பாகிஸ்தான் அழைப்புகள்; தாக்கரேவின் மாதோஸ்ரீ இல்லத்தை தாக்க திட்டம்: IC814 விமானக் கடத்தல் வழக்கை மும்பை போலீஸ் முடித்தது எப்படி?

ஹோட்டலில் பணம் கைமாறுவதாக ஹேமந்த் கர்கரேவுக்கு கிடைத்த ரகசியத் தகவலின் பேரில், கைது செய்வதற்கு, இந்த வழக்கை பெரிய அளவில் விசாரணை நடத்துவதற்கும் வழிவகுத்தது - இந்த நடவடிக்கையை வழிநடத்திய முன்னாள் உயர் அதிகாரி டி. சிவானந்தன் குறிப்பிடுகிறார்.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: Special to the Express | Calls to Pakistan & a plan to target Thackeray’s Matoshree: How Mumbai Police cracked IC814 hijacking case

IC814 விமானக் கடத்தல் தொடர்பான புதிய வெப் சீரிஸ் உலகையே உலுக்கிய ஒரு பயங்கரமான பயங்கர சம்பவத்தை மீண்டும் செய்திகளுக்குக் கொண்டு வந்தது மட்டுமல்லாமல், கடத்தல்காரர்களின் பெயர்கள் பற்றிய சர்ச்சையில் சிக்கியது. அரசாங்கம் தலையிட வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. இப்போது, ​​முதல் முறையாக மும்பை காவல்துறை மற்றும் குற்றப்பிரிவு மூலம் இந்த வழக்கை எப்படி முறியடித்தார்கள் என்ற உண்மை உலகம் முழுவதும் முன்வைக்கப்படுகிறது. உலகெங்கிலும் உள்ள எந்த ஒரு காவல் துறையும் நடத்திய விசாரணையின் மிகச்சிறந்த பணிகளில் இதுவும் ஒன்றாகும். நடந்தது இதுதான்:

டிசம்பர் 24, 1999 அன்று, இந்தியன் ஏர்லைன்ஸ் விமானம், IC814 காத்மாண்டுவில் இருந்து புது டெல்லி செல்லும் வழியில் நேபாளத்தில் உள்ள காத்மாண்டு விமான நிலையத்தில் இருந்து புறப்பட்ட 30 நிமிடங்களில் கடத்தப்பட்டது. விமானக் கடத்தல் சம்பவம் குறித்து அதிகாரிகள் அறிந்ததும், நாடு முழுவதும் உஷார்படுத்தப்பட்டது.

அந்த நேரத்தில், நான் மும்பை காவல்துறையில் இணை போலீஸ் கமிஷனராக நியமிக்கப்பட்டேன் மற்றும் உயரடுக்கு மும்பை குற்றப்பிரிவின் தலைவராக இருந்தேன், இந்த சம்பவம் குறித்து எனது மேலதிகாரியும் மும்பை போலீஸ் கமிஷனருமான ஆர்.எச். மென்டோன்காவிடம் தெரிவிக்கப்பட்டு, முழு குற்றப்பிரிவையும் அதிக உஷார் நிலையில் வைக்குமாறு கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டேன். 

நாங்கள் அனைவரும் அந்த நிகழ்வுகளை மூச்சுவிடக்கூட முடியாமல் விசாரித்துக்கொண்டிருந்தோம்.

கடத்தல் நடந்த அடுத்த நாள் டிசம்பர் 25, கிறிஸ்துமஸ் தினமாக இருந்தது, க்ராஃபோர்ட் மார்க்கெட்டில் உள்ள மும்பை போலீஸ் தலைமையகத்தில் உள்ள எனது அலுவலகத்தில் நான் இருந்தேன், காலை 11 மணியளவில், எனக்கு திட்டமிடப்படாத பார்வையாளர் வந்தார். மகாராஷ்டிரா மாநில ஐ.பி.எஸ் அதிகாரியான ஹேமந்த் கர்கரே, அப்போது மும்பை ஆராய்ச்சி மற்றும் பகுப்பாய்வு பிரிவின் (RAW) அலுவலகத்தில் நியமிக்கப்பட்டார்.

இது ஒரு சாதாரண வருகை அல்ல என்று எனக்கு உடனடியாகத் தெரியும். மும்பையில் உள்ள ஒரு தொலைபேசி எண்ணை ரா (RAW) வாங்கியதாகவும், பாகிஸ்தானில் உள்ள தொலைபேசி எண்ணுடன் தொடர்ந்து தொடர்பில் இருப்பதாகவும் ஹேமந்த் கர்கரே என்னிடம் தெரிவித்தார். அவர் என்னிடம் தொலைபேசி எண்ணைக் கொடுத்தார், நான் உடனடியாக வேலையில் இறங்கினேன்.

அவர்கள் கேட்டது என்ன: கால்நடை கொட்டகையின் சத்தம் 

போலீஸ் தனிப்படை குழுக்கள் உருவாக்கப்பட்டு, செயல்பாடு சீராகவும் திறமையாகவும் நடைபெறுவதை உறுதி செய்வதற்காக குறிப்பிட்ட பணி வழங்கப்பட்டது... போன் கால் அழைப்பாளர் விவரங்கள், தொலைபேசி விவரங்கள், செல் கோபுரங்களின் இருப்பிடம், அழைப்பு பதிவுகள் மற்றும் பிற விவரங்களைப் பெற மொபைல் சேவை வழங்குநருக்கு ஒரு குழு அனுப்பப்பட்டது. மற்றொரு குழு மொபைல் எண்ணை கண்காணிப்பில் வைத்து 24 மணி நேரமும் கண்காணிக்கும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டது. அழைப்பாளரைக் கண்டறியும் பொறுப்பு மற்ற அனைத்து குழுக்களுக்கும் ஒப்படைக்கப்பட்டது.

அதிகாரிகள் மூச்சுகூட விடாமல் காத்திருந்ததால், மொபைல் சேவை வழங்குநருக்கு அனுப்பப்பட்ட போலீஸ் குழுவிலிருந்து முதல் தகவல் வந்தது. ஜூஹு மற்றும் மலாட் இடையே மொபைல் டவர்கள் சிக்னல்களை ஒளிரச் செய்வதால் இந்த எண் பயன்படுத்தப்படுவதாக அவர்கள் மீண்டும் தெரிவித்தனர்.

தகவல் பயனுள்ளதாக இருந்தபோதிலும், அது பயனுள்ளதாக இல்லை, ஏனென்றால் மும்பை போன்ற நெரிசலான பெருநகரங்களில், மில்லியன் கணக்கான மக்கள் ஜூஹு மற்றும் மலாட் இடையே வசிக்கிறார்கள்… 1999-ல், தொலைபேசி உரையாடலைக் கேட்டு அதன் பிறகு, சில மணிநேர தாமதத்திற்குப் பிறகு, இருப்பிடத்தைப் பெறுவதற்கான தொழில்நுட்பம் மட்டுமே இருந்தது. 

முதல் மூன்று நாட்கள் எங்கள் விசாரணையில் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. உயர் அதிகாரிகள், அதிகாரிகள் விரக்தியடைந்தனர். மேலும், முக்கியமாக, இந்திய அரசாங்கத்திற்கு நேரம் போய்க்கொண்டிருந்தது. தொலைபேசி உரையாடல்களைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்த குழுவினர் அழைப்புகளின் பின்புறத்தில் ஒரு மாட்டுத் தொழுவத்தின் சுற்றுப்புறச் சத்தத்தைக் கேட்க முடிந்தது. மேலும், அவர்கள் ஒரு தொலைபேசி அழைப்பின் போது தொழுகை வழங்குவதைக் கேட்க முடிந்தது ... இரண்டு நாட்களுக்கு, மூத்த அதிகாரிகள் தலைமையிலான பல குற்றப்பிரிவு குழுக்கள் ஜூஹூ முதல் மலாட் வரையிலான முழுப் பகுதியையும் சோதனையிட்டன. ஒரு மசூதிக்கு அருகில் இருந்த ஒவ்வொரு கால்நடைத் தொழுவத்தையும் சோதித்துப் பார்த்தார்கள் ஆனால் பலனில்லை.

