உ.பி-யின் அரசியல் பரிணாமம்: எத்தனை மாற்றம்? எத்தனை திருப்பம்?

Shyamlal Yadav 

Explained: The politics of Uttar Pradesh, over the years: லோக்சபாவில் உள்ள 543 இடங்களில் 80 இடங்களும், சட்டசபையில் 403 இடங்களும், ராஜ்யசபாவில் உள்ள 245 இடங்களில் 31 இடங்களும், 100 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட சட்டப் மேலவையையும் தவிர, 15 கோடிக்கும் அதிகமான வாக்காளர்களைக் கொண்ட உத்தரப் பிரதேசம் நாட்டின் அரசியலில் மற்ற மாநிலங்களில் இல்லாத அளவுக்கு அதிக முக்கியத்துவத்தைக் கொண்டுள்ளது. மார்ச் 19, 2017 அன்று முதல்வராகப் பதவியேற்ற யோகி ஆதித்யநாத், ஐந்தாண்டு பதவிக் காலத்தை நிறைவு செய்யும் மூன்றாவது முதல்வர் (அகிலேஷ் யாதவ் மற்றும் மாயாவதிக்குப் பிறகு) ஆவார்.

403 சட்டமன்ற இடங்களில் தற்போது 9 இடங்கள் காலியாக உள்ளன; 394 உறுப்பினர்களில், BJP 303, SP 49, BSP 15 மற்றும் காங்கிரஸ் 7. உ.பி.யில் பிப்ரவரி 10 முதல் மார்ச் 7 வரை ஏழு கட்டங்களாக தேர்தல்கள் நடைபெறவுள்ள நிலையில், அதன் அரசியல் வரலாற்றை இப்போது பார்க்கலாம்.

2017: யோகியின் தோற்றம்

2017 தேர்தல் பிஜேபி மீண்டும் வருவதைக் குறித்தது. இந்த தேர்தலில் பாஜக மாநிலத்தில் 312 இடங்களைக் கைப்பற்றியது, இதில் அதன் கூட்டணிக் கட்சிகளின் எண்ணிக்கையைக் கணக்கிடவில்லை, மற்றும் இந்த தேர்தலில் தான் யோகி ஆதித்யநாத்தின் தோற்றமும் நடந்தது. கோரக்பூரில் உள்ள கோரக்ஷ் பீத் தலைவர் யோகி ஆதித்யநாத் லோக்சபா எம்.பி.யாக இருந்தபோது, ​​அவரை முதல்வராக பதவியில் அமர்த்த பாஜக முடிவு செய்தது. பாஜக முதல்வர் வேட்பாளரை முன்னிறுத்தாமல் தேர்தலில் போட்டியிட்டது. அப்போது விஸ்வ ஹிந்து பரிஷத்தில் (விஎச்பி) இருந்து பாஜகவுக்கு வந்த எம்பி கேசவ் பிரசாத் மவுரியா, மாநில கட்சித் தலைவராக இருந்தார். யோகி ஆதித்யநாத்தின் நியமனம் கட்சியில் பலரையும் ஆச்சரியப்படுத்தியது.

ஆர்எஸ்எஸ் மற்றும் மாநில பிஜேபி பொதுச் செயலாளர் (அமைப்பு) சுனில் பன்சால் பாஜக அரசாங்கத்தின் முடிவுகளில் செல்வாக்கு செலுத்தியதாக அறியப்பட்டாலும், உ.பி.யில் கட்சிக்குள் தனக்குச் சாத்தியமான சவாலானவர்கள் இப்போது பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளனர் என்ற கருத்தை யோகி ஆதித்யநாத் உருவாக்கி இருக்கிறார். இன்று, அவரது ஆதரவாளர்கள் வரும் ஆண்டுகளில் மத்திய அரசில் அவருக்கு ஒரு பெரிய பங்கைக் காண்கிறார்கள்.

2012: அகிலேஷின் அபிஷேகம்

முலாயம் சிங் யாதவின் ஆட்சியில் சமாஜ்வாதி கட்சி (SP) சமூகவாதிகளின் கட்சி என்ற பெயரைப் பெற்றது. அவரது பொறியாளர் மகன் அகிலேஷ், சில குற்றவாளிகளை எஸ்பி கட்சிக்குள் நுழைய விடாமல் தடுத்தார். அதுவும், வேலையில்லாத இளைஞர்களுக்கு இலவச மடிக்கணினிகள் மற்றும் நிதியுதவி வழங்குவதாக அவர் அளித்த வாக்குறுதிகளும் அவருக்குச் சாதகமாகச் செயல்பட்டன. சர்க்காரி தொகுதியில் போட்டியிட உமாபாரதியை பாஜக கொண்டுவந்த தேர்தலில், முலாயம் தனது மகனை முதல்வராக்குவார் என்ற தகவல் வெளியானது. SP 224 இடங்களை வென்றது, மேலும் அகிலேஷ் 38 வயதில் மாநிலத்தின் இளைய முதல்வராக பதவியேற்றார்.

அகிலேஷின் ஆட்சி உள்ளூர் பிரச்சனைகளால் திணறியது. அகிலேஷ் தன்னை யாதவர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்களின் பெரும் பகுதியினரின் தலைவராக குறைத்துக்கொண்டவராகவும் காணப்பட்டார். அவர் தனது கட்சியின் ஆதரவுத் தளத்திற்கு முக்கியமான இட ஒதுக்கீடு மற்றும் பிற பிரச்சினைகள் குறித்துப் பேசத் தயங்கினார், மேலும் அகிலேஷ் தனது சாதியைச் சேர்ந்த ஏராளமானவர்களை மாநில அரசுப் பணியாளர் தேர்வாணையம் மூலம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட செய்வதாக பாஜக செய்தியை பரப்பியது. அவர் தனது கட்சியின் தலைமையை கைப்பற்றினார், அவரது மாமாக்களை ஓரங்கட்டினார், ஆனால் 2017 தேர்தலில் தோல்வியடைந்தார்.

2007: மாயாவதியின் மறுபிரவேசம்

மாயாவதி நான்காவது முறையாக முதலமைச்சராகப் பதவியேற்றது வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்கது, ஏனெனில் அவர் 1991க்குப் பிறகு முதன்முதலில் தனிப்பெரும்பான்மையைப் பெற்றார். அவரது சமூகப் பொறியியலில் அவரது வழிகாட்டியான கன்ஷிராம் எதிர்த்த பிராமணர்களும் அடங்குவர், மேலும் தலித்-பிராமண சேர்க்கை அவருக்கு 206 இடங்களைக் கொண்டு வந்தது. முழு ஐந்தாண்டு பதவிக் காலத்தை (2007-12) முடித்த உ.பி.யின் முதல் முதல்வர் மாயாவதி ஆவார். அவரும் அவரது உதவியாளர் சதீஷ் மிஸ்ராவும் 2022 இல் அதே சாதி அடிப்படையிலான சூத்திரத்தை முயற்சிக்கிறார்கள்.

2002: முலாயம் மீண்டும் ஆட்சியை பிடித்தார்

2002 மார்ச் முதல் மே வரை குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி அமலுக்கு வந்ததைத் தொடர்ந்து, பிஎஸ்பிக்கு பாஜக ஆதரவு அளித்ததைத் தொடர்ந்து, மூன்றாவது முறையாக மாயாவதி முதல்வரானார். ஆனால் சில பிஜேபி தலைவர்கள் கூட்டணிக்கு எதிராக பிரச்சாரம் செய்யத் தொடங்கினர், மாயாவதி ஆகஸ்ட் 2003 இல் ராஜினாமா செய்தார். முலாயம் BSP அதிருப்தியாளர்களின் ஆதரவுடன் பதவியேற்றார், மேலும் 2007 வரை அரசாங்கத்தை நடத்தினார். NDA 2004 இல் மத்தியில் ஆட்சியை இழந்தாலும், SP கட்சி 39 மக்களவை இடங்களை பெற்றது. முலாயம் தனது குடும்பத்தினருக்கு எதிரான புகாரின் அடிப்படையில் சிபிஐ முதற்கட்ட விசாரணையின் காரணமாக மத்தியில் ஆட்சியில் இருந்த அரசாங்கங்களின் தொடர்ச்சியான அழுத்தங்களுக்கு உள்ளாகி வருவது தெரிந்ததே.

1999-02: கல்யாண் சிங் மற்றும் ராஜ்நாத் சிங்

முதல்வர் கல்யாண் சிங்கின் மேற்பார்வையில், 1998-ல் பாஜக, உ.பி.யின் அப்போதைய 85 மக்களவைத் தொகுதிகளில் 58-ஐ வென்றது. ஆனால் 1999 இல், எண்ணிக்கை 29 ஆகக் குறைந்தது. கல்யாண் சிங் தனக்கு எதிரான பரப்புரைக்கு மத்தியில், ராஜினாமா செய்ய மறுத்து ராஜ்நாத் சிங்கிற்கு வழிவிட மறுத்தார். பிஜேபி எட்டாக்கனி ராம் பிரகாஷ் குப்தாவை முதல்வர் நாற்காலிக்கு உயர்த்தியது; உ.பி.யில் ஜாட்களுக்கு அவரது அரசு ஓபிசி அந்தஸ்து வழங்கியது. கல்யாண் சிங்-கல்ராஜ் மிஸ்ரா தலைமை தனது பிடியை இழந்ததால், கல்யாண் சிங் பாஜகவை விட்டு வெளியேறினார், அதே நேரத்தில் ராம் பிரகாஷ் குப்தாவும் ஆதரவை இழந்தார். அக்டோபர் 2000 இல் ராஜ்நாத் சிங் முதல்வராக ஆனார். அவர் முதல்வராக இருந்த 18 மாதங்களில், மறைந்த ஹுகும் சிங் தலைமையிலான சமாஜிக் நியாய சமிதியை அவர் நியமித்தார், இது மாநிலத்தில் யாதவர்களை விட ஜாட்கள் மிகவும் பின்தங்கியவர்களாக குறிப்பிட்டது. ஆனால், அந்த முயற்சிகளை உச்சநீதிமன்றம் ரத்து செய்தது. 2002 இல், பாஜக வெறும் 88 இடங்களுடன் மூன்றாவது இடத்தைப் பிடித்தது, ராஜ்நாத் சிங் டெல்லிக்குத் திரும்பினார்.

1996-03: குறுகிய கால முதல்வர்கள்

1996 தேர்தலில், பாஜக 174 இடங்களை வென்றது, பெரும்பான்மை இல்லாததால், குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி அமல்படுத்தப்பட்டது. ஏப்ரல் 1997 இல், பிஜேபி மற்றும் பிஎஸ்பி (67 எம்எல்ஏக்கள்) ஆறு மாதங்களுக்கு ஒருமுறை முதல்வர்களை மாற்ற ஒப்புக்கொண்டன. மாயாவதி முதல் ஆறு மாதங்கள் ஆட்சியில் இருந்து, பின்னர் கல்யாண் சிங்கிற்கு வழிவிட்டார், ஆனால் விரைவில் ஆதரவை விலக்கிக் கொண்டார். பகுஜன் சமாஜ் கட்சி மற்றும் காங்கிரஸை உடைத்து பாஜக இதற்கு பதிலடி கொடுத்தது. சௌத்ரி நரேந்திர சிங் தலைமையிலான ஜனதாந்திரிக் பிஎஸ்பி மற்றும் நரேஷ் அகர்வால் தலைமையிலான லோக்தந்திரிக் காங்கிரஸ் எனப்படும் புதிய குழுக்கள் பிஜேபிக்கு ஆதரவு அளித்து அரசாங்கத்தில் இணைந்தன. பிப்ரவரி 21, 1998 அன்று, ஆளுநர் ரொமேஷ் பண்டாரி அரசாங்கத்தை டிஸ்மிஸ் செய்து, காங்கிரஸின் ஜகதாம்பிகா பாலுக்கு பதவிப் பிரமாணம் செய்து வைத்தார். அதை எதிர்த்து கல்யாண் சிங் அலகாபாத் உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்தார், அதன் உத்தரவுப்படி பிப்ரவரி 23 அன்று கல்யாண் சிங் முதல்வராக பதவியேற்றார்.

1993: மாயாவதியின் முதல் பதவி

பிஜேபியின் உதவியுடன் தனது முந்தைய அரசாங்கத்தை (1989-91) அமைத்த முலாயம், பிஜேபி ஆதரவைத் திரும்பப் பெற்றபோது காங்கிரஸின் ஆதரவைப் பெற்றார், 1993 இல் பிஎஸ்பியுடன் ஒரு கூட்டணியில் நுழைந்தார். SP மற்றும் BSP முறையே 109 மற்றும் 67 இடங்களைப் பெற்றன. ஆனால் பிஎஸ்பி மே 1995 இல் அரசாங்கத்திலிருந்து வெளியேறி, அரசாங்கத்தை பெரும்பான்மை இல்லாததாகக் குறைத்தது. இது "கெஸ்ட்ஹவுஸ் சம்பவம்" என்று அழைக்கப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது, இதில் மாயாவதி உட்பட பல பிஎஸ்பி சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் எஸ்பி கட்சியினரால் தாக்கப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது. மாயாவதி உரிமை கோரினால், பிஎஸ்பிக்கு ஆதரவளிப்பதாக பாஜக உறுதியளித்தது, மேலும் அவர் உ.பி.யின் முதல் தலித் முதல்வராக பதவியேற்றார்.

1991: ராம் மந்திர்

’மண்டல்’ சக்திகளை எதிர்கொள்ள, 1991 இல் பிஜேபி தனது முதல்வர் முகமாக கல்யாண் சிங்கை, ஓபிசி சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று முன்னிறுத்தியது. 425 உறுப்பினர்களை கொண்ட சட்டசபையில் 221 இடங்களை அக்கட்சி கைப்பற்றியது. ஆனால் டிசம்பர் 6, 1992 இல் பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்ட பின்னர் அவரது அரசாங்கம் மற்ற மூன்று BJP அரசாங்கங்களைப் போல பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்டது. கல்யாண் சிங் 1997 இல் மீண்டும் முதல்வர் ஆனார், ஆனால் அப்போதைய பிரதமர் அடல் பிகாரி வாஜ்பாயுடனான கருத்து வேறுபாடு காரணமாக ராஜினாமா செய்ய வேண்டியிருந்தது.

1989: முலாயம் சிங்கின் அரசியல் தொடக்கம்

1989 தேர்தல்கள் முலாயம் சிங்கை ஒரு வலுவான தலைவராக நிலைநிறுத்தியது, ஜனதா தளம் அவரை அஜித் சிங்கிற்கு பதிலாக முதல்வராக தேர்ந்தெடுத்தது. பிஜேபியின் வெளிப்புற ஆதரவுடன் முலாயம் சிங் தனது அரசாங்கத்தை அமைத்தார், ஆனால் 1990 அக்டோபரில் எல்.கே.அத்வானியின் ராம் ரத யாத்திரையை பீகார் முதல்வர் லாலு பிரசாத் யாதவ் தடுத்து நிறுத்தி அவரைக் கைது செய்த பின்னர், வி.பி.சிங் தலைமையிலான மத்திய அரசு மற்றும் முலாயமின் உபி அரசு ஆகிய இரண்டிற்குமான ஆதரவை பாஜக திரும்பப் பெற்றது. காங்கிரஸின் உதவியுடன் முலாயம் தனது அரசைக் காப்பாற்றினார். காங்கிரஸ் ஆதரவை வாபஸ் பெற்ற பிறகு, மத்திய அரசில் உள்ள PM சந்திர சேகருடன் சேர்ந்து அவரது அரசாங்கமும் வீழ்ந்தது, ஆனால் முலாயம் சிங் உ.பி.யின் மிகவும் மேலாதிக்கம் கொண்ட காங்கிரஸ் அல்லாத, பாஜக அல்லாத தலைவராக உருவெடுத்தார்.

