‘செய் அல்லது செத்து மடி’ முழக்கத்துடன் வீதிகளில் இறங்கிய சாமானிய மக்கள்; ‘வெள்ளையனே வெளியேறு’ இயக்கம்

ஆகஸ்ட் 9, 1942-இல் இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் மிகப்பெரிய மக்கள் இயக்கம் தொடங்கப்பட்டது. பிரிட்டிஷார் ஒரு மிருகத்தனமான அடக்குமுறையைத் தொடங்கினர். ஆனால். அவர்களுக்கான செய்தி தெளிவாக இருந்தது: அவர்கள் இந்தியாவை விட்டு வெளியேற வேண்டும். அதற்கு குறைவான எதுவும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை.

80 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இந்த நாளில் - ஆகஸ்ட் 9, 1942-இல் இந்திய மக்கள் சுதந்திரத்திற்கான இறுதிக் கட்டப் போராட்டத்தைத் தொடங்கினர். இது காலனித்துவ ஆட்சிக்கு எதிரான மக்கள்திரள் எழுச்சியாக இருந்தது. இது அதற்கு முன்னர் காணப்படாத அளவில் இருந்தது. மேலும், இது இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்தில் சூரியன் மறையப்போகிறது என்ற தெளிவான செய்தியை அனுப்பியது.

அதற்கு முந்தைய நாள் (ஆகஸ்ட் 8) பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திடம், ‘வெள்ளையனே வெளியேறு’ என்று கூறிய மகாத்மா காந்தி, முழு காங்கிரஸ் தலைமையுடன் ஏற்கனவே சிறையில் இருந்தார். எனவே, ஆகஸ்ட் 9 விடிந்ததும், ‘செய் அல்லது செத்து மடி’ என்ற மகாத்மாவின் அழைப்பால் மக்கள் தாங்களாகவே தெருவில் இறங்கி போராடினார்கள்.

இந்த உண்மையான மக்கள் தலைமை தாங்கி நடத்திய இயக்கம் இறுதியில் பிரிட்டிஷாரால் வன்முறை மூலம் நசுக்கப்பட்டது. ஆனால் அதற்குள் அவர்களின் இறுதிப் புறப்பாடு எதுவுமே இந்திய மக்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது.

ஆகஸ்ட் 1942 ல் உருவான போராட்டம்

அத்தகைய இயக்கத்திற்கு வழிவகுக்கும் காரணிகள் கட்டமைக்கப்பட்ட நிலையில், கிரிப்ஸ் மிஷனின் தோல்வியுடன் விஷயங்கள் தலைமைக்கு வந்தன.

இரண்டாம் உலகப் போர் மூளும் நிலையில், தடுமாறிய பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திற்கு அதன் காலனித்துவ குடிமக்களின் ஒத்துழைப்பு தேவைப்பட்டது. இதைக் கருத்தில் கொண்டு, மார்ச் 1942-இல், காங்கிரஸ் மற்றும் முஸ்லீம் லீக் தலைவர்களைச் சந்திக்க சர் ஸ்டாஃபோர்ட் கிரிப்ஸ் தலைமையிலான ஒரு தூதுக்குழு இந்தியா வந்தது. போரில் இந்தியாவின் முழு மனதுடன் ஆதரவைப் பெறுவதே யோசனையாக இருந்தது. மேலும், அதற்கு பதிலாக இந்தியர்களுக்குத் சுயராஜ்யம் அளிப்பது வாக்குறுதியாக இருந்தது.

ஆனால் விஷயங்கள் அப்படிச் செல்லவில்லை. இந்தியாவில் சுயாட்சிக்கான சாத்தியக்கூறுகள் மிக விரைவில் சாத்தியமாகும் என்ற வாக்குறுதி இருந்தபோதிலும், கிரிப்ஸ் டொமினியன் அந்தஸ்தை மட்டுமே வழங்கினார். சுதந்திரம் அல்ல. மேலும், காங்கிரஸால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத இந்தியப் பிரிவினைக்கான ஏற்பாடும் இருந்தது.

