தமிழகத்தில் கொலை; 31 ஆண்டுகள் அசாமில் தலைமறைவு; AI உதவியுடன் போலீஸ் வேட்டையில் சிக்கிய பி.எஸ். கோகாய்

ஒரு டிசம்பர் காலை, வேலூர் அருகே ராணிப்பேட்டையில், துணை கண்காணிப்பாளர் ஜாஃபர் சாதிக் 1994-ம் ஆண்டின் மெல்லிய, மங்கிய கோப்பைத் திறந்தார். வழக்கு பதிவு எண்: 525/94.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

வழக்கின் விவரங்கள் நேர்த்தியான கையெழுத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தன, ஆதாரங்கள் வெட்டப்பட்டு, லேபிளிடப்பட்டு, வரைவு செய்யப்பட்டு நன்கு ஆவணப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. ஜெயஸ்ரீ என்ற 22 வயது பெண் தீயில் எரிந்து இறந்துவிட்டார். அவரது கருகிய உடல் ராணிப்பேட்டை மாவட்டத்தில் அரக்கோணத்தில் உள்ள ஐ.என்.எஸ் ராஜாளி அரசு குடியிருப்பில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவரது கணவர், சௌத்ரி, மகாராஷ்டிராவைச் சேர்ந்த கடற்படை வீரர், கொலையில் தனது பங்களிப்பை ஒப்புக்கொண்டார். அவருக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால் இரண்டாவது பெயர் இருந்தது - அந்த பெயர் பி.எஸ். கோகாய். சௌத்ரியின் உத்தரவின் பேரில், ரூ. 30,000 மற்றும் ஒரு ரயில் டிக்கெட்டுக்காக கோகோய் தான் கொலையைச் செய்தார் என்று போலீசார் நம்பினர். பின்னர், அவர் காணாமல் போனார். அந்த கோப்பு 31 ஆண்டுகளாக அப்படியே இருந்தது.

அரக்கோணம் நகரத்திற்கு புதிதாக நியமிக்கப்பட்ட 30 வயதான அதிகாரி டி.எஸ்.பி சாதிக், அந்தக் கோப்பு சரியாகவும், தெளிவாகவும், நன்கு எழுதப்பட்டும், நேர்த்தியாகவும் இருந்ததை கவனித்தார். "எல்லாம் இருந்தது. கோப்பில் எல்லா ஆதாரங்களும், வாக்குமூலங்களும், கோகாயின் புகைப்படம் கூட இருந்தும் ஏன் இந்த வழக்கு தீர்க்கப்படவில்லை என்று நான் ஆச்சரியப்பட்டேன்” என்று அவர் கூறுகிறார்.

சாதிக் மற்றும் அவரது மேலதிகாரி, ராணிப்பேட்டை மாவட்டத்திற்கு புதிதாக நியமிக்கப்பட்ட எஸ்.பி. விவேகானந்த சுக்லா, கோகோயை கண்டுபிடிப்பது என்று முடிவு செய்தனர்.  “அந்த நபர் கடற்படை தளத்திலிருந்து வெறுமனே வெளியேறி திரும்பி வரவே இல்லை. எந்த தடயமும் இல்லை” என்று சுக்லா கூறுகிறார்.

அதன் பிறகு நடந்தவை 80 நாட்கள், மூன்று போலீஸ் குழுக்கள் மற்றும் ஆண்ட்ராய்டு பிளே ஸ்டோரிலிருந்து ஒரே ஒரு AI செயலி - இதன் முடிவில், ஏப்ரல் 18-ம் தேதி, ராணிப்பேட்டை போலீசார் ஜெயஸ்ரீ கொலை வழக்கில் கோகாயை அசாமின் திப்ருகரில் கைது செய்தனர். ஜெயஸ்ரீ அவரது சக ஊழியர் சௌத்ரியின் மனைவி ஆவார்.

