பொது சிவில் சட்டத்தை வலியுறுத்தும் மோடி; பல்வேறு சமூகங்களை எப்படி பாதிக்கும்?

சட்ட ஆணையம் பொது சிவில் சட்டம் பற்றி கருத்துக்களைத் தெரிவிக்க அழைப்பு விடுத்த பிறகு, பிரதமர் மோடி அதற்கு அழுத்தம் கொடுத்தார். பொது சிவில் சட்டம் என்றால் என்ன, அது ஏன் பரபரப்பாக விவாதிக்கப்படுகிறது? அது பற்றி அரசியலமைப்பு என்ன சொல்கிறது?

பிரதமர் நரேந்திர மோடி செவ்வாய்க்கிழமை பொது சிவில் சட்டத்தை உருவாக்கினார். சிறுபான்மை சமூகங்களை அதற்கு எதிராகத் தூண்டிவிட்டதாகக் குற்றம்சாட்டி எதிர்க்கட்சிகளை தாக்கினார்.

22வது சட்ட ஆணையம் 30 நாட்களுக்குள் பொது சிவில் சட்டம் பற்றிய பொது மற்றும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மத அமைப்புகளின் கருத்துக்களுக்கு அழைப்பு விடுத்த ஒரு வாரத்திற்குப் பிறகு பிரதமர் மோடியின் இந்த பேச்சு வந்துள்ளது.

பொது சிவில் சட்டம் என்றால் என்ன?

பொது சிவில் சட்டம் என்பது அனைத்து மதத்தினருக்கும் தனிப்பட்ட சட்டங்களின் பொதுவான நெறிமுறையைக் கொண்டிருக்கும் யோசனையாகும். தனிநபர் சட்டத்தில் பரம்பரை, திருமணம், விவாகரத்து, குழந்தை பராமரிப்பு மற்றும் ஜீவனாம்சம் ஆகிய அம்சங்கள் அடங்கும். இருப்பினும், தற்போது, ​​இந்தியாவின் தனிப்பட்ட சட்டங்கள் மிகவும் சிக்கலானவை மற்றும் வேறுபட்டவை, ஒவ்வொரு மதமும் அதன் சொந்த குறிப்பிட்ட விதிமுறைகளைப் பின்பற்றுகின்றன.

பொதுவான சிவில் சட்டத்தின் வடிவம் மற்றும் கருத்து அடிக்கடி விவாதிக்கப்படும் அதே நேரத்தில், இந்த யோசனை அரசியலமைப்பிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

இந்திய அரசியலமைப்பின் IV பகுதி மாநிலக் கொள்கையின் வழிகாட்டுதல் கோட்பாடுகளைக் கையாள்கிறது. அவை நீதிமன்றங்களால் செயல்படுத்தப்படாவிட்டாலும், நாட்டை ஆள்வதில் அடிப்படைப் பாத்திரத்தை வகிக்கும் வழிகாட்டும் கொள்கைகளாக செயல்பட வேண்டும். சட்டப்பிரிவு 44 குறிப்பிடுகிறது, “இந்தியாவின் எல்லை முழுவதும் குடிமக்களுக்கு பொது சிவில் சட்டத்தைப் பாதுகாக்க அரசு முயற்சி செய்ய வேண்டும். பிரதமர் மோடி தனது உரையில் பொது சிவில் சட்டம் என்பது அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கியவர்களால் முன்வைக்கப்பட்ட யோசனை என்றும் வலியுறுத்தினார்.

அரசியலமைப்பு நிர்ணய சபையில் என்ன விவாதம் நடந்தது?

அரசியலமைப்புச் சபையானது பொது சிவில் சட்டத்தை ஒரு உத்தரவுக் கோட்பாடாக ஏற்றுக்கொண்டபோது அது பற்றிய நீண்ட விவாதத்தை கண்டது.

நவம்பர் 23, 1948-ல் இந்தக் பிரிவு விவாதிக்கப்பட்டபோது, ​​பல முஸ்லிம் உறுப்பினர்கள் முன் அனுமதியுடன் குடிமக்களுக்குப் பொருந்தும் என்று ஒரு எச்சரிக்கையுடன் ஒரு பொது சிவில் சட்டத்தை ஏற்றுக்கொள்ள பரிந்துரைத்தனர். ஆனால், பி.ஆர். அம்பேத்கர் இந்தத் திருத்தங்களை கடுமையாக எதிர்த்தார்.

மெட்ராஸைச் சேர்ந்த முகமது இஸ்மாயில், ஒரு விதியை அதில் சேர்க்க முன்மொழிந்தார், “சட்டத்தால் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்ட எந்தவொரு சமூகத்தின் தனிப்பட்ட சட்டமும், சமூகத்தின் முந்தைய ஒப்புதலைப் பெறாமல் மாற்றப்படாது. யூனியன் சட்டமன்றம் சட்டத்தின் மூலம் தீர்மானிக்கலாம்.” என்று கூறினார்.

