மாநில அரசு- கவர்னர் மோதல்; என்ன பிரச்னை?

CM stalin | Governor RNRavi | கேரள அரசு கடந்த வாரம் உச்ச நீதிமன்றத்தை அணுகியது, குடியரசுத் தலைவர் திரௌபதி முர்மு மாநிலத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட நான்கு மசோதாக்களுக்கு "எந்தக் காரணத்தையும் தெரிவிக்காமல்" ஒப்புதல் அளிக்கவில்லை என்றும், ஆளுநர் ஆரிப் முகமது கான் ஏழு மசோதாக்களுக்கு - சில நீண்ட காலத்திற்கு ஒப்புதலைத் தடுத்துள்ளார் என்றும் கூறியுள்ளனர்.

இடது ஜனநாயக முன்னணியால் ஆளப்படும் கேரளா, குடியரசுத் தலைவருக்கு மாநில மசோதாக்களை குறிப்பிடுவதை "அரசியலமைப்புக்கு எதிரானது மற்றும் நல்ல நம்பிக்கை இல்லாதது" என்று அறிவிக்க உச்ச நீதிமன்றத்தை வலியுறுத்தியது.
எதிர்க்கட்சிகள் ஆளும் மாநிலங்களுக்கும், மத்திய அரசின் ஆலோசனையின் பேரில் குடியரசுத் தலைவரால் நியமிக்கப்படும் ஆளுநர்களுக்கும் இடையிலான மோதலின் புதிய அத்தியாயம் இது.

ஆளுநர்களின் அதிகாரங்கள் மற்றும் அவர்களுக்கும் மாநில அரசுகளுக்கும் இடையே அடிக்கடி உரசல் ஏற்படுவது ஏன் என்பது குறித்து 2022 ஆம் ஆண்டு முதல் வெளியிடப்பட்ட விளக்கமளிக்கும் விளக்கத்தை கீழே காணலாம்.

கவர்னர்-மாநில உறவுகளுக்கான சட்டம் என்ன?

அமைச்சர்கள் குழுவின் ஆலோசனையின்படி செயல்பட வேண்டிய ஒரு அரசியலற்ற தலைவராக கருதப்பட்டாலும், மாநில சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் அளிப்பது அல்லது நிறுத்துவது போன்ற அரசியலமைப்பின் கீழ் வழங்கப்பட்ட சில அதிகாரங்களை ஆளுநர் அனுபவிக்கிறார்.

பெரும்பான்மையை நிரூபிக்க கட்சி, அல்லது எந்தக் கட்சியை முதலில் அழைக்க வேண்டும்.

எவ்வாறாயினும், கருத்து வேறுபாடுகள் இருக்கும்போது கவர்னரும் அரசும் பகிரங்கமாக ஈடுபட வேண்டும் என்பதற்கான விதிகள் எதுவும் வகுக்கப்படவில்லை. வேறுபாடுகளை நிர்வகித்தல் பாரம்பரியமாக ஒருவருக்கொருவர் எல்லைகளுக்கு மரியாதை செலுத்துவதன் மூலம் வழிநடத்தப்படுகிறது.

சமீபத்திய ஆண்டுகளில் உராய்வு புள்ளிகள் என்ன?

சமீப ஆண்டுகளில், இவை பெரும்பாலும் அரசாங்கத்தை அமைப்பதற்கான கட்சியைத் தேர்ந்தெடுப்பது, பெரும்பான்மையை நிரூபிப்பதற்கான காலக்கெடு, மசோதாக்களில் அமர்வது மற்றும் அரசு நிர்வாகத்தின் மீது எதிர்மறையான கருத்துகளை நிறைவேற்றுவது பற்றியது.

நவம்பர் 2018 இல், அப்போதைய ஜே & கே ஆளுநர் சத்யபால் மாலிக், பல்வேறு கட்சிகள் ஒன்றிணைந்து ஆட்சி அமைக்கும் அறிகுறிகளுக்கு மத்தியில் சட்டசபையை கலைத்தார். இது கவர்னரை அரசாகக் கருதி, பின்னர் மாநிலத்தை இரண்டு யூனியன் பிரதேசங்களாகப் பிரிக்க மத்திய அரசுக்கு வழி வகுத்தது.

நவம்பர் 2019 இல், மகாராஷ்டிராவில் தொங்கு தீர்ப்புக்குப் பிறகு, ஆளுநர் பகத் சிங் கோஷியாரி பாஜக தலைவர் தேவேந்திர ஃபட்னாவிஸை அமைதியாக அழைத்து முதல்வராக பதவிப் பிரமாணம் செய்து வைத்தார்.

இந்த அரசாங்கம் 80 மணிநேரம் நீடித்தது. ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, முதல்வர் உத்தவ் தாக்கரேவை சட்ட மேலவைக்கு பரிந்துரைக்க கோஷியாரி மறுத்துவிட்டார், இதனால் தாக்கரே பிரதமர் நரேந்திர மோடியைச் சந்தித்து பிரச்சினையைத் தீர்க்க வழிவகுத்தார்.

மேற்கு வங்கத்தில், சட்டம் ஒழுங்கு மற்றும் அரசியல் வன்முறை குறித்து தன்கர் அடிக்கடி கருத்து தெரிவித்து வருகிறார். ரவி, நாகாலாந்து ஆளுநராக முன்பு இருந்தபோது, மாநில விவகாரங்களை விமர்சித்து நிர்வாகத்தில் தலையிட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.

டிசம்பர் 2020 இல், கேரள ஆளுநர் ஆரிப் முகமது கான், மூன்று மத்திய பண்ணை சட்டங்கள் குறித்து விவாதிக்க சட்டசபையின் சிறப்புக் கூட்டத்தைக் கூட்டுவதற்கான கோரிக்கையை நிராகரித்தார்.

2018 ஆம் ஆண்டு கர்நாடகா தேர்தலைத் தொடர்ந்து, ஆளுநர் வஜுபாய் வாலா, பாஜகவை ஆட்சி அமைக்க அழைத்தார் மற்றும் பெரும்பான்மையை நிரூபிக்க பிஎஸ் எடியூரப்பாவுக்கு 15 நாட்கள் அவகாசம் அளித்தார். இதை எதிர்த்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் காங்கிரஸ் மற்றும் ஜேடிஎஸ் கட்சிகள் வழக்கு தொடர்ந்ததால், அது 3 நாட்களாக குறைக்கப்பட்டது.

அத்தகைய சச்சரவு சமீபத்தியதா?

கவர்னர் பதவியை பயன்படுத்தி, மாநில அரசுகளை சீர்குலைப்பதாக, 1950ல் இருந்து, மத்திய அரசு குற்றச்சாட்டுகள் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்றன.
1959ல், கவர்னரின் அறிக்கையின் அடிப்படையில் கேரளாவின் ஈஎம்எஸ் நம்பூதிரிபாட் அரசு டிஸ்மிஸ் செய்யப்பட்டது.

1971 மற்றும் 1990 க்கு இடையில் ஆளுநர்களால் வழங்கப்பட்ட குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி ஆணைகளின் மூலம் 63 மாநில அரசுகள் உட்பட பல மாநில அரசுகள் பின்னர் டிஸ்மிஸ் செய்யப்பட்டுள்ளன.

ஹரியானாவில் (1967) பிரேந்தர் சிங் அரசாங்கமும் இதில் அடங்கும்; கர்நாடகாவில் வீரேந்திர பாட்டீல் அரசாங்கம் (1971); தமிழ்நாட்டில் எம் கருணாநிதி அரசு (1976); ராஜஸ்தானில் பி எஸ் ஷெகாவத் அரசு மற்றும் பஞ்சாபில் எஸ்ஏடி அரசு (1980); உ.பி., ஒடிசா, குஜராத் மற்றும் பீகாரில் ஜனதா கட்சி அரசாங்கங்கள் (1980); ஆந்திராவில் என் டி ராமராவ் அரசு (1984); மற்றும் உ.பி.யில் கல்யாண் சிங் அரசாங்கங்கள் (1992, 1998).

மத்தியில் கூட்டணி ஆட்சியின் போதும், வலுவான பிராந்தியக் கட்சிகள் தோன்றிய காலத்திலும் இவை குறைந்தன.

இது ஏன் நடக்கிறது?

"ஏனென்றால் ஆளுநர்கள் அரசியல் நியமனம் பெற்றவர்களாக மாறிவிட்டனர்" என்று NALSAR அதிபரும் அரசியலமைப்பு நிபுணருமான பைசான் முஸ்தபா கூறினார். “அரசியல் நிர்ணய சபை ஆளுநர் அரசியலற்றவராக இருக்க வேண்டும் என்று எண்ணியது. ஆனால் அரசியல்வாதிகள் கவர்னர்களாகி பின்னர் தேர்தலில் போட்டியிட ராஜினாமா செய்கிறார்கள்.

சட்டக் கொள்கைக்கான விதி மையத்தின் அரசியலமைப்பு நிபுணர் அலோக் பிரசன்னா கூறியதாவது: மக்களுக்கு முதல்வர் பதில் சொல்லக் கூடியவர். ஆனால் கவர்னர் மத்திய அரசை தவிர யாருக்கும் பதில் சொல்ல முடியாது. அரசியலமைப்பு நெறிமுறைகள் மற்றும் மதிப்புகள் பற்றிய கருத்துக்களுடன் நீங்கள் அதை சூஜர்கோட் செய்யலாம், ஆனால் உண்மை என்னவென்றால் அரசியலமைப்பில் ஒரு அடிப்படை குறைபாடு உள்ளது.

மத்திய அரசின் ஆலோசனையின் பேரில் குடியரசுத் தலைவரால் நியமிக்கப்படும் ஆளுநரை பதவி நீக்கம் செய்ய எந்த விதியும் இல்லை. ஆளுநரின் பதவிக்காலம் 5 ஆண்டுகள் இருக்கும் போது, குடியரசுத் தலைவரின் விருப்பம் வரை மட்டுமே அவர் பதவியில் இருக்க முடியும்.

2001 ஆம் ஆண்டில், ஓய்வுபெற்ற தலைமை நீதிபதி எம்.என். வெங்கச்சலியாவின் தலைமையில், அடல் பிஹாரி வாஜ்பாயினால் அமைக்கப்பட்ட அரசியலமைப்பின் செயல்பாட்டை மதிப்பாய்வு செய்வதற்கான தேசிய ஆணையம், “... ஏனெனில், கவர்னர் தனது நியமனம் மற்றும் பதவியில் நீடிப்பதற்கு யூனியன் கவுன்சிலுக்கு கடன்பட்டிருக்கிறார். அமைச்சர்களே, மத்திய அரசும், மாநில அரசும் கண்ணுக்குத் தெரியாத விஷயங்களில், மத்திய அமைச்சர்கள் குழுவிடமிருந்து பெறப்பட்ட அறிவுரைகள் ஏதேனும் இருந்தால், அதன்படி அவர் செயல்படுவார்களோ என்ற அச்சம் உள்ளது... உண்மையில், ஆளுநர்கள் இன்று 'மையத்தின் முகவர்கள்' என்று இழிவாக அழைக்கப்படுகிறார்கள்.

அரசமைப்புச் சட்டத்தில், முதல்வரை நியமிப்பது அல்லது சட்டசபையைக் கலைப்பது உட்பட ஆளுநரின் அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்துவதற்கான வழிகாட்டுதல்கள் எதுவும் இல்லை. ஒரு மசோதாவுக்கு ஆளுநர் எவ்வளவு காலம் ஒப்புதலைத் தடுத்து நிறுத்தலாம் என்பதற்கு வரம்பு எதுவும் நிர்ணயிக்கப்படவில்லை.

என்ன சீர்திருத்தங்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளன?

1968 நிர்வாக சீர்திருத்தக் கமிஷன் முதல் 1988 சர்க்காரியா கமிஷன் மற்றும் மேலே குறிப்பிட்டது வரை, பிரதமர், உள்துறை அமைச்சர், லோக்சபா சபாநாயகர் மற்றும் முதல்வர் ஆகியோர் அடங்கிய குழு மூலம் ஆளுநரை தேர்வு செய்வது போன்ற சீர்திருத்தங்களை பல குழுக்கள் பரிந்துரைத்துள்ளன.

அவரது பதவிக்காலத்தை ஐந்து ஆண்டுகள் நிர்ணயித்தது. பேரவையால் ஆளுநரை பதவி நீக்கம் செய்வதற்கான ஏற்பாடு குறித்தும் பரிந்துரைகள் செய்யப்பட்டுள்ளன.

ஆங்கிலத்தில் வாசிக்க : What explains the frequent disagreements between state governments and Governors?

“தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil"