‘சோஷலிஸம்’,  ‘மதச்சார்பின்மை’ வார்த்தைகளுக்கு அரசியலமைப்பில் என்ன பொருள்: முகவுரையில் எப்படி வந்தது?

நாட்டின் ஆவணத்தின் ஒட்டுமொத்த தத்துவமும் அதன் பிரிவுகளும் இந்திய அரசு அர்ப்பணித்துள்ள உயர்ந்த இலட்சியங்களை தெளிவுபடுத்தியபோது, அரசியலமைப்பின் அசல் வடிவமைப்பாளர்கள் எந்த வார்த்தையையும் வெளிப்படையாகக் குறிப்பிட வேண்டிய அவசியத்தை உணரவில்லை.

இந்திரா காந்தியின் அவசரகால அரசுதான் 1976-ம் ஆண்டு அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைத் திருத்தி முகவுரையில் இந்த இரண்டு வார்த்தைகளைச் சேர்த்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: ‘Socialist’ and ‘secular’: What do these words mean in the Constitution, and how did they come to be part of the Preamble?

மக்களவையில் காங்கிரஸ் தலைவர் ஆதிர் ரஞ்சன் சவுத்ரி, இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் முகப்புரையில் ‘சோசலிஸம்’ மற்றும்  ‘மதச்சார்பின்மை’ என்ற வார்த்தைகள் இல்லை என்றும், அதன் நகல்கள் எம்.பி.க்களுக்கு செவ்வாய்கிழமை (செப்டம்பர் 19) வழங்கப்பட்டது என்றும் கூறியுள்ளார்.

இந்த இரண்டு வார்த்தைகளும் உண்மையில் முகவுரையின் ஒரு பகுதியாக இல்லை. அவை அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தியால் விதிக்கப்பட்ட அவசரநிலையின் போது அரசியலமைப்பு (42வது திருத்தம்) சட்டம் 1976 மூலம் சேர்க்கப்பட்டன.

குறிப்பாக இந்தியா ஒரு மதச்சார்பற்ற நாடு என்ற விளக்கம், கடந்த நான்கு தசாப்தங்களாக தீவிரமாக விவாதிக்கப்பட்டு வருகிறது; இது திணிக்கப்பட்ட சொற்கள், ‘போலி மதச்சார்பின்மை’, ‘வாக்கு வங்கி அரசியல்’ மற்றும்  ‘சிறுபான்மை திருப்தி’ ஆகியவற்றை அனுமதிக்கின்றன என்று விமர்சகர்களுடன், பெரும்பாலும் வலதுசாரிகளும் கூறுகின்றனர்.

ஒவ்வொரு அரசியலமைப்புக்கும் ஒரு தத்துவம் உள்ளது. ஜனவரி 22, 1947-ல் அரசியலமைப்புச் சபையால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட குறிக்கோள்கள் தீர்மானத்தில் இந்திய அரசியலமைப்பின் அடிப்படையிலான தத்துவம் சுருக்கப்பட்டுள்ளது. அரசியலமைப்பின் முகவுரை குறிக்கோள்கள் தீர்மானத்தில் உள்ள இலட்சியத்தை வார்த்தைகளில் வைக்கிறது. இது அரசியலமைப்பின் அறிமுகமாக செயல்படுகிறது. மேலும், அதன் அடிப்படைக் கொள்கைகள் மற்றும் குறிக்கோள்களைக் கொண்டுள்ளது.

1950-ல் அரசியலமைப்பின் முகவுரை பின்வருமாறு:

“இந்திய மக்களாகிய நாம், இந்திய நாட்டினை இறையாண்மையும் சமநலச் சமுதாயமும் சமயச் சார்பின்மையும் மக்களாட்சி முறையும் அமைந்ததொரு குடியரசாக நிறுவவும் 

அதன் குடிமக்கள் அனைவரும்

சமுதாய பொருளியல், அரசியல், நீதி, எண்ணம், அதன் வெளியீடு, கோட்பாடு, சமயநம்பிக்கை, வழிபாடு இவற்றில் தன்னுரை;

சமுதாயப்படிநிலை, வாய்ப்பு நலம் இவற்றில் சமன்மை ஆகியவற்றை எய்திடச் செய்யவும்;

அவர்கள் அனைவரிடையேயும் 
தனிமனிதனின் மாண்பு, நாட்டுமக்களின் ஒற்றுமை, ஒருமைப்பாடு இவற்றை உறுதிப்படுத்தும் உடன்பிறப்புரிமையினை வளர்க்கவும்;

உள்ளார்ந்த உறுதியுடையராய், 

நம்முடைய அரசமைப்புப் பேரவையில், 1949 நவம்பர் 26-ம் நாளாகிய இன்று, ஈங்கிதனால், இந்த அரசமைப்பினை ஏற்று, இயற்றி நமக்கு நாமே வழங்கிக்கொள்கிறோம்.

‘சோசலிஸம்’ மற்றும்  ‘மதச்சார்பின்மை’ வார்த்தைகள் எப்படி வந்தது?

