மதச்சார்பின்மை: அரசியலமைப்பின் ஆன்மா - 42வது திருத்தத்திற்கு முன்னும் பின்னும் ஒரு பார்வை

இந்திய அரசியலமைப்பின் முகவுரையில் "சோசலிச" மற்றும் "மதச்சார்பற்ற" ஆகிய சொற்கள் 1976 ஆம் ஆண்டு 42வது அரசியலமைப்பு (திருத்த) சட்டம் மூலம் சேர்க்கப்பட்டன. இது இந்தியாவின் அடிப்படை ஆவணத்தில் பெரும் மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தது. ஜனதா அரசு 1978 ஆம் ஆண்டு 44வது திருத்தம் மூலம் இந்த மாற்றங்கள் பெரும்பாலானவற்றை நீக்கியது, ஆனால் முகவுரையில் செய்யப்பட்ட மாற்றங்கள் அப்படியே விடப்பட்டன.
 
சமீபத்தில், இந்தியத் துணைத் தலைவர் ஜகதீப் தன்கர், அவசரநிலை காலகட்டத்தில் "சோசலிச" மற்றும் "மதச்சார்பற்ற" ஆகிய சொற்கள் அரசியலமைப்பின் முகவுரையில் சேர்க்கப்பட்டது "சனாதனத்தின் ஆன்மாவுக்குச் செய்யப்பட்ட ஒரு அத்துமீறல்" என்று குறிப்பிட்டார். மத்திய அமைச்சர் சிவ்ராஜ் சிங் சவுகான், அசாம் முதல்வர் ஹிமந்த பிஸ்வா சர்மா, மற்றும் ஆர்.எஸ்.எஸ். பொதுச் செயலாளர் தத்தாத்ரேயா ஹொசபலே போன்ற தலைவர்கள் துணைத் தலைவரின் இந்தக் கருத்தை எதிரொலித்துள்ளனர்.
 
முகவுரையும் 42வது திருத்தமும்

அரசியலமைப்பிற்கு ஒரு தொலைநோக்கு அறிக்கையாக முகவுரை திகழ்கிறது. 1961 ஆம் ஆண்டு In Re: The Berubari Union வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் முகவுரையை "அரசியலமைப்பை உருவாக்கியவர்களின் மனதைத் திறக்கும் திறவுகோல்" என்று வர்ணித்தது.

1950 ஆம் ஆண்டு அரசியலமைப்பு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டபோது, முகவுரை இவ்வாறு இருந்தது: "இந்திய மக்களாகிய நாம், இந்தியாவை ஒரு இறையாண்மை கொண்ட ஜனநாயக குடியரசாக அமைக்க உறுதியேற்றுள்ளோம்," மேலும் அது தனது அனைத்து குடிமக்களுக்கும் "நீதி... சமத்துவம்... சுதந்திரம்... மற்றும் சகோதரத்துவம்" ஆகியவற்றை உறுதி செய்யும் என்றும் கூறியது.

1976 ஆம் ஆண்டு 42வது திருத்தம் இதை "...இறையாண்மை சோசலிச மதச்சார்பற்ற ஜனநாயக குடியரசு..." என்று மாற்றியது. மேலும், சகோதரத்துவத்தின் விளக்கத்தில் "ஒருங்கிணைப்பு" என்ற சொல்லைச் சேர்த்தது, இது தற்போது "தனிநபரின் கண்ணியத்தையும், தேசத்தின் ஒற்றுமை மற்றும் ஒருமைப்பாட்டையும் உறுதி செய்யும்..." என்று கூறுகிறது.

இந்த மாற்றங்கள், அவசரகாலத்தின் போது பிரதமர் இந்திரா காந்தியின் அரசியல் நோக்கங்களைப் பிரதிபலித்தன. இந்திரா காந்தி வெளிப்படையாக இடதுசாரி கொள்கைகளை நோக்கித் திரும்பினார் – 1969 இல் வங்கிகளை தேசியமயமாக்கினார், 1971 இல் மன்னர் மானியங்களை ரத்து செய்தார், மேலும் "கரிபி ஹடாவோ" ("வறுமையை ஒழிப்போம்") என்ற முழக்கத்துடன் மக்களவைத் தேர்தல்களில் பெரும் வெற்றி பெற்றார். "சோசலிச" என்ற சொல்லைச் சேர்த்தது, அரசியலமைப்பை பிரதமரின் பொருளாதாரப் பயணத்துடன் இணைப்பதாகக் காட்டியது.

"மதச்சார்பற்ற" என்ற சொல்லை முகவுரையில் சேர்த்ததற்கான காரணம் அவ்வளவு வெளிப்படையாகக் கூறப்படவில்லை. ஆனால், பாரதிய ஜனசங்கம், பிஜேபியின் முன்னோடி, ஒரு வலிமையான அரசியல் சக்தியாக வளர்ந்து வந்த காலகட்டத்தில் இது நிகழ்ந்தது. 1967 பொதுத் தேர்தலில் ஜனசங்கம் 35 இடங்களைப் பெற்றது, அதுவரை அதன் சிறந்த செயல்திறன் அது. காங்கிரஸ் 1971 இல் மீண்டு வந்தாலும், ஜனசங்கம் அவசரகாலத்தின்போது இந்திரா காந்தியின் முக்கிய அரசியல் எதிரிகளில் ஒன்றாகவே இருந்தது. அச்சமயத்தில் அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் மற்றும் எல்.கே. அத்வானி உள்ளிட்ட பல தலைவர்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர்.

