தென் கொரியப் பள்ளிகளில் செல்போன் பயன்படுத்தத் தடை: மாணவர்களின் மனநலம், கவனம் மேம்படுமா?

சமீபத்தில், தென் கொரிய அரசு பள்ளிகளில் செல்போன்கள் மற்றும் பிற டிஜிட்டல் சாதனங்களின் பயன்பாட்டைத் தடை செய்ய ஒரு மசோதாவை நிறைவேற்றியுள்ளது. சமூக வலைத்தளங்கள் இளைஞர்களிடையே ஏற்படுத்தும் தாக்கங்கள் அதிகரித்துள்ளதால், இந்த முடிவு எடுக்கப்பட்டுள்ளதாக செய்தி நிறுவனங்கள் தெரிவிக்கின்றன. அடுத்த 2026-ம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் முதல் அமலுக்கு வரும் இந்தத் தடை, ஆஸ்திரேலியாவைத் தொடர்ந்து, சிறுவர்கள் மத்தியில் ஸ்மார்ட்போன் மற்றும் சமூக வலைத்தள பயன்பாட்டைக் கட்டுப்படுத்தும் நாடுகளில் ஒன்றாக தென் கொரியாவை மாற்றியுள்ளது.

ஆங்கிலத்தில் படிக்க:

அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த பியூ ரிசர்ச் சென்டர் (Pew Research Center) நடத்திய ஆய்வின்படி, தென் கொரியா உலகின் அதிக டிஜிட்டல் இணைப்புள்ள நாடுகளில் ஒன்றாகும். இங்கு 98% மக்கள் ஸ்மார்ட்போன் வைத்திருக்கின்றனர். "நம் இளைஞர்களின் சமூக வலைத்தள அடிமைத்தனம் தீவிரமான அளவில் உள்ளது," என்று இந்த மசோதாவை ஆதரித்த எதிர்க்கட்சியான மக்கள் சக்தி கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சோ ஜுங்-ஹுன் கூறினார். "நம் குழந்தைகளின் கண்கள் தினமும் காலையில் சிவந்துள்ளன. அவர்கள் அதிகாலை 2 அல்லது 3 மணி வரை இன்ஸ்டாகிராமில் இருக்கிறார்கள்," என்றும் அவர் நாடாளுமன்றத்தில் பேசினார்.

மும்பையைச் சேர்ந்த குழந்தை மற்றும் இளம் பருவ நடத்தை நிபுணர் உர்வசி முஸாலே கூறுகையில், "பள்ளிகளில் இது போன்ற தடைகள் பலனளிக்கும் என்பது கடந்த மாதம் ஒரு டச்சு ஆய்வில் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. ஓராண்டுக்கு மாணவர்களைக் கண்காணித்த அந்த ஆய்வு, 70% மாணவர்களின் கவனம் மேம்பட்டிருப்பதையும், அவர்கள் பள்ளி நடவடிக்கைகளில் அதிகம் ஈடுபட்டிருப்பதையும் கண்டறிந்தது. தீங்கு விளைவிக்கும் சாதனங்களைப் பயன்படுத்துவது குறித்து விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த நிறுவனங்கள் இதுபோன்ற நடவடிக்கைகளை எடுக்கும்போது மனநிலையில் மாற்றம் ஏற்படுகிறது. மொபைல் ஃபோன்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்தும் பொழுதுபோக்குக் கருவி அல்ல என்பதை நாம் குழந்தைகளுக்குச் சொல்ல வேண்டும்” என்று அவர் மேலும் கூறினார்.

செல்போன் பயன்பாடு மாணவர்களை எப்படி பாதிக்கிறது?

அதிகப்படியான செல்போன் பயன்பாடு மாணவர்களின் கவனத்தைக் குறைக்கிறது, தூக்கமின்மையை ஏற்படுத்துகிறது, அடிமையாக்கும் நடத்தையை உருவாக்குகிறது. மேலும், கண்களில் சிரமம், தவறான உடல் தோற்றம், மற்றும் ஃபோமோ (FOMO) எனப்படும் பயம் (நிகழ்வுகளைத் தவறவிட்டுவிடுவோமோ என்ற பயம்) போன்றவற்றால் ஏற்படும் மன அழுத்தம், கவலைகளுக்கும் இது வழிவகுக்கிறது. அத்துடன், கல்வி செயல்திறன் மற்றும் சமூகத் திறன்களையும் இது பாதிக்கலாம். குழந்தைகள் தங்களுக்கென ஒரு தனித்துவத்தை உருவாக்காமல், ட்ரெண்டுகளைப் பின்பற்றி, சமூகத்தின் அங்கமாக இருக்க மட்டுமே முயற்சிக்கும் ஒரு சார்பு கலாச்சாரத்தை இது வளர்க்கிறது. அதே நேரத்தில், சைபர் புல்லிங்கிற்கும் அவர்கள் அதிகம் ஆளாகின்றனர்.