ஒரு குழு அல்லது ஒரு சமூகம் அதன் தனிப்பட்ட சட்டத்தைப் பின்பற்றுவதற்கான உரிமை அடிப்படையானது என்றும், அதனுடன் தொடர்புபடுத்துவது தலைமுறை தலைமுறையாக இந்தச் சட்டங்களைக் கடைப்பிடித்து வரும் மக்களின் வாழ்க்கை முறையில் தலையிடுவதற்குச் சமம் என்றும் இஸ்மாயில் கூறினார்.

இதற்குப் பிறகு, மேற்கு வங்கத்தைச் சேர்ந்த நஜிருதீன் அகமது கூறுகையில், பொது சிவில் சட்டத்தால் சிரமப்படுவது முஸ்லிம்கள் மட்டுமல்ல, ஒவ்வொரு மத சமூகமும் அதன் சொந்த மத நம்பிக்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகளைக் கொண்டுள்ளது.

இதைத் தொடர்ந்து, சென்னையைச் சேர்ந்த பி போக்கர் சாஹிப் பகதூர், “பொது சிவில் சட்டம் மூலம், நான் கேட்கிறேன், நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள், எந்த குறிப்பிட்ட சட்டத்தை எந்த சமூகத்தின் தரமாக எடுத்துக் கொள்ளப் போகிறீர்கள்? இந்து சட்டத்தில் உள்ள பல்வேறு மிடாக்ஷரா மற்றும் தயாபக அமைப்புகளைப் பற்றி அவர் குறிப்பிடுகையில், “இதர பல சமூகங்கள் பின்பற்றும் பல அமைப்புகள் உள்ளன. நீங்கள் எதை அடிப்படையாகக் கொண்டீர்கள்?” என்று கேள்வி எழுப்பினார்.

இதேபோல், பாரதிய வித்யா பவனை நிறுவிய வழக்கறிஞரும் கல்வியாளருமான கே.எம் முன்ஷி, இந்துக்களுக்குத் தனிச் சட்டங்கள் உள்ளன என்றும், “நாட்டின் தனிப்பட்ட சட்டத்தைப் பாதிக்கிறது என்ற காரணத்திற்காக இந்த துண்டு துண்டான சட்டத்தை அனுமதிக்கப் போகிறோமா? எனவே, இது சிறுபான்மையினருக்கான பிரச்சினை மட்டுமல்ல, பெரும்பான்மையினரையும் பாதிக்கும்.” என்று கூறினார்.

இறுதியாக, அரசியலமைப்பு வரைவுக் குழுவின் தலைவரான அம்பேத்கர், வடமேற்கு எல்லைப்புற மாகாணத்தைத் தவிர, பம்பாய் மற்றும் ஐக்கிய மாகாணங்கள் போன்ற இந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளில் உள்ள முஸ்லிம்கள் 1937 வரை வாரிசு விவகாரங்களில் இந்து சட்டத்தால் ஆளப்பட்டனர் என்று சுட்டிக்காட்டினார். “பிரிவு 44 சிவில் சட்டம் ஒன்றைப் பாதுகாக்க அரசு முயற்சி செய்ய வேண்டும் என்று முன்மொழிகிறது. எனவே, பொது சிவில் சட்டம் மக்கள் மீது செயல்படுத்தப்படாது.” என்று கூறினார்.

அம்பேத்கர், முழுமையான தன்னார்வ முறையில் பொது சிவில் சட்டத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கான ஏற்பாடுகளை எதிர்கால நாடாளுமன்றம் செய்யக்கூடிய சாத்தியத்தையும் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினார்.

முந்தைய சட்ட ஆணையங்கள் என்ன சொன்னது?

2016-ம் ஆண்டில், பொது சிவில் சட்டம் செயல்படுத்துவது தொடர்பான அனைத்து விஷயங்களையும் ஆராய்வதற்காக சட்ட ஆணையத்திற்கு சட்டம் மற்றும் நீதி அமைச்சகத்தால் ஒரு குறிப்பு அனுப்பப்பட்டது.

முதலில் இந்தியாவின் 21வது சட்ட ஆணையம் வந்தது, இது பல்வேறு பங்குதாரர்களின் கருத்துகளை கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டு, பிரச்சினையில் இறுதி அறிக்கைக்கு பதிலாக ஒரு ஆலோசனைக் கட்டுரையை வெளியிட்டது. குடும்பச் சட்டத்தின் சீர்திருத்தங்கள் என்ற தலைப்பிலான கட்டுரை, ஆகஸ்ட் 31, 2018-ல் வெளியிடப்பட்டது. மேலும், விளக்கத்தில் தெளிவின்மை மற்றும் பயன்பாடு ஆகியவற்றைக் கட்டுப்படுத்த தனிப்பட்ட சட்டங்களின் திருத்தங்கள் மற்றும் குறியீட்டு முறைகள் மூலம் மதங்கள் முழுவதும் குடும்பச் சட்டங்களை சீர்திருத்த வாதிட்டது.

சதி எனும் உடன்கட்டை ஏறும் வழக்கம், தேவதாசி முறை, முத்தலாக் மற்றும் குழந்தைத் திருமணம் ஆகியவை மத பழக்கவழக்கங்களின் கீழ் இருக்கும் சமூக தீமைகளுக்கு' எடுத்துக்காட்டுகளாகக் கூறி, இந்த நடைமுறைகள் மனித உரிமைகளின் அடிப்படைக் கொள்கைகளுடன் ஒத்துப்போவதில்லை மற்றும் அவை மதத்திற்கு அவசியமானவை அல்ல என்று சட்ட ஆணையம் பார்த்தது.

சில மாநிலங்களுக்கு சில பாதுகாப்புகளை வழங்கும் அரசியலமைப்பின் ஆறாவது அட்டவணையை நம்பி, சட்டங்களை உருவாக்கும் போது, ​​கலாச்சார பன்முகத்தன்மையை சமரசம் செய்ய முடியாது என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். தேசத்தின் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டுக்கு பொது சிவில் சட்டம் என்ற நமது கோரிக்கையே அச்சுறுத்தலுக்கு காரணமாகிறது.

இந்த கட்டுரை வெளியிடப்பட்டு மூன்று ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகிவிட்டதால், இந்தியாவின் 22-வது சட்ட ஆணையம் அதன் முக்கியத்துவம், பொருத்தம் மற்றும் இந்தப் பொருளின் பல்வேறு நீதிமன்ற உத்தரவுகளின் வெளிச்சத்தில், இந்தப் பாடத்தில் புதிதாக சேர்க்க வேண்டுமென்று விவாதிப்பது உகந்தது என்று கருதியது.

இருப்பினும், பொது சிவில் சட்ட ஆணையங்களால் எடுத்துக்கொள்ளப்படுவதற்கு முன்பே, 1952-ம் ஆண்டிலிருந்தே நீதித்துறையால் அது விரிவாக விவாதிக்கப்பட்டது.

உச்ச நீதிமன்றம் என்ன சொன்னது?

பல தீர்ப்புகளில், உச்ச நீதிமன்றம் பொது சிவில் சட்டம் அறிமுகம் செய்ய வேண்டும் என்பதை ஆதரித்துள்ளது. தீர்ப்புகளில் குறிப்பிடத்தக்கது 1985 ஷா பானோ தீர்ப்பு, இதில் உச்ச நீதிமன்றம் ஒரு முஸ்லீம் பெண் ஜீவனாம்சம் பெறுவதற்கான உரிமையை உறுதி செய்தது. இந்தத் தீர்ப்பு ஒரு அரசியல் போரைத் தோற்றுவித்ததோடு, முஸ்லிம் தனிநபர் சட்டத்தில் நீதிமன்றங்கள் எந்த அளவிற்கு தலையிடலாம் என்பது பற்றிய சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது. அந்த முடிவை நாடாளுமன்றம் ரத்து செய்தது.

“பொது சிவில் சட்டம் முரண்பட்ட சித்தாந்தங்களைக் கொண்ட சட்டத்தின் மீதான வேறுபட்ட விசுவாசத்தை அகற்றுவதன் மூலம் தேசிய ஒருமைப்பாட்டிற்கு உதவும்” என்று நீதிமன்றம் கூறியது.

சர்லா முத்கல் v யூனியன் ஆஃப் இந்தியா (1995)-ல், பலதார மணத்தை அனுமதிக்கும் சட்டங்களிலிருந்து பயனடைவதற்காக இஸ்லாமிற்கு மாறுவதைத் தடை செய்த உச்ச நீதிமன்றம் பொது சிவில் சட்டத்தின் தேவை சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாதது என்று கூறியது. இருப்பினும், சமூக சூழல் சமூகத்தின் உயரடுக்கால் சரியாகக் கட்டமைக்கப்படும். தனிப்பட்ட மைலேஜைப் பெறுவதற்குப் பதிலாக மேலே உயர்ந்து, மாற்றத்தை ஏற்றுக்கொள்ள மக்களை எழுப்பும் தலைவர்களிடையே உள்ள அரசியல்வாதிகள் மட்டுமே இது நடக்கும் என்று அது மேலும் கூறியது.

அக்டோபர் 2022-ல், விவாகரத்து, வாரிசு, பரம்பரை, தத்தெடுப்பு மற்றும் பாதுகாவலர் ஆகிய சட்டங்களில் ஒரே சீரான தன்மைக்காக உச்ச நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட மனுவுக்கு அரசு பதிலளிக்கும் போது, அரசமைப்புச் சட்டம் அதன் குடிமக்களுக்கு ஒரு பொது சிவில் சட்டம் இருக்க வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்தியுள்ளது என்றும், இந்த விவகாரம் 22வது சட்ட ஆணையத்தின் முன் வைக்கப்படும் என்றும் கூறினார்.

"தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil"