முதலாம் ராஜராஜன், ராஜேந்திரன்: சோழர்களைத் தலைசிறந்த சக்தியாக மாற்றிய இரு பேரரசர்கள்

சோழப் பேரரசர்களான ராஜராஜ சோழன் மற்றும் முதலாம் ராஜேந்திர சோழன் ஆகியோரின் வளமான பாரம்பரியத்தை போற்றும் வகையில் விரைவில் சிலைகள் நிறுவப்படவுள்ளன. 10-ம் நூற்றாண்டின் சோழப் பேரரசின் தென்னிந்தியாவில் ஆற்றிய மகத்தான பங்களிப்பை நினைவுகூர்ந்த பிரதமர் நரேந்திர மோடி சமீபத்தில், இந்த சிலைகள் “இந்தியாவின் வரலாற்று உணர்வின் நவீன தூண்களாக இருக்கும்” என்று கூறினார். மேலும், இந்த இரு ஆட்சியாளர்களையும் “இந்தியாவின் அடையாளம் மற்றும் பெருமைக்கு ஒத்தவர்கள்” என்று பாராட்டினார்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

சோழப் பேரரசின் இந்த இரண்டு மன்னர்கள் யார், ஏன் அவர்கள் இவ்வளவு போற்றப்படுகிறார்கள்?

ராஜராஜ சோழன் ஆட்சியின்கீழ் சோழர்கள்

சோழப் பேரரசு ராஜராஜ சோழன் மற்றும் அவரது மகன் மற்றும் வாரிசான முதலாம் ராஜேந்திர சோழன் காலத்தில் உச்சத்தை அடைந்ததாக அறியப்படுகிறது. தென்னிந்திய வரலாற்றின் முன்னோடி நீலகண்ட சாஸ்திரி தனது "சோழர்கள்" (1955) புத்தகத்தில், ராஜராஜ சோழன் மற்றும் அவரது வாரிசுகளின் கீழ், சோழப் பேரரசு ‘பைசாண்டியய அரசாட்சியின்’ திறனை எட்டியது என்று எழுதியுள்ளார். “அதன் ஏராளமான அரண்மனைகள், அதிகாரிகள் மற்றும் சடங்குகள் மற்றும் ஒரு விரிவான பேரரசின் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட வளங்களின் கம்பீரமான காட்சி.”

ராஜராஜ சோழன் கி.பி. 947-ல் இரண்டாம் பராந்தக மன்னருக்குப் பிறந்தார். செப்புத் தகடு கல்வெட்டுகளின் பதிவுகள் அவர் பிறந்தபோது அருண்மொழிவர்மன் என்று பெயரிடப்பட்டதை வெளிப்படுத்தியுள்ளன. கி.பி. 985-ல் அரியணை ஏறியதும், அவர் ‘ராஜராஜன்’ அல்லது அரசர்களுக்கு அரசன் என்ற பட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் ஆட்சிக்கு வந்தபோது, ராஜராஜ சோழன் தஞ்சாவூர்-திருச்சிப் பகுதியை மையமாகக் கொண்ட ஒரு சிறிய ராஜ்யத்தை மரபுரிமையாகப் பெற்றார். அது ராஷ்டிரகூட படையெடுப்புகளின் பேரழிவுகளிலிருந்து இன்னும் மீண்டு வரவில்லை.

புதிய மன்னரின் கீழ், சோழர்களின் சாம்ராஜ்ய விரிவாக்கங்கள் ஒரு புதிய திருப்பத்தை எடுத்தன. ராஜராஜ சோழனின் ஆட்சியின் முதல் ராணுவ சாதனை கேரளப் பிராந்தியத்தில் நடந்த போர் என்று சாஸ்திரி தனது புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளார். அவரது ஆட்சியின் கீழ், சோழப் பேரரசு கிழக்குப் கடற்கரை முழுவதிலும், வடக்கே கலிங்கம் வரை விரிவடைந்தது. சோழர்கள் விரைவில் பாண்டியர்களை வென்றனர். அவர்கள் அந்த நேரத்தில் தமிழகப் பிராந்தியத்தில் மற்றொரு பெரிய வம்சமாக இருந்தனர் மற்றும் அவர்களின் மிகப்பெரிய போட்டியாளர்களில் ஒருவர். இதன் விளைவாக, சோழர்கள் தமிழ்ப் பகுதியின் வடக்குப் மற்றும் கிழக்குப் பகுதிகளில் முதன்மை சக்தியாக உருவெடுத்தனர்.

