அரிசி- கோதுமை ஏன் டி-ஹைபனேட் செய்யப்பட வேண்டும்?

பெரும்பாலான பொருளாதார நிபுணர்கள் மற்றும் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் கோதுமை மற்றும் அரிசியை ஒன்றிணைக்க முனைகின்றனர், அவற்றை "தானிய உபரி" மற்றும் "மோனோ-பயிர் / பல்வகைப்படுத்தல் இல்லாமை" பிரச்சனையின் ஒரு பகுதியாக கருதுகின்றனர். ஆனால் இன்று, இரண்டு பயிர்களின் சூழ்நிலைகள் மிகவும் வேறுபட்டவை.

இந்தியா 2021-22ல் 21.21 மில்லியன் டன் தானிய தானியங்களை பாஸ்மதி மற்றும் பாஸ்மதி அல்லாத அரிசிகளை ஏற்றுமதி செய்தது, 2022-23-ல் 22.35 மெட்ரிக் டன், மற்றும் 2023-24ல் 16.36 மில்லியன் டன். அதிக அளவில் ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டாலும், ஆகஸ்ட் 1ஆம் தேதியன்று அரசு குடோன்களில் 45.48 மில்லியன் டன் அரிசி கையிருப்பு உள்ளது. இந்த தேதியில் எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு உயர்ந்தது.

ஆனால் இதே கோதுமையில்  நேர்மாறாக இருக்கிறது.   2021-22ல் 7.24 மில்லியன் டன் என்ற உச்சத்தில் இருந்த ஏற்றுமதி 2022-23ல் 4.69 டன்னாகவும், 2023-24ல் 0.19 மெட்ரிக் டன்னாகவும் சரிந்துள்ள நிலையில், கோதுமைக்கு நேர்மாறாக இருக்கிறது. மத்திய அரசு உண்மையில் மே 2022 இல் கோதுமை ஏற்றுமதியைத் தடை செய்தது. ஆனாலும், ஆகஸ்ட் 1ஆம் தேதியன்று அதன் மத்தியக் குழுமப் பங்குகள் 26.81 மில்லியன் டன்கள், 2022 (26.65 மெ.டன்) மற்றும் 2008க்குப் பிறகு (24.38 மெ.டன்) இந்தத் தேதியில் மிகக் குறைவாக இருந்தது.

கோதுமை உற்பத்தி பிரச்சினை

காரீஃப் (தென்மேற்கு பருவமழை) மற்றும் ரபி (குளிர்காலம்-வசந்த காலம்) ஆகிய இரண்டு காலங்களிலும் அரிசி பயிரிடப்படுகிறது. மேலும், இது பரந்த புவியியல் முழுவதும் பயிரிடப்படுகிறது. தெற்கில் தெலுங்கானா மற்றும் தமிழ்நாடு முதல் உத்தரப் பிரதேசம் மற்றும் வடக்கில் பஞ்சாப், மத்தியப் பிரதேசம், மேற்கு வங்கம் மற்றும் கிழக்கில் அஸ்ஸாம், மற்றும் மகாராஷ்டிரம் மற்றும் குஜராத் ஆகிய மாநிலங்களில் தலா 16 மாநிலங்கள் 2 மில்லியன் டன் மற்றும் அதற்கு மேல் உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது.

இதற்கு நேர்மாறாக, கோதுமை ஒரு காலத்தில் மட்டும் ரபி பருவத்தில் மட்டும் பயிரிடப்படுகிறது மற்றும் எட்டு மாநிலங்கள் மட்டுமே பயிரிடப்படுகிறது. ஒவ்வொன்றும் 2 மில்லியன் டன் கூடுதலாக உற்பத்தி செய்கின்றன, இவை அனைத்தும் வடக்கு, மத்திய மற்றும் மேற்கு இந்தியாவில் குவிந்துள்ளன. பெரிய உற்பத்தி மாநிலங்கள் (உ.பி., ம.பி., பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா) இந்தியாவின் உற்பத்தியில் 76 சதவீதத்திற்கும் அதிகமான பங்கைக் கொண்டுள்ளது. எனவே, கோதுமை, அரிசியை விட தற்காலிக மற்றும் புவியியல் ரீதியாக மிகவும் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட பயிர். இதுவே அதன் உற்பத்தியை ஒப்பீட்டளவில் அதிக நிலையற்றதாக ஆக்குகிறது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:   Why rice-wheat need to be de-hyphenated

பயன்படுத்தல் வேறுபாடு

இந்தியாவின் கோதுமை உற்பத்தி கட்டமைப்பு சவால்களை எதிர்கொள்ளும் அதே வேளையில் - தற்காலிக, புவியியல் மற்றும் காலநிலை தூண்டப்பட்ட காரணிகளால் - கோதுமை பயன்பாடு அதிகரித்து வருகிறது.

2022-23 ஆம் ஆண்டிற்கான அதிகாரப்பூர்வ வீட்டுச் செலவு கணக்கெடுப்புத் தரவு, தனிநபர் மாதாந்திர கோதுமை நுகர்வு கிராமப்புறங்களில் 3.9 கிலோ மற்றும் நகர்ப்புற இந்தியாவில் 3.6 கிலோ எனக் காட்டுகிறது, இது 1,425 மில்லியன் மக்கள்தொகைக்கு சுமார் 65 மில்லியன் டன்களாக உள்ளது.

ஆனால் இது முழு தானிய மாவு (ஆட்டா) அல்லது அரை-பதப்படுத்தப்பட்ட ரவை (சூஜி/ரவா), மற்றும் அடிப்படை ரொட்டியாக (ரொட்டி, சப்பாத்தி, பராத்தா, பூரி), காலை உப்மா அல்லது ரவா கேசரியாக உட்கொள்ளப்படும் கோதுமை மட்டுமே. 

இருப்பினும், கோதுமை நுகர்வு அதிகரித்து வரும் பங்கு, சுத்திகரிக்கப்பட்ட மாவு அல்லது மைதாவைப் பயன்படுத்தி பதப்படுத்தப்பட்ட வடிவத்தில் நடக்கிறது. முழு கோதுமை தானியத்தில் மூன்று உண்ணக்கூடிய பாகங்கள் உள்ளன: ஒரு வெளிப்புற தோல் அல்லது தவிடு (கர்னல் எடையில் சுமார் 14 சதவீதம்), ஒரு புதிய தாவரமாக முளைக்கக்கூடிய உள் கிருமி அல்லது கரு (2.5 சதவீதம்) மற்றும் ஸ்டார்ச் மற்றும் பசையம் புரதங்கள் நிறைந்த எண்டோஸ்பெர்ம் (83 சதவீதம்) ஆகும். 

கொள்கை தாக்கங்கள்

“இன்று ஒரு சராசரி தென்னிந்தியர் தினமும் ஒரு வேளையாவது கோதுமையை ஏதாவது ஒரு வடிவத்தில் எடுத்துக்கொள்கிறார். தென்னிந்தியாவில் கோதுமையைப் போல வடக்கில் அரிசி சாப்பிடுவதில்லை” என்று இந்திய ரோலர் மாவு மில்லர்கள் கூட்டமைப்பின் தலைவர் எஸ். பிரமோத் குமார் சுட்டிக்காட்டினார்.

இந்தியாவில் 1,500-ஒற்றைப்படை RFMகள் ஒரு நாளைக்கு 50 முதல் 500 டன்கள் வரை கோதுமையை மைதா, சூஜி/ரவா, தவிடு மற்றும் கிருமிகளாக செயலாக்குகின்றன. இவை கல் சக்கிகளை விட பெரியவை - சாலையோரம் (அவற்றின் எண்கள் யாராலும் யூகிக்க முடியாதவை) மற்றும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட (சுமார் 700) - அவை ஒரு மணி நேரத்திற்கு 50 முதல் 300 கிலோ கோதுமையை (மோட்டார் சக்தியைப் பொறுத்து) அரைத்து முழு ஆட்டா மாவு தயாரிக்கின்றன.

இது அரிசிக்கு நேர்மாறானது, அங்கு உள்நாட்டு நுகர்வு உற்பத்திக்கு ஏற்ப இல்லை. “பாசுமதி அல்லாத வெள்ளை அரிசி ஏற்றுமதி மீதான தடையை அரசு உடனடியாக நீக்க வேண்டும். பாசுமதி அல்லாத அரிசியின் மீதான 20 சதவீத வரியும், பாஸ்மதி ஏற்றுமதிக்கு $950/டன் தரை விலையும் போக வேண்டும். அவ்வாறு செய்யாதது சமாளிக்க முடியாத அதிகப்படியான இருப்பு சிக்கலை உருவாக்கும்" என்று அகில இந்திய அரிசி ஏற்றுமதியாளர்கள் சங்கத்தின் முன்னாள் தலைவர் விஜய் சேடியா இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸிடம் தெரிவித்தார்.