கிரிப்ஸ் மிஷனின் தோல்வி, இந்தியர்கள் கடுமையாகப் போராடினால்தான் சுதந்திரம் வரும் என்பதை காந்திக்கு உணர்த்தியது. பாசிச சக்திகளைத் தோற்கடிப்பதற்கான பிரிட்டனின் முயற்சிகளைத் தடுக்கக்கூடிய ஒரு இயக்கத்தைத் தொடங்க காங்கிரஸ் ஆரம்பத்தில் தயக்கம் காட்டியது. ஆனால், அது இறுதியில் வெகுமக்களின் ஒத்துழையாமை இயக்கம் பற்றி முடிவு செய்தது. ஜூலை 1942 இல் வார்தாவில் நடந்த செயற்குழு கூட்டத்தில், காங்கிரஸ் இயக்கம் ஒரு தீவிரமான கட்டத்திற்கு நகர வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது.

‘செய் அல்லது செத்துமடி’: காந்தி உரை

ஆகஸ்ட் 8, 1942 அன்று பம்பாயில் (மும்பை) உள்ள கோவாலியா டேங்க் மைதானத்தில் காந்தி மக்கள் மத்தியில் உரையாற்றினார். “இதோ ஒரு மந்திரம், ஒரு சிறிய சுலோகம், நான் உங்களுக்குத் தருகிறேன். அதை உங்கள் இதயங்களில் பதித்துக்கொள்ளுங்கள். அதனால், ஒவ்வொருவரின் சுவாசத்திலும் நீங்கள் அதை வெளிப்படுத்துகிறீர்கள்” என்று அவர் கூறினார்.

“அந்த மந்திரம்: ‘செய் அல்லது செத்து’ என்பதுதான். இந்தியாவை விடுதலை அடையச் செய்வோம் அல்லது முயற்சி செய்து மரணம் அடைவோம்; நம் அடிமைத்தனம் நீடிப்பதைக் காண நாம் வாழ மாட்டோம்” என்று காந்தி கூறினார். அருணா ஆசப் அலி மூவர்ணக் கொடியை களத்தில் ஏற்றினார். வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம் அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டது.

அரசாங்கத்தால் இயக்கம் உடனடியாக ஒடுக்கப்பட்டது. ஆகஸ்ட் 9 ஆம் தேதிக்குள், காந்தி மற்றும் அனைத்து மூத்த காங்கிரஸ் தலைவர்களும் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். காந்தி பூனாவில் (புனே) உள்ள ஆகா கான் அரண்மனைக்கும், பின்னர் எர்வாடா சிறைக்கும் கொண்டு செல்லப்பட்டார். இந்த நேரத்தில்தான் கஸ்தூர்பா காந்தி ஆகா கான் அரண்மனையில் இறந்தார்.

மக்கள் vs பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம்

பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் தலைவர்களைக் கைது செய்தது, ஆனால், மக்களைத் தடுக்கத் தவறிவிட்டது. வழிகாட்ட யாரும் இல்லாத நிலையில், மக்கள் இயக்கத்தை தங்கள் கைகளில் எடுத்துக் கொண்டனர்.

பம்பாய், பூனா, அகமதாபாத் ஆகிய இடங்களில் நூறாயிரக்கணக்கான சாதாரண இந்தியர்கள் போலீசாருடன் மோதினார்கள். மறுநாள் (ஆகஸ்ட் 10), டெல்லி, உ.பி., மற்றும் பீகாரில் போராட்டங்கள் வெடித்தன. கான்பூர், பாட்னா, வாரணாசி மற்றும் அலகாபாத்தில் தடை உத்தரவை மீறி வேலைநிறுத்தங்கள், ஆர்ப்பாட்டங்கள், மக்கள் பேரணிகள் நடந்தன.