அது டிசம்பர் 28, 1999. மும்பை விமானக் கடத்தல் சம்பவம் தொடர்பான தகவல் எங்களுக்குக் கிடைத்து மூன்று நாட்கள் ஆகியும், இன்னும் உறுதியான தகவல்கள் எதுவும் எங்களிடம் இல்லை... மாலை 6 மணியளவில் சூரியன் மறையும் போது, ​​நம்பிக்கையின் கதிர் வந்தது. செல்போன் எண்ணை கண்காணித்து வந்த கண்காணிப்பு குழுவினருக்கு அந்த செல்போன் செயலில் உள்ளதாக தகவல் கிடைத்தது. உடனே அழைப்பைக் கேட்டு பதிவு செய்ய ஆரம்பித்தோம். எங்கள் காதுகளை எங்களால் நம்ப முடியவில்லை!

மும்பையைச் சேர்ந்த அழைப்பாளர், பாகிஸ்தானில் உள்ள தன்னை கையாளுபவருக்கு போன் செய்து, தன்னிடம் பணம் குறைவாக இருப்பதாகவும், அவசரமாக பணம் தேவைப்படுவதாகவும் கூறியுள்ளார். மறுமுனையில் அழைப்பவர் அவரை 30 நிமிடங்கள் காத்திருக்கச் சொன்னார், அவர் ஏற்பாடு செய்து திரும்ப அழைப்பார். எங்களுக்கு இந்த வழக்கை உடைக்க வாய்ப்பு கிடைத்துவிட்டது என எனக்குத் தெரியும்.

ரெக்கார்டிங் ரூமில் இருக்கும் அனைவரையும் விழிப்புடன் இருக்குமாறும், அடுத்த தொலைபேசி அழைப்பின் ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் பதிவு செய்யும்படியும் அறிவுறுத்தினேன். நித்தியமாகத் தோன்றிய ஒரு வேதனையான காத்திருப்புக்குப் பிறகு, இறுதியாக 45 நிமிடங்களுக்குப் பிறகு மாலை 6.45 மணியளவில் அழைப்பு வந்தது.

நீலநிற ஜீன்ஸ் பாண்ட், கோடு போட்ட சட்டை அணிந்த நபர் - ஒரு சந்திப்பு

போன் செய்தவர் பாகிஸ்தானில் இருந்து அழைக்கும் ஜெய்ஷ்-இ-முகமது (ஜே.இ.எம்) பயங்கரவாதி, அவர் மும்பையில் உள்ள நபரிடம் அவர் எங்கே என்று கேட்டார். அவர் விழிப்புடன் இருந்தார் மற்றும் அவர் எங்கு இருக்கிறார் என்பது குறித்து எந்த விவரத்தையும் சரியான பதிலையும் கொடுக்கவில்லை. மும்பையின் வடமேற்கு பகுதியில் உள்ள புறநகர் பகுதியான ஜோகேஸ்வரியில் (கிழக்கு) எங்கோ இருப்பதாக அவர் தெளிவில்லாத பதிலை அளித்தார்.

மும்பையில் உள்ள தனது கூட்டாளியிடம், ஹவாலா பரிவர்த்தனை மூலம் வழங்கப்படும் 1 லட்சம் ரூபாயை அவர்கள் ஏற்பாடு செய்ததாக ஜெய்ஷ் இ முகமது பயங்கரவாதி தெரிவித்தார். மும்பையில் உள்ள நபரிடம் பணத்தை எடுக்க இரவு 10 மணியளவில் தெற்கு மும்பையில் முகமது அலி சாலையில் அமைந்துள்ள ஷாலிமார் ஹோட்டலுக்குச் செல்லுமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டது. உளு ஜீன்ஸ் பாண்ட் மற்றும் கோடு போட்ட சட்டை அணிந்த ஒருவர் அவரை ஹோட்டலில் சந்தித்து பணத்தை கொடுப்பார் என்று அவரிடம் மேலும் கூறப்பட்டது. இதையடுத்து அந்த அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது.

எங்களுக்கு கிடைத்த தகவலின் திறனை உணர்ந்து கொள்ள நாங்கள் அனைவரும் சிறிது நேரம் எடுத்ததால், கண்காணிப்பு அறையில் ஒரு பெரும் அமைதி நிலவியது... குற்றப்பிரிவு அதிகாரிகள் சாதாரண உடையில் இருக்கும் இடத்துக்குச் சென்று கண்காணிப்பது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. அங்கு பணம் வாங்க வரும் நபர். அவர்கள் அவரை எதிர்கொள்ளவோ ​​அல்லது கைது செய்யவோ மாட்டார்கள், ஆனால்ம், திருட்டுத்தனமாக அவரைப் பின்தொடர்ந்து, அவர் மறைந்திருக்கும் இடத்தை அடையாளம் காண்பார்கள்.

தலா ஒரு மூத்த போலீஸ் அதிகாரி மற்றும் ஒரு ஜூனியர் அடங்கிய ஆறு குழுக்களை உருவாக்கினேன். அவர்கள் அனைவரும் முகமது அலி சாலைக்குச் சென்று ஷாலிமார் ஹோட்டலைச் சுற்றி கண்காணிப்பில் இருக்குமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டனர். அவர்களின் அறிவுறுத்தல்கள் தெளிவாக இருந்தன, அவர்கள் பணம் எடுக்க வரும் நபரைப் பின்தொடர வேண்டும்.

தனிப்படை குழுக்கள் இரவு 9.30 மணியளவில் அந்த இடத்தை அடைந்து, ஹோட்டலின் தெளிவான பார்வையை உறுதி செய்வதற்காக பல்வேறு முக்கிய சந்திப்பு இடங்களில் காத்திருந்தனர். இரவு 10 மணியளவில், ஒரு நபர் அங்கு வந்தார், நீல நிற ஜீன்ஸ் பாண்ட் மற்றும் கோடு போட்ட சட்டை அணிந்த ஒரு நபர் நுழைவாயிலில் சந்தித்தார்.

ஹோட்டலுக்குள் சில கணங்கள் செலவழித்துவிட்டு இருவரும் வெளியே வர, நீல நிற ஜீன்ஸ் பாண்ட் அணிந்தவர் ஒரு டாக்ஸியை அழைத்துக் கொண்டு தெற்கு மும்பையை நோக்கிப் புறப்பட்டார். பணத்தை எடுத்த நபரைப் பின்தொடர வேண்டும் என்று அதிகாரிகளுக்கு அறிவுறுத்தல்கள் தெளிவாக இருந்தன. இப்போது பணத்தை எடுத்துச் செல்லும் நபருக்காக அவர்கள் காத்திருந்தனர். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, அவனும் ஒரு டாக்ஸியைப் பிடித்துக் கொண்டு கிளம்பினான். உடனடியாக அதிகாரிகள் சந்தேகமோ அல்லது எச்சரிக்கையோ எழாதபடி பாதுகாப்பான தூரத்தில் இடைவெளி விட்டு தனியார் கார்களில் அவரைக் கண்காணித்து பிந்தொடரத் தொடங்கினர்.

டாக்ஸி மும்பை சென்ட்ரல் ரயில் நிலையத்தை அடைந்தது, அங்கு பயணி இறங்கி ரயில் நிலையத்திற்குள் சென்றார். அதிகாரிகளும் அவரைப் பின்தொடர்ந்து ரயில் நிலையத்திற்குள் சென்றனர். அந்த நபர் பிளாட்பாரம் நம்பர் ஒன்றிற்கு சென்று உள்ளூர் ரயிலுக்காக காத்திருந்தார்.