1980-89: வி.பி.சிங் & என்.டி.திவாரி

1980ல் காங்கிரஸ் ஆட்சிக்கு வந்தது, வி.பி.சிங் முதல்வரானார். அவரது ஆட்சியானது போலி போலீஸ் என்கவுன்டர்கள் மற்றும் 1981 பெஹ்மாய் படுகொலை உட்பட பெரிய சட்டம் ஒழுங்கு சம்பவங்கள் போன்ற குற்றச்சாட்டுகளால் குறிக்கப்பட்டது. 1982 இல் அவரது சகோதரரான அலகாபாத் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி சந்திரசேகர் பிரதாப் சிங்கைக் கொள்ளையர்கள் கொன்ற பிறகு, வி.பி.சிங் ராஜினாமா செய்தார், அவருக்கு பதிலாக ஸ்ரீபதி மிஸ்ரா நியமிக்கப்பட்டார், அவர் ஆகஸ்ட் 1984 இல் என்.டி. திவாரிக்கு பதிலாக மாற்றப்பட்டார். திவாரி அடுத்த தேர்தல்களில் காங்கிரஸை வெற்றிக்கு அழைத்துச் சென்றார், ஆனால் ராஜீவ் காந்தி அவருக்குப் பதிலாக 1985 இல் வீர் பகதூர் சிங்கைக் கொண்டு வந்தார், அவருக்குப் பதிலாக 1988 இல் மீண்டும் திவாரியை மாற்றினார்.

1977-80: ஜனதா கட்சி ஆண்டுகள்

காங்கிரஸை எதிர்த்துப் போராட பல கட்சிகளின் இணைப்புடன் உருவாக்கப்பட்ட ஜனதா கட்சி, 1977 மக்களவைத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்றது. உ.பி.யில் என்.டி.திவாரி உட்பட காங்கிரஸ் மாநில அரசை பிரதமர் மொரார்ஜி தேசாய் அரசு பதவி நீக்கம் செய்தது. ஜூன் 1977 இல், ஜனதா கட்சி 425 இடங்களில் 352 இடங்களை வென்றது, ஆனால் முதல்வர் பதவிக்கான போராட்டம் வெடித்தது. ஒருமித்த கருத்து ஏற்படாததால், எம்எல்ஏக்கள் ராம் நரேஷ் யாதவுக்கு வாக்களித்தனர். நாராயண்பூரில் (தியோரியா) காவல்துறை அட்டூழியங்களின் சம்பவத்தை அடுத்து, முதல்வர் ராம் நரேஷ் யாதவ் 1979 பிப்ரவரியில் ராஜினாமா செய்தார், பின்னர் பெனார்சி தாஸ் பதவிக்கு வந்தார். பிப்ரவரி 1980 இல், மீண்டும் பிரதமராக வந்த பிறகு, இந்திரா காந்தி உ.பி.யில் அரசாங்கத்தை நீக்கினார்.

1967-77: காங்கிரஸ் அல்லாத காலக்கட்டம்

1967 தேர்தலில், காங்கிரஸ் பெரும்பான்மைக்கு குறைவாக 199 இடங்களை வென்றது, அதே நேரத்தில் பாரதிய ஜனசங்கம் (பிஜேஎஸ்) 98 இடங்களை வென்றது. ஜாட் தலைவர் சவுத்ரி சரண் சிங் காங்கிரஸுடன் முறித்துக் கொண்டு பாரதிய கிராந்தி தளத்தை (பிகேடி) உருவாக்கினார். சோசலிஸ்ட் தலைவர்களான ராம் மனோகர் லோஹியா மற்றும் ராஜ் நரேன் மற்றும் பிஜேஎஸ்ஸின் நானாஜி தேஷ்முக் ஆகியோரின் உதவியுடன், சரண் சிங் ஏப்ரல் 1967 இல் இடதுசாரியான சிபிஐ(எம்) முதல் வலதுசாரியான BJS வரை பல்வேறு கட்சிகளின் கூட்டணியான சம்யுக்த விதாயக் தளத்தின் (எஸ்விடி) தலைவராக முதல்வராகப் பதவியேற்றார். அவர் பல பிரச்சனைகளை சந்தித்தார். சில கட்சிகள் கூட்டணியில் இருந்து வெளியேறியது. பிப்ரவரி 1968 இல், அவர் ராஜினாமா செய்ய வேண்டியிருந்தது. ஒரு வருட குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிக்குப் பிறகு, 1969 இல் காங்கிரஸ் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தது, சந்திர பானு குப்தா மீண்டும் முதல்வராகப் பதவியேற்றார். ஒரு வருடத்திற்குள், காங்கிரஸ் பிளவுபட்டது, குப்தா ராஜினாமா செய்ய வேண்டியிருந்தது. சரண் சிங் பிப்ரவரி 1970 இல் முதல்வராக திரும்பினார், இந்த முறை இந்திரா காந்தியின் காங்கிரஸ் (ஆர்) உதவியுடன் அவர் அரசமைத்தார்.

சில மாதங்களிலேயே முதல்வர் பிரச்சனைகளை எதிர்கொண்டார். கம்லாபதி திரிபாதி தலைமையிலான காங்கிரஸ் (ஆர்) அமைச்சர்கள் 14 பேர் ராஜினாமா செய்ய சரண் சிங் கேட்டுக் கொண்டார். அவர்கள் மறுத்ததால் சரண் சிங் அவர்களை பதவி நீக்கம் செய்ய பரிந்துரைத்தபோது, ​​ஆளுநர் பி.கோபால ரெட்டி சரண் சிங்கை ராஜினாமா செய்யும்படி கூறினார். குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிக்குப் பிறகு, தேர்தல்கள் நடத்தப்பட்டன, மேலும் காங்கிரஸ் (ஓ) தலைவர்களால் அமைக்கப்பட்ட எஸ்விடி அரசாங்கத்தின் தலைவராக திரிபுவன் நரேன் சிங் பதவியேற்றார். ஆனால் சில மாதங்களுக்குப் பிறகு, அவர் தனது சட்டமன்ற இடைத்தேர்தலில் தோல்வியடைந்து ராஜினாமா செய்ய வேண்டியிருந்தது. கமலாபதி திரிபாதி பதவியேற்று ஜூன் 1973 வரை முதல்வராக இருந்தார், அப்போது மாகாண ஆயுதக் காவலர்களின் கிளர்ச்சி அவரை ஆட்சியில் இருந்து வெளியேற்றியது.

குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சியின் சுருக்கமான கட்டத்திற்குப் பிறகு, நவம்பர் 1973 இல் ஹேம்வதி நந்தன் பகுகுணா முதல்வர் ஆனார். அவசரநிலையின் போது சஞ்சய் காந்தியுடனான கருத்து வேறுபாடுகளைத் தொடர்ந்து அவர் நவம்பர் 1975 இல் ராஜினாமா செய்தார், அவருக்குப் பதிலாக என்.டி.திவாரி நியமிக்கப்பட்டார்.

1951-67: காங்கிரஸ் மேலாதிக்கம்

1951 இல் நடந்த முதல் சட்டமன்றத் தேர்தலில் 83 இரட்டை உறுப்பினர் இடங்கள் உட்பட 346 இடங்கள் இருந்தன. காங்கிரஸ் 388 இடங்களில் வென்றது, ஏற்கனவே முதலமைச்சராக பணியாற்றிய பண்டிட் கோவிந்த் பல்லப் பந்த் தொடர்ந்தார். டிசம்பர் 1954 இல், அவருக்குப் பின் வாரணாசியைச் சேர்ந்த சமஸ்கிருத அறிஞர் டாக்டர் சம்பூர்ணானந்த் பதவியேற்றார், 1957 இல் காங்கிரஸ் மீண்டும் வெற்றி பெற்ற பிறகு அவர் முதல்வராக தொடர்ந்தார். 1960 இல், கமலாபதி திரிபாதியுடன் ஏற்பட்ட பிரச்சினைகளைத் தொடர்ந்து, சம்பூர்ணானந்தாவை சந்திர பானு குப்தா மாற்ற வேண்டியிருந்தது. 1963 ஆம் ஆண்டு குப்தாவுக்குப் பதிலாக சுசேதா கிருபாளினி உ.பி.யின் முதல் பெண் முதல்வரானார்.

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil