்துள்ளது, ஆனால் தனியார் துறை வங்கிகளில் 6 லட்சத்தை தாண்டியுள்ளது.

2022-23 காலகட்டம், தனியார் துறை வங்கிகள், முதன்முறையாக, வேலைவாய்ப்பில் அரசுக்குச் சொந்தமான பொதுத்துறை நிறுவனங்களை முந்தின. 2023-24 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில், பொதுத்துறை வங்கிகளின் 7.5 லட்சத்திற்கும் குறைவான ஊழியர்களின் எண்ணிக்கையை விட தனியார் துறை வங்கிகளின் எண்ணிக்கை 8.74 லட்சமாக இருந்தது. இது, 1991-12ல் (அட்டவணை 2) செய்ததை விட, இன்று வங்கித் துறையானது ஏறக்குறைய இருமடங்கு வேலை வாய்ப்புகளை வழங்குகிறது.

தனிப்பட்ட வங்கி மட்டத்தில் தனியார் துறை தலைமையிலான மாற்றம் பற்றிய சிறந்த யோசனையைப் பெற முடியும்.

பெரிய ஐந்து தனியார் துறை வங்கிகளான ஹெச்.டி.எஃப்.சி (HDFC), ஐ.சி.ஐ.சி.ஐ (ICICI), ஆக்ஸிஸ் (Axis), கோடக் மஹிந்திரா (Kotak Mahindra) மற்றும் பந்தன் வங்கி ஆகியவை 2023-24ல் 6.1 லட்சத்திற்கும் அதிகமான ஊழியர்களைக் கொண்டிருந்தன. ஹெச்.டி.எஃப்.சி.,யின் ஊழியர்களின் எண்ணிக்கையான 2,13,527 என்பது பாரத ஸ்டேட் வங்கியின் 2,32,296ஐ விட சற்று குறைவாக இருந்தது. ஐ.சி.ஐ.சி.ஐ (141,009) மற்றும் ஆக்சிஸ் வங்கி (104,332) பணியாளர்களின் எண்ணிக்கை இரண்டாவது பெரிய பொதுத்துறை வங்கியான பஞ்சாப் நேஷனல் வங்கியின் 1,02,349 ஐ விட அதிகமாகும். கோடக் மஹிந்திரா (77,923) மற்றும் பந்தன் வங்கி (75,748) ஆகியவற்றில் உள்ள ஊழியர்களின் எண்ணிக்கை, மற்ற அரசுக்குச் சொந்தமான வங்கிகளுடன் ஒப்பிடத்தக்கது: கனரா வங்கி (82,643), யூனியன் பாங்க் ஆஃப் இந்தியா (75,880) மற்றும் பேங்க் ஆஃப் பரோடா (74,886).

வேலைவாய்ப்பு சவால்

எளிமையாகச் சொன்னால், தாராளமயமாக்கல் மற்றும் உலகமயமாக்கல் தனியார் நிறுவனங்களுக்கு புதிய தொழில்கள் மற்றும் வாய்ப்புகளைத் திறந்தன.

இது, முன்னோடியில்லாத வகையில் ஐ.டி மற்றும் நிதி (வங்கி, காப்பீடு, பரஸ்பர நிதிகள், சந்தை இடைநிலை/தரகுகள் போன்றவை) அல்லது கணக்கியல், சட்டம், சுகாதாரம், விருந்தோம்பல் மற்றும் சுற்றுலா, போக்குவரத்து மற்றும் தளவாடங்கள், விமானம், ஊடகம், விளம்பரம், விளையாட்டு மற்றும் பொழுதுபோக்கு, ரியல் எஸ்டேட் மற்றும் சில்லறை விற்பனை சேவைகள் துறைகளில் வேலைவாய்ப்பை உருவாக்க வழிவகுத்தது.

சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய அரசாங்கத்தால் உருவாக்கப்பட்ட மிடில் கிளாஸ் 1.0 சீர்திருத்தங்களின் துவக்கத்துடன் சுருங்கத் தொடங்கியபோதுதான் தனியார் துறை தலைமையிலான மிடில் கிளாஸ் 2.0 விரிவாக்கம் நடந்தது.

இருப்பினும், மேற்கூறிய வேலை உருவாக்கம் ஒரு பெரிய வரம்பைக் கொண்டுள்ளது. இது முக்கியமாக சேவைகள் துறையில் உள்ளது. சீனா மற்றும் பெரும்பாலான தொழில்மயமான நாடுகளைப் போலல்லாமல், இந்தியா உற்பத்தித்திறன் (ஒரு தொழிலாளிக்கான உற்பத்தி மதிப்பு) மற்றும் சராசரி வருமானம் அதிகமாக இருக்கும் துறைகளுக்கு - குறிப்பாக உற்பத்தி மற்றும் நவீன சேவைகளுக்கு - உபரி உழைப்பை பெரிய அளவில் மாற்றுவதை உள்ளடக்கிய "கட்டமைப்பு மாற்றத்தை" அனுபவிக்கவில்லை.

அதிகாரப்பூர்வ காலமுறை தொழிலாளர் படை ஆய்வுகள் (PLFS) இந்தியாவின் தொழிலாளர் தொகுப்பில் விவசாயத் துறையின் பங்கு 1993-94 இல் 64% இலிருந்து 2011-12 இல் 48.9% ஆகவும், மேலும் 2018-19 இல் 42.5% ஆகவும் குறைந்தது, ஆனால் பின்னர் 2023-24ல் 46.2% ஆக உயர்ந்தது.

உற்பத்தித் துறையின் பங்கு 1993-94 இல் 10.4% ஆக இருந்து 2011-12 இல் 12.6% ஆக உயர்ந்தது, ஆனால் 2023-24 இல் 11.4% ஆகக் குறைந்தது. சமீபத்திய 2023-24 காலமுறை தொழிலாளர் படை ஆய்வுகள் அறிக்கை, மொத்த பணிபுரியும் தொழிலாளர் படையில் உற்பத்தியின் 11.4% பங்கு கட்டுமானம் (12%), வர்த்தகம், ஹோட்டல் & உணவகங்கள் (12.2%) மற்றும் “பிற சேவைகள்” (11.9%) ஆகியவற்றைக் காட்டிலும் குறைவாக இருப்பதை வெளிப்படுத்துகிறது.

இவ்வாறு, சேவைத் துறை விரிவடைந்துள்ள நிலையில், இந்தியாவும் "உலகின் பின் அலுவலகமாக" (சீனா அதன் "தொழிற்சாலை" போல்) மாறியுள்ள நிலையில், நல்ல ஊதியம் பெறும் வேலைகள் சிறந்த படித்தவர்களுக்கு அதிகம். எல்லோரும் மென்பொருள் புரோகிராமர், மருத்துவர், நிதி ஆய்வாளர், கணக்காளர் அல்லது வழக்கறிஞர் ஆக முடியாது.

பெரும்பாலான சேவைத் துறை வேலைகள் முறைசாரா மற்றும் குறைந்த ஊதியம் கொண்டவை: கட்டுமானம் மற்றும் தலைச்சுமை தொழிலாளர்கள், சுகாதாரம், பாதுகாப்பு பணியாளர்கள், வீட்டு உதவியாளர், கடை உதவியாளர், சிறிய சில்லறை விற்பனை மற்றும் கிக் வேலை.

வாடகை கார் ஒருங்கிணைப்பாளரான உபெரின் (Uber) 2024 இந்திய பொருளாதார தாக்க அறிக்கையின்படி, உபெர் அதன் இயங்குதளத்தைப் பயன்படுத்தி 10 லட்சத்திற்கும் அதிகமான ஓட்டுநர்களைக் கொண்டுள்ளது. அக்டோபர்-டிசம்பர் 2024 இல் சோமேட்டா (Zomato) சராசரியாக 4,80,000 மாதாந்திர சுறுசுறுப்பான உணவு விநியோகிப்பாளர்களையும் 1,45,000 விரைவு-வணிக ரைடர்களையும் ஈடுபடுத்தியுள்ளது. அதன் போட்டியாளரான ஸ்விக்கி (Swiggy) அதே காலாண்டில் 5,43,562 சராசரி “பரிவர்த்தனை பங்குதாரர்களை” கொண்டுள்ளது.

ஆனால் இந்த வேலைகள் ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் மக்களை மிடில் கிளாஸ் 2.0 இல் சேர வைக்க முடியாது. இந்தியாவின் உண்மையான வேலைவாய்ப்பு சவால் அதில்தான் உள்ளது.