அவருக்குத் தெரியாமல், குறைந்தது ஒரு டஜன் போலீசார் அவரைப் பின்தொடர்ந்தன. சில நிமிடங்களில் உள்ளூர் ரயில் வந்தது, அந்த நபர் ரயிலில் ஏறினார். அதிகாரிகளும் அதே ரயிலில் ஏறினர், சிலர் அந்த நபரின் அதே பெட்டிக்குள் நுழைந்தனர், மற்றவர்கள் அடுத்தடுத்த பெட்டிகளில் ஏறினர்.

சீரற்ற பயணத்திற்குப் பிறகு, ரயில் ஜோகேஸ்வரியை அடைந்தது, அங்கே அந்த நபர் இறங்கி ஸ்டேஷனை விட்டு வெளியேறினார். ஆட்டோரிக்ஷாவில் ஏறினார்; எங்கள் அதிகாரிகள் மற்ற ஆட்டோரிக்ஷாக்களில் அவரை பின் தொடரத் தொடங்கினர்

ஜோகேஸ்வரி (மேற்கு) பகுதியில் உள்ள பஷீர்பாக் பகுதியை ஆட்டோரிக்ஷா வந்தடைந்தபோது, ​​ஆட்டோ நின்றது, அந்த நபர் இறங்கினார். ரிக்ஷா ஓட்டுநரிடம் பணம் கொடுத்துவிட்டு சேரிக்குள் நடக்க ஆரம்பித்தார். இதனால் அதிகாரிகளுக்கு குழப்பம் ஏற்பட்டது. ஜோகேஸ்வரியில் உள்ள பஷீர்பாக் குடிசைப்பகுதிகள் மும்பையின் மிகவும் அடர்த்தியான மக்கள்தொகை கொண்ட சேரிகளில் ஒன்றாகும். உள்ளூர் மக்கள் அல்லாத எந்தவொரு நபரையும் எளிதில் அடையாளம் கண்டு சந்தேகத்துடன் பார்க்க முடியும்.

சந்தேகம் வராமல் அவரைப் பின்தொடர்வதுதான் போலீஸ் அதிகாரிகளின் முன் இருந்த சவால். அதிகாரிகள் தங்கள் அனுபவத்தையும் திறமையையும் பயன்படுத்தி அந்த நபரைப் பின்தொடரத் தொடங்கினர். சில நிமிடங்கள் நடந்து, பல குறுக்குவழிகள் வழியாகச் சென்ற பிறகு, அந்த நபர் ஒரு சிறிய சாவ்லை (வாடகை குடியிருப்பு பகுதி) அடைந்து கதவுகளில் ஒன்றைத் தட்டினார். ஒரு தெரியாத நபர் கதவைத் திறந்தார், அந்த நபர் அறைக்குள் நுழைந்தார், அது அவருக்குப் பின்னால் பூட்டப்பட்டிருந்தது...

உடனடியாக ஒரு புரோட்டோகால் உருவாக்கப்பட்டது, அந்த இடத்தை உன்னிப்பாகக் கண்காணிக்க ஒரு சுற்று கண்காணிப்பு அமைக்கப்பட்டது. சிவில் மற்றும் உள்ளூர் மக்கள் உடைகளை அணிந்த குற்றப்பிரிவு அதிகாரிகள் அறையைச் சுற்றியுள்ள முக்கிய இடங்களை எடுத்துக் கொண்டு அறையின் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள நடவடிக்கைகளை உன்னிப்பாகக் கண்காணிக்கின்றனர். 2 நாட்களாக, எந்த சந்தேகமும் ஏற்படாத வகையில், அதிகாரிகள் தீவிர கண்காணிப்பு பணியில் ஈடுபட்டனர்.

கிரீன் சிக்னல் ரெய்டு தொடங்கியது

கிரீன் சிக்னல் கொடுக்கப்பட்டவுடன், நான் சம்பவ இடத்திற்கு விரைந்து சென்று நடவடிக்கையை மேற்பார்வையிட்டேன், அதில் மும்பை காவல்துறையின் உயர் பயிற்சி பெற்ற கமாண்டோக்கள் மற்றும் மும்பை குற்றப்பிரிவின் மூத்த அதிகாரிகள் குழு பஷீர்பாக் அறைக்குள் நுழைந்தது.

தீவிரவாதிகள் ஒரு நிமிடம் கூட எதிர்வினையாற்ற முடியாத அளவுக்கு துல்லியமாக சோதனை நடத்தப்பட்டது. கழுகு தன் இரையை கொத்தித் தூக்குவது போல ஒட்டுமொத்த குழுவும் அவர்கள் மீது பாய்ந்தது, சிறிது நேரத்தில் பயங்கரவாதிகள் அதிக போலீச் படையுடன் கைது செய்யப்பட்டனர்.

மொத்தம் 5 தீவிரவாதிகள் கைது செய்யப்பட்டனர். அவர்கள் ரபீக் முகமது (வயது 34), அப்துல் லத்தீப் அதானி படேல் (வயது 34), முஸ்தாக் அகமது அஜாமி (வயது 45), முகமது ஆசிப் என்கிற பபலு (வயது 25), கோபால் சிங் பகதூர் மான் (வயது 38) என அடையாளம் காணப்பட்டனர்.

இரண்டு ஏகே 56 தாக்குதல் துப்பாக்கிகள், ஐந்து கைக்குண்டுகள், டாங்க் எதிர்ப்பு டிஎன்டி ராக்கெட் லாஞ்சர்கள், ஷெல்கள் மற்றும் மூன்று டெட்டனேட்டர்கள் மற்றும் வெடிபொருட்கள், 6 கைத்துப்பாக்கிகள், ஏராளமான வெடிமருந்துகள் மற்றும் ரூ.1,72,000 ரொக்கம் உட்பட ஏராளமான ஆயுதங்கள் மற்றும் வெடிமருந்துகள் எங்களை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது. அறையில் இருந்து பணம் பறிமுதல் செய்யப்பட்டது. மும்பையில் மிகப்பெரிய தீவிரவாத தாக்குதல் நடத்த பயங்கரவாதிகள் திட்டமிட்டது போல் இருந்தது.

சுவாரஸ்யமாக, அறையில் இருந்து மாடோஸ்ரீயின் வரைபடமும் கைப்பற்றப்பட்டது. மறைந்த சிவசேனா தலைவர் பாலாசாகேப் தாக்கரேவின் இல்லமாக மாடோஸ்ரீ இருந்தது. இன்றும் சிவசேனா தலைவர் உத்தவ் பாலாசாகேப் தாக்கரேவின் இல்லமாக இது தொடர்கிறது.

ஜோகேஸ்வரி மற்றும் மலாட் ஆகிய இரு இடங்களிலும் ஒரே நேரத்தில் சோதனை நடத்தப்பட்டது. ஒரு சோதனையில், ஒரு நேபாளி தம்பதியினர் வாடகைக்கு எடுத்த ஒரு பிளாட் சோதனையிடப்பட்டது, கை எரிகுண்டுகள், 2-3 க்ளோக் பிஸ்டல்கள் மற்றும் அமெரிக்க டாலர் 10,000 ரொக்கம் ஆகியவை கைப்பற்றப்பட்டன. அமெரிக்க டாலர் பனம் கைப்பற்றப்பட்டதன் மூலம், இது ஒரு சர்வதேச சதி என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது.

பயங்கரவாதிகள் கைது செய்யப்பட்டு விசாரணையில் முழு கடத்தலையும் அவர்கள் எப்படி அதில் ஒரு பகுதியாக இருந்தனர் என்பதையும் ஒப்புக்கொண்டனர். பணத்தைப் பெறச் சென்றவர் மற்றும் போனில் அழைப்பவர் யார் என்பதும் மும்பையைச் சேர்ந்த அப்துல் படேல் என்பது தெரியவந்தது. அவர்தான் மும்பையில் முக்கிய சதிகாரராக இருந்தவர்.

பபலு என்ற முகமது ஆசிப் மற்றும் ரபீக் முகமது ஆகியோர் பாகிஸ்தானை சேர்ந்தவர்கள் என தெரியவந்தது. கோபால் சிங் மான் ஒரு நேபாள நாட்டவர், மற்றவர்கள் காஷ்மீரில் உள்ள ‘ஹர்கத்-உல்-அன்சூர்’ பயங்கரவாதக் குழுவைச் சேர்ந்த பயங்கரவாதிகள்.

அவர்களிடம் நடத்திய விசாரணையில், ஜோகேஸ்வரியில் உள்ள ஒரே அறையில் அவர்களுடன் மேலும் மூன்று பாகிஸ்தானியர்கள் தங்கியிருப்பதும் தெரியவந்தது. இவர்கள் மூவரும் சோதனையின் போது வெளியே சென்றதால் கைது செய்யப்படவில்லை.

மும்பை போலீசார் உடனடியாக உஷார் படுத்தப்பட்டு ஜோகேஸ்வரி மற்றும் மலாட் பகுதிகளில் பாகிஸ்தான் பயங்கரவாதிகளை பிடிக்க தீவிர தேடுதல் வேட்டையில் ஈடுபட்டனர். எனினும், அவர்கள் தப்பிச் சென்றதால் கைது செய்ய முடியவில்லை.

அப்துல் லத்தீப் படேலிடம் தொடர்ந்து நடத்தப்பட்ட விசாரணையில், கடத்தல்காரர்கள் உட்பட அவர்களது ஒட்டுமொத்த குழுவும் ஜூலை 1999 முதல் மும்பையில் தங்கியிருந்ததும், கடத்தலுக்குத் தயாராகி வருவதும் தெரியவந்தது.

கடத்தல்காரர்கள் அடையாளம் காணப்பட்டவர்கள்: பாகிஸ்தானின் பஹவல்பூரைச் சேர்ந்த இப்ராஹிம் அதர்; பாகிஸ்தானின் கராச்சியை சேர்ந்த ஷாகித் அக்தர்; பாகிஸ்தானின் கராச்சியைச் சேர்ந்த சன்னி அகமது காசி; பாகிஸ்தானின் கராச்சியை சேர்ந்த மிஸ்திரி ஜாகூர் இப்ராகிம்; பாகிஸ்தானின் சிந்து பகுதியை சேர்ந்தவர் ஷாகிர்.

ஆப்கானிஸ்தானின் காந்தஹாரில் இருந்த கடத்தல்காரர்களின் உண்மையான பெயர்கள் மற்றும் அடையாளங்களைக் கண்டறிவது ஒரு பெரிய திருப்புமுனையாகும். அதுவரை, கடத்தல்காரர்கள் உலகம் அறியாதவர்களாகவும், கடத்தப்பட்ட விமானத்திற்குள் குரங்கு தொப்பிகளை அணிந்து தங்கள் அடையாளங்களையும் முகங்களையும் மறைத்து வைத்திருந்தனர்... மும்பை காவல்துறைதான் கடத்தல்காரர்களின் உண்மையான அடையாளங்களையும் உண்மையான பெயர்களையும் உலகிற்கு முதலில் வெளிப்படுத்தியது.

டெல்லியில் உள்ள தனது மேலதிகாரிகளுக்கு மும்பையின் அனைத்து நிகழ்வுகளையும் நிமிடத்திற்கு நிமிடம் அப்டேட் செய்துகொண்டிருந்த கர்கரே, கடத்தல்காரர்களின் பெயர்கள் மற்றும் அடையாளங்களை உடனடியாக தனது பாஸ்களுக்கு தெரிவித்தார், அவர் அப்போதைய இந்திய துணைப் பிரதமர் எல். அத்வானி. இந்த தகவல் வெளியான பிறகு, கடத்தல்காரர்களின் உண்மை அடையாளம் இந்திய அரசுக்கும் உலக நாடுகளுக்கும் தெரிய வந்தது.