அசாமின் பூர்வீகவாசியான கோகாய்க்கு அப்போது 24 வயது. இரண்டாம் நிலை மாலுமியான அவர், கொச்சியில் உள்ள கடற்படையின் விமான நிலையமான ஐ.என்.எஸ் கருடாவில் பணிபுரிந்தார். அங்கு சௌத்ரியும் பணிபுரிந்தார். சௌத்ரி பின்னர் ராணிப்பேட்டையில் உள்ள ஐ.என்.எஸ் ராஜாளிக்கு மாற்றப்பட்டாலும், கோகாய் கொச்சியிலேயே இருந்தார்.

வழக்கு விவரங்களின்படி, ராணிப்பேட்டையில், சௌத்ரிக்கும் ஜெயஸ்ரீக்கும் இடையிலான திருமண வாழ்க்கை கசப்பானதாக இருந்தது. தனது மனைவி எட்டாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே படித்தவர் என்றும், அவரது குடும்பத்தினர் அவர் எஸ்.எஸ்.எல்.சி (10 ஆம் வகுப்பு) முடித்ததாகக் கூறியதாகவும் அவர் கண்டுபிடித்தார். சண்டைகள் தொடர்ந்தன, ஆனால் சௌத்ரி மற்றும் ஜெயஸ்ரீயின் குடும்பத்தினர் "இளம் தம்பதியினருக்கு உதவவில்லை". எனவே அவர் தனது நண்பர் கோகாயை அணுகினார்.

கோகாய், பதிவுகள் காட்டுகின்றன, அரக்கோணத்திற்கு ரயிலில் சென்றார், மார்ச் 19, 1994-ல் குடியிருப்பிற்குள் நுழைந்தார். ஜெயஸ்ரீயை சுத்தியலால் தாக்கி, தீ வைத்தார் என்று கூறப்படுகிறது. தீ அவரை முழுமையாக எரிப்பதற்கு முன்பே அவர் இறந்துவிட்டார். கோகாய் அன்றிரவே அங்கிருந்து புறப்பட்டார்.

கொச்சியில், கொலை செய்வதற்காக சௌத்ரி கொடுத்த ரூ. 30,000 தொகையை எர்ணாகுளம் எஸ்.பி.ஐ கிளையில் டெபாசிட் செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது. அதுதான் போலீசாருக்கு கிடைத்த கடைசி ஆதாரம், அதன் பிறகு தடயங்கள் எதுவும் கிடைக்கவில்லை.

“நாங்கள் கடற்படை பதிவுகள், பழைய வங்கி கணக்குகள் மற்றும் ரயில் டிக்கெட்டுகளுடன் தொடங்கினோம். சாதிக் மற்றும் குழுவினர் கோகாய் ஐ.என்.எஸ் கருடா வேலைக்காக சமர்ப்பித்த ஆவணங்களை ஆராய்ந்து, அவர் முன்பு வாழ்ந்த அசாமின் திப்ருகர் மாவட்டத்தின் வாக்காளர் பட்டியலை எடுக்க அந்த விவரங்களைப் பயன்படுத்தினர். 2004 மற்றும் 2008-ம் ஆண்டுகளில், போலீஸ் குழுக்கள் அவரைத் தேடி அசாம் சென்று திரும்பி வந்தன. ஆனாலும், அவர் அசாமில் தான் இருக்கிறார் என்று நாங்கள் சந்தேகித்தோம்” என்று சுக்லா கூறுகிறார்.

எனவே அவர்கள் ஆழமாகத் தோண்டினர். அசாமிய மொழியில் இருந்த வாக்காளர் பட்டியல் கூகிள் லென்ஸைப் பயன்படுத்தி வரி வரியாக, பக்கம் பக்கமாக ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது. கோகாய் என்ற குடும்பப் பெயரைக் கொண்டவர்களை போலீஸ் குழுக்கள் தனியாகப் பிரித்தன. பின்னர் வயதின் அடிப்படையில் - இப்போது 55-60 வயதாக இருக்கக்கூடியவர்கள் என்று தனியாகப் பிரித்தனர்.

“அதிர்ஷ்டவசமாக, அவரது ஆவணங்களில் அவரது தாயின் பெயர் இருந்தது. சமீபத்திய சட்டமன்றத் தேர்தலில் திப்ருகரில் உள்ள சாபுவாவில் உள்ள ஒரு பள்ளி வாக்குச் சாவடியில் அவர் வாக்களித்ததை நாங்கள் கண்டறிந்தோம். அதுதான் எங்களுக்கு கிடைத்த திருப்புமுனை” என்று சாதிக் கூறுகிறார்.  “மேலும், பி. ஜே. கோகாய் அல்லாத பாஸ்கர் ஜோதி கோகாய் என்பவரும் அதே வாக்குச் சாவடியில் வாக்களித்ததை நாங்கள் கண்டறிந்தோம். அது நிச்சயமாக அதே மனிதன் தான். அவர் எல்லா ஆவணங்களிலும் தனது பெயரை மாற்றியிருந்தார். ஆனால், ஒவ்வொரு அடையாள ஆவணத்திலும் தாயின் பெயர் ஒன்றாகவே இருந்தது” என்று டி.எஸ்.பி கூறினார்.

போலீசாருக்கு உறுதிப்படுத்தல் தேவைப்பட்டது. அவர்கள் AI-ஐ நாடினர்.  “அசல் வழக்கு கோப்பில் ஒரு பாஸ்போர்ட் புகைப்படம் இருந்தது” என்று சாதிக் கூறுகிறார்.  “எனவே நாங்கள் AI மூலம் வயதான தோற்றத்தை உருவாக்கும் செயலிகளை முயற்சித்தோம். பிளே ஸ்டோரிலிருந்து சில சாதாரண செயலிகள். அவற்றில் ஒன்று எங்களுக்கு 80% பொருத்தம் காட்டியது” என்று சாதிக் கூறுகிறார்.

பத்து நாட்களுக்குப் பிறகு, போலீஸ் குழு அசாமில் இறங்கி உள்ளூர் போலீசாருடன் இணைந்து கொண்டது.  “அவர்களின் உதவி இல்லாமல் இது சாத்தியமாகியிருக்காது. அவர்கள் அமைதியாக மக்களிடம் விசாரித்தார்கள்” என்று அவர் கூறினார்.

திப்ருகரில் உள்ள தனது சுற்றுப்புறத்தில், கோகாய் ஒரு நட்புடனான பகுதிநேர ஆசிரியர், அவர் வீட்டில் பயிற்சி மையம் நடத்தி நான்கு வாடகை கட்டிடங்களுக்கு உரிமையாளராக இருந்தார். அவரது மகளும் மகனும் கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால், ஒரு குடும்பஸ்தனின் முகமூடிக்கு பின்னால் கவனமாக மறைக்கப்பட்ட கடந்த காலம் இருந்தது.

“1994-க்குப் பிறகு, என்று கோகாய் ஒரு புலனாய்வு அதிகாரியிடம் கூறினார்,  “நான் என்னைத்தானே பயிற்றுவித்துக் கொண்டேன்.” அவர் திறமையான சதுரங்க வீரரானார், கை மல்யுத்தத்தில் ஈடுபட்டார், மேலும்  ‘பிளாக் பெல்ட்’ கூட பெற்றார். பல ஆண்டுகளாக, அவர் போலீசாரிடம் கூறினார். அவர் சட்ட இலக்கியத்தில் மூழ்கிவிட்டார் - ஓட்டைகளை ஆராய்வது, நடைமுறை நுணுக்கங்களைப் புரிந்துகொள்வது மற்றும் தலைமறைவானவர்களையும் குற்றவாளிகளையும் சட்டம் எவ்வாறு வேறுபடுத்திப் பார்க்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வது என்று அதில் மூழ்கிவிட்டார்.

அவரது தாயைத் தவிர யாருக்கும் அவரது கடந்த காலம் தெரியாது. அவர் கடற்படை வேலையை விரும்பாததால் விட்டுவிட்டார் என்று அவரது மனைவியிடம்கூட சொல்லப்பட்டிருந்தது.