போராட்டங்கள் சிறிய நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்களில் வேகமாக பரவியது. செப்டம்பர் மாத நடுப்பகுதி வரை, காவல் நிலையங்கள், நீதிமன்றங்கள், தபால் நிலையங்கள் மற்றும் அரசாங்க அதிகாரத்தின் பிற அடையாளங்கள் மீண்டும் மீண்டும் தாக்குதலுக்கு உள்ளானது. ரயில் பாதைகள் மறிக்கப்பட்டது. இந்தியா முழுவதும் பள்ளிகள் மற்றும் கல்லூரிகளில் மாணவர்கள் வேலை நிறுத்தம் செய்தனர். சட்டவிரோத தேசியவாத இலக்கியங்களை விநியோகித்தனர். பம்பாய், அகமதாபாத், பூனா, அகமதுநகர் மற்றும் ஜாம்ஷெட்பூர் ஆகிய இடங்களில் உள்ள மில் மற்றும் தொழிற்சாலை தொழிலாளர்கள் வாரக்கணக்கில் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர்.

சில இடங்களில் போராட்டம் வன்முறையாக இருந்தது. பாலங்கள் தகர்க்கப்பட்டன, தந்தி கம்பிகள் துண்டிக்கப்பட்டன, ரயில் பாதைகள் சேதப்படுத்தப்பட்டன. வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கத்தின் 25 வது ஆண்டு விழாவில், சோசலிஸ்ட் தலைவர் ராம் மனோகர் லோஹியா எழுதுகையில், : “ஆகஸ்ட் 9 ஆம் தேதி மக்களின் போராட்டமாக இருந்தது. ஆகஸ்ட் 15 ஆம் தேதி அரசாங்கத்தின் நிகழ்வு… 9 ஆகஸ்ட் 1942 மக்களின் விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தியது - நாங்கள் சுதந்திரமாக இருக்க விரும்புகிறோம், நாங்கள் சுதந்திரமாக இருப்போம். நமது வரலாற்றில் நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு முதன்முறையாக, கோடிக்கணக்கான மக்கள் சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டும் என்று தங்கள் விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தினர்.” என்று குறிப்பிட்டார்.

ஆகஸ்ட் 10, 1942 அன்று இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் முதல் பக்கத்தில் ‘வெள்ளையனே வெளியேறு’ என்ற முழக்கம் இடம்பெற்றது.

காந்தி வெள்ளையனே வெளியேறு என்ற தெளிவான அழைப்பை விடுத்தபோது, பம்பாய் மேயராகப் பணியாற்றிய சோசலிஸ்ட் மற்றும் தொழிற்சங்கவாதியான யூசுப் மெஹரலியால் இந்த முழக்கம் உருவாக்கப்பட்டது. அதற்கு சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, 1928-இல், ‘சைமன் கோ பேக்’ என்ற முழக்கத்தை உருவாக்கியவர் மெஹரலி.

போராட்டங்களை கொடூரமாக ஒடுக்கிய பிரிட்டிஷ் அரசு

வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம் பிரிட்டிஷாரால் வன்முறையால் நசுக்கப்பட்டது - மக்கள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர்; லத்திசார்ஜ் செய்யப்பட்டனர், கிராமங்கள் எரிக்கப்பட்டன; முதுகெலும்புகள் முறிக்கப்பட்டன; பெரிய தொகை அபராதம் விதிக்கப்பட்டது. டிசம்பர் 1942 வரையில் ஐந்து மாதங்களில், 60,000 பேர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர்.

இருப்பினும், இந்த இயக்கம் ஒடுக்கப்பட்டாலும், அது இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் தன்மையை மாற்றியது. மக்கள் முன் எப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு ஆர்வத்துடனும் தீவிரத்துடனும், மக்கள் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தினர் இந்தியாவை விட்டு வெளியேற வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை எழுப்பினர்.

"தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil"