இப்போதிலிருந்து சரியாக ஒரு மாதத்தில், உலகக் கோப்பை கால்பந்து போட்டி தொடங்கும் போது, அனைத்து கண்களும் தோஹாவில் உள்ள 60,000 இருக்கைகள் கொண்ட அல் பேட் மைதானத்தின் மீது இருக்கும், இது ஒரு கட்டடக்கலை அதிசயம், அதன் நாடோடி கூடாரம் போன்ற அமைப்பு, கத்தாரின் கடந்த கால மற்றும் எதிர்காலத்திற்கு அஞ்சலி செலுத்துகிறது.
எவ்வாறாயினும், இந்த சாத்தியமில்லாத பாலைவன இலக்கை உலகளாவிய கால்பந்து மையமாக மாற்றுவதற்காக, பீகார், பஞ்சாப் மற்றும் தெலுங்கானா மாநிலங்களின் கிராமங்களில் உள்ள தங்கள் குடும்பங்களுக்கு வீடு திரும்பிய, அதாவது கல்லறைகளுக்குச் சென்ற இந்தியாவிலிருந்து புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் கதைகள் அதன் நிழலில் இருக்கும்.
எட்டு மாதங்களுக்கும் மேலாக, இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் அதிகாரப்பூர்வ பதிவுகளை ஆராய்ந்தது, நாடு முழுவதும் உள்ள வேலை வாங்கித் தரும் முகவர்கள், புலம்பெயர்ந்தோர் நல ஆர்வலர்கள் மற்றும் உள்ளூர் அதிகாரிகளை நேர்காணல் செய்தது மற்றும் உலகக் கோப்பையுடன் இணைக்கப்பட்ட திட்டங்களில் அல்லது வேலைகளில் பணிபுரியும் போது கத்தாரில் இறந்த புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் குடும்பங்களைக் கண்டறிய தகவல் அறியும் உரிமை சட்ட விண்ணப்பங்களை தாக்கல் செய்தது.
அவர்களில் ஒன்பது பேரின் குடும்பங்களுடன் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் பேசியது, சிலரை அவர்களது வீடுகளில் சந்தித்தது, மேலும் அவர்கள் தங்களின் உடைந்த வாழ்க்கையின் துண்டுகளை ஒட்ட வைக்க போராடி, கடுமையான நிதி நெருக்கடியில் சிக்கித் தவிப்பதைக் கண்டறிந்தது. அவர்களுக்கு ஒரு பொதுவான புகாரும் இருந்தது: இழப்பீடு இல்லை மற்றும் இறந்தவர்களின் முதலாளிகளிடமிருந்து தகவல் இல்லை.
அதில் ஏழு குடும்பங்களில், இறந்த தொழிலாளர்களே அவர்களின் குடும்பங்களில் ஒரே வருமானம் ஈட்டுபவர்கள். அவர்களில் பெரும்பாலோர் வேலை செய்யும் வயதுடைய ஆண்கள் மற்றும் முக்கியமாக "இயற்கை காரணங்களால்" இறப்பதாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது. ஒன்பது தொழிலாளர்களில் மூன்று பேர் 30 வயதிற்குட்பட்டவர்கள், ஒருவர் 22 வயதுக்குட்பட்டவர், மேலும் ஐந்து பேர் 50 வயதுக்குட்பட்டவர்கள். இறந்தவர்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்களுக்கு, இதற்கு முன் எந்த மருத்துவ குறைபாடும் இல்லை, மேலும் அவர்கள் இறந்ததை கத்தாரில் உள்ள தொழிலாளர்களின் நண்பர்கள் அல்லது சக ஊழியர்கள் தெரிவித்தாக இறந்தவர்களின் குடும்பங்கள் கூறுகின்றனர்.
“எனது கணவரின் மரணம் குறித்து அவரது முதலாளிகள் எங்களுக்குத் தெரிவிக்கவில்லை. கத்தாரில் உள்ள அறிமுகமானவர் மூலம் எங்கள் கிராமத்தில் உள்ள ஒரு நண்பரிடம் இருந்து அவர் இறந்ததை நான் முதலில் அறிந்தேன், ”என்று பீகாரின் சிவனில் உள்ள சல்லாபூரைச் சேர்ந்த பிளம்பர் அகிலேஷின் (22) மனைவி சவிதா குமார் கூறுகிறார். அகிலேஷ், கடந்த ஆண்டு தோஹாவிற்கு வெளியே உலகக் கோப்பை மைதானத்தின் அருகே நிலத்தடி குழாய் பொருத்தும்போது மண்ணில் புதைந்தார்.
அந்தச் சம்பவத்தில் உயிரிழந்த இரண்டு இந்தியத் தொழிலாளர்களில் அகிலேஷும் ஒருவர். மற்றொருவர் தெலுங்கானா மாநிலம் மல்லபூரை சேர்ந்த 32 வயதான ஜெகன் சுருகாந்தி. "என் மகன் அங்கு சென்றான் என்பது எனக்கு மட்டுமே தெரியும். அவர் ஒரு பெட்டியில் வீடு திரும்பினார்." என கண்ணீர் மல்க கூறினார் 59 வயதான ஜெகனின் தந்தை ராஜரெட்டி.
பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களுக்கு இழப்பீடு மற்றும் ஆதரவிற்கான விதிமுறைகளைப் பற்றி கேட்பதற்காக சம்பந்தப்பட்ட ஒன்பது முதலாளிகளில் எட்டு பேரை இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் கண்டறிந்தது. அவர்களில் ஏழு பேர் பதிலளிக்கவில்லை, ஒருவரை மின்னஞ்சல் அல்லது தொலைபேசி மூலம் தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை.
உலகக் கோப்பையை நடத்துவதற்குப் பொறுப்பான கத்தாரின் அதிகாரப்பூர்வ அமைப்பான டெலிவரி மற்றும் மரபுக்கான உச்சக் குழுவை தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் தொடர்பு கொண்டது. உலகக் கோப்பை போட்டியுடன் இணைக்கப்பட்ட அனைத்து திட்டங்களிலும் வேலை செய்த தொழிலாளர்களில் மொத்தத்தில் "வேலை தொடர்பான மூன்று இறப்புகள் மற்றும் 37 வேலை சம்பந்தப்படாத இறப்புகள்" என்று அந்த அமைப்பு குறிப்பிட்டது.
2010ல் கத்தார் ஃபிபா போட்டியை நடத்தும் உரிமையை வென்றது முதல் உலகக் கோப்பை திட்டங்களுடன் தொடர்புடைய இந்தியத் தொழிலாளர்களின் இறப்பு எண்ணிக்கை குறித்த இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் ஆர்.டி.ஐ கேள்விக்கு தோஹாவில் உள்ள இந்திய தூதரகம் மே 2022 இல் கீழ்கண்டவாறு பதிலளித்தது: “தகவல் கிடைக்கவில்லை. இந்திய தூதரகம், தோஹா.”
செவ்வாயன்று தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் இறந்தவர்களில் எட்டு பேரின் பாஸ்போர்ட் எண்களுடன், கண்டறியப்பட்ட ஒன்பது தொழிலாளர்களையும் பட்டியலிட்டு, மின்னஞ்சலில் அனுப்பிய கேள்விகளுக்கு தூதரகம் பதிலளிக்கவில்லை.
கத்தாரில் உலகக் கோப்பை திட்டங்களில் பணிபுரியும் இந்தியர்களின் மரணம் குறித்து தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் கேட்ட கேள்விகளுக்கு கால்பந்தின் உலக நிர்வாக அமைப்பான ஃபிஃபா பதிலளிக்கவில்லை. மே மாதம், அசோசியேட்டட் பிரஸ் செய்தி நிறுவனம், ஃபிஃபாவின் தலைவரான கியானி இன்ஃபான்டினோவை மேற்கோள் காட்டி, உலகக் கோப்பை கட்டுமான தளங்களில் மூன்று பேர் மட்டுமே இறந்துள்ளனர் என்று கூறியது.
கடந்த 2020 முதல் ஜூலை 2022 வரையிலான மூன்று ஆண்டுகளில் மட்டும் இந்தியாவில் இருந்து 72,114 தொழிலாளர்கள் கத்தார் சென்றுள்ளதாக மக்களவை பதிவுகள் காட்டுகின்றன. மேலும், வெளியுறவு அமைச்சகத்தின்படி, 2011 முதல் மே 2022 வரை கத்தாரில் 3,313 இந்திய குடிமக்கள் உயிரிழந்துள்ளனர்.
கத்தாரில் இந்தக் காலக்கட்டத்தில் இந்தியத் தொழிலாளர்கள் இறந்ததை உலகக் கோப்பையுடன் இணைக்க முடியுமா என்று இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் கேட்டதற்கு, புலம்பெயர்ந்தோர் நல மன்றத்தின் தலைவரும், ஆசியாவில் புலம்பெயர்ந்தோர் மன்றத்தின் உறுப்பினருமான பீம் ரெட்டி மந்தா, “இயல்பாகவே. ஏனென்றால் உலகக் கோப்பைதான் முக்கிய ஒப்பந்தம். எல்லாம் தொடர்புடையது. புறப்படுவதற்கு முன் (கத்தாருக்கு), நபர் ஆரோக்கியமாக இருக்கிறார். அங்கு சென்ற பிறகு, 40 வயதுக்குட்பட்டவர்கள் உட்பட பலர் மாரடைப்பால் இறக்கின்றனர். இது ஒரு தீவிரமான கேள்வி," என்று கூறினார்.
இதற்கிடையில், தொழிலாளர்களின் வீடுகளிலும் இதே கருத்து முன்வைக்கப்படுகிறது. கட்டி முடிக்கப்படாத வீட்டைக் கொண்ட 49 வயதான ரமேஷ் கல்லடியின் குடும்பத்தில் வறுமை வாட்டுகிறது. கடன் காரணமாக கிராமத்தை விட்டுச் சென்ற 25 வயதான பதம் சேகருக்கு, உலகக் கோப்பை ஸ்பான்சருக்கான டெலிவரி பாய் வேலை அவரது முதல் மற்றும் கடைசி பணியாக மாறியது.
“இரண்டு மாத நிலுவைத் தொகையைப் பெற்றோம். இழப்பீடு இல்லை,” என்கிறார் ஆஷிக் (24), அவரது தந்தை அப்துல் மஜித் (56) ஜூலை 2020 இல் இறந்தார். தெலுங்கானாவில் உள்ள தர்ப்பள்ளியைச் சேர்ந்த அப்துல் மஜித், தோஹாவில் உள்ள ட்ரே டிரேடிங் நிறுவனத்தில் பணியிடங்களுக்கு தொழிலாளர்களை அழைத்துச் செல்வதற்காக கனரக வாகன ஓட்டுநராக இருந்தார்.
“மிகவும் சாதாரணமாக, என் கணவர் மாரடைப்பால் இறந்துவிட்டார் என்றும், ஒரு வாரத்தில் உடலை எடுத்து வருவார்கள் என்றும் சொன்னார்கள். அவர்கள் கொடுக்க வேண்டிய சம்பளம், 24,000 ரூபாயை மட்டும் அனுப்பியுள்ளனர். இழப்பீடு பற்றி எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை,” என்று தெலுங்கானாவில் உள்ள மெண்டோரா கிராமத்தைச் சேர்ந்த லதா பொல்லப்பள்ளி கூறுகிறார், அவரது கணவர் மது நவம்பர் 17, 2021 அன்று “இதய செயலிழப்பால்” இறந்தார்.
லதா இப்போது பீடி உருட்டும் வேலை செய்கிறார், அவரது 22 வயது மகன் ராஜேஷ் தினசரி கூலித் தொழிலாளி.
மனித உரிமைகள் கண்காணிப்பு அறிக்கையின்படி, கத்தாரின் தொழிலாளர் சட்டங்களின்படி, ஒரு பணியிடத்தில் அல்லது நேரடியாக வேலை காரணமாக மரணம் ஏற்பட்டால் மட்டுமே நிறுவனங்கள் குடும்பங்களுக்கு இழப்பீடு வழங்க வேண்டும். மேலும் இது குடும்பங்களுக்கு முறையான உரிமைகோரலைக் கடினமாக்குகிறது.
பிரவாசி மித்ரா தொழிலாளர் சங்கத்தின் தலைவர் சுதேஷ் பார்கிபண்ட்லா கூறும்போது, “இயற்கை மரணமாக அறிவிக்கப்பட்ட வழக்குகளில், பிரேத பரிசோதனை நடத்தப்படுவதில்லை. மாரடைப்பு அல்லது பிற இயற்கை காரணங்களால் பல மரணங்கள் நிகழ்ந்ததற்கான காரணங்களைப் புரிந்துகொள்ள அங்குள்ள அரசாங்கமோ அல்லது சுயாதீன குழுக்களோ எந்த ஆய்வுகளும் நடத்தவில்லை,” என்று கூறினார்.
உச்சக் குழுவின் அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கைக்குள் அத்தகைய ஒரு வழக்கு புதைக்கப்பட்டுள்ளது.
