வாடகைத் தாய் சட்டத்தில் வயது வரம்பு பின்னோக்கி தேதியிட்டால் பொருந்தாது - உச்ச நீதிமன்றம் கூறியது ஏன்?

உச்ச நீதிமன்றம் அக்டோபர் 9-ம் தேதி அளித்த தீர்ப்பில், வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்பு (ஒழுங்குமுறை) சட்டம், 2021-ல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட வயது வரம்பு, அச்சட்டம் தொடங்குவதற்கு முன் கருமுட்டைகளை உறைய வைத்த (frozen embryos) தம்பதிகளுக்குப் பொருந்தாது என்று கூறியது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

நீதிபதிகள் பி.வி. நாகரத்னா மற்றும் கே.வி. விஸ்வநாதன் ஆகியோர் அடங்கிய அமர்வு, அத்தம்பதிகள் சட்டம் நடைமுறைக்கு வருவதற்கு முன்பே செயல்முறையைத் தொடங்கிவிட்டதாகவும், எனவே புதிய கட்டுப்பாடுகள் வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்பு மூலம் குழந்தை பெறும் அவர்களின் உரிமையைப் பறிக்க முடியாது என்றும் கூறியது.

“வயது வரம்புகள் இருந்தபோதிலும், வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்பு மூலம் குழந்தைகளைப் பெற்றுக்கொள்ள முடிவெடுக்கும் உரிமை, குழந்தையைத் தீர்மானிக்க விரும்பும் தம்பதிகளுக்குச் சட்டப்பூர்வமாகச் சொந்தமானதாகக் கருதப்படலாம்” என்று உச்ச நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது.

உதவி இனப்பெருக்க தொழில்நுட்பம் (ஒழுங்குமுறை) சட்டம், 2021 மற்றும் வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்பு (ஒழுங்குமுறை) சட்டம் 2021 ஆகியவை வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்புக்கான சட்ட கட்டமைப்பை வகுக்கின்றன. இந்தச் சட்டங்கள் வாடகைத் தாய் மூலம் குழந்தையைப் பெற விரும்பும் நபர்களுக்கு வயது வரம்புகளை விதிக்கின்றன.

வழக்கு விவரம்

சட்டம் அமலுக்கு வருவதற்கு முன்பே தங்கள் சிகிச்சையைத் தொடங்கிய பல தம்பதிகள் உச்ச நீதிமன்றத்தில் ரிட் மனுக்களைத் தாக்கல் செய்திருந்தனர். ஆனால், புதிய சட்டத்தின் வயது வரம்புகள் அவர்களைக் கருத்தரிப்புக்குத் தகுதியற்றவர்களாக மாற்றியது.

உச்ச நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட 3 மனுக்கள், இந்த சட்டம் நடைமுறைக்கு வருவதற்கு முன்பே செயல்முறையைத் தொடங்கிவிட்டதாக வாதிட்டு, வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்புச் சட்டத்தின் கீழ் தகுதிச் சான்றிதழ்களைக் (eligibility certificates) கோரிய தம்பதிகள் தொடர்பானவை.

ஒரு மனுவில், கணவருக்கு 62 வயதும், மனைவிக்கு சுமார் 56 வயதும் ஆகிறது. தங்கள் ஒரே குழந்தையை 2018-ல் இழந்த இத்தம்பதியினர், இன்னொரு குழந்தை பெற விரும்பி 2019-ல் கருவுறுதல் நடைமுறைகளைத் தொடங்கினர். கோவிட்-19 தொற்றுநோயால் ஏற்பட்ட தாமதங்களுக்குப் பிறகு, அவர்கள் 2022-ம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் ஒரு கருமுட்டை பரிமாற்றத்திற்கு (embryo transfer) ஏற்பாடு செய்ய முடிந்தது. அந்த கர்ப்பம் வெற்றி பெறவில்லை என்றும், மற்றொரு பரிமாற்றத்திற்கு அவர்கள் முயற்சிக்கும்போது, அவர்கள் கருத்தரிப்புச் சட்டத்தால் விதிக்கப்பட்ட வயது வரம்பைக் கடந்துவிட்டனர் என்றும் அந்த மனு கூறுகிறது.

கருத்தரிப்புச் சட்டத்தின் விதிகள் என்ன?

ஜனவரி 2022-ல் இயற்றப்பட்ட வாடகைத் தாய் கருத்தரிப்பு (ஒழுங்குமுறை) சட்டம் 2021 மற்றும் உதவி இனப்பெருக்க தொழில்நுட்பம் (ஒழுங்குமுறை) சட்டம் 2021 ஆகியவை வணிகரீதியான கருத்தரிப்பைத் தடைசெய்து, மனிதாபிமான அடிப்படையிலான கருத்தரிப்பை (altruistic surrogacy) மட்டுமே அனுமதிக்கின்றன.

அரசாங்கத்தின் கூற்றுப்படி, இந்தச் சட்டம் இனப்பெருக்க உழைப்பை பொருளாக மாற்றுவதைத் தடுக்கவும், மருத்துவத் தேவை உள்ள சமயங்களில் மட்டுமே கருத்தரிப்பு பயன்படுத்தப்படுவதை உறுதிசெய்யும் நடைமுறைப் பாதுகாப்புகளை விதிக்கவும் நோக்கமாக இருந்தது.