மேலதிக விசாரணைகள் மற்றும் விசாரணைகளில், கடத்தல்காரர்கள் மும்பைக்கு வந்து விமான நிலையங்களைப் பார்த்து திட்டமிடுவதற்கும் உளவு பார்ப்பதற்கும் தங்கள் கடத்தல் திட்டத்திற்கு ஏற்றதாக இருந்தது தெரியவந்தது. மும்பையில், ஜோகேஸ்வரியில் (மேற்கு) வைஷாலி நகரில் ஒரு குடியிருப்பை வாடகைக்கு எடுத்து தங்கியிருந்தனர். அவர்கள் தங்கியிருந்த காலத்தில், சில அடிப்படைத் திறன்களைக் கற்க கணினி வகுப்பில் சேர்ந்தனர். பெரும் லஞ்சம் கொடுத்து போலி இந்திய பாஸ்போர்ட்டையும் பெற்றுக் கொண்டனர். உண்மையில், மும்பையில் உள்ள பாஸ்போர்ட் அலுவலகத்தில் அதிகாரிகளுக்கு லஞ்சம் கொடுத்து தொடர்ந்து 2 நாட்களில் தனது ஒரே புகைப்படத்தைப் பயன்படுத்தி இரண்டு பாஸ்போர்ட்டுகளை வாங்குவதற்கு முக்கிய செயல்பாட்டாளர் அப்துல் படேல் சமாளித்துள்ளார்.

பயங்கரவாதிகள் தங்கள் போலி பாஸ்போர்ட்டுகளுக்காக செண்ட்ரலில் அமைந்துள்ள செவன் ஸ்பைஸ் டிராவல் ஏஜென்சியுடன் தொடர்பு கொண்டனர் மற்றும் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் மீது தனி வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டது. விசாரணையில் போலீஸ் சரிபார்ப்பு அமைப்பில் உள்ள பலவீனம் மற்றும் டிராவல் ஏஜென்சிகள் மற்றும் பாஸ்போர்ட் அலுவலகத்தின் ஈடுபாடு தெரியவந்தது.

ஐந்து கடத்தல்காரர்கள் பின்னர் நேபாளத்தில் தங்கியிருந்தனர், இறுதியில் அவர்கள் தங்கள் திட்டத்தை டிசம்பர் 24, 1999 அன்று செயல்படுத்தினர்.

ஜம்மு காஷ்மீர் சிறையில் இருந்து 3 பயங்கரவாதிகளை பரிமாறிக்கொண்ட பிறகு, இந்திய அரசின் உத்தரவுப்படி, மும்பை காவல்துறை அவர்களை மத்திய புலனாய்வு அமைப்பிடம் (சி.பி.ஐ) ஒப்படைத்தது, அவர்கள் அவர்களை அமிர்தசரஸுக்கு அழைத்துச் சென்றனர், அங்கு கடத்தல் வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டது. பின்னர், தண்டனையில் முடிந்தது சி.பி.ஐ. மும்பை காவல்துறையால் இதுவரை தீர்க்கப்பட்ட மற்றும் கண்டறியப்பட்ட வழக்குகளில் இதுவும் ஒன்றாகும்.

(* ஐ.பி.எஸ் அதிகாரி ஹேமந்த் கர்கரே நவம்பர் 2008-ல் மும்பையில் நடந்த பயங்கரவாதத் தாக்குதலின் போது கொல்லப்பட்டார், அவர் மகாராஷ்டிராவின் பயங்கரவாத எதிர்ப்புப் படையின் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார்).

டி. சிவானந்தன், மகாராஷ்டிராவின் ஓய்வுபெற்ற காவல்துறை இயக்குநர் ஜெனரல் (டி.ஜி.பி), மும்பையின் முன்னாள் காவல்துறை ஆணையர் மற்றும் மும்பை குற்றப்பிரிவின் முன்னாள் தலைவர் ஆவார். இவர் ஒரு விருது பெற்ற எழுத்தாளரும் கூட. இந்த கட்டுரை அவரது வரவிருக்கும் புத்தகமான ‘பிரம்மாஸ்திரா’ விலிருந்து எடுக்கப்பட்ட ஒரு பகுதி.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“