சுபாஷ் சந்திர போஸின் ஐ.என்.ஏ இந்தியா சுதந்திரம் பெற உதவியது எப்படி?

ராணுவ ரீதியாகப் பார்த்தால், சுபாஷ் சந்திர போஸின் இந்திய தேசிய இராணுவம், பெருமளவில், பயனற்றதாக இருந்தது. இருப்பினும், இந்தியாவின் தேசியப் போராட்டத்தில் அதன் தாக்கம் போர்க்களத்தைத் தாண்டி இருந்தது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க: How Bose’s INA helped India win independence — but not on the battlefield

சுபாஷ் சந்திர போஸ் ஜனவரி 23, 1897 இல் பிறந்தார். அவரது இந்திய தேசிய இராணுவம் (ஐ.என்.ஏ), ஆசாத் ஹிந்த் ஃபவுஜ் (அதாவது சுதந்திர இந்திய இராணுவம்) என்றும் அழைக்கப்பட்டது. இரண்டாம் உலகப் போரின்போது போர்க்களத்தில் ஆங்கிலேயர்களை எதிர்கொண்டது. ராணுவ ரீதியாக தோல்வியுற்றாலும், இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஐ.என்.ஏ முக்கிய பங்கு வகித்தது. எந்த வழியில் என்பதை நாங்கள் இங்கே விளக்குகிறோம்.

ஐ.என்.ஏ-வைக் கையிலெடுத்த போஸ்

சிங்கப்பூரில் ஆங்கிலேயர்கள் ஜப்பானியப் படைகளிடம் சரணடைந்த இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு, பிப்ரவரி 17, 1942-ல் ஐ.என்.ஏ உருவாக்கப்பட்டது. இது பெரும்பாலும் ஜப்பானியர்களால் தென்கிழக்கு ஆசியப் பிரச்சாரத்தின் போது கைப்பற்றப்பட்ட இந்திய போர்க் கைதிகளை (PoWs) உள்ளடக்கியது. ஜப்பானியர்கள் திட்டமிட்டு இந்தியாவைக் கைப்பற்றுவதற்கு ஒரு பூர்வீக இந்தியப் படை சக்திவாய்ந்த ஆயுதமாக இருக்கும் என்று நினைத்தார்கள்.

இருப்பினும், டிசம்பரில், ராணுவம் சீர்குலைந்தது, தொலைநோக்கு மற்றும் தலைமைத்துவம் இல்லாமல் இருந்தது. மாற்றியமைக்க சுபாஷ் சந்திரபோஸ் வர வேண்டும். இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் உதவிக்காக நாஜிக்கள் மற்றும் ஜப்பானியர்கள் இருவரின் நட்பு கிடைத்த பிறகு, ஜூலை 1943-ல் போஸ் சிங்கப்பூர் வந்தடைந்தார். 12,000 பேர் கொண்ட ஐ.என்.ஏ-வின் தலைவராக ஜூலை 4-ம் தேதி பொறுப்பேற்றார்.

“அடிமைப்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு, விடுதலைப் படையில் முதல் சிப்பாய் என்பதை விட பெரிய பெருமை, உயர்ந்த மரியாதை எதுவும் இருக்க முடியாது” என்று அவர் மறுநாள் காலை தனது படைகளிடம் கூறினார். உடனடியாக ராணுவத்திற்கு புத்துயிர் அளித்தார்.

அடுத்த சில மாதங்களில், ஜப்பானிய ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட தென்கிழக்கு ஆசியாவில் உள்ள புலம்பெயர்ந்த இந்தியர்களிடமிருந்து ஆதரவைத் திரட்டி - ஆண்கள் மற்றும் பொருள் இரண்டிலும் - ஒரு தலைசிறந்த மக்கள் தொடர்பை உருவாக்கினார் - ஐ.என்.ஏ-வின் பலம் இறுதியில் 40,000 பேராக உயர்ந்தது, மேலும், இதற்காக பல இந்தியர்கள் தங்கள் வாழ்நாள் சேமிப்பை நன்கொடையாக அளித்தனர்.

சுதந்திரப் போராட்டம்

ஆரம்பத்திலிருந்தே, எல்லையில் ஐ.என்.ஏ-வின் தாக்குதலுக்கு துணையாக, நாட்டிற்குள் ஒரு பெரிய அளவிலான எழுச்சியின் மீது போஸ் தனது நம்பிக்கையை வைத்திருந்தார்.  “இவ்வாறு இரு தரப்பிலிருந்தும் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் தாக்கப்படும்போது - இந்தியாவிற்குள்ளும் வெளியிலிருந்தும் - அது வீழ்ச்சியடையும், பின்னர் இந்திய மக்கள் தங்கள் சுதந்திரத்தை மீட்டெடுப்பார்கள்” என்று அவர் ஜூலை 9, 1943 உரையில் கூறினார்.

ஆனால், ஒரு நாடு தழுவிய புரட்சியைத் தூண்டுவதற்கு, ஐ.என்.ஏ முதலில் சில ராணுவ வெற்றிகளை அடைய வேண்டும். துரதிர்ஷ்டவசமாக, போஸின் ராணுவம் போரிடத் தயாராக இருந்த நேரத்தில், போரின் அலை மாறிவிட்டது.

போஸ் எதிர்பார்த்தது போல், அஸ்ஸாமிலும், பின்னர் டெல்லியிலும் வெற்றிப் பயணத்திற்குப் பதிலாக, 1944-ன் இம்பால் தாக்குதல் ஒரு கொடும் யதார்த்த சோதனையாக இருந்தது. இம்பால் மற்றும் கோஹிமாவை கைப்பற்ற முடியாமல் போனதால், விநியோகப் பற்றாக்குறையால் சோர்ந்து போன ஐ.என்.ஏ ஜப்பானிய நட்பு நாடுகளுடன் சேர்ந்து பின்வாங்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. எதிரியின் மேன்மையான சூழ்நிலை, துப்பாக்கி குண்டுகள், பட்டினி மற்றும் நோய் காரணமாக பெரும் இழப்புகளை சந்தித்தது. இனி இந்தியாவில் ராணுவம் மீண்டும் காலூன்றவே இல்லை.

1945 வாக்கில், பர்மாவை மீட்பதற்காக பிரித்தானியர்கள் தங்கள் பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கினர். மேலும் ஐ.என்.ஏ மீண்டும் பின்வாங்கியது. பலர் அழிந்தனர் அல்லது நேச நாடுகளிடம் சரணடைந்தனர். ஆகஸ்ட் மாதத்திற்குள் போஸ் மற்றும் ஐ.என்.ஏ-வில் எஞ்சியிருந்தவர்கள் சிங்கப்பூருக்குத் திரும்பினர். ஜப்பானிய நகரங்களான ஹிரோஷிமா மற்றும் நாகசாகி மீது அமெரிக்கா இரண்டு அணுகுண்டுகளை வீசிய பிறகு, ஆகஸ்ட் 15-ம் தேதி ஜப்பான் சரணடைந்தது.

சரணடைவதற்காக போஸ் தனது படைகளுடன் இருக்க விரும்பினார், ஆனால், அவரது துணை அதிகாரிகளால் வெளியேறும்படி வற்புறுத்தப்பட்டார். மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் ஒரு விமான விபத்தில் இறந்தார்.

போஸின் போராட்டம் வீண் போகவில்லை

ராணுவத் தோல்விக்குப் பிறகும், ஐ.என்.ஏ-வின் போராட்டம் வீண் போகவில்லை என்று போஸ் உண்மையாகவே நம்பினார். “... உங்கள் துன்பங்களும் தியாகங்களும் உடனடி பலனைத் தரவில்லை என்று உங்களை விட நான் வருந்துகிறேன். ஆனால், அவை வீண் போகவில்லை, ஏனென்றால் அவை... உலகம் முழுவதும் உள்ள இந்தியர்களுக்கு அழியாத உத்வேகமாக இருக்கும். சந்ததியினர் உங்கள் பெயரை வாழ்த்துவார்கள், மேலும், இந்தியாவின் சுதந்திரத்தின் பலிபீடத்தில் நீங்கள் அளித்த கொடைகளைப் பற்றி பெருமையுடன் பேசுவார்கள்...” என்று அவர் ஜூலை 15-ல் தனது ஆதரவாளர்களுக்கு ஒரு செய்தியில் கூறினார். அவர் சொல்வது சரிதான்.

போருக்குப் பிறகு, பிரிட்டிஷ் இந்திய ராணுவத்தின் தலைமைத் தளபதியான கிளாட் ஆச்சின்லெக், மூத்த ஐ.என்.ஏ அதிகாரிகள் மீது தேசத்துரோகத்திற்காக பகிரங்கமாக வழக்குத் தொடர முடிவு செய்தார். நவம்பர் 1945 முதல் மே 1946 வரை செங்கோட்டையில் ஒத்திகை பகிரங்கமாக நடத்தப்பட்டு, பொதுமக்களிடையே தேசியவாத உணர்ச்சி அலையைக் கட்டவிழ்த்துவிட உதவியது.

ஆச்சின்லெக்கின் கணக்குகளுக்கு மாறாக, இந்தியப் பொதுமக்கள் போஸின் ஐ.என்.ஏ மீது மிகுந்த அனுதாபத்துடன், இந்தியாவின் தேசியப் போராட்டத்தில் வீரர்களை ஹீரோக்களாகப் போற்றினர். ஷா நவாஸ் கான், பிரேம் சாகல் மற்றும் குர்பக்ஷ் சிங் தில்லான் ஆகியோர், ராணுவ நீதிமன்றத்தின் முதல் மற்றும் மிக உயர்மட்ட வழக்கை எதிர்கொள்வது, இந்தியர்களின் ஒற்றுமைக்கு ஒரு சக்திவாய்ந்த அடையாளமாக மாறியது.

போஸையும் ஜப்பானியர்களுடன் கூட்டுச் சேரும் அவரது முடிவையும் கடுமையாக விமர்சித்த இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் - குற்றம் சாட்டப்பட்டவரைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பை ஏற்க முடிவெடுக்கும் அளவுக்கு தேசிய உணர்வு அதிகமாக இருந்தது. ஜவஹர்லால் நேரு அவர்களே வழக்கு விசாரணைக்காக தனது பாரிஸ்டர் கோட் அணிந்து  வாதாடினார்.

ஆங்கிலேயர்களைப் பொறுத்தவரை, குறிப்பாக ஐ.என்.ஏ வீரர்கள் பிரித்தானிய இந்திய ஆயுதப் படைகளின் ஆட்கள் மத்தியில் ஏற்பட்ட அனுதாபத்தைப் பற்றி கவலைப்பட்டது.

பிப்ரவரி 18-25, 1946-க்கு இடையில், ராயல் இந்திய கடற்படையில் கலகம் வெடித்தது. பம்பாயிலிருந்து கராச்சி மற்றும் கல்கத்தா வரை பரவியது. இறுதியில் அது 2,00,000-க்கும் மேற்பட்ட இந்திய பணியாளர்கள் மற்றும் 78 கப்பல்களை உள்ளடக்கியது. பிப்ரவரி பிற்பகுதியில் ஜபல்பூர் கண்டோன்மென்ட்டில் ராணுவத்தில் மற்றொரு கலகம் வெடித்தது.

“ஆகவே, விசாரணைக்குப் பிறகு, பிரிட்டிஷ் இந்திய ராணுவம் - ஒரு ஏகாதிபத்திய ராணுவம் - என்ற எண்ணமே ஏற்றுக்கொள்ள முடியாததாகிவிட்டது: ஆயுதப்படைகளின் அடையாளம் இப்போது தேசத்தின் அடையாளமாக மாறிவிட்டது. பிரிட்டிஷ் ராணுவம் அல்லது இந்திய ராணுவம் மட்டுமே இருக்க முடியும்” என்று வரலாற்றாசிரியர் மிதி முகர்ஜி (சாம்ராஜ்யத்திற்கு எதிரான போரை நடத்துவதற்கான உரிமை: 1945-ம் ஆண்டின் இந்திய தேசிய ராணுவ விசாரணையில் காலனித்துவ எதிர்ப்பு மற்றும் சர்வதேச சட்டத்திற்கான சவால்' சட்டம் மற்றும் சமூக விசாரணை, 2019). என்ற நூலில் எழுதினார்.

ஆங்கிலேயர்களைப் பொறுத்தவரை, அவர்களின் ஆயுதப் படைகளில் இந்திய வீரர்கள் மீதான கட்டுப்பாட்டை இழந்தனர். இந்தியாவில், அதற்கு அப்பால், காலனித்துவ உடைமைகளை நிர்வகிக்கும் திறனை திறம்பட முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தது.

புதிதாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரிட்டிஷ் பிரீமியர், கிளெமென்ட் அட்லீ, கலகம் தொடங்கிய ஒரு நாள் கழித்து அமைச்சரவை திட்டத்தை அறிவித்தார். பல ஐ.என்.ஏ அதிகாரிகள் பல்வேறு குற்றச்சாட்டுகளில் குற்றவாளிகள் என நிரூபிக்கப்பட்டாலும், அவர்களது தண்டனைகள் ஒருபோதும் நிறைவேற்றப்படாது.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil“