கர்நாடக கோவில் மசோதா சர்ச்சை: முன்வைத்த மாற்றங்கள் என்ன? மற்ற மாநிலங்கள் கோவில் வருவாயை எப்படி நிர்வகிக்கின்றன?

Ajoy Sinha Karpuram

கர்நாடகா கோயில் மசோதா சர்ச்சை: முதன்மை எதிர்க்கட்சியான பாரதிய ஜனதா கட்சி (பா.ஜ.க) பெரும்பான்மையைப் பெற்றுள்ள சட்ட மேலவையில், இந்துக் கோயில்களுக்கு வரி விதிக்கும் சட்டத்தை மாற்றியமைக்கும் கர்நாடக அரசின் முயற்சி தோல்வி அடைந்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: Row over Karnataka temple Bill: What changes it proposed, how other states manage temple revenues

கர்நாடக இந்து சமய நிறுவனங்கள் மற்றும் அறநிலையத் துறை (திருத்தம்) மசோதா, 2024 பிப்ரவரி 19 அன்று சட்டப் பேரவையில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு பிப்ரவரி 22 அன்று நிறைவேற்றப்பட்டது. இருப்பினும், மசோதா இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு சட்ட மேலவையில் நிராகரிக்கப்பட்டது.

கோவில்களின் வரி விதிப்பில் என்னென்ன மாற்றங்கள் முன்மொழியப்பட்டன?

இந்த மசோதா கர்நாடக இந்து மத நிறுவனங்கள் மற்றும் அறநிலைய துறைச் சட்டம், 1997 இல் உள்ள பல விதிகளை திருத்தும் வகையில் இருந்தது.

முதல் மற்றும் மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய விஷயம் என்னவென்றால், "மொத்த ஆண்டு வருமானம் பத்து லட்ச ரூபாய்க்கு மேல் உள்ள கோவில்களின் நிகர வருமானத்தில் பத்து சதவிகிதம்" என ஏற்கனவே இருந்ததற்கு பதிலாக, "ஒரு கோடி ரூபாய்க்கு மேல் ஆண்டு வருமானம் உள்ள நிறுவனங்களின் மொத்த வருமானத்தில் பத்து சதவீதத்தை" கோவில்களை பராமரிக்கும் பொது நிதியாக மாற்றுவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.

நிகர வருமானம் என்பது கோயிலின் செலவுகளைக் கணக்கிட்ட பிறகு அதன் லாபத்தின் அடிப்படையில் கணக்கிடப்படுகிறது, அதேசமயம் மொத்த வருமானம் என்பது கோயிலுக்கு கிடைக்கப்பெறும் மொத்தப் பணத்தைக் குறிக்கிறது.

மேலும், இந்த மசோதா, முந்தைய வருமான வரம்பை ரூ.5 லட்சத்தில் இருந்து ரூ.10 லட்சமாக மாற்றி, ரூ.10 லட்சம் முதல் ரூ.1 கோடி வரை வருமானம் ஈட்டும் நிறுவனங்களின் வருமானத்தில் 5%ஐ பொது நிதிக்கு மாற்றியது.

1997 ஆம் ஆண்டு சட்டத்தில் திருத்தம் செய்து 2011 ஆம் ஆண்டு பா.ஜ.க அரசாங்கத்தால் பொது நிதிக் குழு உருவாக்கப்பட்டது.

சமீபத்திய திருத்தங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டிருந்தால், ரூ.1 கோடிக்கு மேல் வருமானம் உள்ள 87 கோயில்களிலும், ரூ.10 லட்சத்துக்கு மேல் வருமானம் உள்ள 311 கோயில்களிலும் கூடுதலாக ரூ.60 கோடி வருவாய் கிடைத்திருக்கும்.

சட்டத்தின் பிரிவு 19, மத ஆய்வுகள் மற்றும் பிரச்சாரம், கோயில் பராமரிப்பு மற்றும் பிற தொண்டுகள் உட்பட, பொது நிதியைப் பயன்படுத்தக்கூடிய நோக்கங்களை பட்டியலிடுகிறது.

மேம்படுத்தப்பட்ட நிதி, குறைந்த வருமானம் உள்ள கோயில்களுக்கு உதவி வழங்கவும், நோய்வாய்ப்பட்ட அர்ச்சகர்களுக்கு இறுதிப் பலன்களை வழங்கவும், பூசாரிகளின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த குழந்தைகளுக்கு உதவித்தொகை வழங்கவும் பயன்படுத்தப்படும் என்று காங்கிரஸ் அரசு கூறியது.

திருத்தங்களுக்கு எதிரான விமர்சனங்கள் என்ன?

சித்தராமையா அரசு கோவில்களை "கொள்ளை" அடிக்க முயற்சிப்பதாக பா.ஜ.க தலைவர்கள் குற்றம் சாட்டினர், மேலும் இந்து கோவில்கள் மட்டும் ஏன் குறிவைக்கப்படுகின்றன என்று கேள்வி எழுப்பினர்.

பா.ஜ.க மாநிலத் தலைவர் பி.ஒய்.விஜயேந்திரா, “மற்ற மதங்களின் வருவாயில் அக்கறை காட்டாத அரசு, இந்துக் கோயில்களின் வருமானத்தில் ஏன் கண்ணும் கருத்துமாக இருக்கிறது என்பதுதான் கோடிக்கணக்கான பக்தர்களின் கேள்வியாக இருக்கிறது?” என்று கூறினார்.

அதேநேரம், சித்தராமையா, "1997 இல் சட்டம் இயற்றப்பட்டதில் இருந்து ஒரு பொதுவான நிதியை உருவாக்குவதற்கான ஆணை எப்போதும் உள்ளது... பொது நிதி இந்து மதத்துடன் தொடர்புடைய மத நோக்கங்களுக்காக மட்டுமே நிர்வகிக்கப்படுகிறது ... மேலும் அதே நோக்கங்களுக்காக தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்படும்" என்று கூறினார்.