முதலில் ‘சோசலிஸம்’ என்ற வார்த்தையைப் பார்ப்போம்.

இந்திரா தனது அரசாங்கத்தில் பல ஆண்டுகளாக,  ‘கரிபி ஹடாவோ’ (வறுமையை ஒழிப்போம்) போன்ற முழக்கங்களுடன் ஒரு சோசலிச மற்றும் ஏழைகளுக்கு ஆதரவான பிம்பத்தின் அடிப்படையில் மக்கள் மத்தியில் தனது அங்கீகாரத்தை உறுதிப்படுத்த முயன்றார். சோசலிசம் என்பது இந்திய அரசின் குறிக்கோள் மற்றும் தத்துவம் என்பதை அடிக்கோடிட்டுக் காட்ட அவரது அவசரகால அரசாங்கம் முன்னுரையில் வார்த்தையைச் சேர்த்தது.

இருப்பினும், இந்திய அரசால் எதிர்பார்க்கப்பட்ட சோசலிசம் சோவியத் ஒன்றியம் அல்லது சீனாவின் சோசலிசம் அல்ல - அது இந்தியாவின் அனைத்து உற்பத்தி சாதனங்களையும் தேசியமயமாக்குவதைக் கருத்தில் கொள்ளவில்லை என்பதை வலியுறுத்த வேண்டும்.  “நம்முடைய சொந்த சோசலிச அடையாளம் உள்ளது” என்று இந்திரா தெளிவுபடுத்தினார். அதன் கீழ், “நாங்கள் தேவையை உணரும் துறைகளை தேசியமயமாக்குவோம்”.  “வெறும் தேசியமயமாக்கல் நம்முடைய வகை சோசலிசம் அல்ல” என்று அவர் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினார்.

‘மதச்சார்பின்மை’ என்ற வார்த்தை பற்றி என்ன கூறுகிறது?

இந்திய மக்கள் எண்ணற்ற நம்பிக்கைகளைக் கொண்டுள்ளனர், மத நம்பிக்கைகளில் வேறுபாடு இருந்தபோதிலும், அவர்களின் ஒற்றுமை மற்றும் சகோதரத்துவம், ‘மதச்சார்பின்மை’ என்ற லட்சியத்தை முன்னுரையில் பதிய வைப்பதன் மூலம் அடைய முயன்றது.

சாராம்சத்தில், அரசு அனைத்து மதங்களையும் சமமாகப் பாதுகாக்கிறது, அனைத்து மதங்களுக்கும் நடுநிலை மற்றும் பாரபட்சமற்ற தன்மையைப் பேணுகிறது. மேலும், எந்த ஒரு மதத்தையும் அரசு மதமாக நிலைநிறுத்துவதில்லை.

ஒரு மதச்சார்பற்ற இந்திய அரசு மனிதர்களுகளுக்கு இடையிலான உறவில் அக்கறை கொண்டுள்ளது, மனிதனுக்கும் கடவுளுக்கும் இடையிலான உறவில் அக்கறை கொண்டுள்ளது, இது தனிப்பட்ட விருப்பம் மற்றும் தனிப்பட்ட மனசாட்சியின் விஷயம். எனவே, இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் உள்ள மதச்சார்பின்மை என்பது மத உணர்வு தொடர்பான கேள்வி அல்ல, சட்டத்தின் கேள்வி.

இந்திய அரசின் மதச்சார்பற்ற தன்மை அரசியலமைப்பின் 25-28 பிரிவுகளால் பாதுகாக்கப்படுகிறது.

ஆனால், 42-வது திருத்தத்திற்கு முன்பே மதச்சார்பின்மை என்பது அரசியலமைப்பின் ஒரு அங்கமாக இல்லையா?

ஆம், சாராம்சத்தில் அது எப்போதும் அரசியலமைப்பின் தத்துவத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. இந்தியக் குடியரசை நிறுவியவர்கள் அரசியலமைப்பில் மதச்சார்பின்மை தத்துவத்தை மேலும் மேம்படுத்துவதற்கும் வலுப்படுத்துவதற்கும் வெளிப்படையான நோக்கத்துடன் 25, 26 மற்றும் 27 வது பிரிவுகளை ஏற்றுக்கொண்டனர். 42-வது திருத்தம் அரசியலமைப்பில் இந்த வார்த்தையை முறையாகச் சேர்த்தது மற்றும் குடியரசின் அரசியலமைப்பு ஆவணத்தின் பல்வேறு விதிகள் மற்றும் ஒட்டுமொத்த தத்துவத்தில் ஏற்கனவே மறைமுகமாக இருப்பதை தெளிவாக்கியது.

