சிறுபான்மை பள்ளிகளுக்கான கல்வி உரிமைச் சட்ட விலக்கு: சுப்ரீம் கோர்ட் மறுபரிசீலனை செய்வது ஏன்?

2014-ல், பிரமாதி கல்வி மற்றும் கலாச்சார அறக்கட்டளை (Pramati Educational and Cultural Trust) எதிர் இந்திய யூனியன் வழக்கில், உச்ச நீதிமன்றத்தின் அரசியல் சாசன அமர்வு ஒரு விரிவான விலக்கைக் கொடுத்தது: சிறுபான்மைப் பள்ளிகள், அரசு உதவி பெறும் அல்லது உதவி பெறாத பள்ளிகள், 2009-இன் கல்வி உரிமைச் சட்டத்திற்கு இணங்கத் தேவையில்லை.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

அதாவது, பின்தங்கிய மாணவர்களுக்கு 25% ஒதுக்கீடு போன்ற விதிமுறைகளைப் பின்பற்ற வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை. ஆனால், செப்டம்பர் 1, திங்கட்கிழமை, நீதிபதி திபாங்கர் தத்தா தலைமையிலான இரு நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு, இந்த முழுமையான விலக்கு நியாயமானதா என்று கேள்வி எழுப்பியது.

பள்ளிகள் ஆசிரியர்களை நியமிக்க ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வைப் (TET) பின்பற்ற வேண்டுமா என்பது குறித்த வழக்கை விசாரித்த நீதிமன்றம், 2014-ம் ஆண்டு தீர்ப்பு உலகளாவிய மற்றும் உள்ளடக்கிய கல்வியின் இலக்கைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தியிருக்கலாம் என்று கூறியது. இந்த விவகாரத்தை தலைமை நீதிபதியிடம் பரிந்துரைத்து, பெரிய அமர்வு மறுபரிசீலனை செய்யக் கோரியது.

கல்வி உரிமைச் சட்டம் என்ன கூறுகிறது?

குழந்தைகளுக்கான இலவச மற்றும் கட்டாயக் கல்வி உரிமைச் சட்டம் (ஆர்.டி.இ), 6 முதல் 14 வயது வரையிலான குழந்தைகளுக்கு இலவச ஆரம்பக் கல்வியை உறுதி செய்யும் அரசியலமைப்பின் 21ஏ பிரிவைச் செயல்படுத்துகிறது.

இது கீழ்க்கண்டவற்றைக் கட்டாயமாக்குகிறது:

*அரசுப் பள்ளிகள் சேர்க்கப்பட்டுள்ள அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் இலவசக் கல்வி வழங்க வேண்டும்.

*அரசு உதவி பெறும் பள்ளிகள், அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் உதவிக்கு ஏற்ப இலவச இடங்களை வழங்க வேண்டும்.

*தனியார் உதவி பெறாத பள்ளிகள், பின்தங்கிய பிரிவைச் சேர்ந்த குழந்தைகளுக்காக நுழைவு நிலை இடங்களில் 25% இடங்களை ஒதுக்க வேண்டும். இதற்கான செலவை அரசு ஈடுசெய்யும் (ஆர்.டி.இ சட்டம் பிரிவு 12(1)(சி)).

இச்சட்டம் மாணவர் - ஆசிரியர் விகிதம், ஆசிரியர்களின் தகுதி, உள்கட்டமைப்பு மற்றும் உடல்ரீதியான தண்டனை மற்றும் நன்கொடை கட்டணங்களை (capitation fees) தடை செய்ததற்கான தரங்களை அமைத்தது. இது உலகளாவிய கல்விக்கு பங்களிக்க அனைத்துப் பள்ளிகளுக்கும் ஒரு கடமையை விதித்தது.

ஆர்.டி.இ சட்டத்தை வரைவதில் முக்கியப் பங்காற்றிய ஆர்.கோவிந்தா தனது புத்தகத்தில், “ஆர்.டி.இ சட்டம் குழந்தை மையமாகக் கொண்டது, நிறுவனத்தை மையமாகக் கொண்டது அல்ல” என்று குறிப்பிடுகிறார். அதன் தத்துவம் “சமத்துவம், சமூக நீதி, ஜனநாயகம் மற்றும் ஒரு நியாயமான மற்றும் மனிதநேயமிக்க சமூகத்தை உருவாக்குதல் போன்ற மதிப்புகள், அனைவருக்கும் உள்ளடக்கிய ஆரம்பக் கல்வியை வழங்குவதன் மூலம் மட்டுமே அடைய முடியும்” என்ற நம்பிக்கையில் வேரூன்றியுள்ளது என்று அவர் எழுதுகிறார்.

இந்தச் சட்டம் மதப் போதனைகளை முக்கியமாக வழங்கும் நிறுவனங்களுக்கு (மதரசாக்கள் அல்லது வேத பாடசாலைகள் போன்றவை) மட்டுமே விலக்கு அளித்தது. இது முதலில் சிறுபான்மை சமூகங்களால் நடத்தப்படும் பள்ளிகளுக்கு விலக்கு அளிக்கவில்லை. இருப்பினும், பிரிவு 1(4) அதன் பயன்பாடு “அரசியலமைப்பின் 29 மற்றும் 30 பிரிவுகளுக்கு உட்பட்டது” என்று கூறியது. இவை மொழி மற்றும் மதச் சிறுபான்மையினரின் கலாச்சார மற்றும் கல்வி உரிமைகளைப் பாதுகாக்கின்றன.

தேசிய கல்வித் திட்ட பல்கலைக்கழகத்தின் முன்னாள் துணைவேந்தரான கோவிந்தா, "நாங்கள் ஆர்.டி.இ சட்டத்தை வரைந்தபோது, இது ஒரு குழந்தையின் அடிப்படைக் உரிமை பற்றியது, பள்ளிகளின் நிர்வாக உரிமைகள் பற்றியது அல்ல என்று நம்பினோம். சிறுபான்மை நிறுவனங்களுக்கு விலக்கு அளிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஒரு தனிப்பட்ட குழந்தையின் உரிமையே, குழுக்கள் தங்கள் விருப்பப்படி நிறுவனங்களை நடத்துவதற்கான கூட்டு உரிமையை விட உயர்ந்ததாகக் கருதப்பட வேண்டும்” என்று கூறினார்.

நீதிமன்றங்களின் தலையீட்டிற்கு என்ன காரணம்?

ஆர்.டி.இ சட்டம் ஏப்ரல் 1, 2010 அன்று நடைமுறைக்கு வந்தபோது, தனியார் பள்ளிகள் மற்றும் சிறுபான்மை குழுக்கள் எதிர்த்தன. 25% ஒதுக்கீடு தங்கள் சுயாட்சியை மீறுவதாக அவர்கள் கூறினர். ராஜஸ்தானில் உள்ள தனியார் பள்ளிகளுக்கான சங்கம் உச்ச நீதிமன்றத்தில் ஆர்.டி.இ சட்டம் பிரிவு 19(1)(ஜி) (தொழில் செய்யும் சுதந்திரம்) மற்றும் பிரிவு 30(1) (சிறுபான்மை உரிமைகள்) ஆகியவற்றை மீறுவதாக வாதிட்டது.

கோவிந்தா தனது புத்தகத்தில், “சட்டம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட உடனேயே தனியார் பள்ளி லாபியிலிருந்து விமர்சனங்கள் எழுந்தன” என்றும், “சிலர் தங்கள் குழந்தைகள் ஏழைக் குழந்தைகளுடன் ஒரே வகுப்பறையில் அமர்வதை வெளிப்படையாக எதிர்த்தனர்” என்றும் எழுதுகிறார்.

ஏப்ரல் 2012-ல், மூன்று நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு, உலகளாவிய கல்வியை பள்ளிகள் நிர்வாகத்தின் மீது “நியாயமான கட்டுப்பாடு” என்று கூறி சட்டத்தை உறுதி செய்தது. இது அரசு, அரசு உதவி பெறும் (சிறுபான்மையினர் நடத்தும் பள்ளிகள் உட்பட) மற்றும் தனியார் உதவி பெறாத சிறுபான்மையினர் அல்லாத பள்ளிகளுக்கு ஒதுக்கீட்டைப் பொருந்தச் செய்தது. ஆனால், இது உதவி பெறாத சிறுபான்மை நிறுவனங்களுக்கு விலக்கு அளித்தது. ஒதுக்கீடு அவற்றின் “தன்மையை மாற்றும்” மற்றும் பிரிவு 30(1)-ஐ மீறும் என்று தீர்ப்பளித்தது.

டெல்லி பல்கலைக்கழகத்தின் கல்வித் துறை முன்னாள் டீன் அனிதா ராம்பால், “இது ஒரு சர்ச்சையை விட சட்டத்தின் விளக்கம் தான். பிரிவு 30 சிறுபான்மையினருக்குப் பள்ளிகளை நிறுவவும், நிர்வகிக்கவும் அனுமதிக்கிறது. ஆர்.டி.இ இந்த சுயாட்சியுடன் முரண்படுவதாக சிலர் உணர்ந்தனர். அதனால்தான், அப்போது அவர்களுக்கு விலக்கு அளிக்கப்பட்டது” என்று நினைவு கூர்ந்தார்.

பிரிவு 12(1)(சி), 25% ஒதுக்கீட்டைக் கட்டாயமாக்குவது தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டது என்றும் அவர் கூறினார்: “இது எப்போதும் ஜனநாயகம் மற்றும் சமத்துவம் பற்றியது - வெவ்வேறு பின்னணியில் உள்ள குழந்தைகளை ஒன்றிணைப்பதாகும். இது ஏழைக் குழந்தைகளுக்கு மட்டும் சாதகமானது அல்ல. இது ஒரு பொதுவான நலன் சார்ந்த கல்வியாகும்."

பிரமாதி தீர்ப்பு என்றால் என்ன?

பிரமாதி வழக்கில், ஆர்.டி.இ சட்டம் சிறுபான்மைப் பள்ளிகளுக்குப் பொருந்துமா என்பதை ஐந்து நீதிபதிகள் கொண்ட அரசியல் சாசன அமர்வு ஆய்வு செய்தது. அரசியலமைப்பின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பின் ஒரு பகுதியாக 15(5) மற்றும் 21ஏ பிரிவுகளின் செல்லுபடியை அது உறுதி செய்தது. ஆனால், 30(1) பிரிவை மீறாமல் ஆர்.டி.இ சட்டத்தை சிறுபான்மை நிறுவனங்கள் மீது திணிக்க முடியாது என்று முடிவெடுத்தது.

25% ஒதுக்கீடு சிறுபான்மைப் பள்ளிகளின் அமைப்பை மாற்றி, அவற்றின் தன்மையைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் என்று நீதிமன்றம் கூறியது. “ஆர்.டி.இ சட்டம் சிறுபான்மைப் பள்ளிகளுக்கு, அரசு உதவி பெறும் அல்லது உதவி பெறாத பள்ளிகளுக்குப் பொருந்தும் எனில், பிரிவு 30(1)-ன் கீழ் உள்ள சிறுபான்மையினரின் உரிமை ரத்து செய்யப்படும்” என்று அது தீர்ப்பளித்தது. எனவே, அத்தகைய விதிகள் சிறுபான்மை நிறுவனங்களுக்கு அரசியலமைப்பிற்கு எதிரானது என்று கருதப்பட்டன.

கோவிந்தா எழுதுவது போல, “இந்தத் தீர்ப்பு… ஏராளமான பள்ளிகளை ஆர்.டி.இ சட்டத்தின் வரம்பிலிருந்து விலக்கியது.”

அதன் விளைவு என்ன?

இந்த விலக்கு விரைவாக சர்ச்சைக்குள்ளானது. பல தனியார் பள்ளிகள், ஆர்.டி.இ-க்கு இணங்குவதைத் தவிர்க்க, சில சமயங்களில் பெயரளவிலான சிறுபான்மை நிர்வாகத்துடன், சிறுபான்மை அந்தஸ்தைப் பெற முயன்றன.

டெல்லி பல்கலைக்கழகத்தின் கல்வித் துறை பேராசிரியர் லத்திகா குப்தா, “சிறுபான்மைப் பள்ளிகள் என்று சொல்லப்படும் பல தனியார் நிறுவனங்கள் சிறுபான்மை முத்திரையுடன் விதிமுறைகளிலிருந்து தப்பித்துவிட்டன. அவர்கள் தங்கள் சொந்த சமூகத்தின் ஏழைக் குழந்தைகளை அனுமதிக்கவில்லை, தொடர்ந்து உயரடுக்கு நிறுவனங்களாகவே இருந்தன” என்று கூறினார்.

கோவிந்தாவின் புத்தகம், ஒதுக்கீடு வகுப்பறைகளை மறுவடிவமைக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது: “இந்தச் சட்டம் ஒரு சமூகப் பொறியியல் பரிசோதனை. இதன் மூலம்… புதிய விதிமுறை படிப்படியாக பள்ளிகளின் சமூக மற்றும் பொருளாதார அமைப்பை மாற்றி, அதிக பன்முகத்தன்மையைக் கொண்டுவரும். மேலும், கல்வித் துறையில் விரிவடைந்து வரும் ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் குறைக்க உதவும் என்று நம்பப்பட்டது.”

உச்ச நீதிமன்றம் இப்போது என்ன கூறியுள்ளது?

செப்டம்பர் 2025-ல், நீதிபதிகள் திபாங்கர் தத்தா மற்றும் மன்மோகன், சிறுபான்மைப் பள்ளிகள் டெட்(TET)-ஐ அமல்படுத்த வேண்டுமா என்பதை முடிவு செய்தனர். இது இந்த விவாதத்தை மீண்டும் கொண்டுவந்தது.

பிரமாதி தீர்ப்பு “மிகவும் தூரம் சென்றுவிட்டது” என்றும், உலகளாவிய கல்வியைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தி, ஒரு “ஒழுங்குமுறை குறைபாட்டை” உருவாக்கியுள்ளது என்றும் அமர்வு கூறியது. இந்த விலக்கு “சுயாட்சிக்கும் பொதுநலனுக்கும் இடையிலான சமநிலையை அரிக்கிறது” மற்றும் பிரிவு 21ஏ-ன் கீழ் உள்ள உள்ளடக்கத்தை நீர்த்துப்போகச் செய்கிறது என்றும் அது எச்சரித்தது.

நீதிபதி தத்தா, “எங்கள் கருத்துப்படி, ஆர்.டி.இ சட்டம் அனைத்து சிறுபான்மை நிறுவனங்களுக்கும் பொருந்த வேண்டும். அதன் அமலாக்கம் பிரிவு 30(1)-ன் கீழ் உள்ள சிறுபான்மைத் தன்மையை அழிக்காது. பிரிவு 21ஏ மற்றும் பிரிவு 30(1) ஆகியவை இணைந்து செயல்பட முடியும்” என்று எழுதினார்.

தகுதியான ஆசிரியர்கள் மற்றும் சரியான உள்கட்டமைப்பு போன்ற தரநிலைகள் சிறுபான்மை அடையாளத்தை அழிக்காது என்றும் நீதிமன்றம் தெளிவுபடுத்தியது. பிரிவு 12(1)(சி) குறித்து, 25% ஒதுக்கீடு ஒரு பள்ளியின் தன்மையைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துமா என்பது குறித்து, முழுமையான விலக்கு இல்லாமல், ஒவ்வொரு வழக்கையும் தனித்தனியாகப் பார்க்க வேண்டும் என்று அது கூறியது. அதே சிறுபான்மை குழுவின் பின்தங்கிய குழந்தைகளை அனுமதிப்பதன் மூலம் அதை நிறைவேற்றலாம் என்றும் அது பரிந்துரைத்தது.

இரு நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வு ஐந்து நீதிபதிகள் கொண்ட முந்தைய தீர்ப்பை மாற்ற முடியாததால், இந்த விவகாரம் தலைமை நீதிபதிக்கு ஒரு பெரிய அமர்விற்காகப் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்கிடையில், சிறுபான்மைப் பள்ளிகள் உட்பட அனைத்து ஆசிரியர்களுக்கும் டெட் ஒரு சரியான தேவை என்பதை நீதிமன்றம் உறுதி செய்தது.

இந்தத் தீர்ப்பு எவ்வாறு பார்க்கப்படுகிறது?

கல்வியாளர்கள் இந்தத் தீர்ப்பை வரவேற்றுள்ளனர்.

ராம்பால் அதை “குழந்தைகளின் உரிமைகளுக்கு ஏற்ப ஒரு நல்ல நிலைப்பாடு” என்று அழைத்தார். “கல்வி உரிமை குழந்தைகளின் உரிமைகளுடன் தொடர்புடையது - கல்வியின் தரம், ஆசிரியர்களின் தகுதி. பள்ளிகளுக்கு இதிலிருந்து விலக்கு அளிப்பது அந்த உரிமைகளைக் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துகிறது.”

அவர் 25% ஒதுக்கீட்டை சமத்துவத்துடன் இணைத்தார்: “பின்தங்கிய பிரிவைச் சேர்ந்த குழந்தைகளுடன் உங்கள் கல்வி அனுபவத்தைப் பகிர்ந்து கொள்வது அனைவருக்கும் ஜனநாயகத்திற்கான ஒரு பாடம்.”

குப்தா அன்றாட தாக்கத்தை எடுத்துரைத்தார்: “சிறுபான்மை நிறுவனங்களில் உள்ள குழந்தைகள் விதிமுறைகளிலிருந்து பயனடைவார்கள்... கல்வி கண்ணோட்டத்தில், இது ஒரு மிக நல்ல ஆரம்பம். வகுப்பறை இடம் திறக்கப்பட்டு, மேலும் கலந்த மற்றும் கலவையானதாக மாறும். பன்முகத்தன்மை கல்வி அணுகலை மேம்படுத்துகிறது.”

2014-லும் இப்போதும், குழந்தைகளின் நலன்களை அரசியல் விவாதங்கள் மூடிமறைப்பதாக கோவிந்தா எச்சரித்தார்: “இந்த விவாதம் எப்போதும் கொள்கை சார்ந்ததை விட அரசியல் சார்ந்ததாகவே இருந்துள்ளது. குழந்தையின் உரிமைகள் உண்மையிலேயே முக்கியம் எனில், எந்தக் குழந்தையும் பின் தங்குவதில்லை என்பதை இந்தியா உறுதி செய்திருக்கும். மாறாக, ஒவ்வொரு ஆண்டும் லட்சக்கணக்கானோர் அரசுப் பள்ளிகளை விட்டு வெளியேறி தனியார் பள்ளிகளுக்குச் செல்கின்றனர், அந்த நெருக்கடியை யாரும் கவனிப்பதில்லை.”

அடுத்து என்ன நடக்கும்?

பிரமாதி வழக்கு இப்போது ஒரு பெரிய அமர்வு முன் வரும், அது ஏழு நீதிபதிகளைக் கொண்டதாக இருக்கலாம். தீர்ப்பு மாற்றப்பட்டால், சிறுபான்மைப் பள்ளிகள், குறிப்பாக உதவி பெறும் பள்ளிகள், ஆர்.டி.இ விதிகளுக்கு மீண்டும் இணங்க வேண்டியிருக்கலாம்.

கோவிந்தாவின் புத்தகம் குறிப்பிடுகிறது, “சமூக-பொருளாதார பிரிவுகள் வகுப்பறையில் கலப்பதைக் குறித்து பெற்றோரின் அச்சம் புரிந்துகொள்ளக்கூடியது... இது உயரடுக்கு பிரிவினருக்கு ஒரு கலாச்சார அதிர்ச்சியாக இருந்தது. ஆனால் புதிய விதிமுறை, காலப்போக்கில், வகுப்பறைகளுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் உள்ள குழுக்களுக்கு இடையிலான உறவு இயக்கவியலை மறுவடிவமைக்கும்.”

குப்தா மேலும் கூறியதாவது, “வகுப்பறைகளை மதம், பாலினம் அல்லது வேறு எந்த அளவுகோலினாலும் ஒரே மாதிரியாக மாற்றுவது ஒருபோதும் நல்லதல்ல. பன்முகத்தன்மை கல்வியின் தரத்தை மேம்படுத்துகிறது.”