வாடகைத் தாய் (ஒழுங்குமுறை) சட்டம், வாடகைத் தாய் முறையை நாடும் தம்பதிகளுக்கான தகுதிக் கட்டுப்பாடுகளை வகுக்கிறது. சட்டத்தின்படி குழந்தையை எதிர்பார்க்கும் தம்பதிகளில் பெண்ணுக்கு 23 முதல் 50 வயதுக்குள்ளும், ஆணுக்கு 26 முதல் 55 வயதுக்குள்ளும் இருக்க வேண்டும்.

இந்தச் செயல்முறைக்குத் தம்பதிகள் அத்தியாவசியச் சான்றிதழ் பெற வேண்டும். இதில் மலட்டுத்தன்மைக்கான ஆதாரம், பெற்றோர் மற்றும் காவலை நிறுவும் நீதிமன்ற உத்தரவு மற்றும் வாடகைத் தாய்க்கான காப்பீடு ஆகியவை அடங்கும்.

தனியாக இருக்கும் பெண்கள் (Single women) 35 முதல் 45 வயதுக்குட்பட்ட விதவைகளாகவோ அல்லது விவாகரத்து பெற்றவர்களாகவோ இருந்தால் மட்டுமே தகுதியுடையவர்கள். திருமணமாகாத பெண்கள் தனிப் பெண்கள் என்ற வரையறையிலிருந்து விலக்கப்பட்டிருப்பது அரசியலமைப்பின் 14 மற்றும் 21-வது பிரிவுகளை மீறுவதாகவும், தன்னிச்சையானதாகவும் உள்ளது என்று இதை எதிர்த்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் சவால் விடுக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், தற்போதைய மனுக்களில் உச்ச நீதிமன்றம் இந்த விவகாரத்தை எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

மனுதாரர்களின் வாதங்கள் என்ன?

இதன் மையக் கேள்வி என்னவென்றால், புதிய கட்டுப்பாடுகளை பின்னோக்கித் தேதியிட்டு விதிக்க முடியுமா மற்றும் முந்தைய சட்ட கட்டமைப்பின் கீழ் தொடர இந்தத் தம்பதிகளுக்கு ஏற்கனவே உரிமை உள்ளதா என்பதே ஆகும்.

மனுதாரர்கள், சட்டம் நடைமுறைக்கு வந்த பிறகு அது தங்களுக்குப் பொருந்தக் கூடாது என்று வாதிட்டனர். வயது வரம்பு இல்லாதபோது, தங்கள் கருமுட்டைகளை உறைய வைப்பது உட்படச் செயல்முறையைச் சட்டப்படி தொடங்கியதாக அவர்கள் சுட்டிக் காட்டினர். அந்தக் கட்டமே வாடகைத் தாய் முறையைத் தொடர அவர்களின் முடிவின் இறுதி வெளிப்பாடு என்றும், இப்போது சட்டம் அதைப் பறிக்க முடியாது என்றும் அவர்கள் கூறினர்.

அரசியலமைப்பின் 21-வது பிரிவின் கீழ் இனப்பெருக்க சுய உரிமையைக் குறிப்பிட்டு, எப்போது, எப்படி ஒரு குழந்தையைப் பெறுவது என்பது தனிப்பட்ட விருப்பம் என்று மனுதாரர்கள் வாதிட்டனர். ஒரு கடுமையான வயது வரம்பை விதிப்பது தன்னிச்சையானது என்றும், சுரண்டலைத் தடுப்பது அல்லது வாடகைத் தாயைப் பாதுகாப்பது போன்ற சட்டத்தின் நோக்கத்துடன் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை என்றும் அவர்கள் கூறினர்.

மத்திய அரசின் வாதங்கள்

மத்திய அரசு, வயதுக் கட்டுப்பாடுகள் நியாயமானவை மற்றும் அவசியமானவை என்று வாதிட்டு அவற்றை ஆதரித்தது. சட்டரீதியான வயது வரம்புகள் மருத்துவ நிபுணர்களின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் அமைந்தவை என்றும், இனப்பெருக்க ஆரோக்கியத்தில் உள்ள நடைமுறைகளுடன் ஒத்துப் போகின்றன என்றும் அது கூறியது. வாடகைத் தாய் முறை என்பது அடிப்படை உரிமை அல்ல, அது ஒரு சட்டரீதியான, ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட உரிமை என்றும், இனப்பெருக்க சுய உரிமையை மற்றொருவரின் உடலை இனப்பெருக்கத்திற்காகப் பயன்படுத்துவது வரை நீட்டிக்க முடியாது என்றும் அரசு வலியுறுத்தியது. மேலும், குழந்தைகளைப் பராமரிப்பு மற்றும் ஸ்திரத்தன்மையை வழங்கக்கூடிய வயதின் பெற்றோரால் வளர்க்கப்படுவதை உறுதிசெய்யவே வயது வரம்புகள் நிர்ணயிக்கப்பட்டன என்றும் அது கூறியது.

முதியோரின் கர்ப்பத்துடன் தொடர்புடைய அபாயங்கள் பற்றி அரசுத் தரப்பு குறிப்பிட்டபோது, நீதிபதி நாகரத்னா, சில தம்பதிகள் எப்படியும் "அந்த அபாயத்தை எடுப்பார்கள்" என்று சுட்டிக்காட்டினார். இயற்கையான முதியோர் கர்ப்பங்கள் சட்டத்திற்குப் புறம்பானதாக இல்லாதபோது, வயதான தம்பதிகளுக்கு ஏன் வாடகைத் தாய் முறை ஒரு வாய்ப்பாக இருக்கக் கூடாது என்று அமர்வு கேட்டது.