உண்மையில், அரசியலமைப்புச் சபை இந்த வார்த்தைகளை முன்னுரையில் சேர்ப்பது குறித்து குறிப்பாக விவாதித்து, அவ்வாறு செய்ய வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தது. கே.டி. ஷா மற்றும் பிரஜேஷ்வர் பிரசாத் போன்ற உறுப்பினர்கள் இந்த வார்த்தைகளை முன்னுரையில் சேர்க்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை எழுப்பிய பிறகு, டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேத்கர் பின்வரும் வாதத்தை முன்வைத்தார்:

“அரசின் கொள்கை என்னவாக இருக்க வேண்டும், சமூகம் மற்றும் பொருளாதாரத்தில் சமூகம் எவ்வாறு ஒழுங்கமைக்கப்பட வேண்டும் என்பது காலம் மற்றும் சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப மக்களால் தீர்மானிக்கப்பட வேண்டிய விஷயங்கள். ஜனநாயகத்தை முழுவதுமாக அழித்து வருவதால், அரசியலமைப்புச் சட்டத்திலேயே இதைப் பதிவு செய்ய முடியாது.” என்று கூறினார். 

அம்பேத்கர் மேலும் கூறினார்:  “இந்த திருத்தத்தில் பரிந்துரைக்கப்பட்டவை ஏற்கனவே வரைவு முகவுரையில் உள்ளது என்பது எனது கருத்து.” என்று கூறினார்.

இந்த பிரச்னை ஏற்கெனவே விவாதிக்கப்பட்டதா?

கடந்த ஆண்டு உச்ச நீதிமன்றத்தில் பா.ஜ.க-வின் முன்னாள் எம்.பி. சுப்பிரமணியன் சுவாமி தாக்கல் செய்த மனுவில், முன்னுரையில் இருந்து “சோசலிஸ்ட்” மற்றும் “மதச்சார்பற்ற” வார்த்தைகளை நீக்கக் கோரியிருந்தார். சமீபத்திலும் பல சந்தர்ப்பங்களிலும் இது பற்றி கூறினார்.

இதற்கு முன்பும் இதுபோன்ற மனுக்கள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன. மற்ற மனுதாரர்கள் இந்த வார்த்தைகள் அரசியலமைப்பில் இருக்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் இருக்கவில்லை என்றும், 368-வது பிரிவின் கீழ் நாடாளுமன்றத்தின் திருத்த அதிகாரத்திற்கு அப்பாற்பட்டது என்றும் வாதிட்டனர்.

2020-ம் ஆண்டில் பா.ஜ.க எம்.பி. ராகேஷ் சின்ஹா ராஜ்ய சபாவில் சோசலிசம் என்ற வார்த்தையை முகவுரையில் இருந்து நீக்கக் கோரி ஒரு தீர்மானத்தை முன்வைத்தார், “ஒரு தலைமுறையை நீங்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட சிந்தனையுடன் இணைக்க முடியாது. தவிர, எழுபது ஆண்டுகளாக நாட்டை ஆண்ட காங்கிரஸ் கட்சி, சோசலிசமாக இருந்து நலன்புரி என்ற திசையை மாற்றி, நவ தாராளமயமாக மாறியுள்ளது. 1990-களில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அதன் புதிய தாராளமயக் கொள்கைகள் அதன் முந்தைய நிலைப்பாடுகளை மறுத்துவிட்டன.

முன்னதாக 2015-ம் ஆண்டில், தகவல் மற்றும் ஒளிபரப்பு அமைச்சகம் இந்திய அரசியலமைப்பின் முகவுரையின் படத்தை “சோசலிஸ்ட்” மற்றும் “மதச்சார்பற்ற” சொற்கள் இல்லாமல் பயன்படுத்தியது சில விமர்சனங்களுக்கு வழிவகுத்தது. அப்போது மத்திய அமைச்சராக இருந்த ரவிசங்கர் பிரசாத், “நேருவுக்கு மதச்சார்பின்மை பற்றிய புரிதல் இல்லையா? இந்த வார்த்தைகள் எமர்ஜென்சி காலத்தில் சேர்க்கப்பட்டன. இப்போது அதைப்பற்றி விவாதம் நடத்தினால் என்ன பாதிப்பு? அசல் முன்னுரையை தேசத்தின் முன் வைத்துள்ளோம்.” என்று கூறினார்.

2008-ம் ஆண்டில், உச்ச நீதிமன்றம்  ‘சோசலிசத்தை’ நீக்கக் கோரிய மனுவை நிராகரித்தது. “கம்யூனிஸ்டுகளால் வரையறுக்கப்பட்ட குறுகிய அர்த்தத்தில் சோசலிசத்தை ஏன் எடுத்துக்கொள்கிறீர்கள்? பரந்த பொருளில், குடிமக்களுக்கான நலன்புரி நடவடிக்கைகள் என்று பொருள். இது ஜனநாயகத்தின் ஒரு அம்சம்” என்று அப்போதைய தலைமை நீதிபதி கே.ஜி.பாலகிருஷ்ணன் தலைமையிலான 3 நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு கூறியது.   “இது எந்த திட்டவட்டமான அர்த்தத்தையும் கொண்டிருக்கவில்லை. இது வெவ்வேறு காலங்களில் வெவ்வேறு அர்த்தங்களைப் பெறுகிறது.” என்று கூறினார்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“