"நமது அரசியலமைப்பின் மற்றும் நமது நாட்டின் நிறுவனத் தந்தைகள் இந்திய சமுதாயத்தை மதச்சார்பற்றதாகவும் சோசலிசமாகவும் இருக்கவே விரும்பினர்... நாம் இப்போது செய்வதெல்லாம் அவற்றை அரசியலமைப்பில் இணைப்பதுதான், ஏனெனில் அவை அங்கு குறிப்பிடப்படுவதற்கு முற்றிலும் தகுதியானவை" என்று இந்திரா காந்தி மக்களவையில் கூறினார்.

"ஒருமைப்பாடு" என்ற சொல், "நாட்டைப் பிளவுபடுத்தும் சக்திகள்" பற்றிய இந்திராவின் அரசியல் சொல்லாட்சி மற்றும் அவசரகாலத்தை திணித்ததற்கான நியாயம் ஆகியவற்றின் மையமாக இருந்த நேரத்தில் முகவுரையில் கொண்டுவரப்பட்டது.

அவை ஏற்படுத்திய வேறுபாடுகள்

முகவுரையில் செய்யப்பட்ட இந்தச் சேர்க்கைகள் அரசியலமைப்பில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களை ஏற்படுத்தவில்லை. உச்ச நீதிமன்றம் பெருபாரி யூனியன் வழக்கில் குறிப்பிட்டது போல், "[முகவுரை] அரசியலமைப்பின் ஒரு பகுதியல்ல, அது எந்தவொரு அடிப்படை அதிகாரத்தின் ஆதாரமாகவும் கருதப்படவில்லை..."

மதச்சார்பின்மை என்பது அரசியலமைப்பில் பலவிதமான விதிகள் மூலம் ஊடுருவியுள்ளது. உதாரணமாக, அரசியலமைப்பின் 14வது பிரிவில் பொறிக்கப்பட்டுள்ள சமத்துவ உரிமையின் ஒரு முக்கிய அம்சமாக மதச்சார்பின்மை உள்ளது. 15வது பிரிவு மதம், இனம், சாதி, பாலினம் அல்லது பிறப்பிடம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் பாகுபாட்டை வெளிப்படையாக தடை செய்கிறது. 16வது பிரிவு பொது வேலைவாய்ப்பு விஷயங்களில் சம வாய்ப்பை உறுதி செய்கிறது. அரசுக்கு எதிரான இந்த உரிமைகள் அரசியலமைப்பை உள்ளார்ந்த மதச்சார்பற்றதாக ஆக்குகின்றன.

இந்தக் கருத்து உச்ச நீதிமன்றத்தால் மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது. 42வது திருத்தம் முகவுரையை மாற்றுவதற்கு முன்பே, 1973 ஆம் ஆண்டு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க கேசவானந்த பாரதி வழக்கில் 13 நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு, மதச்சார்பின்மை அரசியலமைப்பின் அடிப்படை அம்சம் என்றும் அதை நீக்க முடியாது என்றும் தீர்ப்பளித்தது.

"மதம் என்ற ஒரே காரணத்தின் அடிப்படையில் எந்த ஒரு குடிமகனையும் பாகுபடுத்தாத அரசின் மதச்சார்பற்ற தன்மையையும் அவ்வாறே நீக்க முடியாது" என்று அந்தத் தீர்ப்பு கூறுகிறது.

1994 ஆம் ஆண்டு பொம்மை தீர்ப்பில், மத்திய-மாநில உறவுகளைக் கையாண்டபோது, உச்ச நீதிமன்றம் மதச்சார்பின்மையை அரசியலமைப்பின் அடிப்படை அம்சமாக மீண்டும் உறுதிப்படுத்தியது.

2024 நவம்பரில், அப்போதைய இந்திய தலைமை நீதிபதி சஞ்சீவ் கண்ணா தலைமையிலான இரு நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு, அரசியலமைப்பில் "மதச்சார்பின்மை" மற்றும் "சோசலிசம்" ஆகியவற்றைச் சேர்த்ததை சவால் செய்த ரிட் மனுக்களை தள்ளுபடி செய்தது.

"முகவுரையில் செய்யப்பட்ட சேர்க்கைகள், தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசுகளால் பின்பற்றப்படும் சட்டம் அல்லது கொள்கைகளை கட்டுப்படுத்தவோ அல்லது தடுக்கவோ இல்லை, அவை அடிப்படை மற்றும் அரசியலமைப்பு உரிமைகள் அல்லது அரசியலமைப்பின் அடிப்படை கட்டமைப்பை மீறாத வரை. எனவே, இந்த அரசியலமைப்புத் திருத்தத்தை சவால் செய்ய எந்த நியாயமான காரணத்தையும் நாங்கள் காணவில்லை..." என்று அந்த அமர்வு கூறியது.

இந்தியாவின் அரசியலமைப்பு, 'மதச்சார்பற்ற' என்ற சொல் சேர்ப்பதற்கு முன்பும், பின்பும், பல முக்கிய விதிகள் மற்றும் உச்ச நீதிமன்றத்தின் வரலாற்றுத் தீர்ப்புகள் மூலம், மதச்சார்பின்மையை அதன் ஆணிவேராகக் கொண்டுள்ளது என்பதை இந்த தகவல்கள் தெளிவாகப் பறைசாற்றுகின்றன.

Read in English: India’s secular Constitution, even without the word