ராஜராஜ சோழனின் ஆட்சியின் மற்றொரு தனிச்சிறப்பு கடல் வர்த்தகத்தின் ஆதிக்கம் ஆகும். "லாபகரமான வர்த்தகப் பாதைகளின் ஆதிக்கம் தன்னை மற்றும் தனது அரசவையை தமிழ்ப் பகுதியின் பிற சிதைந்த ஆட்சிமுறைகளிலிருந்து வேறுபடுத்துவதற்கான ஒரு உறுதியான வழி என்பதை ராஜராஜ சோழன் புரிந்துகொண்டார்" என்று பொது வரலாற்றாசிரியர் அனிருத் கனிசெட்டி தனது "லார்ட்ஸ் ஆஃப் தி டெக்கான்: சதர்ன் இந்தியா ஃப்ரம் தி சாலுக்கியாஸ் டு தி சோழாஸ்" (2022) புத்தகத்தில் எழுதுகிறார். மலபார் பிராந்தியத்தைக் கட்டுப்படுத்திய அவர்களின் போட்டியாளர்களான சேரர்கள், குறிப்பாக செழிப்பான ஃபாட்டிமிட் எகிப்திலிருந்து கடல் வழியாக வர்த்தகர்களை வரவேற்றனர் என்பதை அவர் புரிந்துகொண்டார்.

கனிசெட்டி தனது புத்தகத்தில், இளம் ராஜராஜ சோழன் காந்தளூர் துறைமுகத்தைத் தாக்கி அந்தப் பகுதியின் செல்வங்களைக் கைப்பற்ற எவ்வாறு நகர்ந்தார் என்பதை விரிவாக விவரிக்கிறார். அவரது உத்தரவின் கீழ், தென்னிந்தியாவின் மிகப்பெரிய கப்பல்களின் தொகுப்பு அந்தக் காலத்தில் எரிக்கப்பட்டது. "மறைவுகள் சரிந்திருக்க வேண்டும், தேக்கு மரம் விரிசல் அடைந்து கொந்தளிக்கும் அலைகளின் கீழ் சறுக்கியிருக்க வேண்டும், ஆயிரக்கணக்கான சோழ வீரர்களின் ஆரவாரத்துடன் அவர்கள் மக்களைச் சூறையாடி, அழுதுகொண்டிருந்த வணிகர்களை ஈட்டி முனையில் தடுத்து நிறுத்தினர்" என்று கனிசெட்டி எழுதுகிறார். "ராஜராஜ சோழன் ஒரு பிரமாண்டமான கொள்ளையை கைப்பற்றி தன்னை மற்றும் சோழர்களை துணைக்கண்டத்தின் தெற்கு முனையில் வளர்ந்து வரும் சக்திகளில் ஒருவராக நிலைநிறுத்தினார். வர்த்தகம் சோழர்களுடன் ஒரு இணக்கத்தை அடைந்தால் மட்டுமே அனுமதிக்கப்படும் என்று தோன்றியது."

அடுத்த 10 ஆண்டுகளில், ராஜராஜ சோழன் தென்னிந்தியாவில் தோன்றிய மிகச் சிறந்த மற்றும் கூர்மையான அரசியல் தலைவர்களில் ஒருவராக தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார். அவர் அனைத்து பாண்டியப் பிரதேசங்களையும் கைப்பற்றி பின்னர் இலங்கைக்குச் சென்றார். அங்கு அவர் பல பௌத்த விகாரங்களைச் சூறையாடி, சோழர்களின் ஆட்சியை நிலைநிறுத்த அவற்றின் இடத்தில் சிவன் கோயில்களைக் கட்டினார்.

நீலகண்ட சாஸ்திரி தனது புத்தகத்தில், அவரது ஆட்சியின் முடிவில், சோழப் பேரரசு "விரிவான மற்றும் நன்கு ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட பேரரசாக வளர்ந்தது, திறமையாக ஒழுங்கமைக்கப்பட்டு நிர்வகிக்கப்பட்டது, வளங்களில் நிறைந்தது, ஒரு சக்திவாய்ந்த நிலையான படையைப் பெற்றது, நன்கு சோதிக்கப்பட்டது மற்றும் மிகப்பெரிய முயற்சிகளுக்கு சமமானது" என்று குறிப்பிடுகிறார்.

ராஜேந்திர சோழனின் கீழ் சோழர்கள்

ராஜராஜ சோழனின் தனிப்பட்ட திறமைகள் அவரது மகன் மற்றும் வாரிசான ராஜேந்திர சோழனின் சாதனைகளுக்கு அடித்தளமாக அமைந்தன. அவர் மாவீரர் ராஜேந்திரன் என்றும் அறியப்படுகிறார். பிந்தையவரின் கீழ், சோழப் பேரரசு தனது மிகப் பெரிய புகழை அடைந்து கடல்களுக்கு அப்பாலும் தனது கரங்களை நீட்டியது.

ராஜேந்திர சோழன் கி.பி. 1012-ல் தனது தந்தையின் இணை ஆட்சியாளராக முதலில் அரச அதிகாரத்தை ஏற்றுக்கொண்டார், பின்னர் கி.பி. 1014-ல் ராஜராஜ சோழன் இறந்தவுடன் மன்னரானார். தனது தந்தையிடமிருந்து, ராஜேந்திரன் இன்றைய சென்னை மற்றும் ஆந்திரப் பிரதேசம் மற்றும் மைசூரு மற்றும் இலங்கையின் பகுதிகளை உள்ளடக்கிய ஒரு விரிவான பேரரசை மரபுரிமையாகப் பெற்றார். அவர் நன்கு நிறுவப்பட்ட, சக்திவாய்ந்த அதிகாரத்துவம், ஒரு வலிமையான ராணுவம் மற்றும் செழிப்பான வர்த்தக அமைப்பு ஆகியவற்றிலிருந்து பயனடைந்தார்.

நீலகண்ட சாஸ்திரி தனது புத்தகத்தில், "தனது 33 ஆண்டு ஆட்சிக் காலத்தில், ராஜேந்திரன் இந்த ஆரம்ப நன்மைகளை மிகச் சிறப்பாகப் பயன்படுத்தி, சோழப் பேரரசை அந்தக் காலத்தின் மிக விரிவான மற்றும் மதிக்கப்படும் இந்து அரசின் நிலைக்கு உயர்த்துவதில் வெற்றி பெற்றார். மேலும், மலாய் தீபகற்பம் மற்றும் கிழக்கு தீவுக்கூட்டத்தின் மீது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க ஆதிக்கத்தையும் (அனேகமாக குறுகிய காலத்திற்கு மட்டுமே என்றாலும்) கொண்டிருந்தது” என்று குறிப்பிடுகிறார்.

ராஜேந்திரனின் ஆட்சியின் வரலாறு குறித்து நீலகண்ட சாஸ்திரி எழுதியது, பெரும்பாலும் அவரது ஆட்சியின் முதல் பாதியில் அவர் மேற்கொண்ட விரிவான போர்கள் மற்றும் வெற்றிகளின் வரலாறு ஆகும்.

ராஜேந்திரன் இந்திய துணைக்கண்டத்திற்கு வெளியே பிரதேசங்களை கைப்பற்றிய ஒரே இந்திய மன்னர்களில் ஒருவர் ஆனார். கி.பி. 1025-ல், அவர் இந்தோசீனா, மலாய் தீபகற்பம் மற்றும் இன்றைய இந்தோனேசியாவிலுள்ள ஸ்ரீவிஜயப் பேரரசுக்கு ஒரு கடற்படைப் படையெடுப்பை அனுப்பினார். இந்த படையெடுப்பு, இந்தியப் பெருங்கடல் பகுதியில் முக்கிய வர்த்தகப் பாதைகளைக் கட்டுப்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தது, அதுவரை ஸ்ரீவிஜயப் பேரரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது.

வரலாற்றாசிரியர் ஹெர்மன் குல்கே தனது “நாகப்பட்டினம் முதல் சுவர்ணத்வீபம் வரை: தென்கிழக்கு ஆசியாவிற்கான சோழர் கடற்படைப் பயணங்களின் பிரதிபலிப்புகள்” (2010) என்ற புத்தகத்தில், (மற்ற இருவருடன் இணைந்து தொகுத்தது) ஸ்ரீவிஜயத்தின் மீதான சோழர் படையெடுப்பு இந்திய வரலாற்றில் ஒரு தனித்துவமான நிகழ்வு என்றும், "சுமார் ஒரு மில்லினியமாக இந்தியாவின் வலுவான கலாச்சார செல்வாக்கின் கீழ் வந்த தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளுடனான அதன் அமைதியான உறவுகளில்" இது ஒரு விதிவிலக்கு என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.

கல்வெட்டுப் பதிவுகளின்படி, ஸ்ரீவிஜயத்தைத் தாக்கிய பிறகு, முதலாம் ராஜேந்திரன் சங்ராம விஜயத்துங்கவர்மன் மன்னனைப் பிடித்து, ஸ்ரீவிஜயத்தின் ரத்தினக் கற்கள் பதிக்கப்பட்ட போர் வாயிலாகிய வித்தியாதர தோரணம் உட்பட பௌத்தப் பேரரசிடமிருந்து புதையல்களைக் கொள்ளையடித்தார்.

ராஜேந்திர சோழனின் தென்கிழக்கு ஆசியா நோக்கிய விரிவாக்கம் அப்பகுதிகளில் வர்த்தக மற்றும் கலாச்சார உறவுகளை நிலைநிறுத்துவதில் முக்கியமானது. எடுத்துக்காட்டாக, சோழர் கலை தென்கிழக்கு ஆசியாவின் பல பகுதிகளுக்குப் பரவியது.

அவர் கி.பி. 1025-ல் இன்றைய வங்காளத்தில் உள்ள பால வம்சத்தின் மீதான தனது வெற்றியைக் கொண்டாட கங்கைகொண்டசோழபுரத்தில் (இன்றைய திருச்சிராப்பள்ளிக்கு அருகில்) சோழர் தலைநகரைக் கட்டியதற்கும் பாராட்டப்படுகிறார். தனது "தென்னிந்தியாவின் வரலாறு" புத்தகத்தில், நீலகண்ட சாஸ்திரி, தலைநகரின் பெயர், 'கங்கையை வென்ற சோழனின் நகரம்' என்று பொருள்படும், தென்னிந்தியாவில் புதிய அரச சக்தியின் எழுச்சியை அறிவிக்கும் ஒரு அறிக்கையாக இருந்தது என்று எழுதினார்.

அதன்பிறகு, அவர் ஒரு பெரிய சிவன் கோவிலைக் கட்டினார், இது இன்றும் பெரிதும் போற்றப்படுகிறது. மேலும், ஆடி திருவாதிரை விழாவின் மையத்தில் உள்ளது. அங்கே பிரதமர் மோடி மாபெரும் சோழப் பேரரசரின் சிலையை நிறுவுவதாக அறிவித்தார்.