தமிழ்நாடு போலீசார் அசாமில் இறங்கி அவரது பழைய புகைப்படத்தையும், வயதான கோகாயின் புதிய AI புகைப்படங்களையும் காட்டிய பிறகு, அவரும் மற்ற நான்கு சந்தேக நபர்களும் - அனைவரும் 'கோகாய்' என்ற பெயருடையவர்கள் - உள்ளூர் காவல் நிலையத்திற்கு அழைக்கப்பட்டனர். தமிழ்நாடு அதிகாரிகளைப் பார்த்ததும் அவர் நம்பிக்கையை இழந்தார் என்று போலீசார் கூறுகின்றனர்.  “அதிகாரிகளில் தென்னிந்திய முகங்களைப் பார்த்தவுடன், அவர் சிக்கலில் இருப்பதை உணர்ந்தார்” என்று விசாரணையின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும் ஒரு அதிகாரி கூறுகிறார்.

“அவர் முதலில் கேட்டது, ‘உங்களிடம் அழைப்பாணை இருக்கிறதா?’ நாங்கள் அவரிடம் அதைவிட அதிகம் இருப்பதாகக் கூறினோம்” என்று அந்த அதிகாரி கூறுகிறார்.

ஐ.என்.எஸ் கருடாவில் தனது பணியிடத்தை விட்டு ஓடியதற்காகத்தான் போலீசார் வந்தால் வருவார்கள் என்று கோகாய் தனது மனைவியிடமும் தாயிடமும் கூறியதாக போலீசார் கூறுகின்றனர். ஏப்ரல் 18-ம் தேதி, தமிழ்நாடு போலீசார் அவரை காவலில் எடுப்பதற்கு முந்தைய நாள்தான், அவர் இத்தனை ஆண்டுகளாக சுமந்து வந்த சுமையை அவரது குடும்பத்தினர் அறிந்தனர்.

ஏப்ரல் 22-ம் தேதி அரக்கோணம் குற்றவியல் நீதிமன்றத்தில், கோகாய் நிதானமாகவும் மரியாதையுடனும் இருந்தார். ஏன் ஓடினீர்கள் என்று நீதிபதி கேட்டபோது, “எனக்கு எந்த சம்மனும் வரவில்லை” என்று பதிலளித்தார். அவர் எந்த வருத்தத்தையும் காட்டவில்லை.

சுமார் காலை 10.30 மணி வரை, கோகாயை ஏப்ரல் 28 வரை வேலூர் மத்திய சிறையில் அடைக்க உத்தரவிடும் ரிமாண்ட் ஆணையில் நீதிபதி கையெழுத்திட்டார் கோகாய் அதிகாரிகளிடம் தனியாக ஒரு நிமிடம் இருக்க முடியுமா என்று கேட்டார். “அவர் ஒரு மூலையைத் தேர்ந்தெடுத்து, நீதிமன்ற அறையின் தரையில், சுவரை நோக்கி முதுகை வைத்து அமர்ந்தார். சுமார் அரை மணி நேரம் அழுதார். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, அவர் எங்களிடம், 'நான் இப்போது பரவாயில்லை... போகலாம்' என்றார்” என்று டி.எஸ்.பி சாதிக் கூறுகிறார்.

இந்த வழக்கு இப்போது விசாரணைக்குச் செல்லும். அசல் ஆதாரங்கள் - புகைப்படங்கள், வாக்குமூலங்கள், வங்கி டெபாசிட் சீட்டுகள், ரயில் பதிவுகள் - வலுவாக இருப்பதாக போலீசார் கூறுகின்றனர்.

டி.எஸ்.பி சாதிக் இப்போது அசல் கோப்பை வரைவு செய்த ஓய்வுபெற்ற அதிகாரியை - அப்போதைய டி.எஸ்.பி கே.பி. நடராஜனை - கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறார். “அவர் யாராக இருந்தாலும், எல்லாவற்றையும் சரியாக ஆவணப்படுத்தியுள்ளார். இந்த நாள் வரும் என்று அவருக்குத் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.” என்றார்.