ஏப்ரல் 27, 2016 அன்று காலை 9.30 மணியளவில், ஜலேஷ்வர் பிரசாத் என்ற எஃகுத் தொழிலாளி, அல் பேட் ஸ்டேடியத்தின் வீரர்களின் சுரங்கப்பாதைக்குள் வேலை செய்துக்கொண்டு இருந்தபோது, அவர் சரிந்து விழுந்தார். இரண்டு மணி நேரம் கழித்து, அவர் இறந்துவிட்டதாக அறிவிக்கப்பட்டது. உச்சக் குழுவின் அறிக்கையின்படி, "கடுமையான சுவாசக் கோளாறு காரணமாக ஏற்பட்ட இதய செயலிழப்பு" காரணமாக ஜலேஷ்வர் பிரசாத் மரணமடைந்தார், என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இன்னும், தெலுங்கானாவில் உள்ள வேல்மாலைச் சேர்ந்த ரமேஷ் கல்லடியின் பயணத்தை விட இந்த சோகத்தை வேறு எதுவும் சிறப்பாக வெளிப்படுத்தவில்லை, அவருடைய வீடு, கத்தார் அமைப்பாளர்களால் ”இதுவரை இல்லாத ஃபிபா உலகக் கோப்பை” என விவரிக்கப்பட்ட மனித எண்ணிக்கையின் கொடூரமான நினைவூட்டலாக உள்ளது.
ஆகஸ்ட் 10, 2016 அன்று, தனது 50 வது பிறந்தநாளுக்கு ஆறு நாட்களுக்கு முன்பு, பிக்-அப் டிரக் டிரைவர் வேலை முடிந்து தோஹாவின் சனாயா தொழில்துறை பகுதியில் உள்ள தனது முகாமுக்கு ரமேஷ் கல்லடி திரும்பினார், அப்போது அவர் திடீரென சரிந்து விழுந்து இறந்தார். கத்தாரின் பொது சுகாதாரத் துறை இதை இயற்கை மரணம் என்று அறிவித்தது. அவரது குடும்பம் மறுக்கிறது.
கத்தார் உலகக் கோப்பை உரிமையைப் பெற்ற 2010 ஆம் ஆண்டில், ரமேஷ் கல்லடி 1,300 கத்தார் ரியால் அல்லது தற்போதைய மாற்று விகிதத்தில், மாதத்திற்கு சுமார் ரூ. 29,000 க்கு ஒரு வேலையைப் பெற கடனாகப் பெற்றார். முகாமில், அவருக்கு "ஐந்து பேருடன் ஒரு சிறிய அறை" ஒதுக்கப்பட்டது என்று அவரது மகன் ஸ்ரவன் கூறினார். 2015 இல் கத்தாரில் அவருடன் இணைந்த ஸ்ரவன், "ஸ்டேடியங்கள் கட்டப்பட்டு வருகின்றன, அவற்றைச் சுற்றி சாலைகள் அமைக்கப்பட்டன. "என் தந்தை ஸ்டேடியத்திற்கு செல்லும் சாலைகளில் ஒன்றைக் கட்டிக்கொண்டிருந்தார்." என்று கூறினார்.
மிக அதிக வெப்பநிலையில் பணிபுரிந்த பிறகு, 50 டிகிரி செல்சியஸ் வரை சென்று, தூசி நிறைந்த சூழ்நிலையில், ரமேஷ் கல்லடியின் உடல்நிலை மோசமடையத் தொடங்கியது, இது அவரது மரணத்திற்கு வழிவகுத்தது, என்று ஸ்ரவன் கூறினார். குடும்பத்தின் கூற்றுப்படி, அவரது முதலாளிகளான பூம் கன்ஸ்ட்ரக்ஷன் நிறுவனத்திடமிருந்து அவருக்குக் கொடுக்கப்பட வேண்டிய ஒரு மாத சம்பளம் மட்டுமே கிடைத்தது, "அவர்களிடமிருந்து நாங்கள் எந்த இழப்பீடும் பெறவில்லை," என்றும் ஸ்ரவன் கூறினார்.
தமிழ் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் அனைத்து செய்திகளையும் உடனுக்குடன் டெலிகிராம் ஆப்பில் பெற https://t.me/ietamil
Stay updated with the latest news headlines and all the latest Lifestyle news. Download Indian Express Tamil App - Android or iOS.