உடல் ரீதியாக, இது குழந்தைகளின் வளர்ச்சிப் பருவம் என்பதால், தூக்கம் மற்றும் உடற்பயிற்சி மிகவும் முக்கியமான அம்சங்களாகும். ஆனால், அதிகப்படியான செல்போன் பயன்பாடு இவை இரண்டையும் பாதிக்கிறது. நீண்ட நேரம் திரையைப் பார்ப்பதால் கண்கள் வறண்டு போகுதல் மற்றும் தலைவலி ஏற்படலாம். மேலும், தவறான உடல் தோற்றம், கழுத்து மற்றும் முதுகு வலி ஆகியவையும் ஏற்படும். இதனால், உடல் உழைப்பு இல்லாத வாழ்க்கை முறைக்கு சிறு வயதிலேயே பழக்கப்படுவது, பிற்காலத்தில் நாள்பட்ட நோய்களுக்கு வழிவகுக்கும்.

சமூக வலைத்தளங்களில் ஒரு நாளைக்கு மூன்று மணி நேரத்திற்கும் மேல் செலவழிக்கும் குழந்தைகளுக்கு மனநலப் பிரச்சினைகளான மனச்சோர்வு மற்றும் பதற்றம் ஏற்படும் வாய்ப்பு இரண்டு மடங்கு அதிகம் என்று ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. செல்போன் இல்லாவிட்டால் ஏற்படும் பயம் 'நோமோஃபோபியா' (Nomophobia) என அழைக்கப்படுகிறது. செல்போன் மறுக்கப்பட்டதால் உணர்ச்சி ரீதியாக நிலையற்ற தன்மையுடனும், வன்முறை நடத்தையுடனும் என்னிடம் வரும் மாணவர்கள் பலர் உள்ளனர். வீட்டிற்குள் மட்டும் விதிக்கப்படும் தடைகளைவிட, பள்ளியின் கொள்கை முடிவு இதுபோன்ற சூழ்நிலைகளைச் சிறப்பாகக் கையாள உதவுகிறது.

செல்போன்கள் கற்றலை எவ்வாறு பாதிக்கின்றன?

குழந்தைகள் தங்கள் சிக்கலான வேலைகள் அனைத்தையும் செல்போன்கள் மற்றும் செயற்கை நுண்ணறிவு சார்ந்த கருவிகளிடம் ஒப்படைப்பதால், அவர்களால் விமர்சன சிந்தனை மற்றும் தன்னிச்சையான சிக்கலைத் தீர்க்கும் அணுகுமுறைகளை வளர்த்துக்கொள்ள முடியவில்லை. உளவியலில், நாம் மூளையை ஒரு தசை போல கருதுகிறோம். எனவே, கற்றுக்கொள்ளவும், உள்வாங்கவும், விளக்கிக்கொள்ளவும், அறிவைப் பயன்படுத்தவும் அதன் சாத்தியக்கூறுகளை விரிவுபடுத்த வேண்டும்.

பரீட்சைகள் அல்லது வீட்டுப்பாடங்களின் போது செல்போன்கள் மூலம் தகவல்களை எளிதாகப் பெறுவதால், மாணவர்கள் ஏமாற்று வேலைகளில் ஈடுபடலாம். கவனச்சிதறல் கொண்ட குழந்தையால் வகுப்பறையில் ஆசிரியரின் பாடங்களை உள்வாங்க முடியாது. இதனால் மூளை மந்தமாகிறது.

குழந்தைகள் ஏற்கனவே செல்போன்களை அதிகம் பயன்படுத்தும்போது, இந்தத் தடைகள் எப்படி வேலை செய்யும்?
பள்ளியில் விதிக்கப்படும் தடை என்பது முழுநேரத் தடை அல்ல. இது இணையம் அல்லது தகவல், அறிவை அணுகுவதைத் தடுப்பது அல்ல, மாறாக இன்ஸ்டாகிராம் மற்றும் ஃபேஸ்புக் போன்ற பொழுதுபோக்கு தளங்களுக்கான அணுகலைக் கட்டுப்படுத்துவதாகும். அதனால்தான், உடல் செயல்பாடுகளை உள்ளடக்கிய புதிய பொழுதுபோக்குகளில் (உதாரணமாக, ராக் க்ளைம்பிங், சமூகத் திட்டங்கள்) மாணவர்களை ஈடுபடுத்த வேண்டும் என்று நாங்கள் பரிந்துரைக்கிறோம். இது ஆன்லைன் உரையாடல்களின் தேவையை நீக்குகிறது.

தொடர்ச்சியான வழிகாட்டுதல்கள் மூலம் குழந்தைகள் அதிகப்படியான பயன்பாட்டைத் தவிர்க்கலாம். உதாரணமாக, பெற்றோர் தங்கள் குடும்பத்தினருடன் சேர்ந்து மனக் கணக்கு மற்றும் நினைவாற்றல் விளையாட்டுகளில் ஈடுபட வேண்டும். இது அவர்களின் அறிவாற்றல் திறன்களை மேம்படுத்தும். மேலும், குடும்பத்தினருக்கான ஊடகப் பயன்பாட்டுத் திட்டத்தை உருவாக்குங்கள். இதனால் குழந்தைகள் தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாகவோ அல்லது தண்டிக்கப்பட்டதாகவோ உணர மாட்டார்கள். உணவு நேரம் மற்றும் படுக்கை நேரத்தில் செல்போன் பயன்பாட்டைத் தடை செய்யுங்கள். அவர்கள் என்ன பார்க்கிறார்கள் என்பது குறித்து அவர்களுடன் பேசுங்கள். இது பரஸ்பர நம்பிக்கையை உருவாக்கும்.