மசோதா வேறு ஏதேனும் மாற்றங்களை முன்வைத்ததா?

சட்டத்தின் 25வது பிரிவின்படி, கோவில்கள் மற்றும் மத நிறுவனங்கள், ஒரு அர்ச்சகர், பட்டியல் சாதி அல்லது பழங்குடியினத்தைச் சேர்ந்த குறைந்தபட்சம் ஒரு உறுப்பினர், இரண்டு பெண்கள் மற்றும் கோவில் அமைந்துள்ள பகுதியின் ஒரு உறுப்பினர் உட்பட ஒன்பது பேர் கொண்ட "நிர்வாகக் குழுவை" அமைக்க வேண்டும். மீதமுள்ள நான்கு உறுப்பினர்களில் ஒருவர் "விஸ்வகர்மா இந்து கோவில் கட்டிடக்கலை மற்றும் சிற்பக்கலையில் திறமையானவராக" இருக்க வேண்டும் என்று இந்த மசோதா முன்மொழிந்தது.

இந்தக் குழுக்களின் தலைவரை நியமிக்கும் அதிகாரத்தையும் ராஜ்ய தர்மிகா பரிஷத்துக்கு இந்த மசோதா வழங்கியது. ராஜ்ய தர்மிகா பரிஷத் என்பது மாநில அரசாங்கத்தால் நியமிக்கப்பட்ட ஒரு அமைப்பாகும், இது மதம் தொடர்பான பல்வேறு விஷயங்களில் முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் கொண்டது. இந்து மதம் தவிர மத வழிபாட்டை அனுமதிப்பதன் மூலம் ஒரு கோயில் "கலவை நிறுவனமாக" உள்ளதா, ஒரு கோவில் தனிப்பட்டதா, பொது அல்லது மதச்சார்பற்றதா, மற்றும் ஒரு நபர் வாரிசு அடிப்படையில் ஒரு மத நிறுவனத்தின் பரம்பரை அறங்காவலராக உள்ளாரா என்பது போன்ற நடைமுறைகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்கள் மீதான மத மோதல்கள் இதில் அடங்கும்.

இறுதியாக, ஆண்டுதோறும் ரூ. 25 லட்சத்துக்கும் அதிகமான வருமானம் ஈட்டும் கோயில்களுக்கு யாத்திரையை எளிதாக்கும் உள்கட்டமைப்புத் திட்டங்களை மேற்பார்வையிட மாநில அரசு மாவட்ட அளவிலான மற்றும் மாநில உயர்மட்ட அளவிலான குழுக்களை உருவாக்க வேண்டும் என்றும் மசோதா கோரியது.

மற்ற மாநிலங்களில் கோவில் வருவாய் எவ்வாறு கையாளப்படுகிறது?

தெலுங்கானாவின் அணுகுமுறை கர்நாடக மாதிரியுடன் ஒற்றுமையைப் பகிர்ந்து கொள்கிறது. தெலுங்கானா தொண்டு மற்றும் இந்து சமய நிறுவனங்கள் மற்றும் அறக்கட்டளை சட்டம், 1987 இன் பிரிவு 70 இன் கீழ், மத நிறுவனங்களின் நிர்வாகத்திற்கு பொறுப்பான ஆணையர் "பொது நல நிதியை" உருவாக்க முடியும்.

ஆண்டுக்கு 50,000 ரூபாய்க்கு மேல் சம்பாதிக்கும் மத நிறுவனங்கள் தங்கள் ஆண்டு வருமானத்தில் 1.5% மாநில அரசுக்கு செலுத்த வேண்டும். தெலுங்கானா சட்டத்தின் கீழ் அரசாங்கம் செய்த செலவினங்களுக்கு திருப்பிச் செலுத்தப்பட்ட பிறகு, கமிஷனர் மீதமுள்ள நிதியை பொது நல நிதிக்கு அனுப்பலாம். இந்த நிதி கோவில்கள், வேத பாடசாலைகள் (மத பள்ளிகள்) மற்றும் புதிய கோவில்களை நிறுவுதல் மற்றும் பராமரிப்பு மற்றும் புதுப்பிக்க பயன்படுத்தப்படுகிறது.

கேரளா முற்றிலும் மாறுபட்ட அமைப்பைப் பயன்படுத்துகிறது, அங்கு கோயில்கள் பெரும்பாலும் அரசு நடத்தும் தேவஸ்வம் (கோயில்) வாரியங்களால் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன.

மாநிலத்தில் 3,000 கோயில்களை நிர்வகிக்கும் ஐந்து தன்னாட்சி தேவஸ்வம் வாரியங்கள் உள்ளன. இந்த வாரியங்கள் ஆளும் அரசாங்கத்தால் நியமிக்கப்படும் பிரதிநிதிகளால் நடத்தப்படுகின்றன, அவர்கள் பெரும்பாலும் அரசியல்வாதிகள்.

ஒவ்வொரு தேவசம் போர்டுக்கும் மாநில அரசால் ஒதுக்கப்பட்ட பட்ஜெட் உள்ளது மற்றும் வருவாய் புள்ளிவிவரங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை. ஒவ்வொரு தேவஸ்வம் போர்டுக்கும் (ஒரே சட்டத்தால் நிர்வகிக்கப்படும் திருவிதாங்கூர் மற்றும் கொச்சின் தவிர) தனித்தனி சட்டங்களையும் அரசு இயற்றியுள்ளது, அவை அவற்றின் கீழ் உள்ள கோவில்களின் பணிகள் மற்றும் நிர்வாகத்தைக் கையாளுகின்றன.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“